Δημοσιεύουμε άρθρο που μας έστειλε ο σ. Χρήστος Κασίμης, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Βόρειας Αθήνας, σχετικά με τις εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ και που μας βρίσκει σύμφωνους σε όλες τις βασικές διαπιστώσεις και προτάσεις. Το άρθρο αρχικά δημοσιεύτηκε στο iskra.gr
Ένα καίριο ερώτημα που προκύπτει και από τις διεργασίες της τελευταίας Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ (21-22/6/14) είναι το εξής: πώς μπορεί κάποιος να ευαγγελίζεται ανοίγματα προς τη λεγόμενη «Κεντροαριστερά», δηλαδή την άλλη όψη του ίδιου με την «Κεντροδεξιά» νεοφιλελεύθερου μονεταριστικού νομίσματος και ταυτόχρονα να αναφέρεται σε ανοίγματα στην κοινωνία;
Σε συνθήκες κρίσης και άρα ταξικής πόλωσης το πολιτικό κέντρο μετατοπίζεται, εκ των πραγμάτων, είτε προς ριζοσπαστικές αριστερές είτε προς ακροδεξιές πολιτικές κατευθύνσεις και άρα η μάχη για την "ηγεμονία" και την ανατροπή θα δοθεί πρωτίστως στην κοινωνία.
Μια μάχη, όμως, που θα πρέπει να δοθεί με όρους αριστερής αντεπίθεσης και ριζοσπαστικοποίησης και όχι με τακτικές αναδίπλωσης και συμβιβασμού! Οι όροι με τους οποίους δόθηκε η μάχη για την εκλογική εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 27%, θα πρέπει να αποτελούν τον οδηγό μας!
Δεν είναι δυνατόν την ώρα που ακόμα και οι παλιοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ή άλλων κεντροαριστερών μορφωμάτων καλούν το ΣΥΡΙΖΑ να μην υποκύψει στα «συστημικά κελεύσματα» και να μην δεχθεί στις τάξεις του, στελέχη της χρεοκοπημένης «Κεντροαριστεράς», κάποιοι να επιδιώκουν αυτές ακριβώς τις συνεργασίες, που οδηγούν σε ταύτιση με το καταρρέον εγχώριο αστικό μπλοκ εξουσίας!
Επιπλέον, πως είναι δυνατόν να υπάρξει άνοιγμα στην κοινωνία, όσες αξιέπαινες , δυναμικές και μαζικές δράσεις (δράσεις αλληλεγγύης, εργατικές κινητοποιήσεις, συνελεύσεις γειτονιάς κλπ) και αν αναληφθούν από την κομματική βάση του ΣΥΡΙΖΑ , την ώρα που η κοινωνία και μάλιστα ακόμη και όσοι ψήφιζαν ή ακόμα και υπήρξαν απλά μέλη του ΠΑΣΟΚ ή άλλων κομμάτων της λεγόμενης «Κεντροαριστεράς» αηδιάζουν ακόμα και στην ιδέα της συνύπαρξης με στελέχη που υπηρέτησαν, ως άλλοι «μνημονιοφύλακες», τα μνημόνια και συνεπώς έβαλαν ταφόπλακα στη χώρα και την κοινωνία συνολικότερα!
Οι συνεργασίες, λοιπόν, με κεντροαριστερά μορφώματα ή/και στελέχη, δρουν καθαρά υπονομευτικά στην προσπάθεια ανοίγματος και ριζώματος του κόμματος στην κοινωνία, καθώς υπονομεύουν βαθύτατα και ανοιχτά το στόχο της κοινωνικής χειραφέτησης και ριζοσπαστικοποίσης της χειμαζόμενης μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας!
Με δεδομένη την κινηματική οπισθοχώρηση (που αποτελεί ,μεταξύ άλλων, απότοκο ανάλογων έωλων τακτικών πολιτικής διεύρυνσης) , τις αδυναμίες στα συνδικάτα, στη νεολαία και με δεδομένες τις οργανωτικές αδυναμίες του ΣΥΡΙΖΑ, που καθιστούν αναντίστοιχη πολλές φορές την εκλογική του δυναμική, με τη συνολική του δυναμική στην κοινωνία και τα κινήματα, μπορεί η Αριστερά (αυτοδύναμα ή όχι) να επικρατήσει στις επερχόμενες εθνικές εκλογές όποτε αυτές γίνουν;
Είναι εμφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται μια νέα δυναμική. Μια νέα δυναμική τόσο στην κομματική του βάση, στην οποία δυστυχώς παρουσιάζονται φαινόμενα «αποστράτευσης», αλλά κυρίως στην κοινωνία, που θα οδηγήσει σε μια νέα αριστερή αντεπίθεση, που θα αφυπνίσει το κίνημα, θα δώσει ώθηση ακόμα και στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που πασχίζουν να στηρίξουν την προσπάθεια μιας νέας ριζοσπαστικοποίησης του κόμματος και ενός νέου ποιοτικού άλματος.
Η νέα δυναμική, όμως, δεν θα υπάρξει, παρά μόνο αν όλοι οι αριστεροί αγωνιστές του κόμματος, ανεξαρτήτως τάσεων, που κατανοούν την ανάγκη να αποτραπεί η βίαιη «σοσιαλδημοκρατικοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ, προχωρήσουν σε μια νέα προοδευτική συμπόρευση, στη βάση όσων, τελικά, τους ενώνουν!
Στην τελευταία κρίσιμη ΚΕ, υπήρξαν θετικές εξελίξεις σε αυτήν την αναγκαία προσπάθεια. Όμως, όπως φάνηκε, υπάρχουν ακόμα βήματα που πρέπει να γίνουν για να υπάρξουν αυτές οι εποικοδομητικές ρήξεις, που θα αποτρέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ να χάσει τη ριζοσπαστική του ταυτότητα!
Η προσπάθεια νέας ριζοσπαστικοποίησης και ταξικής χειραφέτησης της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας, αποτελεί μονόδρομο, με βραχυπρόθεσμο στόχο την κυβέρνηση της Αριστεράς και μακροπρόθεσμο μια νέα προοδευτική πορεία που θα καταστήσει τη χώρα από πειραματόζωο των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών, σε χώρα πρότυπο και πειραματιστή ενός κοινωνικού μετασχηματισμού με σοσιαλιστικό ορίζοντα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να δράσει ως ένα βαθιά ριζοσπαστικό πολιτικό υποκείμενο, με πρόγραμμα ριζοσπαστικότερο και από αυτό του 2012 και να μην υποκύψει στα κελεύσματα της ενσωμάτωσης.
