Reza Sepehr, νοσηλευτής στην Αυστραλία,
συμμετέχει στη Διεθνή Πρωτοβουλία «Internationalist Standpoint»
Μετά από 10 χρόνια, οι νοσηλευτές της Αυστραλίας έπιασαν ξανά το νήμα των απεργιακών κινητοποιήσεων. Στις 15 Φεβρουαρίου, απεργοί νοσηλευτές και νοσηλεύτριες, που υπολογίζονται μέχρι και 10.000 στην πολιτεία της Νέας Νότιας Ουαλίας πραγματοποίησαν μαζική διαδήλωση μπροστά από το Κοινοβούλιο στο Σύδνεϋ. Βασικά τους αιτήματα ήταν οι μαζικές προσλήψεις νοσηλευτικού προσωπικού και η αύξηση των μισθών τους.
«Ήρωες»
Για πάνω από δύο χρόνια τώρα, οι εργαζόμενοι στον τομέα της Υγείας εργάζονται ακούραστα καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας, με μοναδική ανταμοιβή τον τίτλο των «ηρώων». Στις 15/2 όμως, οι νοσηλευτές προειδοποίησαν τις αρχές ότι «τα καλά λόγια δεν αρκούν».
Ο πρωθυπουργός της πολιτείας, Ντόμινικ Περοτέτ (Dominic Perrottet), κατηγόρησε τους νοσηλευτές ότι έχουν «αρνητική στάση» σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς και τους κάλεσε να «είναι θετικοί», σε μία προσπάθεια να καλύψει τις ελλείψεις του συστήματος και να επενδύσει στην «ατομική ευθύνη» των εργαζομένων.
Ακόμα και σε μια χώρα όπως η Αυστραλία, η οποία μέχρι πριν από λίγους μήνες βίωνε ελάχιστες επιπτώσεις από την πανδημία, το σύστημα Υγείας έφτασε στα πρόθυρα της κατάρρευσης με το ξέσπασμα της παραλλαγής Όμικρον, καθώς ήταν απροετοίμαστο για μια μεγάλη εισροή ασθενών. Με εξαίρεση ορισμένα μεγάλα νοσοκομεία, οι περισσότερες αγροτικές περιοχές δεν διαθέτουν επαρκείς πόρους, ούτε και νοσηλευτές, για να αντιμετωπίσουν μια τέτοια έξαρση.
Τις τελευταίες δεκαετίες, τόσο οι κεντρικές όσο και οι τοπικές κυβερνήσεις απαξιώνουν το σύστημα Υγείας και οργανώνουν τη σταδιακή μετάβαση από ένα δημόσιο σύστημα Υγείας σε ένα σύστημα στο οποίο κυριαρχεί ο ιδιωτικός τομέας. Και, ως συνήθως, το τίμημα το πληρώνουν τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα και οι «ήρωες με θετική στάση».
Πώς μπορεί κάποιος να παραμείνει «θετικός»;
Πώς μπορούν οι νοσηλευτές να παραμείνουν «θετικοί» ενώ αντιμετωπίζουν τόσο σκληρές και θλιβερές συνθήκες; Όταν δεν μπορούν να παρέχουν αξιοπρεπή φροντίδα στους ασθενείς στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας ακόμη και την τελευταία τους ώρα;
Όταν το μόνο διαθέσιμο προσωπικό για τη φροντίδα 28 (!) ασθενών σε ΜΕΘ είναι ένας νοσηλευτής, δύο ασκούμενοι και ένας βοηθός νοσηλευτή;
Η σωματική καταπόνηση, η ψυχολογική πίεση και τα ηθικά διλήμματα, οδηγούν τους νοσηλευτές να παραιτούνται από τη δουλειά τους ή να βιώνουν κατάθλιψη και άγχος.
Τώρα, οι εργαζόμενοι στον τομέα της Υγείας αρχίζουν να οργανώνονται και να συμμετέχουν μαζικά σε απεργιακές δράσεις, παρά το γεγονός ότι η απεργία κρίθηκε παράνομη από το Δικαστήριο και ο υπουργός Υγείας, Μπραντ Χάζαρντ (Brad Hazzard) απείλησε με πειθαρχικά μέτρα όσους συμμετείχαν στις διαμαρτυρίες.
Μια «ατυχής» κυβέρνηση
Ο υπουργός δήλωσε «απογοητευμένος» από την «παράνομη» απεργία των νοσηλευτών και τη χαρακτήρισε «ατυχή». Είπε ότι η κυβέρνηση είναι πρόθυμη να διαπραγματευτεί μια αύξηση μισθών κατά 2,5%, κάτι με το οποίο δεν αποκλείεται να συμφωνήσει η ηγεσία του Συνδικάτου. Ωστόσο, δεν πρόκειται για πραγματική «αύξηση», αφού ο πληθωρισμός στην Αυστραλία σήμερα βρίσκεται στο 3,5%.
Το αίτημα για προσλήψεις προσωπικού δε το συζητάνε καν, αφού όπως λέει η κυβέρνσηςη «Θα κόστιζε στους φορολογούμενους 1 δισεκατομμύριο δολάρια Αυστραλίας» (περίπου 630 εκατομμύρια ευρώ).
Αυτό όταν μέσα στο 2021 μία μόνο από τις μεγαλύτερες φαρμακοβιομηχανίες της χώρας, είχε έσοδα περίπου 4 δισεκατομμύρια δολάρια Αυστραλίας (πάνω από 2,5 δισ. ευρώ) ενώ το 2015, τα συνολικά έσοδα της ίδιας εταιρείας ήταν λίγο πάνω από 3,45 δισεκατομμύρια δολάρια Αυστραλίας (2,2 δισ. ευρώ).
Όμως και παγκόσμια, ενώ τα συστήματα Υγείας καταρρέουν και οι κυβερνήσεις αρνούνται να δώσουν λεφτά για να τα ενισχύσουν, οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες βγάζουν τεράστια κέρδη.
Η Pfizer ανακοίνωσε αύξηση των εσόδων της κατά 92% μέσα στο 2021, με συνολικά έσοδα 83,1 δισ. δολάρια ΗΠΑ, (πάνω από 73 δισ. ευρώ) έναντι 41,7 δισ. το 2020 (36,7 δισ. ευρώ). Παγκόσμια, τα έσοδα από φαρμακευτικά προϊόντα ανήλθαν σε 1,27 τρισ. δολάρια το 2020 (1,12 τρισ. ευρώ).
Ο αγώνας μόλις άρχισε
Τα στοιχεία αποκαλύπτουν ξεκάθαρα την υποκρισία των καπιταλιστικών κυβερνήσεων. Καμία από αυτές δεν μπορεί και δεν θέλει να κάνει ουσιαστικές αλλαγές στις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Η καπιταλιστική κρίση συνεχίζεται από το 2008, έχει βαθύνει από την πανδημία και θα συνεχιστεί. Την ίδια ώρα όμως, οι εργαζόμενοι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι οι κυβερνήσεις εξυπηρετούν και προστατεύουν μόνο τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών και των τραπεζών.
Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην Αυστραλία, όπως οι απεργίες των δασκάλων και των νοσοκόμων, αποτελούν αντανάκλαση μιας τάσης που αναπτύσσεται σε διεθνές επίπεδο. Όπως είπε ένας από τους ομιλητές στη συγκέντρωση των νοσοκόμων:
«Ο αγώνας μόλις άρχισε, αυτό δεν είναι το τέλος του».
