Οργανώσεις Μελών Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Πελοποννήσου: Για την υποψηφιότητα Βουδούρη

Κείμενο για την υποψηφιότητα Βουδούρη που υπογράφεται από Οργανώσεις Μελών Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Πελοποννήσου και από μέλη της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ που ασκούν τα εκλογικά τους δικαιώματα στην Περιφέρεια Πελοποννήσου.

Η μάχη των αυ­το­διοι­κη­τι­κών εκλο­γών, στη συ­γκυ­ρία της βα­θιάς πο­λι­τι­κής και οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης, απο­τε­λεί μια μάχη μεί­ζο­νος ση­μα­σί­ας, με ξε­κά­θα­ρο κε­ντρι­κό πο­λι­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα. Μια κο­ρυ­φαία πο­λι­τι­κή μάχη, που εντάσ­σε­ται αντι­κει­με­νι­κά στον κε­ντρι­κό πο­λι­τι­κό στόχο που θέ­του­με: την ανα­τρο­πή της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής και της κυ­βέρ­νη­σης, την υλο­ποί­η­ση ενός σχε­δί­ου κοι­νω­νι­κής και πα­ρα­γω­γι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης της χώρας από μία κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς. Μέσα σε αυτό το πλαί­σιο, ο δικός μας στό­χος είναι ακρι­βώς η μα­ταί­ω­ση των σχε­δί­ων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για μια «χα­λα­ρή» αυ­το­διοι­κη­τι­κή-προ­σω­πο­κε­ντρι­κή ψήφο. Πρέ­πει να ανα­δεί­ξου­με ότι πά­ντο­τε, και κυ­ρί­ως μέσα στα ασφυ­κτι­κά πλαί­σια που θέτει το μνη­μό­νιο, πο­λι­τι­κό και αυ­το­διοι­κη­τι­κό συμ­βα­δί­ζουν. Επι­διώ­κου­με την ανα­τρο­πή της βάρ­βα­ρης κυ­ρί­αρ­χης πο­λι­τι­κής, την ανα­τρο­πή των συ­σχε­τι­σμών στις το­πι­κές κοι­νω­νί­ες και την ανα­τρο­πή του ση­με­ρι­νού αυ­το­διοι­κη­τι­κού χάρτη της χώρας.

Τα προη­γού­με­να χρό­νια, η Αυ­το­διοί­κη­ση, ενώ θα έπρε­πε να έχει μορφή λαϊ­κής εξου­σί­ας, υπέ­στη ακόμα πιο έντο­να τις επι­πτώ­σεις της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής, γε­γο­νός που οδή­γη­σε στην ανά­πτυ­ξη ση­μα­ντι­κών αγώ­νων και δη­μιούρ­γη­σε βαθιά ρήγ­μα­τα στη συ­νο­χή του δι­κομ­μα­τι­κού μπλοκ. Αγώ­νες που δό­θη­καν από κοι­νού με την το­πι­κή κοι­νω­νία, στέλ­νο­ντας το πιο ξε­κά­θα­ρο μή­νυ­μα: καμιά ανοχή στο παλιό, διε­φθαρ­μέ­νο δι­κομ­μα­τι­κό σύ­στη­μα! Τε­λειώ­νου­με με αυ­τούς που έβα­λαν πλάτη για να πε­ρά­σει ο οδο­στρω­τή­ρας των μνη­μο­νί­ων! 

Ακρι­βές αντί­γρα­φο αυτού απο­τε­λεί ο Τα­τού­λης, ο οποί­ος ως μά­στερ της πο­λι­τι­κής γυ­ρο­λο­γί­ας, με τον βίο και την πο­λι­τεία του ως πε­ρι­φε­ρειάρ­χης, έχει όλα τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά του απο­τρό­παιου μο­ντέ­λου νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης και αντι­δη­μο­κρα­τι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης που βιώ­νου­με και σε κε­ντρι­κό επί­πε­δο. Εκ­φρα­στής του συ­στή­μα­τος αδια­φά­νειας και δια­πλο­κής, ανα­θέ­τει με υπερ­γο­λα­βί­ες πολλά τε­χνι­κά έργα σε εται­ρεί­ες συμ­φε­ρό­ντων της οι­κο­γέ­νειάς του, προ­ω­θώ­ντας πα­ράλ­λη­λα το μο­ντέ­λο των ζωνών οι­κο­νο­μι­κής προ­τε­ραιό­τη­τας σε αγα­στή συ­νερ­γα­σία με την τρόι­κα, προ­ά­γο­ντας τον γνω­στό Φού­χτελ σε ένα είδος υπερ-πε­ρι­φε­ρειάρ­χη. Με δε­δο­μέ­νη την απου­σία κάθε κρι­τι­κής από την πλευ­ρά της μεί­ζο­νος αντι­πο­λί­τευ­σης – κα­θό­λου τυ­χαία εφό­σον η ΝΔ τον στη­ρί­ζει χωρίς αστε­ρί­σκους –διευ­θύ­νει με αυ­ταρ­χι­κό τρόπο κάθε Πε­ρι­φε­ρεια­κό Συμ­βού­λιο, κρα­τά­ει στα συρ­τά­ρια του με­λέ­τες και προ­τά­σεις, προ­σβάλ­λο­ντας με κάθε τρόπο κάθε αντι­πο­λι­τευ­τι­κή φωνή. Εκ­με­ταλ­λευό­με­νος την ανε­πάρ­κεια και τη δια­πλο­κή των δη­μάρ­χων της πε­ρι­φέ­ρειας έχει προ­χω­ρή­σει μέσω της σύμ­βα­σης με την ΤΕΡΝΑ σε ένα μο­ντέ­λο κε­ντρι­κής δια­χεί­ρι­σης των απορ­ριμ­μά­των μα­κριά από κάθε οι­κο­λο­γι­κή και απο­κε­ντρω­τι­κή λο­γι­κή, πα­ρα­χω­ρώ­ντας πα­ράλ­λη­λα σε ιδιω­τι­κές επι­χει­ρή­σεις δη­μό­σια κοι­νω­νι­κά αγαθά (νερό, ενέρ­γεια, ΟΣΕ).

Δια­κρί­νε­ται από πρω­τό­γνω­ρο αντι­συ­ρι­ζαϊ­κό (ας μας επι­τρα­πεί ο νε­ο­λο­γι­σμός) μένος. Τόσο πριν, αλλά κυ­ρί­ως μετά τις εκλο­γές του 2012, κα­τα­νο­ώ­ντας ότι μπο­ρού­με να τον απο­δο­μή­σου­με και να δώ­σου­με ελ­πί­δα στους συ­μπο­λί­τες μας, επι­τί­θε­ται με λύσσα στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε όλα τα επί­πε­δα, από τον πρό­ε­δρο, τους βου­λευ­τές της πε­ρι­φέ­ρειας και τον πε­ρι­φε­ρεια­κό μας σύμ­βου­λο, έως τα απλά μέλη και τους υπο­στη­ρι­κτές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Έφτα­σε στο ση­μείο σε επί­ση­μη ανα­κοί­νω­ση του να ισχυ­ρι­στεί ότι «ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θέλει να σο­δο­μί­σει την Πε­λο­πόν­νη­σο»! Το κε­ρα­σά­κι στην τούρ­τα απο­τε­λεί το γε­γο­νός ότι χρη­σι­μο­ποιεί τα κον­δύ­λια της πε­ρι­φέ­ρειας προ­κει­μέ­νου να πο­δη­γε­τή­σει τα –ούτως ή άλλως δια­πλε­κό­με­να–- το­πι­κά μέσα ενη­μέ­ρω­σης με απο­τέ­λε­σμα η προ­πα­γάν­δα που ασκεί­ται υπέρ του να είναι αδιαμ­φι­σβή­τη­τη.

Λαμ­βά­νο­ντας υπόψη, λοι­πόν, όλα τα πα­ρα­πά­νω πρέ­πει να στα­θού­με στο ζή­τη­μα των συμ­μα­χιών, ως κομ­μά­τι της τα­κτι­κής μας. Είναι γε­γο­νός, ότι η Ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά στην Ελ­λά­δα σή­με­ρα οφεί­λει να χτί­σει ένα ευρύ κοι­νω­νι­κό μέ­τω­πο απέ­να­ντι στη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη πο­λι­τι­κή της λι­τό­τη­τας και της εξα­θλί­ω­σης. Το ερώ­τη­μα που τί­θε­ται είναι το τι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά μπο­ρεί να λάβει το μέ­τω­πο αυτό, αλλά και ποια μπο­ρεί να είναι τα όρια της ευ­ρύ­τη­τάς του, σε μια συ­ντη­ρη­τι­κή Πε­ρι­φέ­ρεια όπως η δική μας, δε­δο­μέ­νης της κοι­νω­νι­κής κί­νη­σης και της κι­νη­μα­τι­κής υπο­χώ­ρη­σης/αδρά­νειας στην Πε­ρι­φέ­ρεια. 

Πιο συ­γκε­κρι­μέ­να, είναι απα­ραί­τη­το οποιεσ­δή­πο­τε συμ­μα­χί­ες να είναι προ­ϊ­όν κοι­νω­νι­κών και κι­νη­μα­τι­κών διερ­γα­σιών, καθώς, ως τέ­τοιες, θα είναι ικα­νές να συ­μπυ­κνώ­νουν τα αι­τή­μα­τα των πο­λι­τών, όπως ακρι­βώς προ­κύ­πτουν στον πυ­ρή­να της κοι­νω­νί­ας. Θα είναι συμ­μα­χί­ες που θα αντι­κα­το­πτρί­ζουν την τάση των αγω­νι­ζό­με­νων κομ­μα­τιών της κοι­νω­νί­ας και θα μπο­ρούν να συ­ναρ­θρώ­νουν έναν τέ­τοιο πο­λι­τι­κό λόγο, που θα τα πε­ρι­λαμ­βά­νει, θα τα τρο­φο­δο­τεί και θα τα εκ­φρά­ζει. Όσον αφορά τα πεδία της σύ­γκλι­σης, θε­ω­ρού­με ότι τα συ­ντη­ρη­τι­κά/κε­ντρώα με­σαία στρώ­μα­τα, που συ­νε­χί­ζουν να υπάρ­χουν, εν καιρώ κρί­σης, στην ύπαι­θρο (και ιδιαί­τε­ρα στην Πε­ρι­φέ­ρειά μας), δεν μπο­ρού­με να τα θε­ω­ρού­με a priori, αλλά, εν δυ­νά­μει συμ­μα­χι­κά. Επο­μέ­νως, ο πο­λι­τι­κός λόγος που θα εκ­φέ­ρου­με οφεί­λει να είναι τέ­τοιος που θα εγκα­λεί τα στρώ­μα­τα αυτά, όντας, όμως, εγ­γε­γραμ­μέ­νος στη σκλη­ρή κοι­νω­νι­κή σύ­γκρου­ση και όχι σε ένα φα­ντα­σια­κό πεδίο εκτός αυτής, όπου η προ­σέγ­γι­σή τους μπο­ρεί να γίνει εν­σω­μα­τώ­νο­ντας τα αι­τή­μα­τά τους και κα­λυ­πτό­με­νοι με από τα πάνω πο­λι­τι­κές συ­γκλί­σεις ηγε­τών, στε­λε­χών κ.ο.κ.

Πα­ρό­λα αυτά, το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα μεί­να­με απλοί θε­α­τές σε μια συ­ζή­τη­ση που συχνά διε­ξα­γό­ταν εκτός οποιου­δή­πο­τε πο­λι­τι­κού πλαι­σί­ου και πε­ριο­ρι­ζό­ταν σε μια ακα­τά­σχε­τη ονο­μα­το­λο­γία. Θέ­το­ντας τα γε­γο­νό­τα με χρο­νο­λο­γι­κή σειρά, την Πα­ρα­σκευή 31/1 συ­νε­δρί­α­σε το Συ­ντο­νι­στι­κό των ορ­γα­νώ­σε­ων της Πε­ρι­φέ­ρειας στην Τρί­πο­λη, στη συ­νε­δρί­α­ση του οποί­ου η πλειο­ψη­φία των το­πο­θε­τή­σε­ων τά­χθη­κε ΚΑΤΑ της υπο­ψη­φιό­τη­τας Βου­δού­ρη. Σύμ­φω­να με προη­γού­με­νη από­φα­ση της Κ.Ε. «ει­δι­κά για τους με­γά­λους δή­μους, με πλη­θυ­σμό πάνω από 60.000, και για τις 13 πε­ρι­φέ­ρειες, θα λη­φθεί ει­δι­κή από­φα­ση της ΚΕ, κα­τό­πιν δια­βού­λευ­σης με τις το­πι­κές ορ­γα­νώ­σεις και όπου χρειά­ζε­ται με τη σύμ­φω­νη γνώμη τους, βάσει του κα­τα­στα­τι­κού». Στη συ­νε­δρί­α­ση της ΚΕ, η Πο­λι­τι­κή Γραμ­μα­τεία κατά πλειο­ψη­φία πρό­τει­νε τους 13 υπο­ψή­φιους πε­ρι­φε­ρειάρ­χες, με τον Βου­δού­ρη να επι­λέ­γε­ται ως «εκλε­κτός» για την Πε­ρι­φέ­ρεια Πε­λο­πον­νή­σου! Μια από­φα­ση, που αφε­νός δεν λή­φθη­κε κα­τό­πιν κα­μί­ας δια­βού­λευ­σης με καμία το­πι­κή ορ­γά­νω­ση της Πε­ρι­φέ­ρειας και αφε­τέ­ρου αγνο­ή­θη­κε η γνω­μο­δό­τη­ση του Συ­ντο­νι­στι­κού με τον πιο ξε­κά­θα­ρο τρόπο. Ακόμα πιο έκ­πλη­κτοι μεί­να­με όταν οι υπο­ψη­φιό­τη­τες κα­τα­τέ­θη­καν προς ψή­φι­ση πα­κέ­το επί του συ­νό­λου, θυ­μί­ζο­ντάς μας πρα­κτι­κές που χρη­σι­μο­ποιούν οι πο­λι­τι­κοί μας αντί­πα­λοι και που αντι­μα­χό­μα­στε κα­θη­με­ρι­νά. Τέ­τοιου εί­δους πρα­κτι­κές, λο­γι­κές και εκ των άνω­θεν συμ­φω­νί­ες απο­δει­κνύ­ουν ξε­κά­θα­ρα έλ­λει­ψη σε­βα­σμού προς τα πρω­το­βάθ­μια και δευ­τε­ρο­βάθ­μια όρ­γα­να.

Ωστό­σο, πέραν των προ­βλη­μα­τι­κών επι­λο­γών και δια­δι­κα­σιών που ακο­λου­θή­θη­καν στην ΚΕ, θε­ω­ρού­με ότι και η ίδια η επι­λο­γή του Οδυσ­σέα Βου­δού­ρη είναι λαν­θα­σμέ­νη και κα­θό­λου προ­ω­θη­τι­κή για το χώρο μας και τους κοι­νω­νι­κούς αγώ­νες που συ­νε­χί­ζο­νται κα­θη­με­ρι­νά. Ο Οδυσ­σέ­ας Βου­δού­ρης έχει ψη­φί­σει το πρώτο μνη­μό­νιο και το με­σο­πρό­θε­σμο, έχει βρε­θεί στο στό­χα­στρο των κοι­νω­νι­κών αγώ­νων και έχει αντι­με­τω­πί­σει τη λαϊκή οργή τον Οκτώ­βριο του 2011 στην εκλο­γι­κή του πε­ρι­φέ­ρεια, τη Μεσ­ση­νία, εκεί, όπου οι σ/φοι και οι σ/φισ­σες σή­με­ρα κα­λού­νται να μπουν σε έναν κοινό συν­δυα­σμό μαζί του και να επε­ξερ­γα­στούν από κοι­νού, προ­τά­σεις και πο­λι­τι­κό σχέ­διο για την Πε­ρι­φέ­ρειά μας.

Συ­ντρό­φισ­σες και σύ­ντρο­φοι, σε μια τόσο κρί­σι­μη στιγ­μή, έχει αξία να εί­μα­στε ει­λι­κρι­νείς και να συ­ζη­τά­με πο­λι­τι­κά, μα­κριά από λο­γι­κές αν­θρω­πο­φα­γί­ας. Ξε­κα­θα­ρί­ζου­με, λοι­πόν, ότι σε καμία πε­ρί­πτω­ση δεν μας εν­δια­φέ­ρει και δεν μας αφορά κα­νέ­να σχέ­διο που έχει ως στόχο να πα­ρα­κάμ­ψει τις απο­φά­σεις των κομ­μα­τι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων! Δεν δε­χό­μα­στε ότι απει­κο­νί­ζε­ται στο πρό­σω­πο ενός πο­λι­τι­κού «γυ­ρο­λό­γου», μια αιχ­μη­ρή πο­λι­τι­κή γραμ­μή που θα ανοί­γει τον δρόμο για την ανα­τρο­πή, κρί­νο­ντας αυ­στη­ρά τόσο τις πρά­ξεις και τις δη­λώ­σεις του, όσο και τις πο­λι­τι­κές που τις γεν­νούν! Το ρήγμα στη σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία προ­ϋ­πο­θέ­τει ρήξη με την πο­λι­τι­κή της και όχι αντάρ­τι­κο στον παλιό κόσμο. Οι κο­λυμ­βή­θρες του Σι­λω­άμ πρέ­πει να απο­συρ­θούν γρή­γο­ρα από την πο­λι­τι­κή και την πρα­κτι­κή της αρι­στε­ράς. Άλ­λω­στε, ο με­τα­σχη­μα­τι­σμός της κοι­νω­νι­κής συ­νεί­δη­σης είναι μια εξαι­ρε­τι­κά πο­λύ­πλο­κη δια­δι­κα­σία και δεν ακο­λου­θεί την τα­χύ­τη­τα του με­τα­σχη­μα­τι­σμού των πο­λι­τι­κών συ­νερ­γα­σιών.

Είναι το πεδίο που μπο­ρού­με να κοι­νω­νι­κο­ποι­ή­σου­με την πο­λι­τι­κή: να μά­θου­με δη­λα­δή να ασκού­με πο­λι­τι­κή με δια­φο­ρε­τι­κούς όρους από τους κυ­ρί­αρ­χους, μα­κριά από λο­γι­κές ανά­θε­σης και λα­μπε­ρών προ­σώ­πων και με όπλα τους αγώ­νες μας, την αλ­λη­λεγ­γύη, τη συμ­με­το­χι­κό­τη­τα και τη δη­μο­κρα­τία. Αυτή ακρι­βώς είναι και η ει­δο­ποιός δια­φο­ρά μας από τα αστι­κά κόμ­μα­τα: δεν εί­μα­στε απλά «κα­θα­ροί» και «τί­μιοι». Εί­μα­στε αρι­στε­ροί/ές που πα­ρά­γουν και ασκούν πο­λι­τι­κή αλ­λιώς! Δεν έχου­με ανά­γκη από προ­βε­βλη­μέ­να πρό­σω­πα που «γρά­φουν» στο φακό και μπο­ρεί να αγ­γί­ζουν τα συ­ντη­ρη­τι­κά αντα­να­κλα­στι­κά ορι­σμέ­νων συ­μπο­λι­τών μας, απλά και μόνο για να κά­νου­με μια «καλή κα­τα­γρα­φή».

Η πο­λι­τι­κή μας στο­χο­θε­σία οφεί­λει να νοη­μα­το­δο­τή­σει τι ση­μαί­νει αρι­στε­ρή Αυ­το­διοί­κη­ση. Θα πρέ­πει να είναι από­λυ­τα ξε­κά­θα­ρο ότι η αρι­στε­ρή Αυ­το­διοί­κη­ση θα απο­τε­λέ­σει την αρχή του τέ­λους των μνη­μο­νια­κών επι­λο­γών. Ση­μαί­νει ότι κα­νέ­νας δεν θα βρε­θεί χωρίς νερό και ρεύμα. Ση­μαί­νει ότι δεν θα γίνει κα­νέ­νας πλει­στη­ρια­σμός πρώ­της κα­τοι­κί­ας, κα­νέ­νας δεν θα πε­τα­χτεί στον δρόμο, δεν θα χάσει το σπίτι του. Με αυτή τη γραμ­μή με­τα­τρέ­πεις την αυ­το­διοι­κη­τι­κή αρχή σε μία ορ­γά­νω­ση μάχης για την αξιο­πρέ­πεια του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας και της νε­ο­λαί­ας. 

Συ­ντρό­φισ­σες και σύ­ντρο­φοι, έχου­με χρέος οι μάχες που δί­νου­με για να αλ­λά­ξου­με τον κόσμο να είναι κα­θα­ρές! Με συ­νέ­πεια. Με αί­σθη­ση των ευ­θυ­νών. Χωρίς υπο­χω­ρή­σεις. Χωρίς εκ­πτώ­σεις! Βάσει αυτών, κα­λού­με τις Νο­μαρ­χια­κές Επι­τρο­πές να τα­χθούν κατά της υπο­ψη­φιό­τη­τας Βου­δού­ρη! Κα­λού­με τη Κε­ντρι­κή Επι­τρο­πή και την Πο­λι­τι­κή Γραμ­μα­τεία να πά­ρουν πίσω την από­φα­σή τους! Σε δια­φο­ρε­τι­κή πε­ρί­πτω­ση, θα υπάρ­ξουν αντί­θε­τα απο­τε­λέ­σμα­τα, καθώς θα απο­δυ­να­μώ­σει το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στη μάχη των πε­ρι­φε­ρεια­κών εκλο­γών και όχι μόνο!

Το κεί­με­νο υπο­γρά­φε­ται από τις Ορ­γα­νώ­σεις Μελών Νε­ο­λαί­ας ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Πε­λο­πον­νή­σου και από μέλη της Νε­ο­λαί­ας ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που ασκούν τα εκλο­γι­κά τους δι­καιώ­μα­τα στην Πε­ρι­φέ­ρεια Πε­λο­πον­νή­σου

Ορ­γά­νω­ση Μελών Κα­λα­μά­τας 
Ορ­γά­νω­ση Μελών Τρί­πο­λης 
Ορ­γά­νω­ση Μελών Κο­ρίν­θου 
Ορ­γά­νω­ση Μελών Ξυ­λο­κά­στρου 
Ορ­γά­νω­ση Μελών Άρ­γους 
Ορ­γά­νω­ση Μελών Σπάρ­της