Γκουντγίαρ
Οι απολύσεις 340 εργαζομένων της Γκουντγίαρ στη Θεσσαλονίκη το 1996, όταν το εργοστάσιο έκλεισε και μεταφέρθηκε στην Πολωνία, κρίθηκαν παράνομες από το ευρωπαϊκό δικαστήριο. Είναι μια απόφαση που αφορά όλες τις μαζικές απολύσεις τέτοιου τύπου και γι αυτό είναι πολύ σημαντική.
Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, απολύσεις πέραν του 2% του προσωπικού δεν είναι νόμιμες αν δεν υπάρξει έγκαιρη προειδοποίηση αλλά και διαβούλευση με τους εργαζόμενους. Αν και οι δικαστικές μάχες αυτού του είδους είναι μακρόχρονες και σπάνια καταλήγουν σε αποζημιώσεις, η απόφαση αυτή ανοίγει το δρόμο για δικαστική συνέχεια σε υποθέσεις όπως η ΣΕΞ ΦΟΡΜ και τα Φωσφορικά Λιπάσματα. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορεί ο δικαστικός αγώνας να υποκαταστήσει την απεργία, την επίσχεση εργασίας ή την κατάληψη.
ΛΑΡΚΟ
Η ΛΑΡΚΟ είναι μια ιστορική βιομηχανία της Φθιώτιδας με μεγάλους εργατικούς αγώνες τη δεκαετία του ’70 για την κρατικοποίηση του εργοστασίου. Μετά από τόσα χρόνια, ξαναγίνεται απόπειρα ιδωτικοποίησης μέσω ανάθεσης έργων σε υπεργολάβους. Από τα τέλη Αυγούστου οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε αγωνιστικό αναβρασμό, για να σταματήσουν τα σχέδια περί απολύσεων και ευελιξίας της εργασίας.
Η περιοχή της Φθιώτιδας είναι από τις πρωταθλήτριες σε ανεργία στην Ελλάδα, η αλλαγή του εργασιακού καθεστώτος στη ΛΑΡΚΟ θα σημάνει άνοδο της ανεργίας και της φτώχειας στην ευρύτερη περιοχή.
ΚΛΩΣΤΗΡΙΑ ΠΡΕΒΕΖΗΣ
Τα ΚΛΩΣΤΗΡΙΑ ΠΡΕΒΕΖΗΣ έχουν κλείσει εδώ και ένα χρόνο περίπου, βυθίζοντας την Πρέβεζα και τις γειτονικές περιοχές στην ανεργία. Η κάποτε κραταιά βιομηχανία, ιδιοκτησία του πρώην προέδρου του ΣΕΒ, Αναλυτή, χρωστά ακόμα δεδουλευμένα στους απολυμένους τη στιγμή που πιθανολογείται η συμμετοχή του σε εργοστάσιο κλωστικής στη Βουλγαρία.
Οι πρώην εργαζόμενοι, αηδιασμένοι από την αδιαφορία των υπευθύνων, προχώρησαν σε κατάληψη της νομαρχίας, ως ύστατο μέσο για να κάνουν περισσότερο γνωστό το πρόβλημά τους. Απειλούν μάλιστα πως αν δεν δοθεί κάποια λύση, δε θα επιτρέψουν την πραγματοποίηση των τοπικών εκλογών.
ΟΣΕ
Μιας και η διαφθορά είναι της …μόδας, ορίστε κάποια στοιχεία για την κατάσταση στον ΟΣΕ σύμφωνα με δημοσίευμα των ΝΕΩΝ στις 30/9/06: Τέσσερα συγκεκριμένα πρόσωπα, στελέχη της ΔΑΚΕ, έχουν μπει σε θέσεις κλειδιά του οργανισμού, με μισθούς 10.000 ευρώ. Την ίδια στιγμή οι απλοί εργαζόμενοι δουλεύουν με βασικό μισθό, με ελαστικό ωράριο και οι αυξήσεις τους απαγορεύεται να περάσουν το 3%.
Αυτή είναι η κατάσταση στον ΟΣΕ, σε έναν οργανισμό όπου οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις αλλά και οι φόροι που προέρχονται από τις τσέπες μας, για την πραγματοποίηση μεγάλων έργων, καταλήγουν στις τσέπες ελάχιστων «συνδικαλιστών». Είναι να μην απαιτούμε την αλλαγή των συνδικαλιστικών ηγεσιών;
Γιώργος Κασαμπαλάκος
