Ρεπορτάζ από το Internationalist Standpoint
Την Τρίτη 1 Νοεμβρίου, η οργάνωση του Εργατικού Κόμματος Τουρκίας (TİP) στο Καντίκιοϊ (Kadıköy) της Κωνσταντινούπολης πραγματοποίησε μια πολύ επιτυχημένη εκδήλωση με τίτλο «Πόλεμος ή ειρήνη; Πολιτικές και στρατιωτικές εντάσεις και στις δύο πλευρές του Αιγαίου». Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο τοπικά γραφεία του TİP στο Καντίκιοϊ και την παρακολούθησαν περισσότερα από 50 μέλη του κόμματος και αριστεροί ακτιβιστές.
Οι ομιλητές ήταν οι:
- Χακάν Γκιουνές (Hakan Güneş) από την επιτροπή διεθνών σχέσεων του TIP
- Αθηνά Καρυάτη από τη Νέα Διεθνιστική Αριστερά στην Κύπρο και
- Νίκος Αναστασιάδης από το Ξεκίνημα στην Ελλάδα
Την εκδήλωση συντόνισε ο Φώτης Μπενλίσοϊ από την τοπική οργάνωση του TİP.
Νίκος Αναστασιάδης
Ο Νίκος Αναστασιάδης άνοιξε τη συνάντηση αναφερόμενος στη νέα διεθνή κατάσταση που δημιούργησε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Η οικονομική άνοδος της Κίνας και άλλων αναπτυσσόμενων χωρών και η σχετική πτώση της δύναμης των ΗΠΑ και του Δυτικού ιμπεριαλισμού επηρεάζουν την κατάσταση στην περιοχή.
Στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, οι βασικές συνέπειες αυτής της μεταβαλλόμενης κατάστασης είναι δύο. Η πρώτη είναι ότι η ενεργειακή κρίση, η οποία επιδεινώθηκε μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, οδηγεί σε ένα ανακάτεμα της τράπουλας σχετικά με τον τρόπο εκμετάλλευσης και τις διόδους των υποθαλάσσιων αποθεμάτων φυσικού αερίου (μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για το θέμα αυτό εδώ). Η δεύτερη είναι ότι τα κράτη της περιοχής προσπαθούν να επιλέξουν την καλύτερη για αυτά θέση σε ένα περιβάλλον μεταβαλλόμενων συμμαχιών. Οι ΗΠΑ προσπαθούν να μην χάσουν εντελώς την Τουρκία από σύμμαχο προς την πλευρά Ρωσίας-Κίνας και γι’ αυτό κάνουν κάποιες παραχωρήσεις, η Ελλάδα προσπαθεί να προσδεθεί όσο πιο γερά μπορεί στο άρμα του ΝΑΤΟ για να αποτελέσει το παρατηρητήριό του στην περιοχή!
Σε αυτό το μεταβαλλόμενο τοπίο, η Αριστερά πρέπει να παρέμβει με τόλμη για να αποκρούσει τον κίνδυνο εθνικιστικών εντάσεων και πολεμικών επεισοδίων. Γι’ αυτό χρειάζεται:
- Να οργανώσει μαζικές δημόσιες εκστρατείες για να αμφισβητήσει το κυρίαρχο «εθνικό» αφήγημα σε κάθε χώρα.
- Να οργανώσει κοινές εκστρατείες κατά της κούρσας των εξοπλισμών που αιμορραγεί τις οικονομίες μας.
- Να χτίσει σχέσεις και δεσμούς μεταξύ κινημάτων, συνδικάτων, κ.λπ. των διαφόρων χωρών.
- Να απαιτήσει τον τερματισμό των εξορύξεων ορυκτών καυσίμων που εντείνουν την κλιματική αλλαγή και τις πολεμικές απειλές.
- Να προωθήσει την ιδέα ότι αν οι λαοί καθίσουν σε ένα τραπέζι μπορούν να αντιμετωπίσουν και να λύσουν όλα τα «προβλήματα». Οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, επειδή δίνουν μάχη για την κυριαρχία της καθεμιάς τους και για τα κέρδη τους. Δεν μπορεί να υπάρξει μακροχρόνια ειρήνη όσο αυτοί έχουν το πάνω χέρι.
Αθηνά Καρυάτη
Στη συνέχεια τον λόγο πήρε η Αθηνά Καρυάτη, η οποία μίλησε για το ιστορικό των εντάσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η σύγκρουση των κυρίαρχων ελίτ στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι καινούργια, αν και έχει ενταθεί από τότε που ξεκίνησαν οι έρευνες για φυσικό αέριο στην κυπριακή ΑΟΖ.
Η σύγκρουση πάει πολύ πίσω. Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, οι γκρίζες ζώνες και τα 150 μικρά νησιά του Αιγαίου μπορεί να είναι τα πιο γνωστά σημεία σύγκρουσης, ιδίως σε προεκλογικές περιόδους. Αλλά οι δύο κυβερνητικές ελίτ έχουν βρεθεί σε πόλεμο στην Κύπρο το 1974 και έχουν βρεθεί κοντά σε σοβαρά επεισόδια και το 1976 και το 1987.
Η ιστορία της σύγκρουσης είναι σημαντική για την Αριστερά, προκειμένου να κατανοήσει τον ταξικό χαρακτήρα της. Η εργατική τάξη δεν έχει τίποτα να κερδίσει από αυτή τη σύγκρουση. Παρόλο που καμία από τις τρεις άρχουσες τάξεις, ελληνική, κυπριακή, τουρκική, ούτε οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που εμπλέκονται στην περιοχή, σήμερα, δεν επιθυμούν έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, εντούτοις δεν μπορούμε να βασίσουμε τις ελπίδες μας στο ότι μπορούν να περιορίσουν τη σύγκρουση.
Όταν ξεκίνησαν οι πρώτες έρευνες για φυσικό αέριο στην κυπριακή ΑΟΖ, η παραδοσιακή Αριστερά της Κύπρου (ΑΚΕΛ) το ονόμασε «αέριο της ειρήνης». Αυτή είναι μια αφελής και ανιστόρητη θέση.
Και στις δύο πλευρές στην Κύπρο, ο εθνικισμός αυξάνεται. Το ίδιο ισχύει και για την Τουρκία και την Ελλάδα. Οι επερχόμενες εκλογές και στις τρεις χώρες ενισχύουν αυτή την τάση.
Η Αριστερά πρέπει να διδαχθεί από την ιστορία, να αγωνιστεί από κοινού ενάντια στον εθνικισμό και να χτίσει γέφυρες αλληλεγγύης και συνεργασίας της εργατικής τάξης στις τρεις χώρες.
Χακάν Γκιουνές
Ο τελευταίος ομιλητής ήταν ο Χακάν Γκιουνές από το TİP. Αναφέρθηκε και αυτός στη νέα διεθνή κατάσταση και τη νέα κούρσα στρατιωτικών εξοπλισμών σε όλο τον κόσμο. Έκανε παραλληλισμούς της σημερινής εποχής με την κατάσταση που αντιμετώπιζε ο παγκόσμιος καπιταλισμός την περίοδο μεταξύ 1870 και 1945 και αναφέρθηκε στην ανάλυση του Λένιν για τον ιμπεριαλισμό. Σε αυτό το πλαίσιο, ο αγώνας για την ειρήνη τίθεται στο επίκεντρο των προσπαθειών μας.
Στη συνέχεια μίλησε για τις συγκεκριμένες διαφορές που προκαλούν συγκρούσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, δηλαδή τις ΑΟΖ, τις γκρίζες ζώνες, το Κυπριακό, την υφαλοκρηπίδα και άλλα. Ανέφερε ότι σε όλα αυτά τα ζητήματα μπορούν να υπάρξουν λύσεις. Χρειάζεται συνεργασία ανάμεσα στους λαούς των εμπλεκόμενων χωρών, για να ξεφύγουμε από την ιμπεριαλιστική παγίδα.
Το καθεστώς Ερντογάν, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα σε διάφορες παγκόσμιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, βρέθηκε απομονωμένο. Το θέμα με τα μαχητικά αεροσκάφη F-16 και F-35 αποτέλεσε ένα τεράστιο πλήγμα για τους εθνικιστές στην Τουρκία. Είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρξουν εκστρατείες για να μπει φρένο στην κούρσα των εξοπλισμών στην περιοχή.
Για να καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε αυτές τις διαφορές με ειρηνικό τρόπο, χρειάζεται να αγωνιστούμε για την εργατική εξουσία και στις δύο πλευρές του Αιγαίου και της Κύπρου.
Συζήτηση
Στη συνέχεια ακολούθησε μια πολύ ενδιαφέρουσα και ζωντανή συζήτηση που περιλάμβανε ερωτήσεις και απαντήσεις, αλλά και πολλούς ανθρώπους να παίρνουν το λόγο για να αναφερθούν σε μια σειρά από θέματα όπως το πώς πρέπει να δρα η Αριστερά σε περιόδους κρίσεων και ποια πρέπει να είναι η στάση της στο θέμα της μετανάστευσης, μέχρι πιο συγκεκριμένα ζητήματα σχετικά με τη θέση των αριστερών κομμάτων στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Ένα μέλος του σωματείου συνταξιούχων πρότεινε συγκεκριμένα κοινές δράσεις μεταξύ των συνταξιούχων και στις δύο πλευρές του Αιγαίου σχετικά με το βιοτικό τους επίπεδο.
Συνολικά, στη συνάντηση κυριάρχησε η άποψη ότι η Αριστερά στην Τουρκία, την Ελλάδα και την Κύπρο θα πρέπει να συμμετάσχει σε έναν κοινό αγώνα για να μπει ένα φρένο στην πολεμική απειλή και τους εθνικισμούς.
Η Αριστερά θα πρέπει επίσης να πρωτοστατήσει σε κοινούς αγώνες για τα καθημερινά ζητήματα, προκειμένου να χτιστούν δεσμοί αλληλεγγύης μεταξύ των λαών.
Το Εργατικό Κόμμα της Τουρκίας, ως ανερχόμενη δύναμη στο εσωτερικό της τουρκικής Αριστεράς, δήλωσε ότι θα παλέψει για να είναι στην πρώτη γραμμή ενός τέτοιου αγώνα.
