Δημοσιεύουμε κάλεσμα του Αντιφασιστικού Συντονισμού Αθήνας-Πειραιά
Η αντιφασιστική πάλη πιο επίκαιρη από ποτέ
Στις 18 Σεπτεμβρίου 2025 συμπληρώνονται 12 χρόνια από την δολοφονία του Π. Φύσσα από το Τάγμα Εφόδου Νίκαιας της Χρυσής Αυγής. Είχαν προηγηθεί οι επιθέσεις της Χ.Α. στους Αιγύπτιους αλιεργάτες, στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ κ.ά., καθώς και η δολοφονία του Σαζχάτ Λουκμάν, σε μία περίοδο που η Χ.Α., και γενικότερα το φασιστικό ρεύμα, είχαν πάρει μαζικά χαρακτηριστικά, στο έδαφος των συστημικών τελμάτων που ανέδειξε η οικονομική – πολιτική κρίση, που εκείνη την εποχή βρισκόταν στην πιο οξεία φάση της.
Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής το 2020 αποτέλεσε νίκη και κεκτημένο των αντιφασιστικών αγώνων που την επέβαλαν, υπήρχε όμως και πλήρης επίγνωση των ορίων και ανεπαρκειών αυτής της αστικού τύπου καταδίκης, η οποία θα μπορούσε εύκολα να ανατραπεί με την αλλαγή του πολιτικού κλίματος και συσχετισμού. Οι κίνδυνοι αυτοί επιβεβαιώθηκαν πολύ σύντομα, λόγω της ευνοϊκής μεταχείρισης των φασιστών από το «σωφρονιστικό» σύστημα από τις πρώτες μέρες μετά την καταδίκη τους, και πολύ περισσότερο προσφάτως, με την σκανδαλώδη αποφυλάκιση των Παππά, Παναγιώταρου και, ειδικά, του Μ. Μιχαλολιάκου, του ιδρυτή και αρχηγού της Χρυσής Αυγής. Σκανδαλώδη, όχι επειδή υπήρχε κάποια αυταπάτη ότι η αντιφασιστική πάλη ξεκινάει η τελειώνει στα αστικά δικαστήρια, ούτε επειδή υπήρχε κάποια άλλη προσδοκία από αυτά, αλλά επειδή η συγκεκριμένη ευνοϊκή και δήθεν «τυπική» μεταχείριση, έρχεται την ίδια περίοδο που επιχειρείται η πλήρης ποινικοποίηση των λαϊκών διεκδικήσεων, η αγωνιστική δράση χτυπιέται σκληρά και οδηγεί τις περισσότερες φορές σε μαζικές συλλήψεις και ιδιαίτερα αυστηρές καταδίκες από τα δικαστήρια, ενώ σε περιπτώσεις διωκόμενων αγωνιστών για την πολιτική τους δράση τα αστικά δικαστήρια όχι απλώς εξαντλούν την σκληρότητά τους, αλλά υπερβαίνουν και το ίδιο το θεσμικό πλαίσιο (όπως συνέβη στην περίπτωση του Ν. Ρωμανού και των συλληφθέντων για την «υπόθεση των Αμπελοκήπων»).
Η παραπάνω συνθήκη διαλύει κάθε αστική αυταπάτη και κάνει σαφές, ότι η αντιφασιστική πάλη είναι υπόθεση και καθήκον, πρωτίστως και κυρίως του λαϊκού κινήματος, που μέσα από τις πρωτοβουλίες, τις δομές, τις συλλογικότητες και τους μαζικούς φορείς του, μπορεί και πρέπει να επιβάλει την πλήρη περιθωριοποίηση του φασιστικού δηλητηρίου. Το καθήκον αυτό είναι σήμερα ακόμα πιο επίκαιρο, καθώς, παράλληλα με την ευνοϊκή μεταχείριση από την αστική δικαιοσύνη, ο φασισμός επιχειρεί να επανεμφανιστεί με μαζικούς όρους στον δημόσιο χώρο, τις γειτονιές και τα σχολεία, αξιοποιώντας ένα σύνολο σύγχρονων μέσων και αφηγημάτων (π.χ. εθνικιστική «αυτονομία», «anti-woke» ατζέντα κλπ), δημιουργώντας νέους δρόμους διάβρωσης της κοινωνίας και, κυρίως, της νεολαίας, με το φασιστικό δηλητήριο. Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνεται και διεθνώς από την ραγδαία ενίσχυση του νεοφασιστικού ρεύματος, τόσο εκλογικά (ενδεικτική η νέα εικόνα που διαμορφώθηκε μετά τις τελευταίες Ευρωεκλογές), όσο και σε κινηματικό επίπεδο, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την συγκέντρωση πάνω από 100.000 ακροδεξιών στην Μ. Βρετανία, κάτι με σε προηγούμενες φάσεις είχε αποτραπεί χάρη στην μαχητική δράση του αντιφασιστικού κινήματος.
Αυτές οι απόπειρες όμως, βρίσκουν διαρκώς εμπόδιο το αντιφασιστικό κίνημα, το οποίο μέσα από τις πολύμορφες δράσεις του έχει πετύχει μια σειρά από νίκες απέναντι στην φασιστική επανεμφάνιση, όπως είναι η διαχρονική παρεμπόδιση των φασιστικών «σόου» την 1η Νοέμβρη και στην επέτειο των Ιμίων, η άμεση αντίδραση σε κάθε προσπάθεια διεκδίκησης δημοσίου χώρου από τους φασίστες, καθώς και η συστηματική περιθωριοποίησή τους από γειτονιές που θεωρούν ως «κέντρο» της δράσης τους. Αυτές οι νίκες είναι που δείχνουν την κατεύθυνση για τις μάχες που θα πρέπει να δώσει το αντιφασιστικό κίνημα το επόμενο διάστημα, με μεγαλύτερη μαζικότητα, μαχητικότητα και αποφασιστικότητα, απέναντι σε έναν εχθρό που προσπαθεί να επανεμφανιστεί, έχοντας στο πλάι του κράτος, παρακράτος και κεφάλαιο.
12 χρόνια μετά λοιπόν, ο Παύλος, ο Σαχζάτ, ο Σιράζ και κάθε άλλο θύμα του φασιστικού μίσους, ζουν μέσα από τους αγώνες μας.
Καλούμε στις 18/9, στις 17:30 συγκέντρωση στο Μνημείο του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι και πορεία ως το μπλόκο της Κοκκινιάς.
