Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ» (τεύχος 599) που κυκλοφόρησε την Πέμπτη 26 Σεπτέμβρη.
Αυτές τις μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την επίθεση της Χαμάς που άνοιξε έναν νέο κύκλο στο παλαιστινιακό, αλλά και στη διεθνή κατάσταση. Το Ισραήλ χρησιμοποίησε αυτή την επίθεση για να εξαπολύσει την πιο θανατηφόρα πολεμική επιχείρηση ενάντια στον παλαιστινιακό λαό. Η επιθετική πολιτική του Ισραήλ απειλεί τώρα να προκαλέσει ευρύτερη ανάφλεξη στην περιοχή, καθώς επιτίθεται με φοβερή αγριότητα και στον Λίβανο.
Δύο μέτρα, δύο σταθμά: ο ορισμός
Ας φανταστεί ο αναγνώστης/τρια το εξής σενάριο: οι μυστικές υπηρεσίες μιας χώρας, ας πούμε της Μέσης Ανατολής, οργανώνουν μια επιχείρηση κατά μιας Δυτικής χώρας. Σε αυτή την επιχείρηση φυτεύουν εκρηκτικά τα οποία ενεργοποιούνται και σκοτώνουν αδιακρίτως κόσμο (σε σπίτια, αγορές, κτλ) και με αυτόν τον τρόπο πεθαίνουν εκατοντάδες άνθρωποι και τραυματίζονται χιλιάδες, μεταξύ τους και πολλά παιδιά. Την επόμενη μέρα, η επίθεση συνεχίζεται στην κηδεία κάποιων θυμάτων, όπου έχουμε νέα θύματα. Ταυτόχρονα βομβαρδίζεται η χώρα και σκοτώνονται στελέχη του κυβερνώντος κόμματος.
Είναι εύκολο να κάνουμε εικόνα το τι θα ακολουθούσε στις Δυτικές χώρες. Υστερικά ΜΜΕ να καταγγέλλουν την τρομοκρατία, κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμοί να προετοιμάζουν άμεσα πόλεμο και κυρώσεις για να δώσουν ένα μάθημα στους βάρβαρους κτλ.
Όταν όμως μια τέτοια τρομοκρατική επιχείρηση γίνεται από μια χώρα σύμμαχο των Δυτικών απέναντι σε μια «υπανάπτυκτη» χώρα, είναι απλά Τρίτη 17 Σεπτέμβρη 2024.
Μέχρι την ημέρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (25/9), το Ισραήλ έχει σκοτώσει 600 άτομα μέσα σε μια βδομάδα στον Λίβανο μέσω της τρομοκρατικής επίθεσης με φυτεμένα εκρηκτικά σε βομβητές και ασυρμάτους, αλλά και με βομβαρδισμούς μέσα στη Βυρητό. Τις ίδιες ημερομηνίες, στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη γίνεται η «Σύνοδος για το μέλλον» όπου ηγέτες από όλο τον κόσμο συζητάνε για το πως θα τον σώσουν… στο μέλλον, όταν έχει ήδη πάρει φωτιά (σε γεωπολιτικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό επίπεδο).
Κυνισμός
Μάλιστα, κάποιοι Δυτικοί πολιτικοί και αναλυτές δεν μπορούν να κρύψουν τον ενθουσιασμό τους για τις τρομοκρατικές αυτές επιθέσεις. Ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Τζον Φέτερμαν δήλωσε ότι «λάτρεψε» την συγκεκριμένη επιχείρηση («I love it»), ενώ ο Μάικλ Ντοράν, πρώην μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας επί Μπους γράφει:
«Πρόκειται για μια από τις πιο εκπληκτικές επιχειρήσεις κατασκοπείας στην ιστορία. Είναι η διασκευή της ιστορίας του Δούρειου Ίππου στην ψηφιακή εποχή. Και της αξίζει να γίνει σχεδόν όσο θρυλική όσο η εμβληματική προκάτοχος της…
…Ποιός άλλος στον κόσμο θα μπορούσε να φέρει σε πέρας μια τόσο ευφάνταστη, τεχνικά άρτια και τολμηρή μηχανορραφία;…
…Η μεγάλη αναλογία ακρωτηριασμών σε σχέση με τους θανάτους είναι σημάδι επιτυχίας. Με στρατιωτικούς όρους, οι ακρωτηριασμοί είναι προτιμότεροι από τους θανάτους γιατί απαιτούν μεγαλύτερη ενέργεια και στρεσάρουν τα συστήματα του εχθρού σε μεγαλύτερο βαθμό...»
Και συνεχίζει για να πει ότι η επιχείρηση του Ισραήλ ήταν «ηθικά αξιέπαινη», ενώ δεν διστάζει να την ονομάσει κοροϊδευτικά «Επιχείρηση κάτω από τη μέση» αναφερόμενος στις εκρήξεις που έγιναν και σακάτεψαν όσους/ες είχαν τους βομβητές στην τσέπη του παντελονιού τους. Και όλα αυτά τα λέει ο Ντοράν που ήταν υπέρμαχος του πολέμου στο Ιράκ για να βρεθούν τα όπλα μαζικής καταστροφής, που ποτέ όμως δεν βρέθηκαν, ενώ η καταστροφή που ακολούθησε ήταν ανείπωτη.
Ο κυνισμός τους, η αποικιοκρατική ρατσιστική νοοτροπία και η υποκρισία τους είναι πια πολύ δύσκολο να κρυφτούν…
Λίβανος: εύκολος στόχος;
Όλα αυτά δεν σημαίνουν βέβαια ότι η Χεζμπολά είναι κάποια προοδευτική δύναμη στην περιοχή. Πρόκειται για μια οργάνωση με απ’ ευθείας δεσμούς με το καταπιεστικό-θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν, που υποστηρίζει την επιβολή του νόμου της Σαρία. Παρόλα αυτά, έχει κερδίσει μαζική υποστήριξη από τον πληθυσμό του Λιβάνου λόγω της αντίστασης της στα σχέδια του Ισραήλ και των ΗΠΑ στην περιοχή.
Τι θέλει όμως να κάνει το Ισραήλ με την επίθεση στο Λίβανο; Φαίνεται πως η κυβέρνηση του Νετανιάχου έχει πάρει φόρα από την ατιμωρησία με την οποία αντιμετωπίζεται σε σχέση με τη σφαγή στη Γάζα. Παρά τις όποιες καταδικαστικές δηλώσεις ακόμα και από Δυτικούς συμμάχους, δεν του έχει επιβληθεί κανένας ουσιαστικός περιορισμός ενώ τα όπλα συνεχίζουν να εισρέουν απρόσκοπτα. Ταυτόχρονα, το Ισραήλ έπρεπε να στρέψει το ενδιαφέρον από την Γάζα κάπου αλλού. Ένα χρόνο μετά το ξεκίνημα της γενοκτονικής επιχείρησης του ισραηλινού στρατού, και ο στόχος της «διάλυσης της Χαμάς» δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα, ενώ η άρνηση του Νετανιάχου να συμφωνήσει σε μια εκεχειρία που κόστισε τις ζωές Ισραηλινών ομήρων έχει προκαλέσει μεγάλους εσωτερικούς τριγμούς.
Είναι όμως ο Λίβανος ένας «εύκολος στόχος» για το Ισραήλ; Οι ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ έχουν να καυχιούνται πως κατάφεραν τρεις φορές να νικήσουν στρατιωτικά τις ενωμένες δυνάμεις των αραβικών κρατών: το ’48 στον Πρώτο Αραβο-ισραηλινό πόλεμο, το ’67 στον Πόλεμο των 6 ημερών και το ’73 στον Πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ. Παρά το αριθμητικό του μειονέκτημα, ο Ισραηλινός στρατός έχει την τελευταία λέξη της τεχνολογίας σε στρατιωτικό εξοπλισμό και οικονομική / διπλωματική / κατασκοπευτική στήριξη από τις μεγάλες δυνάμεις.
Από την άλλη, όσες φορές δοκίμασε να εισβάλει στον Λίβανο το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που ήθελε. Το ’78, το ’82 αλλά και το 2006, το Ισραήλ δοκίμασε να καταλάβει εδάφη του Λιβάνου αλλά στο τέλος αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Είναι ένα πράγμα να ρίχνεις βόμβες από μακριά, και εντελώς άλλο πράγμα να είσαι στρατός κατοχής σε μια χώρα όπου έχεις κάνει τον πληθυσμό της να σε μισεί. Αυτός είναι ο λόγος που ο ηγέτης της Χεζμπολά, Σαγίντ Νασράλα, δήλωσε μετά τις επιθέσεις σχετικά με τα σενάρια εισβολής του Ισραήλ
«τους απαντάμε, το ευχόμαστε [να εισβάλλετε]… Οι Σιωνιστές στρατιώτες κρύβονται συνήθως στο Βόρειο Μέτωπο και εμείς τους ψάχνουμε, αλλά αν αποφασίσουν να κινηθούν θα τους καλωσορίσουμε… Η ζώνη ασφαλείας [που θέλει να φτιάξει το Ισραήλ μέσα στον Λίβανο] θα μετατραπεί σε κόλαση για τον στρατό σας…». Έτσι, μπορεί ο Υπουργός Παιδειάς του Ισραήλ Κίτς να λέει ότι «ο Λίβανος θα καταστραφεί ολοκληρωτικά» και ο Υπουργός για ζητήματα της Διασποράς Τσίκλι να ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να γίνει κατάληψη εδαφών του Λιβάνου γιατί δεν τον αναγνωρίζει σαν χώρα, αλλά αυτοί οι λεονταρισμοί θα προσκρούσουν πάνω στην πραγματικότητα αν το Ισραήλ αποφασίσει να κάνει κάτι τέτοιο.
Η Γάζα συνεχίζει να ματώνει
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Νικ Πάτον Γουόλς στο BBC:
«Χρειάζεται να δοθεί προσοχή στο πάθημα του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν που έγινε μάθημα: ότι το να σκοτώνεις χωρίς όριο μεσαία στρατιωτικά στελέχη σε νυχτερινές επιδρομές θα σου αφήσει μόνο τους ριζοσπαστικοποιημένους και θυμωμένους γιούς τους για να διαπραγματευτείς όταν χρειαστεί. Το Ισραήλ επιδεικνύει τα “μαγικά” του στρατιωτικά κόλπα αδιαφορώντας για το κόστος σε ανθρώπινες ζωές… Αλλά η βία σε αυτή την περιοχή έχει την ιδιότητα να γυρνάει πίσω σε αυτούς που την ξεκίνησαν, συχνά με απρόσμενους και βάρβαρους τρόπους, μέσα στις επόμενες δεκαετίες».
Εξάλλου, έτσι δεν ξεκίνησε η πρόσφατη φάση της σύγκρουσης; Το Ισραήλ πίστευε ότι με τη στρατιωτική του υπεροχή και την επίδειξη καταστροφικής δύναμης θα σταματούσε κάθε αντίσταση εναντίον του. Και όμως αποτυχγάνει ξανά και ξανά.
Ένα χρόνο από το ξεκίνημα της επιχείρησης του Ισραήλ στην Γάζα, έχουν σκοτωθεί πάνω από 41.000 άνθρωποι (16.500 παιδιά), ενώ οι τραυματίες φτάνουν τους 95.000. Πάνω από τα μισά σπίτια έχουν καταστραφεί, όπως και το 85% των σχολείων και το 65% των δρόμων.
Σε πρόσφατο βίντεο που κυκλοφόρησε, Ισραηλινοί στρατιώτες στη Δυτική Όχθη φαίνεται να κλωτσάνε ένα πτώμα για να πέσει από μια ταράτσα, θέλοντας να εξευτελίσουν ακόμα και τους νεκρούς. Οι ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ αυτοχαρακτηρίζονται ως «ο πιό ηθικός στρατός στον κόσμο» την ώρα που διαπράττουν μια επιχείρηση που ακόμα και αστικές κυβερνήσεις χαρακτηρίζουν ως γενοκτονική.
Η Μέση Ανατολή βρίσκεται για άλλη μια φορά στις φλόγες. Τα συγκρουόμενα συμφέροντα των καθεστώτων της περιοχής αλλά και των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων προκαλούν διαρκείς συγκρούσεις και δεν μπορούν να προσφέρουν κάποια βιώσιμη λύση για την περιοχή. Όσο μακρινή και αν φαίνεται, η μόνη προοπτική για ειρήνη και αξιοπρεπή ζωή στην περιοχή περνάει μέσα από τους κοινούς αγώνες των λαών στην κατεύθυνση της ανατροπής αυτού του βάρβαρου συστήματος.
