Της Κατερίνας Κλείτσα
Με αφορμή την παγκόσμια μέρα της γυναίκας, ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Χρήστος Παππάς, έκανε τοποθέτηση στη Βουλή σε σχέση με την θέση της γυναίκας στην (ελληνική) κοινωνία.
Το πρώτο «ενδιαφέρον» σημείο, είναι πως ο βουλευτής της Χ.Α. που τοποθετήθηκε για την θέση της γυναίκας, ήταν… άντρας. Και μπορεί να το «δικαιολόγησε» λέγοντας πως μίλησε αυτός ως ένδειξη σεβασμού, αλλά δεν είναι δύσκολο να εξηγήσουμε το γεγονός ότι ανάμεσα στους 18 βουλευτές της Χ.Α. υπάρχει μόνο μία γυναίκα, η οποία (εντελώς συμπτωματικά) συμβαίνει να είναι η «γυναίκα του αρχηγού».
Βέβαια, η έλλειψη σεβασμού για τις γυναίκες, δεν αποδεικνύεται απλά από μία ομιλία στην βουλή. Το αποδεικνύουν όλες οι θέσεις που έχει η Χ.Α. για τις γυναίκες. (Για περισσότερες πληροφορίες δες: https://xekinima.org/arthra/view/article/ti-leei-i-xrysi-aygi-gia-tis-gynaikes/). Αν παρόλα αυτά προσπαθήσουμε να δούμε «πίσω από τις λέξεις» και στη συγκεκριμένη ομιλία, θα βρούμε πολλές «ενδιαφέρουσες» απόψεις:
«Παιδομηχανή»
Προφανώς για μία ακόμα φορά γίνεται αναφορά στις εκτρώσεις και στην θέση της Χ.Α. ως προς αυτές.
«Η έκτρωση είναι ύβρις προς την ίδια την φύση και αποτελεί φόνο»!
Τι κι αν «έντυσε» ο Παππάς την παραπάνω τοποθέτηση με το αίτημα «να μην καταργηθεί το επίδομα τοκετού»; Φυσικά και διεκδικούμε το επίδομα τοκετού για την γυναίκα, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία στα λόγια του: Αν είσαι γυναίκα, το κορμί σου δε σου ανήκει, το έχεις «δανειστεί» από την φύση ή τον Θεό για να εκπληρώσεις το βασικό ρόλο σου: να γίνεις μητέρα και να σώσεις το έθνος από το δημογραφικό αφανισμό!
Το δικαίωμα δηλαδή μιας γυναίκας να προγραμματίσει τη ζωή της, να έχει τον έλεγχο πάνω στο σώμα της, να αποφασίσει η ίδια πότε, πως, και αν θέλει να κάνει οικογένεια, δεν υπάρχει! Η έκτρωση είναι σύμφωνα με τη Χρυσή Αυγή «ύβρις» και «φόνος»! Η βασική «χρησιμότητα» των γυναικών είναι να γεννάει και να μεγαλώνει παιδιά. Και αφού υποταχθεί και αποδεχθεί αυτό το ρόλο, τότε θα δικαιούται και το επίδομα του τοκετού…
Αγώνας για την πατρίδα … στη σκιά του άντρα!
Και συνεχίζει:
«Η Ελληνίδα θα παλέψει στο πλευρό του άντρα, για να πάρουμε την πατρίδα μας πίσω. Θα παλέψει ως μητέρα, αδερφή, σύζυγος, κόρη, συναγωνίστρια.».
Τώρα, το πως ακριβώς εννοεί η Χ.Α. τον όρο «συναγωνίστρια», δεν είναι δύσκολο να το φανταστούμε… το περιγράφει ο βουλευτής ακριβώς πιο πάνω… Η γυναίκα από μόνη της, δεν προσδιορίζεται σαν οντότητα. Είναι μητέρα, σύζυγος, κόρη, αδερφή και σαν τέτοια, και συναγωνίστρια, στο πλευρό του άντρα της…
Αλλά δεν είναι αυτό το βασικό σημείο σε αυτό το κομμάτι της ομιλίας. Είναι το ακόλουθο: η Ελληνίδα – γυναίκα έχει χρέος και θα παλέψει «για να πάρουμε την πατρίδα πίσω». Αλήθεια, από ποιόν;
Η γυναίκα σήμερα αντιμετωπίζει μεγαλύτερη ανεργία από τους άντρες, χαμηλότερους μισθούς, λιγότερα δικαιώματα, σεξισμό. Ποιος στερεί από τη γυναίκα αλλά και από τον άντρα αξιοπρεπείς μισθούς, ισότητα, δικαιώματα, κλπ; Ποιος άλλος από το ελληνικό κεφάλαιο, σε αγαστή συνεργασία με το ευρωπαϊκό και πολυεθνικό κεφάλαιο και τους οργανισμούς του. Ο εχθρός, από τον οποίο γυναίκες και άντρες πρέπει να πάρουν πίσω τις ζωές τους, δεν είναι άλλος από το καπιταλιστικό σύστημα. Γι’ αυτό τον εχθρό βέβαια, ούτε λέξη από τη Χρυσή Αυγή.
Να δουλεύεις λίγο, να γεννάς πολύ!
Ανάμεσα στα άλλα βέβαια, ψέλλισε και δυο κουβέντες για τα «εργασιακά δικαιώματα» των γυναικών, «που μόνο η Χ.Α. μπορεί να υπερασπιστεί», ωστόσο έκλεισε την τοποθέτησή του λέγοντας πως
«καθήκον των γυναικών απέναντι στην πατρίδα είναι να κρατήσουν ενωμένες τις οικογένειές τους και το έθνος».
Ενωμένο λοιπόν το έθνος: οι άνεργοι, οι φτωχοί, οι πεινασμένοι, οι χωρίς δικαιώματα και μέλλον, μαζί με τους εφοπλιστές τους καναλάρχες και τους εθνικούς εργολάβους, όλοι μαζί… οι Έλληνες! Τι κι αν οι εφοπλιστές δεν δίνουν δεκάρα στα ταμεία του κράτους κι ο Σαμαράς αφήνει τα νοσοκομεία χωρίς βαμβάκι και τους αρρώστους χωρίς φαΐ – Έλληνες κι αυτοί. Και γι’ αυτό κάθε πεινασμένος κι απελπισμένος οφείλει να θέσει πάνω από την πείνα και από την απελπισία του την ενότητα με όλους αυτούς που του πίνουν το αίμα, για χάρη της ενότητας του έθνους.
Κι έχοντας έτσι επιβάλει την ενότητα του έθνους πάνω από όλα, η διατήρησή της αποτελεί υποχρέωση, καθήκον, ποιου; Μα της γυναίκας φυσικά! Η οικογένεια πρέπει να κρατηθεί ενωμένη με ευθύνη της γυναίκας! Το έθνος πρέπει να κρατηθεί ενωμένο με ευθύνη της γυναίκας – αυτό είναι το καθήκον της απέναντι στην πατρίδα!
Με άλλα λόγια βάλ’ την να γεννοβολάει, δώσ’ της κι ένα επίδομα τοκετού για να νομίζει πως τη σέβεσαι, και μετά γέμισέ της και το μυαλό με βλακώδεις αντιλήψεις, όπως ότι, με το να τρέχει πίσω από τα παιδιά και τον άντρα και να σκύβει το κεφάλι για να μη χαλάει η οικογενειακή «γαλήνη», εκπληρώνει και μέγα πατριωτικό καθήκον…
Ύβρις προς την ιστορία…
Όλες αυτές οι «προωθημένες» προτάσεις, ακούστηκαν στις 8/3, παγκόσμια ημέρα της γυναίκας.
Έχουμε ξαναγράψει την θέση μας για τις «παγκόσμιες ημέρες», που από μόνες τους δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα. Πιστεύουμε πως ο αγώνας για ίσα δικαιώματα ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες, ανάμεσα σε όλους τους εργαζόμενους είναι καθημερινός. Την ίδια στιγμή όμως, δε μπορούμε να ξεχνάμε την ιστορία και το πως καθιερώθηκε η συγκεκριμένη ημέρα σαν «μέρα της γυναίκας».
«Κύριε» Παππά, δεν θέλουμε να σας ταράξουμε, αλλά η «παγκόσμια ημέρα της γυναίκας», δεν καθιερώθηκε από υποταγμένες «νοικοκυρές», πολύ περισσότερο «χαρωπές» νοικοκυρές, «παιδομηχανές», κλεισμένες στο σπίτι τους και πιστές υπηρέτριες του άντρα. Η παγκόσμια μέρα της γυναίκας καθιερώθηκε το 1910 μετά από πρόταση της γερμανίδας επαναστάτριας Κλάρα Τσέτκιν, στο διεθνές συνέδριο Σοσιαλιστριών που λάμβανε χώρα εκείνη τη χρονιά στην Κοπεγχάγη. Η 8η Μάρτη ήταν μια ημερομηνία σταθμός για το γυναικείο εργατικό κίνημα της περιόδου. Στις 8 Μάρτη του 1857 η αστυνομία κατέστειλε βίαια την απεργία των υφαντεργατριών της Νέας Υόρκης, ενώ στις 8 Μαρτίου του 1908 οι εργάτριες του ίδιου κλάδου, έχοντας πίσω τους έναν ολόκληρο χειμώνα απεργίας, οργάνωσαν μια μαζική διαδήλωση στο κέντρο της πόλης. (https://xekinima.org/arthra/view/article/8-marti-pagkosmia-imera-tis-gynaikas/)
Το καπιταλιστικό σύστημα σήμερα, έχει μετατρέψει αυτήν την ημέρα σε «γιορτή», κατά την οποία οι γυναίκες θα βγουν μόνες τους, δεν θα πλύνουν τα πιάτα και θα νιώσουν… «τιμώμενα πρόσωπα» σε μία κοινωνία η οποία κατά τα άλλα τους επιφυλάσσει πολύ λιγότερα δικαιώματα από τα αντίστοιχα των αντρών.
Οι καπιταλιστές έχουν κάθε λόγο να αφαιρούν από την επέτειο της «μέρας της γυναίκας», το ταξικό της περιεχόμενο και να την μετατρέπουν σε χαζοχαρούμενη «γιορτή».
Κι εμείς έχουμε κάθε λόγο αλλά και υποχρέωση να θυμίζουμε ότι αυτή η μέρα είναι ποτισμένη με αγώνες. Αγώνες των γυναικών της εργατικής τάξης ενάντια στον ταξικό εχθρό, ενάντια στο κεφάλαιο. Έχουμε υποχρέωση να θυμίζουμε πως ο αγώνας για τα δικαιώματά μας, για το δικαίωμα τελικά στη ζωή, συνεχίζεται αμείωτος.
Τοποθετήσεις και απόψεις όπως αυτές της Χ.Α. προσπαθούν να βάλουν στο χρονοντούλαπο όλους τους ηρωικούς αγώνες που έχουν δοθεί από το γυναικείο κίνημα. Δεν θα τα καταφέρουν, γιατί δεν θα τους αφήσουμε!
