Η αθωωτική απόφαση του ακροδεξιού Κάιλ Ρίτενχαουζ, ο οποίος τον Αύγουστο του 2020 δολοφόνησε με το όπλο του (ένα στρατιωτικό αυτόματο τυφέκιο) δυο αντιρατσιστές διαδηλωτές και τραυμάτισε ακόμη έναν, προκάλεσε σοκ διεθνώς.
Το γεγονός ότι η έδρα του δικαστηρίου αποδέχτηκε τον ισχυρισμό της υπεράσπισης, πως ο ακροδεξιός δολοφόνος βρισκόταν σε «αυτοάμυνα», έχει γεμίσει με οργή το αντιρατσιστικό κίνημα και όχι μόνο στις ΗΠΑ. Την ίδια ώρα, έγινε η αφορμή για να ξεσπάσουν σε πανηγυρισμούς ο Τραμπ και άλλα μέλη του Ρεπουμπλικανικού κόμματος.
Το ιστορικό των δολοφονιών
Τον Αυγούστου του 2020, είχαν ξεσπάσει αντιρατσιστικές διαδηλώσεις στην Κενόσα του Ουισκόνσιν με αφορμή τον σοβαρό τραυματισμό του Αφροαμερικανού Τζέικομπ Μπλέικ από αστυνομικούς, πυροβολώντας τον 7 φορές στην πλάτη.
Οι κινητοποιήσεις αυτές αποτελούσαν συνέχεια του εκρηκτικού κινήματος Black Lives Matter που είχε αναπτυχθεί στις ΗΠΑ ενάντια στην αστυνομική βία.
Στις 25 Αυγούστου, ο Ριτενχάουζ είχε ταξιδέψει στην Κενόσα από το Ιλινόις προκειμένου να ενταχθεί στην ακροδεξιά πολιτοφυλακή «Φρουρά της Κενόσα», η οποία είχε δημιουργηθεί δήθεν για να «προστατεύσει τις ιδιοκτησίες» από τις αντιρατσιστικές διαδηλώσεις. Στην ουσία αυτές οι πολιτοφυλακές βοηθούσαν την αστυνομία στο σχέδιο καταστολής που είχε εξαπλωθεί σε όλες τις ΗΠΑ με βασικό ενορχηστρωτή τον τότε πρόεδρο Ντ. Τραμπ.
Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων ο Ρίτενχαουζ πυροβόλησε με το όπλο του κατά διαδηλωτών που είχαν βγει στους δρόμους ενάντια στην αστυνομική βία στην πόλη Κενόσα. Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτώσει 2 αντιρατσιστές διαδηλωτές, τον Τζόζεφ Ρόζενμπάουμ και τον Άντον Χούμπερ και να τραυματίσει τον Γκέιτζ Γκροσκράουτζ.
Οι πανηγυρισμοί Τραμπ και Ρεπουμπλικάνων
Μετά την αθώωση του ακροδεξιού δολοφόνου, ξέσπασαν πανηγυρισμοί στις τάξεις της Ακροδεξιάς. Αυτό προφανώς δεν δημιουργεί καμία εντύπωση. Ταυτόχρονα, προσωπικότητες που προέρχονται από το Ρεπουμπλικανικό κόμμα είδαν με χαρά και ικανοποίηση την αθωωτική απόφαση που την χαρακτήρισαν ως μια δικαίωση.
Πρώτος απ’ όλους ο πρώην πρόεδρος Τραμπ ο οποίος έβγαλε ανακοίνωση στην οποία δήλωσε:
«Συγχαρητήρια στον Κάιλ Ρίτενχαουζ που κρίθηκε αθώος για όλες τις κατηγορίες. …Παρεμπιπτόντως, αν αυτό δεν είναι αυτοάμυνα, τότε τίποτα δεν είναι!»
Αργότερα, σε συνέντευξη που έδωσε στο Fox News δήλωσε πως η υπόθεση εναντίον του Ρίτενχαουζ δεν έπρεπε να είχε κινηθεί ποτέ λέγοντας:
«Κάποιος έπρεπε να την είχε τελειώσει νωρίτερα… Σκέφτηκα ότι ο δικαστής θα μπορούσε να είχε τελειώσει την υπόθεση νωρίτερα».
Παράλληλα, σε βίντεο που ανέβασε στο Instagram ο Ρεπουμπλικανός βουλευτής Μάντισον Κάουθορν (Madison Cawthorn) της Βόρειας Καρολίνας είπε:
«Ο Κάιλ Ρίτενχαουζ δεν είναι ένοχος, φίλοι μου. Έχετε το δικαίωμα να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας, επομένως να είστε οπλισμένοι, να είστε επικίνδυνοι και να είστε ηθικοί».
Ακόμη, η βουλευτίνα των Ρεπουμπλικάνων Μάρτζορι Τέιλορ Γκριν (Marjorie Taylor Greene) ανέβασε ένα πανηγυρικό tweet λέγοντας
«Ο Κάιλ Ρίτενχαουζ αθωώθηκε για όλες τις κατηγορίες! Μακάρι ο Κάιλ και η οικογένειά του να ζήσουν τώρα ειρηνικά. Αυτοί που βοηθούν, προστατεύουν και υπερασπίζονται, είναι τα καλά παιδιά. Ο Κάιλ είναι ένας από τους καλούς».
Η Γκριν όμως δεν έμεινε σε μια απλή δήλωση, καθώς πρότεινε να απονεμηθεί στον ακροδεξιό δολοφόνο το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου επειδή,
«προστάτευσε την κοινότητα της Κενόσα του Ουισκόνσιν κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Black Lives Matter».
Οι πανηγυρισμοί του Τραμπ και των συνοδοιπόρων του είναι βέβαια αναμενόμενοι. Αλλά ταυτόχρονα αποκαλύπτουν το «ποιοι» βρίσκονται πίσω από τις δολοφονικές επιθέσεις. Καθώς είναι αυτοί που δημιούργησαν το περιβάλλον για να βγουν στο δρόμο ακροδεξιές ένοπλες ομάδες κατά τη διάρκεια των μαζικών κινητοποιήσεων που πήραν τα χαρακτηριστικά εξέγερσης ενάντια στην αστυνομική βία, χαρακτηρίζοντας τους διαδηλωτές ως «τρομοκράτες». Η τότε δήλωσή του Τραμπ ότι «Όταν ξεκινάει η λεηλασία, αρχίζουν και οι πυροβολισμοί» επί της ουσίας ήταν ένα μήνυμα προς την αστυνομία να εντείνει την καταστολή, αλλά και προς τις ακροδεξιές ομάδες να αναλάβουν δράση.
Η «τυφλή» δικαιοσύνη
Ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε η δίκη ήταν μια πραγματική πρόκληση.
Η επιμονή του προέδρου του δικαστηρίου Μπρους Σρέντερ (Bruce Schroeder) να αποκλείσει όλα τα στοιχεία που θα αντέκρουαν τον ισχυρισμό του Ρίτενχάουζ ότι βρισκόταν σε αυτοάμυνα, αλλά και η αποσύνδεση της υπόθεσης με τα ακροδεξιά κίνητρα του δολοφόνου συνέβαλαν καταλυτικά στην αθωωτική απόφαση.
Ο δικαστής από την πρώτη στιγμή φρόντισε να αποκαλύψει τις διαθέσεις του, καθώς απαγόρευσε στην εισαγγελία να αναφέρει τα θύματα της δολοφονίας του Ριτενχάουζ ως «θύματα», ενώ επέτρεψε στην υπεράσπιση να τους αποκαλεί «πλιατσικολόγους» και «εμπρηστές».
Την ίδια στιγμή, δεν επέτρεψε στην εισαγγελία να προβάλει βίντεο στο οποίο φαίνεται ο Ρίτενχαουζ λίγες μέρες πριν τις δολοφονίες να λέει πως θα ήθελε να είχε το όπλο του προκειμένου να πυροβολήσει ανθρώπους, λέγοντας συγκεκριμένα,
«Αδερφέ, μακάρι να είχα το AR μου (αυτόματο στρατιωτικό τουφέκι). Θα άρχιζα να τους πυροβολώ».
Αντίστοιχα, δεν επέτρεψε να συμπεριληφθούν στη διαδικασία της δίκης στοιχεία που αποκαλύπτουν ότι μόλις ο Ρίτενχαουζ κατέβαλε εγγύηση 2 εκ. δολαρίων προκειμένου να μείνει εκτός φυλακής μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, γιόρτασε σε μια παμπ με μέλη της ακροδεξιάς-ρατσιστικής οργάνωσης Proud Boys, όπου βγήκε φωτογραφίες σχηματίζοντας με το χέρι του το σήμα της «λευκής υπεροχής» (white power) και τραγουδούσε τον ακροδεξιό ύμνο των Proud Boys.
Είναι ξεκάθαρο ότι η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη με αυτή την αθωωτική απόφασή της θα ενθαρρύνει τις ένοπλες ακροδεξιές ομάδες να εντείνουν τις δράσεις τους. Αρχικά, θα τους δώσει το ελεύθερο να περιπολούν οπλισμένοι κάθε φορά που θα πραγματοποιούνται μαζικές διαδηλώσεις και θα αναπτύσσονται μαζικά κινήματα, όπως αυτό του Black Lives Matter. Παράλληλα θα τους παρέχει προστασία σε ενδεχόμενες μελλοντικές ακροδεξιές δολοφονίες με το πρόσχημα της «αυτοάμυνας».
Μαζική δράση απέναντι στην ακροδεξιά
Αυτή η προκλητική αθώωση πρέπει να αποτελέσει πεδίο δράσης και παρέμβασης του κινήματος για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μαύρων κι ενάντια στην αστυνομική βία, αλλά κι ενάντια στις δράσεις της Ακροδεξιάς.
Η πρώτη γραμμή άμυνας για το αντιρατσιστικό-αντιφασιστικό, νεολαιίστικο και εργατικό κίνημα είναι η μαζική κι ενωτική δράση. Πάνω σε αυτή τη βάση χρειάζεται να χτιστούν οι δυνάμεις προκειμένου να σηκωθεί ένα τείχος απέναντι στην ακροδεξιά τρομοκρατία.
Την ίδια στιγμή, είναι ζωτικής σημασίας να συνδεθούν οι αγώνες αυτοί με το εργατικό κίνημα, το οποίο έχει πραγματικά τη δύναμη να επιβάλει ανατροπές και στο πολιτικό και στο κοινωνικό επίπεδο. Χρειάζεται πάλη ενάντια στις «πολιτικές ταυτότητας» (identity politicis) που προτείνουν τη ξεχωριστή δράση της κάθε μιας καταπιεσμένης κοινότητας ή κοινωνικού στρώματος, στη βάση των κοινών στοιχείων που τις χαρακτηρίζουν (μαύροι/ες, γυναικείο κίνημα, κλπ) και υπερ των μαζικών ενωτικών αγώνων πάνω σε ταξική βάση, δηλαδή μαζί τα εργατικά και λαϊκά στρώματα που συνθλίβει ο καπιταλισμός.
Τέλος, χρειάζεται το χτίσιμο μιας μαζικής ανατρεπτικής Αριστεράς που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας και που θα βάζει στο προσκήνιο την ανάγκη ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος. Ενός συστήματος που από τη μια στρώνει το έδαφος για την ανάπτυξη της ακροδεξιάς δράσης και πανηγυρίζει για τις δολοφονίες αντιρατσιστών και από την άλλη οδηγεί εκατομμύρια εργαζόμενους και φτωχούς στην ανεργία, το αδιέξοδο και συχνά την απελπισία.
