Το Μαρξιστικό FIT-U (Μέτωπο της Αριστεράς και των Εργαζομένων – Ενότητα, ένας συνασπισμός τεσσάρων τροτσκιστικών οργανώσεων) σημείωσε μια πολύ μεγάλη επιτυχία στις εθνικές εκλογές που έγιναν τον Νοέμβριο στην Αργεντινή, καθώς κέρδισε 1,3 εκατ. ψήφους (6% του εκλογικού σώματος) εκλέγοντας τέσσερις βουλευτές στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Το αποτέλεσμα αυτό κάνει το FIT-U την τρίτη μεγαλύτερη εκλογική δύναμη τη στιγμή που η οικονομική και κοινωνική κρίση στη χώρα βαθαίνουν. Οι αυταπάτες για το «Μέτωπο για Όλους» (Περονιστές*) διαλύονται για μεγάλα τμήματα των εργαζομένων λόγω της εμπειρίας της κυβέρνησης του Αλμπέρτο Φερνάντες. Την ίδια ώρα, πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η λαϊκίστική ακροδεξιά σημείωσε σημαντική άνοδο, γεγονός που αποτελεί έναν πραγματικό κίνδυνο για το εργατικό κίνημα. Το εκλογικό αποτέλεσμα προσφέρει σημαντικές ευκαιρίες στην Επαναστατική Αριστερά και το εργατικό κίνημα της Αργεντινής. Επιπλέον σημαντικά είναι τα μαθήματα για την ελληνική και τη διεθνή αντικαπιταλιστική, σοσιαλιστική και τροτσκιστική Αριστερά.
Το Ξεκίνημα μίλησε με τον Αλεχάντρο Μπόνταρτ (Alejandro Bodart), ηγετικό στέλεχος του MST (Εργατικό Σοσιαλιστικό Κίνημα) που είναι μια από τις τέσσερις οργανώσεις που συναποτελούν του FIT-U και υποψήφιο στο Μπούενος Άιρες.
Επιμέλεια, Νίκος Κανελλής
- Ερώτηση: Σύντροφε Alejandro, καταρχάς συγχαρητήρια για την εκλογική επιτυχία του FIT-U. Ο συνασπισμός των Περονιστών του Αλμπέρτο Φερνάντες και της Κριστίνα Κίρχνερ υπέστη μια μεγάλη ήττα. Ποια ήταν οι λόγοι για αυτό;
Απάντηση: Ένα κεντρικό σημείο των εκλογών, που φάνηκε από τις προκριματικές εκλογές του Σεπτεμβρίου (PASO), ήταν η ήττα του κυβερνητικού συνασπισμού. Παρότι στις εκλογές του Νοεμβρίου κινητοποίησε όλον τον πελατειακό του μηχανισμό και έτσι κατάφερε να μειώσει τη διαφορά στην περιφέρεια του Μπουένος Άιρες, δεν κατάφερε να αποφύγει την ήττα. Λαμβάνοντας το 33% των ψήφων σε εθνικό επίπεδο ο κυβερνητικός συνασπισμός έχασε σχεδόν το 40% της κοινωνικής του βάσης που τον στήριξε στις προεδρικές εκλογές πριν από δυο χρόνια. Έχασε σε όλες τις περιφέρειες, συμπεριλαμβανομένων των τεσσάρων σημαντικότερων, διατήρησε τη σχετική πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων με μόλις μια έδρα διαφορά αλλά έχασε την πλειοψηφία στη Γερουσία όπου προεδρεύει η Κριστίνα Κίρχνερ.
Η βασική αιτία για την ήττα ήταν η δραματική χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων λόγω της οικονομικής κρίσης, που επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο λόγω της πανδημίας και των μέτρων λιτότητας που πήρε η κυβέρνηση προκειμένου να αποπληρώσει το εξωτερικός χρέος προς το ΔΝΤ και άλλους κατόχους ομολόγων.
Το 51% του πληθυσμού ζει στη φτώχεια (70% για τη νεολαία), οι μισθοί χάνουν την αξία τους λόγω του πληθωρισμού που τρέχει με 50% σε ετήσια βάση, η ανεργία είναι στο 14%, η επισφαλής εργασίας είναι τεράστια, ο κόσμος βιώνει όλο και μεγαλύτερες στερήσεις και αυτά συνδυάζονται με έναν απαράδεκτο τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας που έχει κοστίσει τη ζωή σε 116.000 ανθρώπους (σ.σ. σε πληθυσμό 45 εκ).
Επιπλέον, μετά την ήττα στις προκριματικές του Σεπτεμβρίου οι εσωτερικές αντιθέσεις του κυβερνητικού συνασπισμού βγήκαν με εκρηκτικό τρόπο στη δημοσιότητα. Ο ανασχηματισμός που έγινε στην κυβέρνηση ήταν μια ξεκάθαρη στροφή προς τα δεξιά και αυτό που χαρακτήρισε την τελική ευθεία της προεκλογικής περιόδου ήταν η απελπισμένη προσπάθεια της κυβέρνησης να συνάψει μια νέα συμφωνία με το ΔΝΤ στο οποίο η Αργεντινή χρωστά ήδη 50 δισ. δολάρια. Πολλοί άνθρωποι που είχαν πιστέψει ότι ο Αλμπέρτο Φερνάντες και η Κριστίνα Κίρχνερ θα άλλαζαν την καταστροφική πολιτική του δεξιού πρώην προέδρου Μαουρίσιο Μάκρι απογοητεύθηκαν από τους Περονιστές και τους τιμώρησαν με την ψήφο τους.
- Η εκλογική νίκη του δεξιού συνασπισμού γύρω από τον Μαουρίσιο Μάκρι συνιστά δεξιά στροφή για την αργεντίνικη κοινωνία;
Καθόλου. Στην πραγματικότητα παρότι ο δεξιός συνασπισμός Μαζί για την Αλλαγή κέρδισε τις εκλογές δεν αύξησε τις ψήφους του απλά τις διατήρησε σε σύγκριση με τις προεδρικές εκλογές του 2019 όταν είχε ηττηθεί από τους Περονιστές. Είναι ενδεικτικό ότι στις γραμμές τους δεν υπάρχει ενθουσιασμός γιατί περίμεναν μεγαλύτερη νίκη και στο εσωτερικό υπάρχουν διαμάχες για το ποιος θα αντικαταστήσει τον πολύ αδύναμο Μαουρίσιο Μάκρι στην ηγεσία του συνασπισμού.
Η ψήφος προς τη δεξιά αντιπολίτευση εμπεριέχει και την πρόθεση τιμωρίας της κυβέρνησης από ένα στρώμα που η συνείδησή του είναι πιο πίσω. Όμως το κεντρικό φαινόμενο των εκλογών δεν ήταν η ενδυνάμωση του δεξιού συνασπισμού αλλά το βάθεμα της πόλωσης εις βάρος και των δυο μεγάλων συνασπισμών, μια πόλωση που εκφράστηκε στο ότι το Μέτωπο της Αριστεράς και των Εργαζομένων (FIT-U) ήρθε τρίτο κόμμα και η ανάπτυξη της «φιλελεύθερης» δεξιάς (σ.σ.: λαϊκίστική ακροδεξιά) που ήρθε στην τέταρτη θέση.
- Ο συνασπισμός της άκρας δεξιάς του νεοφιλελεύθερου Χαβιέ Μιλέι επίσης κατέγραψε σημαντική άνοδο. Πως το κατάφερε αυτό, ποιος είναι ο χαρακτήρας του κόμματος του και πόσο μεγάλο κίνδυνο συνιστά;
Η πρώτη εξήγηση για την ακροδεξιά ψήφο, που ήταν υψηλότερη στην πόλη του Μπουένος Άιρες σε σχέση με την ευρύτερη περιφέρεια του Μπ. Άιρες αλλά εκφράστηκε και σε άλλες περιοχές, έχει να κάνει με την κοινωνική πόλωση που ανέφερα και προηγουμένως. Αποτελεί μέρος ενός φαινομένου που εκφράζεται τόσο στην αμερικάνικη ήπειρο (Μπολσονάρου, Τράμπ κοκ) όσο και παγκοσμίως, παρότι στη χώρα μας είναι λιγότερο μαζικό. Με μια έννοια είναι η αρνητική όψη του φαινομένου που ενίσχυσε εκλογικά και την Αριστερά. Εμπεριέχει στοιχεία απόρριψης του πολιτικού κατεστημένου, της «κάστας», αλλά το κόμμα αυτό αποτελείται από ότι χειρότερο υπάρχει: υπερασπιστές της Χούντας, ομοφοβικούς και σεξιστές, πολέμιους των εργατικών δικαιωμάτων κοκ.
Είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε ότι ο Μιλέι και άλλοι εκπρόσωποι του συνασπισμού του έχουν εξέχουσα θέση στα ΜΜΕ, άφθονους οικονομικούς πόρους και στήριξη ακόμη και από κομμάτια του συνασπισμού Μαζί για την Αλλαγή (επίσημη δεξιά) που ελπίζουν να συνεργαστούν μαζί τους στο μέλλον. Παρότι κατέβασαν ψηφοδέλτια σε μια σειρά περιφέρειες δεν έχουν ακόμη μια συγκροτημένη εθνική οργανωτική δομή. Είναι ένα μείγμα τοπικών παραγόντων που έχουν και κάποιες διαφορές μεταξύ τους. Είναι σίγουρο ότι θα προσπαθήσουν να αποκτήσουν μεγαλύτερη εθνική συνοχή και την ίδια ώρα θα πρέπει να περάσουν το τεστ του να είναι μέρος της Βουλής, όπου είναι δεδομένο ότι θα συνεργαστούν με τον συνασπισμό Μαζί για την Αλλαγή. Πρόκειται για μια ανοιχτή διαδικασία σε εξέλιξη που θα είναι μέρος της πραγματικότητας όπως συμβαίνει και σε μια σειρά άλλες χώρες.
Αναμφίβολα ο κίνδυνος είναι να εξελιχθούν και να δυναμώσουν, αλλά αυτό δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τους ίδιους, εξαρτάται τόσο και από την ταξική πάλη όσο και από το τι θα κάνει η Αριστερά.
Η κοινωνική καταστροφή που προκάλεσε το Μέτωπο για Όλους, δημιούργησε τις συνθήκες για την εκλογική άνοδο της Ακροδεξιάς. Το γεγονός αυτό καθιστά τους Περονιστές ανίκανους να τους σταματήσουν. Από την πλευρά της η παραδοσιακή δεξιά είναι βυθισμένη σε μια έντονη εσωτερική διαμάχη και ένα τμήμα της προτείνει μετακίνηση προς πιο ριζοσπαστικές δεξιές (σ.σ. δηλαδή ακροδεξιές) θέσεις.
Το στοίχημα για εμάς είναι να δυναμώσει περισσότερο η Αριστερά, μέσα από τις πολιτικές μάχες και τους εργατικούς αγώνες που αναμφίβολα έρχονται, ώστε να γίνει το φρένο στην ανάπτυξη της ακροδεξιάς.
- Με ποιο τρόπο το Μέτωπο της Αριστεράς και των Εργαζομένων – Ενότητα (FIT-U) κατάφερε να πετύχει το καλύτερο εκλογικό του αποτέλεσμα από όταν δημιουργήθηκε;
Το αποτέλεσμα δείχνει ότι η Αργεντινή συντονίζεται με τις γενικότερες τάσεις σε διεθνές επίπεδο και στη Λατινική Αμερική πιο ειδικά. Καθώς τα παραδοσιακά κόμματα που εφαρμόζουν προγράμματα λιτότητας βρίσκονται σε κρίση και χάνουν δύναμη, η δυσαρέσκεια τείνει να αντανακλάται κάποιες φορές σε εξεγέρσεις ή μεγάλα κινήματα στο δρόμο, κάποιες φορές στην εκλογική άνοδο της Αριστεράς και κάποιες φορές σε ένα συνδυασμό και των δυο.
Σε κάποιες χώρες αυτή η εκλογική άνοδος κεφαλαιοποιείται από κόμματα με Αριστερή φρασεολογία και ρεφορμιστικό-συμβιβαστικό πρόγραμμα, όπως έγινε στο Περού και στη Χιλή ή όπως φαίνεται να ενισχύεται στην Κολομβία. Στην Αργεντινή ο Τροτσκισμός είναι το κύριο ρεύμα στην Αριστερά. Ο Σταλινισμός (σ.σ. κόμματα όπως το ΚΚΕ στην Ελλάδα) εδώ καιρό έχει συρρικνωθεί σε ασήμαντα μεγέθη ενώ οι διάφορες εκφράσεις της κεντροαριστεράς (σ.σ. όπως το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ) έχουν απορροφηθεί από τον Περονικό συνασπισμό Μέτωπο για Όλους. Για αυτούς τους λόγους, σε συνθήκες πτώσης της εκλογικής δύναμης των παραδοσιακών κομμάτων και ανόδου μιας «άγριας» ακροδεξιάς, το FIT-U κατάφερε να αποτελέσει την εναλλακτική πρόταση προς τα αριστερά.
Να σημειώσουμε ότι το MST, η οργάνωσή που εκπροσωπώ, είναι η πρώτη φορά που κατεβαίνει σε εθνικές εκλογές για την ανάδειξη νομοθετικών σωμάτων μέσα από τις γραμμές του μετώπου της Αριστεράς FIT-U. Το MST εντάχθηκε στο FIT-U στις προεδρικές εκλογές του 2019. Η ένταξή μας στο «Μέτωπο» συν το γεγονός ότι το FIT-U αξιοποίησε τις αντικειμενικές συνθήκες, του επέτρεψε να αυξήσει τις ψήφους του κατά 30%, κάτι στο οποίο και εμείς συνεισφέραμε. Αυτό είναι αρκετά ακριβές και μετρήσιμο επειδή στις προκριματικές (εσωκομματικές εθνικές) εκλογές του Σεπτεμβρίου το MST κατέβασε ξεχωριστές λίστες υποψηφίων από τις υπόλοιπες οργανώσεις και κόμματα που συναποτελούν του Μέτωπο της Αριστεράς (FIT-U).
Το εκλογικό αποτέλεσμα που πετύχαμε είναι σημαντικό. Κι αυτό επειδή το FIT είναι πολιτικά και προγραμματικά συμπαγές, μαχητικό, ανεξάρτητο από τις αστικές και μικροαστικές δυνάμεις, ξεκάθαρα αντικαπιταλιστικό και σοσιαλιστικό. Τα παραπάνω είναι στοιχεία που μπορούν να ενισχύσουν την Αριστερά, στην προοπτική των μεγάλων κοινωνικών αγώνων που προβλέπουμε, αρκεί να γνωρίζει πως να εκμεταλλευθεί τις συνθήκες και να είναι ανοικτόμυαλη. Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι τα υψηλότερα ποσοστά του FIT-U ήταν στις φτωχές εργατογειτονιές.
Καταφέραμε έτσι να εδραιώσουμε το «Μέτωπο της Αριστεράς» ως την 3η εκλογική δύναμη με 1,3 εκ. ψήφους και 6% σε εθνικό επίπεδο. Σε μια σειρά περιοχές είμαστε κοντά στο 10% ενώ στην περιφέρεια του Χουχουί φτάσαμε το 25%. Έτσι το FIT-U εξέλεξε τέσσερις βουλευτές σε εθνικό επίπεδο και κατάφερε κάνει ένα προχώρημα τεράστιας σημασίας, να εκλέξει 12 αντιπροσώπους σε τοπικά συμβούλια της περιοχής του Μπουένος Άιρες, όπου συγκεντρώνεται ο κύριος όγκος της εργατικής τάξης της χώρας, μια περιοχή που ως τώρα ελέγχονταν πλήρως από τους «βαρόνους» των Περονιστών. Για πρώτη φορά η Αριστερά καταφέρνει, εν μέρει, να σπάσει το φράγμα που ως τώρα φαίνονταν άθραυστο. Αυτό το εμπόδιο ξεκίνησε να σπάει και αυτή είναι η έκφραση μιας βαθύτερης διαδικασίας που δύναται να προσφέρει ακόμη μεγαλύτερα ανοίγματα στο μέλλον. Χωρίς αμφιβολία πρέπει να δώσουμε την μέγιστη προσοχή σε αυτή τη διαδικασία, όχι μόνο στο εκλογικό επίπεδο, αλλά στην καθημερινή ζωή στα εργοστάσια, στις λαϊκές γειτονιές και στο τεράστιο τμήμα της νεολαίας που δεν έχει μέλλον.
- Μπορείς να μας πεις μερικά πράγματα για την ιστορία του «Μετώπου της Αριστεράς και των Εργαζομένων – Ενότητα» (FIT-U), για το χαρακτήρα του, πως είναι δομημένο και πως λειτουργεί;
Από την ίδρυσή του το FIT-U δημιουργήθηκε κυρίως ως ένα εκλογικό μέτωπο. Στην πραγματικότητα (κι αυτό είναι μια βασική κριτική που κάνουμε ως MST) παρότι το FIT-U έπαιξε ένα πολύ σημαντικό ρόλο από την πλευρά του εκλογικού αγώνα (με κάποια πάνω και κάτω βέβαια) δεν κατάφερε να προχωρήσει από αυτό το επίπεδο σε ένα ανώτερο, στο πεδίο της ταξικής πάλης. Το θέμα αυτό είναι μέρος μια συζήτησης που συνεχίζει να διεξάγεται και είμαστε αισιόδοξοι ότι το FIT-Uθα καταφέρει να προχωρήσει ακόμη παραπέρα. Στην πραγματικότητα αυτό ήταν μέρος της δημόσιας συζήτησης που προκάλεσαν οι υποψήφιοί μας (του MST) στο FIT-Uστις τελευταίες εκλογές.
Το FIT-U κατάφερε τώρα να επεκταθεί πανεθνικά και να δημιουργήσει ένα κεντρικό συντονιστικό όργανο, μία Κεντρική Επιτροπή, στην οποία συζητιούνται οι κύριες δράσεις του Μετώπου και όπου οι σημαντικότερες εσωτερικές συζητήσεις και αντιπαραθέσεις λαμβάνουν χώρα. Επίσης έχουν δημιουργηθεί και Περιφερειακές Επιτροπές που ασχολούνται με τα τοπικά κυρίως ζητήματα. Αυτές οι Επιτροπές έχουν πολιτικό και οργανωτικό χαρακτήρα, μέσα στο πλαίσιο του κοινού προγράμματος και της συμμετοχής των οργανώσεων που συμμετέχουν στο FIT-U.
Μετά τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα θα λέγαμε ότι η πρόκληση που έχουμε μπροστά μας είναι το να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να προχωρήσουμε στη συγκρότηση οργανώσεων βάσης. Έτσι, θα μπορέσει να συμμετέχει ένα ευρύτερο τμήμα αγωνιστών από το εργατικό, κοινωνικό, φεμινιστικό και περιβαλλοντικό κίνημα που δεν είναι μέλη των τεσσάρων οργανώσεων που συναποτελούν το FIT-U και οι οποίοι θα συμμετείχαν στο Μέτωπο αν μπορούσαν, όπως φυσικά και άλλων οργανώσεων που πιθανώς να αποφασίσουν να ενταχθούν στο Μέτωπο.
Από την άλλη, λαμβάνοντας υπόψη τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που υπάρχουν στη χώρα και την ήπειρο, μια άλλη πρόκληση είναι να διασφαλίσουμε ότι η ενότητα που έχει επιτευχθεί σε εκλογικό επίπεδο θα υπάρξει και στο πεδίο των ταξικών αγώνων γενικότερα. Αυτό σημαίνει συγκεκριμένα το FIT-U να διεκδικήσει την ηγεσία στο του εργατικού, νεολαιίστικου και λαϊκού κινήματος, με όλες τις ιδιαιτερότητες που υπάρχουν στο καθένα. Το κύριο ζήτημα είναι ότι το FIT-U μπορεί και πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από μια εκλογική αντιπροσώπευση χωρίς οργανωτικές δομές – πρέπει να γίνει ένα όχημα για τη διεκδίκηση της ηγεσίας στην κοινωνική βάση των αγώνων.
- Ποιες πιστεύεις ότι είναι οι βασικές προοπτικές για τη χώρα και ποια τα καθήκοντα για το FIT-U την επόμενη περίοδο;
Μετά τις εκλογές η κυβέρνηση ζητά την συνεννόηση με τη δεξιά αντιπολίτευση με στόχο να επιτευχθεί μια νέα συμφωνία με το ΔΝΤ. Αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξουν τεράστιες επιθέσεις εναντίον των εργατικών δικαιωμάτων που θα προκαλέσουν μεγάλους αγώνες για να αποτραπούν. Αυτές οι επιθέσεις δεν θα περιλαμβάνουν μόνο λιτότητα αλλά και αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις», ξεκινώντας με την αλλαγή του εργατικού νόμου και σε μια προσπάθεια να ολοκληρωθούν οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό και στα δημοσιονομικά. Αναμένονται ακόμη μεγαλύτερες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες για να επιτευχθούν οι στόχοι μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος. Αυτό σημαίνει περικοπές στις συνταξιοδοτικές δαπάνες, συνέχιση της μείωσης των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, μειώσεις στις δαπάνες κοινωνικής μέριμνας, αυξήσεις στους λογαριασμούς (συζητάνε για αυξήσεις μεταξύ 30% και 45%), υποτίμηση του πέσο (σ.σ.: το εθνικό νόμισμα) για να γίνει η οικονομία πιο «ανταγωνιστική».
Η παραπάνω προοπτική μας οδηγεί στο να αναμένουμε νέους κοινωνικούς αγώνες, από τη στιγμή που το μαζικό κίνημα δείχνει μια αυξανόμενη δραστηριότητα στους δρόμους και μια διαδικασία ανεξάρτητης οργάνωσης από τους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς. Ο συνδυασμός της αυξανόμενης πολιτικής αδυναμίας της κυβέρνησης και η γενικότερη κρίση του καθεστώτος μπορούν να προκαλέσουν νέες κρίσεις και απότομες αλλαγές σε μια κατάσταση που θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμα και γενικευμένη κοινωνική έκρηξη.
Αυτή η προοπτική, σε συνδυασμό με την θέση που κερδίσαμε στις εκλογές θέτουν μεγάλες προκλήσεις για το FIT-U. Ξεκινώντας με την ανάγκη να προωθήσουμε τη μεγαλύτερη δυνατή κινητοποίηση ενάντια σε μια νέα συμφωνία με το ΔΝΤ και να κάνουμε το FIT-U την μόνη πραγματική εναλλακτική απέναντι στα παραδοσιακά κόμματα μετά τις εκλογές.
Η μεγάλη πολιτική και εκλογική επιτυχία της 14ης Νοεμβρίου δεν πρέπει να ιδωθεί ως το τέλος του δρόμου, ως ο στόχος καθαυτός, αλλά ως ένα νέο σημείο εκκίνησης, που μας δίνει τη δυνατότητα για πολύ μεγαλύτερα προχωρήματα σε όλες τις περιοχές. Αυτό απαιτεί τόλμη και πολιτικές επιθετικές πρωτοβουλίες από την πλευρά του FIT-U.
Το FIT-U έχει τη δυνατότητα να γίνει κάτι πολύ περισσότερο από μια εκλογική συμμαχία. Οι συνθήκες μας επιτρέπουν να σκεφτούμε κάτι βαθύτερο, κάτι πιο μόνιμο. Από την πλευρά μας ως MST έχουμε επανειλημμένα προτείνει ότι θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε ένα μεγάλο πολιτικό κίνημα ή ένα ενωμένο πολυτασικό κόμμα, με εθνική συντονιστική επιτροπή, εβδομαδιαίες συσκέψεις, που θα συζητά ώστε να συμφωνεί στο πως μπορούμε να παρέμβουμε σε όλα τα μέτωπα του αγώνα, όπου θα στηρίζουμε και θα προωθούμε τους αγώνες από κοινού και θα διεκδικούμε την ηγεσία στο εργατικό κίνημα και τη νεολαία. Την ίδια ώρα κάθε οργάνωση (του FIT-U) θα μπορεί να διατηρεί την ανεξαρτησία της και την οργανωτική δομή ως τάση μέσα στο ενιαίο κόμμα. Για παράδειγμα χρειάζεται να βρούμε τρόπους για το πως θα εμπλέξουμε ανεξάρτητες δυνάμεις όπως είναι οι διανοούμενοι και οι ηγετικοί αγωνιστές των κοινωνικών κινημάτων. Πως μπορούμε να τους δώσουμε χώρο με μεγαλύτερη βαρύτητα από ότι απλά το να μας στηρίζουν με την ψήφο τους σε κάθε εκλογική διαδικασία. Επιπλέον θα πρέπει να επεξεργαστούμε προτάσεις προς την κοινωνική βάση άλλων οργανώσεων που απομακρύνεται από τον Περονισμό, πως μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτή τη διαδικασία, κάτι που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως παράδειγμα ένταξης στο FIT-U και για άλλες δυνάμεις στην Αριστερά.
Δεν είναι εποχή για συντηρητισμό και για ρουτίνα ή για πρόσδεση σε αποκλειστικά σε εκλογικά σχήματα. Η επαναστατική πολιτική δεν σταματά σε αυτό το στάδιο, αλλά επιδιώκει να προχωρήσει πιο πλατιά και αποφασιστικά. Πρόκειται πιθανά για την μεγαλύτερη ευκαιρία που έχουμε εδώ και πολλά χρόνια για προσπαθήσουμε να τοποθετήσουμε την επαναστατική Αριστερά σε ένα πολύ υψηλότερο επίπεδο από ότι έχουμε καταφέρει ως τώρα. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από το πρόγραμμα, τις πολιτικές πρωτοβουλίες και το να αξιοποιούμε τις δυνατότητες και την συγκυρία, που δεν είναι αφηρημένα πράγματα αλλά απαιτούν χειροπιαστή ανταπόκριση στην νέα κατάσταση που διαμορφώνεται.
- Συνολικά η Λατινική Αμερική δείχνει να έχει μπει σε μια νέα περίοδο ταξικών αγώνων μετά τις εξεγέρσεις στη Χιλή και το Εκουαδόρ (2019). Ποια πιστεύεις ότι είναι τα καθήκοντα της επαναστατικής-μαρξιστικής Αριστεράς σε επίπεδο ηπείρου;
Η Διεθνής Σοσιαλιστική Λίγκα (ISL), στην οποία συμμετέχει το MST, χαρακτηρίζει ως προ-επαναστατική την περίοδο που άνοιξε με τις εξεγέρσεις και τις επαναστάσεις στις οποίες αναφέρεστε στην ερώτηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι η επανάσταση είναι «στη γωνία», ή ότι δεν πρέπει να ξεπεράσουμε τις αναρίθμητες αντιφάσεις της περιόδου.
Κοιτώντας προσεκτικά τη Λατινική Αμερική είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε ότι δεν είναι απλά μια περιοχή που εξέρχεται από μια περίοδο αναταραχής, αλλά επιπλέον είναι η ήπειρος που χτυπήθηκε περισσότερο από την πανδημία τόσο σε οικονομικό όσο και σε υγειονομικό επίπεδο καθώς οι περισσότερες χώρες βίωσαν μια δραματική πτώση του ΑΕΠ και μια βίαιη αύξηση των ανισοτήτων. Κατά τη γνώμη μου τα παραπάνω κάνουν πιο πιθανό το σενάριο της όλο και μεγαλύτερης πόλωσης και ανοίγουν τις δυνατότητες ώστε η κοινωνική αντιπαράθεση να κάνει βήματα προς τα μπροστά.
Υπό αυτή την έννοια, θα έλεγα ότι το θεμελιώδες καθήκον της επαναστατικής Αριστεράς είναι να δυναμώσει μπαίνοντας επικεφαλής των αγώνων ενάντια στη λιτότητα, που στις περισσότερες περιπτώσεις επιβάλλεται από το ΔΝΤ και τους υπόλοιπους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και εφαρμόζεται από τις τοπικές κυβερνήσεις. Αυτή η ενδυνάμωση (της επαναστατικής Αριστεράς) μπορεί να επιτευχθεί αν καταφέρουμε να δράσουμε αποφασιστικά, να παλέψουμε για την ηγεσία του εργατικού κινήματος, παρεμβαίνοντας παράλληλα με σοσιαλιστικό πρόγραμμα στο πολύ δυνατό γυναικείο κίνημα και το κίνημα ΛΟΑΤΚΙ, αν καταφέρουμε να προσεγγίσουμε τα προάστια όπου ζει η εργατική τάξη και φυσικά αν αποφύγουμε τόσο το σεκταρισμό όσο και τον οπορτουνισμό που κυριαρχούν σε αρκετές ηγεσίες της επαναστατικής Αριστεράς. Αυτό το καθήκον έχουμε αναλάβει ως Διεθνής Σοσιαλιστική Λίγκα, επιδιώκοντας να δυναμώσουμε τη δουλειά μας σε κάθε χώρα και παράλληλα τον διεθνή συντονισμό για την υποστήριξη αυτής της δουλειάς.
