Το τελευταίο διάστημα υπάρχουν σημαντικές εξελίξεις στην υπόθεση της Γεωργίας Μπίκα, οι οποίες αποκαλύπτουν ότι οι προσπάθειες συγκάλυψης του ομαδικού βιασμού της συνεχίζονται και δυστυχώς στέφονται με μεγάλη επιτυχία.
Έτσι κι αλλιώς πριν περίπου 2 μήνες, η πρόταση του ανακριτή απέρριπτε την καταγγελία για ομαδικό βιασμό, παραπέμποντας μόλις έναν κατηγορούμενο. Στα τέλη του Μάη έγινε γνωστή και η πρόταση της εισαγγελέα, σύμφωνα με την οποία δεν στοιχειοθετείται βιασμός και πως ό,τι συνέβη, συνέβη με τη συναίνεσή της. Προτείνει μάλιστα η Γεωργία να καλύψει τα δικαστικά έξοδα!
Μετά την πρόταση της εισαγγελέα, τα κυρίαρχα ΜΜΕ γέμισαν με ρεπορτάζ με τίτλους όπως: «Ένα προς ένα τα ψέματα που εντόπισε η εισαγγελέας» και σχόλια για το κίνημα που βγήκε εκείνες τις ημέρες στους δρόμους, πως βιαστήκαμε να πιστέψουμε την καταγγελία και πως τελικά η δικαιοσύνη αποφάσισε (!) πως η Γεωργία δεν βιάστηκε.
Με αυτόν τον τρόπο, δικαιοσύνη και ΜΜΕ έστειλαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα τόσο στη Γεωργία όσο και στην υπόλοιπη κοινωνία: αν τολμήσεις να τα βάλεις με «δικά μας» παιδιά, με παιδιά πλουσίων, αυτό που σε περιμένει είναι τόσο η οικονομική όσο και η ψυχολογική εξόντωση.
Το χρονικό μίας καλοστημένης συγκάλυψης
Η υπόθεση του βιασμού της Γεωργίας χτύπησε σε ευαίσθητες χορδές της κοινωνίας. Από τη μία, ήταν η είδηση ενός ακόμα βιασμού, ενός ακόμα περιστατικού έμφυλης βίας, που ήρθε να προστεθεί στη μακρά λίστα των τελευταίων μηνών και χρόνων. Από την άλλη, ήταν το γεγονός πως θύτες ήταν πλουσιόπαιδα που έχουν μάθει πως τους ανήκει ό,τι επιθυμήσουν, πως μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να αντιμετωπίσουν συνέπειες. Και τελικά, ήταν το γεγονός ότι Αστυνομία και Δικαιοσύνη όντως έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να μείνουν τα πλουσιόπαιδα ατιμώρητα. Στο πλευρό τους και τα ΜΜΕ που αποσιώπησαν το περιστατικό μέχρι που άνοιξε μαζικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αναγκάστηκαν να μιλήσουν.
Ήδη από τις πρώτες ημέρες, οι προσπάθειες συγκάλυψης του βιασμού της Γεωργίας ήταν φανερές, αφού:
Δεν την εξέτασε ιατροδικαστής παρά 3 ημέρες μετά.
Πέρασαν 14 ημέρες μέχρι να τη δουν ανακριτής και εισαγγελέας, ενώ είχαν δει έναν από τους βιαστές της πολύ νωρίτερα.
Δεν της πήραν ποτέ αίμα για εξετάσεις, ενώ δείγμα ούρων πήραν μετά από 18 ώρες, χρόνο αρκετό ώστε κάποιες ουσίες να έχουν μεταβολιστεί και να μην είναι δυνατό να ανιχνευθούν.
Όταν κλήθηκε να αναγνωρίσει τους βιαστές της, ήταν μόνη της στο τμήμα, χωρίς δικηγόρο, με τον δικηγόρο των βιαστών να της κάνει επίθεση.
Το δωμάτιο όπου έγινε ο βιασμός δεν σφραγίστηκε ποτέ, με αποτέλεσμα να καταστραφούν οποιαδήποτε στοιχεία θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην έρευνα της Αστυνομίας.
Όλα τα παραπάνω έπαιξαν καταλυτικό ρόλο ώστε πλατιά στρώματα της κοινωνίας να νιώσουν οργή, η υπόθεση της Γεωργίας να μετατραπεί σε κεντρικό θέμα συζήτησης και να πραγματοποιηθούν μαζικές εξορμήσεις, συγκεντρώσεις και πορείες σε πολλές πόλεις.
Η αλλαγή του κλίματος
Την ίδια ώρα, το σύστημα ετοίμαζε τη δική του αντεπίθεση. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα των τοξικολογικών εξετάσεων (έναν μήνα μετά τη λήψη των ούρων!) το πόρισμα ήταν πως δεν ανιχνεύτηκε κάποια ναρκωτική ουσία.
Αυτά τα αποτελέσματα πήραν τα ΜΜΕ και αστυνομικοί που έκαναν δηλώσεις και τα χρησιμοποίησαν για να βγάλουν την απόφαση τους: ότι η Γεωργία είπε ψέματα, ότι δεν βιάστηκε ποτέ.
Αυτά που απέφυγαν να αναφέρουν, τόσο η Αστυνομία όσο και τα ΜΜΕ, ήταν πως το λεγόμενο «χάπι του βιασμού» αποτελείται από διαφορετικές ναρκωτικές ουσίες ανάμεσα στις οποίες και ουσίες όπως η GHB (gamma-hydroxybutyrate)που δεν ανιχνεύονται στα ούρα μετά από 12 ώρες χορήγησης.
Δεν είπαν επίσης τίποτα για το γεγονός πως ποτέ δεν λήφθηκε αίμα από τη Γεωργία, πως η ίδια μόνη της έψαχνε την Πρωτοχρονιά εφημερεύον φαρμακείο για να προμηθευτεί ουροσυλλέκτη, αφού δεν της έδωσαν από την αστυνομία.
Η είδηση όμως για τις «καθαρές» τοξικολογικές, σε συνδυασμό με τον «αγώνα» που έδιναν μέχρι εκείνη τη στιγμή για να καλύψουν τους κατηγορούμενους κανάλια και αστυνομία, κατάφερε να «μουδιάσει» και να γεννήσει αμφιβολίες για την υπόθεση της Γεωργίας σε μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας.
Εξάλλου, οι αντιλήψεις που κυριαρχούν γύρω από τις καταγγελίες για βιασμό είναι γνωστές. Μία γυναίκα που θα καταγγείλει τον βιασμό της, συνήθως θα αντιμετωπιστεί από την αστυνομία και τη Δικαιοσύνη είτε με καχυποψία, είτε σαν να είναι η ίδια υπεύθυνη για ό,τι της συνέβη. Αυτή η αντίληψη έχει περάσει σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό και σε τμήμα της κοινωνίας. Όταν λοιπόν το σύστημα επιστράτευσε όλες του τις δυνάμεις για να βγάλει τη Γεωργία ψεύτρα, οι αντιλήψεις αυτές καρποφόρησαν και πάλι αφήνοντας αρκετό κόσμο με καχυποψία απέναντι της.
Η πρόταση της εισαγγελέα
Η εισαγγελέας στο πόρισμά της, μέχρι ενός σημείου βασίζεται στις όντως υπάρχουσες αντιφάσεις της Γεωργίας (που είναι όμως δευτερεύουσας σημασίας), αλλά κυρίως στα συμπεράσματα που βγάζει η ίδια από μόνη της, ενώ αγνοεί επιδεικτικά όποια στοιχεία δεν τη «βολεύουν».
Αναφέρεται για παράδειγμα στις διαφορές στις καταθέσεις της Γεωργίας για το πόσοι άντρες τη συνόδευσαν από τον ανελκυστήρα στο δωμάτιο. Αγνοεί όμως πλήρως πως η Γεωργία, όπως η ίδια δηλώνει, ήταν πολύ ζαλισμένη και με κενά μνήμης.
Αντιθέτως, αποκλείει το ενδεχόμενο να ήταν ναρκωμένη, γιατί αν της είχαν βάλει το «χάπι του βιασμού» στο ποτό της, το ίδιο θα είχαν κάνει και σε άλλη κοπέλα! Άρα, εφόσον δεν υπάρχει άλλη αντίστοιχη καταγγελία, η καταγγελία της Γεωργίας είναι ψεύτικη!
Την ίδια ώρα, δεν λαμβάνει υπόψη της τη γνωμάτευση του ελβετικού εργαστηρίου που πραγματοποίησε τις τοξικολογικές εξετάσεις, η οποία αναφέρει ότι τα στοιχεία που του εστάλησαν δεν ήταν επαρκή για να καταλήξει σε μια οριστική γνωμάτευση.
Για τους μώλωπες στα πόδια της, αποκλείει το ενδεχόμενο να συνέβησαν το βράδυ του βιασμού της, γιατί εφόσον η Γεωργία ισχυρίζεται πως ήταν ναρκωμένη, τότε δεν χρειαζόταν να ασκηθεί δύναμη στα πόδια της!
Μάλιστα, το αποδίδει σε «τροχαίο» που έπαθε η Γεωργία πηγαίνοντας στο αστυνομικό τμήμα για να καταγγείλει τον βιασμό της. Το… «τροχαίο» που της προκάλεσε μώλωπες, έγινε κατά τη διάρκεια του παρκαρίσματος, όταν η Γεωργία ακούμπησε ένα κολωνάκι!
Η εισαγγελέας όμως αδιαφορεί πλήρως και για τις ελλείψεις στην έρευνα από τη μεριά της αστυνομίας, όπως και για το ερώτημα που έχει θέσει ο δικηγόρος της Γεωργίας για τους λόγους διακοπής της καταγραφής των καμερών στους ανελκυστήρες του ξενοδοχείου κατά το χρονικό διάστημα κατά το οποίο η ίδια αποχώρησε και επέστρεψε στο ξενοδοχείο.
Η εισαγγελέας ισχυρίζεται πως αυτό δεν ενδιαφέρει την υπόθεση γιατί η Γεωργία βρισκόταν ήδη μέσα στο ξενοδοχείο!
«Ασύστολα ψεύδη, μυθοπλασία, διαστρέβλωση γεγονότων», είναι κάποιοι από τους χαρακτηρισμούς για την καταγγελία της Γεωργίας, χαρακτηρισμοί που από τη μία προσπαθούν να της αφαιρέσουν κάθε ίχνος αξιοπιστίας, από την άλλη αποτυπώνουν γλαφυρά την οργή της εισαγγελέα –και του συστήματος– απέναντι σε μια γυναίκα που «τόλμησε» να μιλήσει και να καταγγείλει τους πλούσιους βιαστές της.
Η στάση της Γεωργίας και του κινήματος
Το σύστημα είναι έτοιμο να απαντήσει με τον πλέον εκδικητικό τρόπο σε κάθε κίνηση της Γεωργίας στην αναζήτηση δικαίωσης.
Λίγες μέρες μετά την πρόταση της εισαγγελέα, ο δικηγόρος της κατέθεσε στον «Εισαγγελέα Διαφάνειας» Βασίλη Φλωρίδη αναφορά, στην οποία ανέφερε παραλείψεις κρατικών λειτουργών στο στάδιο της προανάκρισης, που είχαν ως αποτέλεσμα την πρόταση της εισαγγελέα.
Όταν ο Φλωρίδης αναζήτησε την αναφορά, δεν τη βρήκε και διαμαρτυρήθηκε, η άμεση απάντηση του προϊστάμενού του ήταν να τον παύσει από τα καθήκοντά του!
Η έννοια του «δεύτερου βιασμού» χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει το τι αναγκάζονται να περάσουν τα θύματα βιασμού από τη δικαιοσύνη και την αστυνομία όταν αποφασίσουν να μιλήσουν. Τις ίδιες λέξεις χρησιμοποίησε και η Γεωργία, για να περιγράψει όλα όσα έχει βιώσει και συνεχίζει να βιώνει τους τελευταίους μήνες.
Η Γεωργία από την πρώτη στιγμή αντιμετώπισε όσα της συνέβησαν καθώς και τη στάση των αρχών, με μεγάλη δύναμη και κουράγιο. Επέλεξε να μιλήσει δημόσια, να καταγγείλει επώνυμα τους βιαστές της, έψαξε μόνη της τους τρόπους και τα μέσα ώστε να εξεταστεί και να δώσει δείγμα ούρων, δεν λύγισε ακόμα και όταν όλο το σύστημα έπεσε πάνω της δείχνοντας τα δόντια του.
Αυτοί είναι και οι λόγοι που παρά τα χτυπήματα που έχει καταφέρει το σύστημα στην υπόθεση της Γεωργίας, φεμινιστικές ομάδες, οργανώσεις της Αριστεράς κλπ, σημαντικά κομμάτια της κοινωνίας, εξακολουθούν να στέκονται στο πλευρό της, να απαιτούν τη δικαίωσή της και την τιμωρία των βιαστών της.
Σε ένα σύστημα που γεννά τον σεξισμό, χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τα θύματα της έμφυλης βίας και υπερασπίζεται τους γόνους πλούσιων οικογενειών, ο μόνος δρόμος είναι να είμαστε με τη Γεωργία και κάθε «Γεωργία», υπέρ των δικαιωμάτων της και ενάντια σ’ αυτό το σύστημα.
