"Σκέψου τι θα σου κάναμε άμα κολλούσες 4ο…"
Η τελευταία φράση του αστυνομικού μέσα στο δωμάτιο μου
Κινητοποίηση σε λιγότερο από 9 λεπτά τουλάχιστον 4 σεκιουριτάδων, ψαξίματα σε σώμα και πράγματα, καταγραφές στοιχείων με απίστευτη λεπτομέρεια, ξεγύμνωμα, παραμονή σε κελί απομόνωσης (έστω και για λίγο) και "κανονικά" κελία, πλήρη φακέλωμα, παραβίαση του προσωπικού μου χώρου. Ήταν μια ντροπιαστική και εξευτελιστική διαδικασία για το μέγεθος του "εγκλήματος" που έκανα και το θεωρώ ψυχολογικό βιασμό σε ένα σημαντικό βαθμό.
Αναλυτική περιγραφή των γεγονότων που πέρασα
Το Σάββατο 30.5.09 στην περιοχή Universitet της Στοκχόλμης διεξαγόντουσαν πολλά φεστιβάλ μουσικής. Το πρωί κατά τις 4.05 πήγα να πάρω το μετρό (στάση Universitet) για να γυρίσω σπίτι μου. Όπως κατευθυνόμουν από τις κυλιόμενες προς την πλατφόρμα, κόλλησα ένα αυτοκόλλητο σε έναν μεταλλικό φωταγωγό και όσο ήμουν στην πλατφόρμα, σε άλλους δυο κάδους σκουπιδιών. Το ένα αυτοκόλλητο έγραφε "Rattvisepartiet Socialisterna. Kamp mot racism och Kapitalism" (Σοσιαλιστικό Κόμμα Δικαιοσύνης. Εναντία στον ρατσισμό και τον καπιταλισμό) και το άλλο διαφήμιζε την εφημερίδα μας ("Offensiv"- "Επίθεση"). Το μετρό ήρθε σε περίπου 9 λεπτά. Μπήκα μέσα, και ενώ συζήταγα με έναν γνωστό, σε δευτερόλεπτα δυο σεκιουριτάδες με αρπάζουν και με βγάζουν έξω. Με κρατούσαν έχοντας μου τα χεριά τεντωμένα, χωρίς να μπορώ να κουνηθώ, και με περιέφεραν μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου στο μετρό, για να με οδηγήσουν σε ένα δωμάτιο, διπλά από τα εκδοτήρια. Κατά τη διαδρομή βλέπω τουλάχιστον άλλους δυο σεκιουριτάδες. Είχα μια τσάντα και ένα τσαντάκι μέσης, το όποιο ακόμα και όταν ένοιωσα να μου πέφτει, δεν με αφήναν να το σηκώσω. Στο δωμάτιο, με έστησαν στον τοίχο, με έψαξαν ολόκληρο (για όπλα μου είπαν) όπως και τα πράγματα μου, όπου βρήκαν και τα υπόλοιπα αυτοκόλλητα. Εκτός από τα αυτοκόλλητα δεν βρήκαν τίποτα άλλο περίεργο. Ο ένας σεκιουριτάς πήρε τα αυτοκόλλητα που είχα στην τσάντα και τα έβαλε πάνω στο τραπέζι όπου τα έβγαζε φωτογραφία. Μου ανήγγειλαν ότι έχω συλληφθεί(!) γιατί προκάλεσα φθορά δημόσιας περιουσίας και ότι σε λίγο θα έρθει η αστυνομία. Όταν μου ζήτησαν τα στοιχειά μου, τους έδειξα την ελληνική μου ταυτότητα.
Η αστυνομία ήρθε κατά τις 4.50 (μια γυναίκα και ένας άντρας). Ο άντρας πήγε να βγάλει φωτογραφία τα κολλημένα αυτοκόλλητα(!) και η γυναίκα έψαξε τα πράγματα μου και μου ζήτησε τα στοιχειά μου. Όταν της έδωσα την ταυτότητα, με ρώτησε άμα έχω διαβατήριο. Της απάντησα ότι το έχω σπίτι μου. Κατά τις 5.05 μου ανήγγηλαν ότι πρέπει να με οδηγήσουν στο αστυνομικό τμήμα(!). Πριν φύγουμε η αστυνομικός με ξαναέλεγξε καθιστό για το αν είχα κάτι πάνω μου.
Κατά τις 5.20 φτάσαμε στο αστυνομικό τμήμα (βασικά ήταν η ΓΑΔΑ της Στοκχόλμης). Με πήγαν στον 4ο όροφο, όπου μου ανέφεραν ότι θα ελέγξουν τα στοιχειά μου γιατί δεν τους ήταν αξιόπιστη η ταυτότητα. Όσο περίμενα ένας άλλος αστυνομικός μου ξαναέλεγξε τα πράγματα. Μετά χωρίς να έχω καταλάβει γιατί, με οδήγησαν στον 7ο όροφο. Εκεί δυο υπάλληλοι, μου πήραν τα πράγματα, και μου ζήτησαν να βγάλω μπλούζα και t-shirt. Μετά άνοιξαν ένα μικρό δωματιάκι (περίπου 1,5*1m) με ένα μικρό κάθισμα. Από ταινίες που έχω δει θα το χαρακτήριζα δωμάτιο απομόνωσης. Εκεί με έγδυσαν κανονικά και μου ζήτησαν κιόλας να λυγίσω για να δουν αν έκρυβα τίποτα στον κώλο μου (προφανώς ναρκωτικά). Ντύθηκα και με έκλεισαν για κάμποση ώρα μέσα σε αυτό το κελί.
Πλέον έμεινα από πάνω, μόνο με ένα λεπτό φανελάκι και μου έδωσαν να υπογράψω ένα χαρτί όπου ήταν καταγεγραμμένα ότι ήταν στην κατοχή μου. Στις 06.00 ο ένας από τους δυο με οδήγησε προς ένα κελί(!). Στη διαδρομή μου ανέφερε ότι ήμουν σε κατάσταση σύλληψης και πρέπει να περιμένω από μια μέχρι έξι ώρες για να βρεθεί ένας ανακριτής όπως επίσης και για το αν ήθελα μεταφραστή στην διαδικασία. Το κελί (περίπου 3*5m) είχε μόνο ένα στρώμα και ένα παράθυρο. Ζήτησα κάποια στιγμή τουαλέτα αλλά και να μου δώσουν τα ρούχα που φόραγα γιατί ένοιωθα κρύο. Με άφησαν να πάω τουαλέτα, τα ρούχα μου είπαν θα τα πάρω στο τέλος. Έβαλα τα χέρια μου μέσα από το φανελάκι μου και προσπάθησα να κοιμηθώ.
Ο ανακριτής ήρθε περίπου στις 08.00. Στην ανάκριση (είχα μετάφραση) μου ζήτησαν άπειρα στοιχεία. Μου ανέφερε κάποια στιγμή ότι δεν μπορούσαν να δεχτούν την ταυτότητα μου. Του απάντησα (όπως είχα κάνει και στην πρώτη αστυνομικό) ότι είχα το διαβατήριο σπίτι μου. Όταν τέλειωσε με έβαλε σε ένα άλλο κελί για να περιμένω τι θα προτείνει ο εισαγγελέας. Ο εισαγγελέας πρότεινε να με οδηγήσουν δυο αστυνομικοί στο σπίτι όπου θα τους έδειχνα το διαβατήριο. Είχα εκφράσει την επιθυμία μου στην ανάκριση ότι δεν θέλω να μπει κανένας στο σπίτι μου. Επίσης μου έδωσε να υπογράψω ένα έγγραφο ότι σε περίπτωση αλλαγής διεύθυνσης θα πρέπει να το αναφέρω σε τρεις σουηδικές αρχές(!)
Όταν με έφεραν οι αστυνομικοί στο σπίτι (09.45) μπήκαν μέσα χωρίς να με ρωτήσουν. Τους έδειξα το διαβατήριο και μετά από αρκετή συζήτηση (η όποια περιλαμβάνει και απορίες για ?περίεργα? πράγματα που είχα στο δωμάτιο), μου δήλωσαν ότι είμαι ελεύθερος και ότι θα μου σταλεί ταχυδρομικά ένα πρόστιμο.
Συμπεράσματα
Είμαι 6 χρόνια οργανωμένος στην αριστερά και ξέρω πολύ καλά ότι όλα αυτά είναι απλά η πρώτη γραμμή, (τα προεόρτια των βασανιστηρίων), σε μια μόνο από τις σελίδες της ζωής τόσων και τόσων κυρίως μεταναστών, αλλά και αριστερών …και οποιοδήποτε είδους ανθρώπου δεν ταιριάζει στην εικόνα της κανονικότητας της δημοκρατίας τους (κυρίως της ελληνικής για να μιλώ και για πράγματα που γνωρίζω). Ο λόγος που θέλησα να το δημοσιοποιήσω είναι για να σπάσω έστω και λίγο αυτήν την ωραία εικόνα που έχουν σχηματίσει πολλοί, για την δημοκρατία της Σουηδίας. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ μου ότι για τρία αυτοκόλλητα θα πέρναγα όλα τα παραπάνω. Ακόμα και η ελληνική αστυνομία η όποια είναι κλάσης χειρότερη, δεν ξέρω αν για τρία αυτοκόλλητα θα μου συμπεριφερόταν το ίδιο (θα μπορούσε όμως να κάνει χειρότερα χωρίς καμία αφορμή). Παρότι κανένας από όλους τους αστυνομικούς και τους σεκιουριτάδες ούτε με χτύπησε ούτε με έβρισε (κάποιοι αστυνομικοί ήταν και παρά πολύ ευγενικοί και συγκαταβατικοί μαζί μου), θεώρησαν στην κυριολεξία ότι αυτό που έκανα ήταν ένα έγκλημα και ακολούθησαν κατά γράμμα την διαδικασία που αντιστοιχεί σε έναν εγκληματία. Κινητοποίηση σε λιγότερο από 9 λεπτά τουλάχιστον 4 σεκιουριτάδων, ψαξίματα σε σώμα και πράγματα, καταγραφές στοιχείων με απίστευτη λεπτομέρεια, ξεγύμνωμα, παραμονή σε κελί απομόνωσης (έστω και για λίγο) και ?κανονικά? κελία, πλήρη φακέλωμα, παραβίαση του προσωπικού μου χώρου. Ήταν μια ντροπιαστική και εξευτελιστική διαδικασία για το μέγεθος του ?εγκλήματος? που έκανα και το θεωρώ ψυχολογικό βιασμό σε ένα σημαντικό βαθμό.
Το μόνο πραγματικά ?θετικό? από όλη αυτήν την διαδικασία, ήταν ότι ένοιωσα έστω και σε μικρότερο βαθμό, το τι έχουν περάσει τόσοι και τόσοι άνθρωποι μέσα στα τμήματα και στα κρατητήρια, με ή χωρίς λόγο. Οι φράσεις που ήταν γραμμένες μέσα στο κελί με συγκίνησαν και με βοήθησαν πολύ και κρίμα που δεν είχα ένα μολυβί (μου τα είχαν πάρει όλα βλέπετε) να γράψω κάτι για να βοηθήσω τον/ην επόμενο/η. Το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να σκέφτομαι τι μπορεί να είχε συμβεί μέσα σε αυτό το κελί και η κοινωνία δεν ξέρει. Ποιος έγραψε αυτή τη φράση και τι του είχε συμβεί; πόσοι άνθρωποι αιμορραγούσαν ή ξερνούσαν σε αυτό το σημείο; πόσοι άνθρωποι και σε τι κατάσταση έχουν κοιμηθεί σε αυτό το στρώμα; και πάει λέγοντας…
Θεωρώ επίσης ότι ήταν και ρατσιστική η μεταχείριση μου γιατί όλα αυτά που μου έκαναν δεν θα τα έκαναν σε έναν Σουηδό. Αυτό γιατί, η δικαιολογία τους ήταν, ότι τα πέρασα όλα αυτά, λόγο της ταυτότητας. Μια ταυτότητα η όποια είναι επίσημο ελληνικό έγγραφο και μέσω της συνθήκης Σένγκεν οφείλεται να γίνεται αποδεκτή από όλα τα κράτη μελή της ΕΕ, όπως και να απολαμβάνω τα αντίστοιχα δικαιώματα σε κάθε κράτος μέλος. Ακόμα και αν το δεχτώ ότι υπήρχε πρόβλημα με την ταυτότητα, στην πρώτη αστυνομικό ανέφερα ότι είχα το διαβατήριο στο σπίτι μου, δεν μου ζήτησε να πάμε να το πάρουμε και να με προστατέψει από όλον αυτόν τον εξευτελισμό. ‘Ήξερε πολύ καλά τι θα περάσω γιατί όπως ακριβώς μου είπε: ?Θα έχεις να αφηγείσαι μια καινούργια εμπειρία στους φίλους σου?(!). Το ότι είμαι ξένος εδώ, σήμαινε ίσως αυτόματα γι αυτούς, ότι έπρεπε να περάσω όλη αυτήν την ντροπιαστική διαδικασία, η όποια θα με καθυπόταζε στην σουηδική νομιμότητα (?μην τολμήσεις να το ξανακάνεις?) και θα κατοχύρωνε αυτήν την υποταγή ελέγχοντας με (φακέλωμα, λογοδοσία σε περίπτωση αλλαγής κατοικίας).
Το κύριο ερώτημα παραμένει: Με υπέβαλλαν σε όλη αυτήν την διαδικασία επειδή κόλλησα τρία αυτοκόλλητα πολιτικού περιεχομένου κατά τη διάρκεια προεκλογικής εκστρατείας, ή υπέστη όλη αυτή την εξευτελιστική διαδικασία λόγο του εγκλήματος που δεν είμαι γνήσιος Σουηδός; Προφανώς η απάντηση είναι το τελευταίο…
Απλά θα κλείσω με μια φράση που ήταν γραμμένη στον τοίχο του κελίου και περίπου έλεγε:
"Don’t let the prison harm you, all their system is a failure"
Χρήστος Καψάλης,μέλος Σοσιαλιστικής Διεθνιστικής Οργάνωσης – ΞΕΚΙΝΗΜΑ (Ελληνικό τμήμα της C.W.I)
Rattvisepartiet Socialisterna (Σουηδικό τμήμα της C.W.I)
