Toυ Τάκη Μαστρογιαννόπουλου. Αναδημοσίευση από τo RedNoteBook
Ο κ. Γιάννης Πανούσης εξ όσων γνωρίζω, δεν είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Ως εκ τούτου δεν μπορώ να αντιληφθώ από που αντλεί το θράσος –γιατί περί θράσους πρόκειται– να διαπιστώνει, με μια αποκρουστική φρασεολογία δανεισμένη από την ιατρική ορολογία, που σε μας τους πιο παλιούς προκαλεί ιδιαίτερα αρνητικούς συνειρμούς, ότι η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός μας ασθενεί βαρύτατα, υποφέροντας από «πολιτική γάγγραινα».
Με το κακής ποιότητας ευφυολόγημα ότι η κυβέρνηση είναι «τρικομματική», δηλαδή ότι την απαρτίζουν τα δύο κόμματα του ΣΥΡΙΖΑ (sic) και οι ΑΝΕΛ, εκτιμά ότι «υπάρχει συγκροτημένο άλλο κέντρο εξουσίας» και «συγκροτημένη διαφορετική στρατηγική». Σύμφωνα με τον κ. Πανούση «όταν ψηφίζουν οι ίδιοι αριθμοί στα νομοσχέδια πάει να πει πως έχεις ένα συγκροτημένο πυρήνα και αυτό δεν αλλάζει. Ή πρέπει να αλλάξει ο κ. Τσίπρας ή πρέπει να αλλάξουν αυτοί, διότι αυτό θα έρχεται κάθε μέρα μπροστά μας», Προτείνει, μάλιστα, ως νέος Μέγας Αλέξανδρος, ότι για να υπάρξει λύση των προβλημάτων στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κοπεί ο γόρδιος δεσμός: «Τα προβλήματα αυτά λύνονται συνήθως με τον γόρδιο δεσμό –δήλωσε πρόσφατα ο κ. υπουργός– κόβεται, δεν λύνεται (ο γόρδιος δεσμός), διότι κάτι που μένει πολύ σαπίζει, δηλαδή η γάγγραινα είναι κάτι κακό στην πολιτική».
Ο κ. Πανούσης, δεν γνωρίζω στη βάση ποιάς προσωπικής του στρατηγικής, προκαλεί συνεχώς –και προκαλεί βάναυσα– τα οργανωμένα μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τους περισσότερους, κατά την εκτίμηση μου, βουλευτές καθώς και το σύνολο της νεολαίας του κόμματος. Δεν έχει περάσει πολύ καιρός από τότε που δεν δίστασε να κατηγορήσει τη νεολαία μας ότι καλύπτει «αυτούς που πετούν μολότωφ και χρησιμοποιούν πιστόλια φωτοβολίδων». Ξεπέρασε ακόμα και τη θλιβερή δήλωση της Αλ. Παπαρήγα, η οποία, με αφορμή την εξέγερση της νεολαίας του 2008, είχε υποστηρίξει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων». Αυτός έκανε ένα βήμα παραπάνω. Αφού συνέδεσε τα στελέχη της νεολαίας μας με άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου απείλησε ότι «θα τιμωρηθούν αφού προέρχονται από την ίδια μήτρα» (!) Σε απάντηση, μάλιστα, της νεολαίας, η οποία δικαίως ζήτησε την αποπομπή του από την κυβέρνηση, ο κ. Πανούσης δήλωσε ότι ««να σε πυροβολούν άνθρωποι που είναι 19 και 20 χρονών, άνθρωποι που δεν έχουν κάνει τίποτα ποτέ στη ζωή τους και έκαναν δυο καταλήψεις και τρεις πορείες και κάτι τρέχει στα γύφτικα, έναν άνθρωπο που έχει κάνει πορεία στη ζωή του μέσα στα γράμματα, δεν έχει νόημα. Έχω προσπαθήσει να κάνω διάλογο αλλά δεν τα έχω καταφέρει. Το κίνημα των νέων υπερβάλλει, κι εγώ το έχω κάνει σαν νέος. Όμως υπάρχουν και νόμοι, δεν μπορεί ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει». Όπερ έδει δείξαι.
Ποιός είναι (τελικά) ο όφις;
Το χειρότερο όμως ότι ο κ. Πανούσης, αναφερόμενος σε στελέχη και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε -όπως αναγνώρισε και η μεγάλη πλειοψηφία του φιλικού του Τύπου- σε ακόμα πιο απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς: «Οι χυδαίοι που θεωρούν «φασιστικό» ότι δεν τους μοιάζει, καιρός είναι να μπουν στο υπόγειο της ιστορίας –υποστηρίζει ανερυθρίαστα ο κ. Υπουργός-. Η Κυβερνώσα Αριστερά ζει και κινείται στο φως. Ό,τι και όποιος ζει στο σκοτάδι μόνο κακό θα της κάνει. Πρέπει να απαλλαγούμε ως χώρα από τους «α(σ)κόπως αριστερούς» που κάνουν ο,τιδήποτε για ν’ αποτύχει η Κυβερνώσα Αριστερά ώστε να μπορούν και πάλι να παίζουν τα διπλά–τριπλά σκοτεινά (και συχνά «βρώμικα») παιχνίδια τους. Έλεος! Δεν είναι αυτοί οι εκφραστές της Ελλάδας μετά την κρίση. Δεν θέλει ο ελληνικός λαός τέτοιους ανθρώπους να ορίζουν το μέλλον του». Κατέληξε δε, ότι «ώρα για να ξεδοντιαστούν όλα τα φίδια που απειλούν την κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία».
Είναι πράγματι ειρωνεία της ιστορίας ότι αυτοί που οδηγούνται στο «υπόγειο της ιστορίας» δεν είναι οι «α(σ)κοποί αριστεροί» του κ. Πανούση, τα καταραμένα φίδια που απειλούν την αστική δημοκρατία, αλλά τα κόμματα, από την μήτρα των οποίων προέρχεται ο κ. υπουργός. Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ.
Μπορεί ο κ. υπουργός να έχει ελάχιστες συμπάθειες στον ΣΥΡΙΖΑ δεν συμβαίνει το ίδιο, όμως, και με τον συστημικό Τύπο. Ο κ. Γ. Λακόπουλος, ο γνωστός δημοσιογράφος του συγκροτήματος Λαμπράκη, θεωρεί τον κ Πανούση ως «το φωτεινό πρόσωπο της εξουσίας». «Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα παρατήρηση για τον κυβερνητικό ανασχηματισμό –σημειώνει ο κ. Λακόπουλος- δεν είναι η απομάκρυνση του Λαφαζάνη και της κομπανίας του -αυτά ήταν αυτονόητα. Είναι η παραμονή του Γιάννη Πανούση… Με κομματικούς όρους ο Πανούσης έπρεπε επιστρέψει στο πανεπιστήμιο του, ως ασύμβατος με μια «κυβέρνηση Αριστεράς». Δεν συνέβη γιατί πρώτος ο Αλέξης Τσίπρας αντιλήφθηκε ότι αν είναι κάποιος απολύτως συμβατός σ’ αυτό το υπουργείο -με την ουσία της σύγχρονης Αριστεράς- είναι ο Πανούσης. Έτσι σε μια κρίσιμη στιγμή έστειλε το μήνυμα του: υπέγραψε απόφαση υπαγωγής της ΕΥΠ στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Όσοι ξέρουν πρόσωπα και πράγματα είδαν ότι η -έτσι κι αλλιώς πολύ καλή προσωπική και υπηρεσιακή- συνεργασία του με τον Γιάννη Ρουμπάτη, αποκτά και συμβολικό χαρακτήρα αντίβαρου στην πίεση της Κουμουνδούρου και των παραφυάδων. Πανούσης και Ρουμπάτης, προερχόμενοι από το παλιό καλό ΠΑΣΟΚ αμφότεροι, είναι οι δυο από τους τρεις -ο άλλος είναι ο Δραγασάκης– που έχουν εμπειρία διακυβέρνησης. Επιπλέον έχουν ευρωπαϊκές πεποιθήσεις, καλή χημεία με τον Τσίπρα και είναι έτοιμοι να πάρουν το καπελάκι τους και να φύγουν, εάν το πολιτικό περιβάλλον παραγίνει τοξικό».
Προς το παρόν βέβαια ο κ. Πανούσης και ο κ. Ρουμπάτης δεν είναι από ότι φαίνεται αποφασισμένοι να «πάρουν το καπελάκι τους και να φύγουν». Που να πάνε άλλωστε; Αντίθετα, ο κ. Πανούσης απειλεί με καρατόμηση ένα μεγάλο τμήμα της κοινοβουλευτικής ομάδας, των κομματικών στελεχών καθώς και το σύνολο της νεολαίας του κόμματος. Για τον κ. Ρουμπάτη δεν γνωρίζω.
Πριν από τις εκλογές είχα επισκεφθεί, μαζί με άλλους συντρόφους ένα μεγάλο χωριό του νομού Ημαθίας. Στο καφενείο του χωριού έγινε μια μεγάλη συζήτηση. Οι περισσότεροι από αυτούς που πήραν μέρος στη συζήτηση υπήρξαν στο παρελθόν μέλη και ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Έχοντας απογοητευθεί πλήρως από ΠΑΣΟΚ προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν χρειαζόταν να είναι κανείς έμπειρος πολιτικά για να διαπιστώσει ότι αυτοί οι άνθρωποι της δουλειάς, αγρότες στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ήρθαν σε μας με ανιδιοτέλεια και διάθεση προσφοράς. Ακόμα και ο γραμματέας της οργάνωσης ήταν πρώην μέλος του ΠΑΣΟΚ. Χρειαζόμαστε αυτούς τους ανθρώπους; Χρειαζόμαστε άντρες και γυναίκες από τις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας και των μεγάλων πόλεων και τα χωριά της περιφέρειας που στο παρελθόν ήταν οργανωμένοι ή ψήφιζαν το ΠΑΣΟΚ; Η απάντηση, χωρίς αμφιβολία, είναι ναι. Αυτοί οι σύντροφοι και συντρόφισσες εκτιμούν –όπως πολλοί έχουμε διαπιστώσει πολλές φορές- τα παλιά μέλη και την ιστορία του κόμματος. Την ιστορία της αριστεράς. Αυτοί δεν αποκαλούν υποτιμητικά τα μέλη και τα στελέχη μας «ΣΥΡΙΖΑ του 4%».
Αντίθετα, τα «έμπειρα στελέχη», κυρίως αυτά του διεφθαρμένου καταρρέοντος δικομματικού πολιτικού συστήματος στην πολιτική, την οικονομία –στις τράπεζες κατά κύριο λόγο- το κράτος και εσχάτως και στο κόμμα, τα οποία επιχειρούν εναγώνια να πρωταγωνιστήσουν και πάλι στις νέες συνθήκες, δεν διστάζουν να χαρακτηρίζουν με τον πιο απαξιωτικό και υβριστικό τρόπο τα ιστορικά και όχι μόνο στελέχη και μέλη του χώρου μας. Εν τέλει τον ίδιο μας τον χώρο.
Επίλογος
Ο κ. Πανούσης μπορεί να είναι μέλος της κυβέρνησης και μάλιστα σε ένα ευαίσθητο υπουργείο, όπως αυτό του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, στο οποίο υπάγεται και η ΕΥΠ, αλλά είναι φανερά ένα ξένο σώμα στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, στον χώρο της αριστεράς. Είναι παντελώς ασύμβατος –για να χρησιμοποιήσω και εγώ την ορολογία του κ. Λακόπουλου- με την ουσία της σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς. Η συμμετοχή του στην κυβέρνηση αποτελεί πραγματική πρόκληση.
