Σχόλιο της Σύνταξης από το τελευταίο «Ξ» που κυκλοφορεί 432, 26 Μάη – 9 Ιούνη
(Το άρθρο εμφανίζεται με τον τίτλο «Πάλη για μια άλλη Αριστερά»)
Όσοι είχαν αυταπάτες στην κυβέρνηση Τσίπρα θα πρέπει σιγά σιγά προσγειώνονται στη σκληρή πραγματικότητα. Η κυβέρνηση που προσβάλλει την έννοια της «Αριστεράς» περνάει μέτρα που θα ζήλευε κάθε κυβέρνηση της Δεξιάς. Έχοντας επιβάλει με τομ ασφαλιστικό νόμο στις αρχές του Μάη το πετσόκομμα των συντάξεων και την κατάργηση του ΕΚΑΣ, με το νέο φορολογικό πολυνομοσχέδιο (που ψήφισε την Κυριακή 22 Μάη) επιφέρει:
- Νέα φοροεπιδρομή: και στα εισοδήματα (μείωση αφορολόγητου στα 8300 € περίπου) και στους έμμεσους φόρους (ΦΠΑ και ειδικοί φόροι). Ακριβαίνουν τα πάντα, από είδη σούπερ μάρκετ, μέχρι σουβλάκια, τυρόπιτες, τσιγάρα, μπύρες, βενζίνη, ΕΝΦΙΑ, τηλέφωνο, ιντερνετ, τηλεόραση, καφές κλπ. (δείτε σχετικά εδώ)
- Την παραχώρηση του συνόλου της δημόσιας περιουσίας με μοναδικές εξαιρέσεις αρχαιολογικούς χώρους, αιγιαλούς και αμιγώς δασικές εκτάσεις, για 99 (!!) ολόκληρα χρόνια στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ (ΕΕΣΠ)! Στην περιουσία της ΕΕΣΠ περιλαμβάνονται ανάμεσα σ’ άλλα 71.500 περίπου μεγάλα και μικρότερα ακίνητα, μεταξύ των οποίων και… 597 νησιά. (δείτε εδώ)
- Τον «Κόφτη» ή, διαφορετικά, τον «Αυτόματο Μηχανισμό Δημοσιονομική Προσαρμογή Προϋπολογισμού της Γενικής Κυβέρνησης». Ο κόφτης θα εφαρμόζεται αυτόματα κι από μόνος του, όταν δεν πιάνεται το πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% του ΑΕΠ για να πηγαίνει στους πιστωτές – δεν θα χρειάζεται καν προεδρικό διάταγμα και το «υπερήφανο» κοινοβούλιο (του… «λίκνου της δημοκρατίας») δεν θα έχει καν δικαίωμα να συζητήσει τα μέτρα. (δείτε εδώ)
Κατάντια
Η κατάντια αυτής της κυβέρνησης των γιαλαντζί «αριστερών», δεν περιγράφεται με λέξεις. Ακόμα περισσότερο, γιατί κοροϊδεύουν κι από πάνω την κοινωνία ότι όλα αυτά θα… φέρουν ανάπτυξη!
Αν λέει μια αλήθεια το ΔΝΤ, μέσα σε όλη την αντιδραστικότητα των πολιτικών του, είναι ότι η Ελλάδα θα είναι «καμένη γη» για τα επόμενα 30 χρόνια! Είναι χαρακτηριστική η πρόβλεψη του ότι η ανεργία θα μειωθεί από το 25% που βρίσκεται στο (και πάλι πολύ ψηλό) 12% το… 2040!!
Κουρασμένη κοινωνία
Η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί κουρασμένη τη νέα επίθεση χωρίς το κουράγιο να αντισταθεί. Όχι μόνο γιατί ο Τσίπρας, η ηγετική κλίκα του ΣΥΡΙΖΑ και το κοινοβουλευτικό της «κοτέτσι», κάρφωσαν πισώπλατα την κοινωνία και κατέστρεψαν τις όποιες ελπίδες των λαϊκών στρωμάτων. Αλλά και γιατί η υπόλοιπη Αριστερά δείχνει να βρίσκεται σε ένα άλλο πλανήτη, ανίκανη να οργανώσει έστω και μία κοινή πορεία.
Τραγική Αριστερά
Τις μέρες της 3ήμερης γενικής απεργία (6, 7, 8 Μάη) έφτασαν να γίνονται 5 και 6 διαφορετικές πορείες την ίδια μέρα – όλες τραγικές από άποψη συμμετοχής. Αλλού τα Συνδικάτα, αλλού το ΚΚΕ, αλλού η ΛΑΕ, αλλού η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλού οι αναρχικοί αλλού τα ΜουΛου… «Ξεφτίλα» – αυτή είναι η λέξη που περιγράφει σωστά αυτή την εικόνα.
Αυτή η εικόνα είναι που διώχνει την πλατιά μάζα των εργαζομένων οι οποίοι νοιώθουν ότι η Αριστερά είναι «αλλού γι’ αλλού».
Και σαν να μην φτάνει αυτό, στον απολογισμό των απεργιακών κινητοποιήσεων το ΚΚΕ μιλά για μαζικές κινητοποιήσεις από το «καλά προετοιμασμένο» (από το ίδιο το ΚΚΕ, εννοείται…) εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα. Στις κινητοποιήσεις που κάλεσε η ΑΔΕΔΥ, η ΛΑΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις 22 Μάη στο Σύνταγμα είχε λίγο πάνω από 1000 άτομα! (δείτε εδώ)
Δεν φταίει ο κόσμος που δεν κατεβαίνει. Φταίει η Αριστερά που τον διώχνει (για να μην αναφέρουμε τους πουλημένους συνδικαλιστές γραφειοκράτες)!
Συνεργασία ή «Μέτωπο» της Αριστεράς
Η Αριστερά οφείλει να συνεργαστεί! Απλά και καθαρά, αυτή η παράνοια της άρνησης της Αριστεράς να οργανώσει μια κοινή πορεία πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει. Και θα σταματήσει μόνο όταν η βάση των κινημάτων υψώσει τη φωνή της, πιέσει και καταγγείλει τις ηγεσίες για τη στάση τους.
Πέρα από τη συνεργασία (ή το «μέτωπο» όπως συνηθίζεται να λέγεται) της Αριστεράς κάτι ακόμα είναι εντελώς απαραίτητο ή, πιο σωστά, κρίσιμο: Οι δυνάμεις της Αριστεράς που μιλούν στο όνομα του Μαρξισμού και του επαναστατικού σοσιαλισμού, οφείλουν να συναντηθούν, να συζητήσουν και να συντονίσουν τις προσπάθειές τους.
Γιατί η εξευτελιστική υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε ότι δεν υπάρχει λύση στην κρίση μέσα στα πλαίσια του συστήματος.
Σοσιαλιστικό-επαναστατικό πρόγραμμα
Χρειάζεται πάλη ενάντια στον καπιταλισμό, ενάντια στην ΕΕ του κεφαλαίου και των πολυεθνικών για μια σοσιαλιστική Ελλάδα σε μια σοσιαλιστική Ευρώπη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε ότι ο «ρεφορμισμός» οδηγεί στην ήττα και την υποταγή. Ότι το μόνο ρεαλιστικό πρόγραμμα για έξοδο από την κρίση είναι ένα επαναστατικό-σοσιαλιστικό-διεθνιστικό πρόγραμμα.
Καμία οργάνωση της Αριστεράς δεν έχει από μόνη της τη δύναμη να μεταφέρει στην κοινωνία ένα τέτοιο πρόγραμμα, σοσιαλιστικών-επαναστατικών ανατροπών και να εξοπλίσει μ’ αυτό τους εργαζόμενους και τα κινήματα.
«Επαναστατικός Πόλος»
Χρειάζεται επομένως συνεργασία των δυνάμεων που μιλούν στο όνομα του μαρξισμού και της κοινωνικής επανάστασης και που ταυτόχρονα κατανοούν τη σημασία της ευρύτερης συνεργασίας της Αριστεράς.
Τέτοιες δυνάμεις υπάρχουν και μέσα στη ΛΑΕ και μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στην υπόλοιπη εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Μπορούν, ή καλύτερα, οφείλουν, να προχωρήσουν στη συγκρότηση ενός «επαναστατικού πόλου» χωρίς να χρειάζεται να αποχωρήσουν από τους σχηματισμούς στους οποίους συμμετέχουν.
Το σημείο κλειδί είναι το πρόγραμμα – όπως αναφέρεται παραπάνω. Αυτό το πρόγραμμα μπορούν να το προβάλλουν και να το «παλεύουν» μέσα στις γραμμές των συμμαχικών σχηματισμών στους οποίους ανήκουν (στη ΛΑΕ ή την ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ή πλατιά στο κίνημα. Κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε εντελώς νέα δεδομένα στις γραμμές της Αριστεράς αναγκάζοντας ακόμα και το ΚΚΕ να «σοβαρευτεί».
