Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ» (τεύχος 560) που κυκλοφόρησε την Παρασκευή 23 Σεπτέμβρη
Την τελευταία ημέρα του Αυγούστου, οι απεργοί στο εργοστάσιο «Μαλαματίνα» στη Θεσσαλονίκη και οι αλληλέγγυοι που βρισκόντουσαν έξω από το εργοστάσιο, δέχτηκαν την άγρια επίθεση των ΜΑΤ με δακρυγόνα, γκλομπ, ασπίδες και κλωτσιές, επίθεση που έστειλε στο νοσοκομείο τον πρόεδρο του σωματείου Γιάννη Φραγκίδη και άλλους εργαζόμενους.
Στις αρχές του Σεπτέμβρη, με μια αιφνιδιαστική κίνηση και εν μέσω εξεταστικής, η Κυβέρνηση προσπάθησε να εγκαταστήσει την Πανεπιστημιακή Αστυνομία στο ΕΚΠΑ, στην Αθήνα, με συνοδεία άλλων αστυνομικών δυνάμεων που επιτέθηκαν στους συγκεντρωμένους φοιτητές.
Λίγες ημέρες αργότερα, στο ΑΠΘ, στην Θεσσαλονίκη, φοιτητές που συγκεντρώθηκαν ενάντια στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία δέχτηκαν και πάλι επίθεση από τα ΜΑΤ, ενώ υπήρξαν και συλλήψεις.
Αποκορύφωμα της αστυνομικής βίας ήταν η συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο ΑΠΘ το βράδυ της Παρασκευής 16/09. 5.000 κόσμου, ανάμεσά τους μικρά παιδιά, μωρά και άτομα με κινητικά προβλήματα που βρισκόντουσαν στη συναυλία, δεχτήκαν αναίτια επίθεση με δακρυγόνα που δημιούργησαν μια αποπνικτική ατμόσφαιρα σε έναν χώρο με περιορισμένες δυνατότητες διαφυγής.
Την επόμενη ημέρα, στην Αθήνα, η φοιτητική συγκέντρωση ενάντια στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία δέχτηκε εντελώς απρόκλητη επίθεση από τα ΜΑΤ πριν καν προλάβει να ξεκινήσει, με στόχο τη διάλυσή της.
Ενώ τις ημέρες που προηγήθηκαν της πορείας για την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, αστυνομικοί «προειδοποιούσαν» τους κατοίκους στην περιοχή πως θα γίνουν επεισόδια. Την ίδια την ημέρα της πορείας προσπαθούσαν να δημιουργήσουν κλίμα εκφοβισμού στον κόσμο που κατευθυνόταν προς την πορεία σταματώντας τους και ζητώντας εξακρίβωση στοιχείων.
Μια κυβέρνηση που σε κάθε πρόβλημα (που δημιουργεί) απαντάει με βία
Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία, έκανε φανερό πως στους βασικούς της στόχους είναι να τσακίσει κάθε φωνή αντίστασης, να χτυπήσει και να κάμψει κάθε κίνημα που προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι. Σε κάθε της κρίση, είτε στο εσωτερικό της είτε κοινωνική, η απάντησή της ΝΔ είναι πάντα η ίδια: κλιμάκωση της καταστολής, νέοι αντιδημοκρατικοί-αντεργατικοί νόμοι, ενίσχυση των αστυνομικών δυνάμεων, ένταση της αστυνομικής βίας.
Δεν είναι τυχαίο που σήμερα, ζούμε και πάλι μια τέτοια περίοδο έντασης. Η ΝΔ είναι αντιμέτωπη με το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων και την αδυναμία της να πείσει πως «δεν ήξερε», όσα συνέβαιναν στην ΕΥΠ. Παράλληλα, η κοινωνία μαστίζεται από την ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση, ενώ όλα δείχνουν πως οι επόμενοι μήνες και χρόνια θα είναι ακόμα δυσκολότερα.
Σε αυτήν την κατάσταση η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως κάθε κυβέρνηση του κεφαλαίου που είναι αντιμέτωπη με πολιτικές και κοινωνικές κρίσεις, επενδύει στον φόβο και την καταστολή για να διατηρήσει την εξουσία της.
Η απάντηση των κινημάτων
Η ένταση της καταστολής και της αστυνομικής βίας όμως αποτελεί «δίκοπο μαχαίρι» για τις κυβερνήσεις. Γιατί μπορεί να γεννήσει περισσότερη οργή και να συσπειρώσει τον κόσμο του αγώνα. Σήμερα, με την οργή απέναντι στις κυβερνητικές πολιτικές να συσσωρεύεται, η καταστολή δεν έχει καταφέρει να κάμψει τις αντιστάσεις.
Μια ημέρα μετά τα γεγονότα στη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο ΑΠΘ, 6.000 άτομα κατέβηκαν σε πορεία στη Θεσσαλονίκη ενάντια στην αστυνομική βία και καταστολή! Ήταν μια ηχηρή απάντηση του νεολαιίστικου κινήματος και του κόσμου της Θεσσαλονίκης απέναντι στον κυβερνητικό αυταρχισμό. Η πορεία για τον Παύλο Φύσσα στην Αθήνα ήταν για μια ακόμα χρονιά πολύ μαζική, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα και ενάντια στις προσπάθειες εκφοβισμού από την αστυνομία και ενάντια στην προσπάθεια των φασιστών να σηκώσουν κεφάλι. Ακόμα, η πορεία ήταν ενωτική από το σύνολο της Αριστεράς.
Είναι απαραίτητο τα κινήματα να συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο με στόχο την κλιμάκωση των αντιστάσεων. Είναι απαραίτητος ο συντονισμός και η συνεργασία των κινημάτων, όπως του φοιτητικού, του αντιφασιστικού, των εργαζόμενων που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, της Αριστεράς και των μαχητικών σωματείων. Χρειάζεται να οργανώσουμε μαζικά τις αντιστάσεις μας απέναντι σε κάθε επίθεση της κυβέρνησης, απέναντι στην ακρίβεια και την αυξανόμενη φτώχεια, απέναντι στην καταστολή και την αστυνομική βία, απέναντι στο ίδιο το σύστημα που γεννά όλα τα παραπάνω.
