Η έννοια “μεταρρύθμιση” έχει σίγουρα χρησιμοποιηθεί όσο λίγες από τη σημερινή κυβέρνηση προκειμένου να καλύψει την επίθεση απέναντι στους εργαζόμενους και σε κεκτημένα τους που έχουν κερδηθεί με αγώνες. . “Μεταρρύθμιση στις ΔΕΚΟ”, σε απλά ελληνικά, σημαίνει ιδιωτικοποιήσεις, ψαλίδι σε μισθούς και απολύσεις, σε οργανισμούς που αποτελούν δημόσια περιουσία.
Τι λέει ο νόμος για τις ΔΕΚΟ
Σύμφωνα με τον τελευταίο νόμο για τις ΔΕΚΟ, οι διοικήσεις τους θα πρέπει να φτιάξουν ένα σχέδιο βάσει του οποίου θα μειωθούν διάφορες δαπάνες. Ο νόμος αυτός τυπικά ισχύει μόνο για τις ΔΕΚΟ που είναι ζημιογόνες. Το τέλος Απρίλη έχει οριστεί ως το τέλος της προθεσμίας για τις διοικήσεις να καταρτίσουν τα σχέδια αυτά, υποτίθεται, μαζί με τους εργαζόμενους. Αν δεν προλάβουν μέχρι τότε, το νόμο στα χέρια της παίρνει η κυβέρνηση, η οποία έχει το δικαίωμα να αποφασίσει μόνη της για μισθούς και κανονισμούς εργασίας.
Η κυβέρνηση προτού καν λήξει αυτή η προθεσμία έδωσε εντολή για αυξήσεις 3% φέτος (δηλαδή κάτω από τον πληθωρισμό) και 4% το 2007, γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια συλλογικές διαπραγματεύσεις!
Ας δούμε πιο αναλυτικά τι συμβαίνει σε 4 χαρακτηριστικά παραδείγματα ΔΕΚΟ: στον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ, τον ΟΣΕ και τον ΟΑΣΑ.
Στον ΟΤΕ
Ο ΟΤΕ έχει για πρώτη φορά φέτος ελλείμματα. Αυτό οφείλεται βασικά στην εθελούσια έξοδο εργαζομένων και τη χρηματοδότηση αυτής της διαδικασίας – εν μέρει – και από τον ίδιο τον ΟΤΕ. Μελλοντικά αυτή η μείωση προσωπικού θα φέρει αλματώδη αύξηση των κερδών του. Αυτό δεν έχει καμία σχέση, όμως, και βάσει του νόμου θα πρέπει οι εργαζόμενοι να πληρώσουν το τίμημα με μηδενικές αυξήσεις και αλλαγές στον κανονισμό εργασίας.
Όπως δήλωσε ο πρόεδρος του ΟΤΕ και …κολλητός του Καραμανλή, Π. Βουρλούμης, ο ΟΤΕ “θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί πλήρως και οι απολύσεις θα πρέπει να απελευθερωθούν”.
Την ίδια στιγμή 1200 μεγαλοστελέχη αμείβονται με αυξήσεις 34% στους ήδη μεγάλους μισθούς τους. Όλα αυτά αποτελούν ωμή πρόκληση όχι μόνο για τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ, αλλά για το σύνολο του εργατικού κινήματος.
Στη ΔΕΗ
Η ΔΕΗ έχει επίσης για πρώτη φορά ελλείμματα. Αυτό οφείλεται κυρίως στην κακοδιαχείριση επί προεδρίας Παλαιοκρασσά, επίσης κολλητού του Καραμανλή. Το παραδέχεται ακόμα και η κυβέρνηση. Σύμφωνα όμως με το νόμο, τη νύφη θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Όχι μόνο οι αυξήσεις δε θα ξεπεράσουν το 3%, δηλαδή κάτω από τον επίσημο πληθωρισμό, αλλά όπως υποσχέθηκε ο ίδιος ο Αλογοσκούφης σε Έλληνες και ξένους μεγαλοκαρχαρίες, μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές η ΔΕΗ θα ιδιωτικοποιηθεί πλήρως.
Στον ΟΣΕ
Το σχέδιο της κυβέρνησης για τον ΟΣΕ είναι να τον χωρίσει σε 4 κομμάτια και να τα πουλήσει. Παράλληλα, “λόγω ζημιών” θα κάνει ελάχιστες αυξήσεις σε μισθούς ενώ θα προχωρήσει σε απελευθέρωση των απολύσεων.
Υπολογίζεται πως από τους περίπου 8.000 εργαζόμενους στον ΟΣΕ οι 2.000 (τουλάχιστον) θα απολυθούν όταν ιδιωτικοποιηθεί.
Στον ΟΑΣΑ
Ο ΟΑΣΑ (αστικές συγκοινωνίες) παρουσίασε φέτος έλλειμμα 430 εκ. ευρώ. Από αυτά, τα υπουργεία Υγείας και Παιδείας χρωστούν στον οργανισμό 300 εκ. ευρώ (από μετακινήσεις ατόμων με ειδικές ανάγκες και μαθητών με μειωμένο εισιτήριο) ενώ το υπόλοιπο χρέος οφείλεται στην υπερβολική αύξηση της τιμής των καυσίμων, από την οποία το κράτος έχει εισπράξει ήδη πολλαπλάσια κέρδη σε σχέση με αυτά που περίμενε.
Αντί όμως να υπολογιστούν τα παραπάνω και μαζί ο κοινωνικός χαρακτήρας των συγκοινωνιών, κάτι που σημαίνει φτηνές δημόσιες μετακινήσεις, προχωρά η ιδιωτικοποίηση των λεωφορείων και το πάγωμα των μισθών ενώ η κυβέρνηση προχώρησε ήδη σε αύξηση της τιμής του εισιτηρίου.
ο μύθος περί “ρετιρέ”
Υπάρχει διάχυτη σε πλατιά στρώματα της κοινωνίας μια λαθεμένη αντίληψη για τους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ: όλες οι κυβερνήσεις έχουν περάσει την αίσθηση πως οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ είναι “ρετιρέ”, που ζουν “απομυζώντας το αίμα” των υπολοίπων κτλ.
Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να πέφτουμε στην παγίδα αυτών που μόνο στόχο έχουν να διαιρέσουν τους εργαζόμενους. “Ρετιρέ”, είναι οι διοικητές και τα μεγαλοστελέχη των δημόσιων οργανισμών, οι οποίοι καλοπληρώνονται με παχυλούς μισθούς και προνόμια και ζουν μέσα στην χλιδή και την πολυτέλεια, σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων που ζουν με λιγότερα από 1000 ευρώ το μήνα.
Σίγουρα υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα που δεν παίρνουν ούτε το βασικό μισθό, η μόνη λύση όμως για όλους τους εργαζόμενους είναι η προς τα πάνω εξίσωση των μισθών και η κοινή μας πάλη απέναντι στους λίγους που καρπώνονται τον πλούτο που παράγουμε.
Γιώργος Κασαμπαλάκος
