Τζο Μιχάλογλου, φοιτήτρια στο Μαθηματικό Τμήμα του ΑΠΘ
Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε ότι η κυβέρνηση θέλει να περάσει νόμο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, οι φοιτητές/τριες κινητοποιηθήκαμε. Δώσαμε ένα σημαντικό αγώνα, υπήρξαν σχολές οι οποίες κατάφεραν να πραγματοποιήσουν γενική συνέλευση μετά από πολλά χρόνια, η πλειοψηφία των σχολών στις μεγάλες πόλεις τέλεσαν υπό κατάληψη για 7-9 εβδομάδες, δίναμε ραντεβού κάθε Πέμπτη στους δρόμους. Δείξαμε στην κοινωνία ότι η πλειοψηφία των φοιτητών θέλει πανεπιστήμια δημόσια, δωρεάν, που σέβονται τόσο την ακαδημαϊκή κοινότητα, όσο και την υπόλοιπη κοινωνία, χωρίς την ανάμειξη εργολαβιών και εταιριών στην έρευνα και την εκπαιδευτική διαδικασία. Η κυβέρνηση, απάντησε με τον τρόπο που συνηθίζει απέναντι σε όλους τους αγώνες: καταστολή.
Στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), του οποίου η πανεπιστημιούπολη βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, οι φοιτητές/τριες στα πλαίσια του αγώνα μας, επιδιώξαμε να ανοίξουμε τον χώρο του πανεπιστημίου προς την υπόλοιπη κοινωνία ώστε να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο για την ανάγκη της υπεράσπισης των δημόσιων πανεπιστημίων. Έτσι οργανώσαμε διάφορες δράσεις όπως καλλιτεχνικά δρώμενα, πάρτι, προβολές ταινιών, παζάρια κ.α. Μία τέτοια δράση ήταν και το … «μοιραίο» μπάρμπεκιου που είχαν οργανώσει οι φοιτητές/τριες στη Σχολή Θετικών Επιστημών στις 16/03.
Συλλήψεις και αστυνομική καταστολή
Το απόγευμα εκείνου του Σαββάτου, ομάδες ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και ΔΡΑΣΗ εισέβαλαν στον χώρο του ΑΠΘ και προχώρησαν σε 49 προσαγωγές ατόμων, οι οποίες έπειτα μετατράπηκαν όλες σε συλλήψεις. Δημιουργήθηκε δικογραφία εναντίων τους για διατάραξη λειτουργίας υπηρεσίας, φθορά ξένης ιδιοκτησίας, παράβαση του νόμου περί όπλων και περί φωτοβολίδων. Κατηγορίες αβάσιμες, κάτι που αποδεικνύεται ακόμα και από όσα δήλωσαν οι ίδιοι οι αστυνομικοί ότι κατέσχεσαν από τον χώρο. Επί της ουσίας, επιτέθηκαν σε ένα πάρτι άνευ αιτίας, για να τρομοκρατήσουν τους/τις φοιτητές/τριες που τόσο πολύ ενοχλούνε την κυβέρνηση επειδή αγωνίζονται ενάντια στα νομοσχέδιά της.
Τρομακτική τουλάχιστον κατάσταση, εφόσον μετά από την ψήφιση του νόμου Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη δεν νοείται πια η έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου και όπως δήλωσε ο πρύτανης του ΑΠΘ «οι δημόσιες αρχές μπορούν να επέμβουν στον χώρο του πανεπιστημίου αυτεπάγγελτα, όταν διαπιστώσουν ότι τελούνται αξιόποινες πράξεις». Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν ήταν η πρώτη εισβολή της αστυνομίας σε σχολή την τελευταία περίοδο. Και η κατάληψη Νομικής ΔΠΘ (Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης) και εκείνη της Νομικής ΑΠΘ δέχτηκαν καταστολή από αστυνομικές δυνάμεις. Ποιες ακριβώς ήταν οι «αξιόποινες πράξεις» σε αυτές τις επιθέσεις; Ο αγώνας μας ενάντια στα καταστροφικά σχέδια της κυβέρνησης για ιδιωτικά πανεπιστήμια και την περαιτέρω υποχρηματοδότηση της δημόσιας παιδείας; Όχι, το άσυλο δεν καταργήθηκε για να «προστατεύσει» τα πανεπιστήμια από «αξιόποινες πράξεις» αλλά για να προστατεύσει την ίδια την κυβέρνηση από το φοιτητικό κίνημα, την ελεύθερη σκέψη και την αντίσταση στις πολιτικές της.
Γενικευμένη επίθεση στη νεολαία
Σε συνδυασμό με τις νέες αλλαγές στον ποινικό κώδικα που μπαίνουν σε ισχύ από τον Μάιο (συγκεκριμένα την κατάργηση της αναστολής και την αυστηροποίηση των ποινών για πλημμελήματα), βλέπουμε μία ξεκάθαρη επίθεση σε όποια κοινωνικά στρώματα αντιστέκονται, και ειδικά στους φοιτητές/τριες, που τα τελευταία χρόνια με τις κινητοποιήσεις τους ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία, ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια κ.α., έχουν «ενοχλήσει» την κυβέρνηση και τις δυνάμεις καταστολής.
Όπως και να έχει, η εμπειρία έχει αποδείξει ότι δεν μπορούμε να έχουμε καμία εμπιστοσύνη στα λεγόμενα και τις κατηγορίες της αστυνομίας, που στοχοποιεί ανοιχτά τους φοιτητές και δεν διστάζει να τους/ις «φορτώνει» βαριές και ανυπόστατες κατηγορίες (χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση του Ζήση, της Ειρήνης και των άλλων 15 κατηγορούμενων της πορείας του Πολυτεχνείου το 2019). Με βία και τρομοκράτηση, προσπαθούν για μια ακόμα φορά να βάλουν ένα αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας στην γωνία.
Η προπαγάνδα στα «καλύτερά» της
Η στάση των ΜΜΕ αλλά και οι δηλώσεις πρυτάνεων και αστυνομίας είναι χαρακτηριστικά για το πως αντιλαμβάνεται το σύστημα τους φοιτητικούς αγώνες και το πως αντιμετωπίζει τους φοιτητές και τους νέους γενικά. Σχόλια όπως «άγνωστοι κουκουλοφόροι έρχονται και διαταράσσουν την ομαλή λειτουργία του πανεπιστημίου» ή «μειοψηφικές ομάδες που θέλουν να επιβάλλουν την γνώμη τους με τη βία» ήταν οι βασικές και πολλές φορές οι μόνες αναφορές όταν αναφερόταν το φοιτητικό κίνημα. Τι κι αν οι φοιτητές/τριες συμμετείχαν μαζικά στις κινητοποιήσεις και στις δράσεις επανοικειοποίησης του πανεπιστημίου; Αυτά είναι λεπτομέρειες για την μηχανή προπαγάνδας.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για όλα αυτά είναι το δημοσίευμα από «Τα Νέα» που αναφέρει: «Κουκουλοφόροι καταληψίες χτύπησαν με αλυσοπρίονο τον υπόγειο χώρο της Φυσικομαθηματικής Σχολής όπου βρίσκεται πυρηνικός αντιδραστήρας […], η κίνηση έγινε σε μια προσπάθεια να φτάσουν στη Βιολογική Σχολή». Μία γελοία καταγγελία, από την στιγμή που οι φοιτητές/τριες είχαν απλώς μαζευτεί με σκοπό να περάσουν καλά μέσα στις σχολές τους. Οι φοιτητές/τριες, παλεύαμε για πάνω από δύο μήνες ενάντια στην παράκαμψη του άρθρου 16 μέσα στις σχολές μας επειδή ακριβώς αγαπάμε το πανεπιστήμιο μας και θέλουμε να το διαφυλάξουμε. Δεν έχουμε λόγο, ούτε όρεξη να καταστρέφουμε τα κτήρια των σχολών μας.
Ακόμα και οι πρυτανικές αρχές έσπευσαν να διαψεύσουν αυτό το αφήγημα, λέγοντας ότι ο πυρηνικός αντιδραστήρας στο υπόγειο του κτηρίου είναι μόνο για εκπαιδευτικούς σκοπούς και πως εκ φύσεως δεν αποτελεί κίνδυνο. Παρόλα αυτά, ακόμα και το γεγονός ότι ένα μεγάλο συστημικό μέσο ενημέρωσης μπορεί να γράφει τόσο προκλητικά ψέματα, είναι ενδεικτικό για το μέγεθος της προπαγάνδας.
Και κάπως έτσι, μπορείς να ξεκινήσεις από το σπίτι σου για να πας σε ένα γλέντι και μέσα σε λίγες ώρες να βρεθείς στη φυλακή και να τρέχεις στα δικαστήρια… Φαίνεται πως οι φοιτητές/τριες, αλλά και γενικότερα οι νέοι/ες βρίσκονται υπό συνεχή επίθεση ακόμα κι όταν απλά διασκεδάζουν. Δεν τιμωρείται πια μόνο ο πολιτικός μας αγώνας, τιμωρείται και το δικαίωμά μας να μαζευόμαστε μαζί μέσα στα δήθεν «ανοιχτά» και «ελεύθερα» πανεπιστήμιά μας.
Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες των τμημάτων της ΣΘΕ κάλεσαν άμεσα σε πορεία αλληλεγγύης προς τους/τις συλληφθέντες/ούσες και βρέθηκαν έξω από τα δικαστήρια τις επόμενες μέρες για αλληλεγγύη. Τελικά, και τα 49 άτομα αφέθηκαν ελεύθερα, ενώ η δίκη τους μεταφέρθηκε για τις 29 Μάρτη.
Ο κρατικός μηχανισμός εξαπολύει καταστολή ενάντια στους αγώνες μας προκειμένου να μας εκφοβίσει και να μας αναγκάσει να γυρίσουμε στα σπίτια μας. Όμως, όταν είμαστε όλοι και όλες μαζί, όταν παλεύουμε μαζικά και ενωτικά, δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Να σταθούμε δίπλα σε όσους αγωνίζονται και όσους διώκονται, και να πεισμώσουμε αντί να φοβηθούμε από την καταστολή. Δεν τα παρατάμε, δεν τρομοκρατούμαστε!
Την Παρασκευή 29 Μάρτη συμμετέχουμε στο κάλεσμα για συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 49 συλληφθέντες, στις 11:00 στα Δικαστήρια.
