Γιάννης Πιστιόλης,
Θεσσαλονίκη
Εδώ και πάνω από 2 χρόνια η ελληνική κοινωνία έχει δεχθεί μια χωρίς προηγούμενο επίθεση από την πλευρά του ελληνικού και ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Η ανεργία αυξάνει καθημερινά, επιχειρήσεις κλείνουν μαζικά και ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας εξαναγκάζεται σε φτώχεια και εξαθλίωση. Σαν αποτέλεσμα μεγάλα τμήματα των εργαζόμενων αναζητούν απαντήσεις στο ερώτημα πώς μπορεί να αναχαιτιστεί αυτή η επίθεση.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η απόφαση του σωματείου εργαζομένων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική (ΒΙΟΜΕΤ) να αναλάβουν οι ίδιοι την παραγωγή και τη διαχείριση του εργοστασίου μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό παράδειγμα που να ανοίξει ένα δρόμο για μεγάλα κομμάτια του εργατικού κινήματος.
14 μήνες απλήρωτοι
Η Βιομηχανική Μεταλλευτική, εργοστάσιο που παράγει δομικά υλικά, μέχρι το 2009 ήταν μια κερδοφόρα επιχείρηση και μάλιστα από το 2000 μέχρι το 2006 είχε αύξηση στα κέρδη της κατά 118%, όπως εξηγούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Από το 2010 και μετά η μητρική εταιρία Φίλκεραμ Τζόνσον «ανακαλύπτει» ότι η ΒΙΟΜΕΤ είναι χρεωμένη με δάνεια ύψους 1,9 εκατομμυρίων € και σαν αποτέλεσμα, το Μάιο του 2011, προχωράει σε στάση πληρωμών προς τους εργαζομένους και εγκαταλείπει το εργοστάσιο.
Η απάντηση των εργαζομένων ήταν άμεση με απεργίες και στάσεις εργασίας και τελικά με επίσχεση εργασίας και κατάληψη του εργοστασίου με σκοπό την καταβολή των δεδουλευμένων και την επαναλειτουργία του. Προχώρησαν ακόμα στη δημιουργία ταμείου αλληλοβοήθειας για τη στήριξη του αγώνα τους και τη δημιουργία βαρδιών που φυλάσσουν και συντηρούν τα μηχανήματα του εργοστασίου.
Στο κάλεσμα που έγινε από τους εργαζόμενους του Σωματείου για συμπαράσταση στον αγώνα τους δημιουργήθηκε στη Θεσσαλονίκη μια Επιτροπή Αλληλεγγύης. Ήδη έχουν γίνει δυο συνελεύσεις που συζητήθηκαν τα αιτήματα του σωματείου και το ποιες ενέργειες πρέπει να γίνουν για να βοηθηθεί ο αγώνας των εργαζομένων. Έχει γίνει δε άνοιγμα λογαριασμού για την οικονομική ενίσχυση τους, συλλογή τροφίμων και άλλων προϊόντων και η δημιουργία κουπονιού οικονομικής ενίσχυσης.
Οι προτάσεις των εργαζομένων
Οι εργαζόμενοι του εργοστασίου έφτασαν στο αίτημα για αυτοδιαχείριση μέσα από την εμπειρία τους.
Πρώτα προσπάθησαν να πιέσουν τη διοίκηση να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο και μετά προσπάθησαν να βρουν πιθανούς επενδυτές. Όλες τους οι προσπάθειες κατέληξαν σε αποτυχία, και έτσι έβγαλαν το συμπέρασμα πως η μόνη λύση που μπορεί να διασώσει τις θέσεις εργασίας τους είναι το να αναλάβουν οι ίδιοι το εργοστάσιο. Έτσι μετά από 13 μήνες κατάληψης του εργοστασίου κατέληξαν στις παρακάτω προτάσεις μέσα από τη Γενική τους Συνέλευση:
1. Αποπληρωμή όλων των δεδουλευμένων από την προηγούμενη διοίκηση του εργοστασίου. Η προηγούμενη διοίκηση να αναλάβει εξ ολοκλήρου τα χρέη της εταιρίας μέχρι σήμερα. Η νέα διοίκηση δεν αναγνωρίζει τα παλιά χρέη.
2. Παραίτηση του προηγούμενου ΔΣ και εκλογή νέου που θα αποτελείται κύρια από εκπροσώπους των εργαζομένων. Το νέο ΔΣ θα είναι εκλεγμένο και άμεσα ανακλητό από την Γενική Συνέλευση των εργαζομένων.
3. Κατ’ αρχήν χρηματοδότηση της «νέας» εταιρίας από τα επιδόματα ανεργίας που δικαιούνται οι εργαζόμενοι και καταβολή της επιδότησης από τον ΟΑΕΔ για ανέργους επιχειρηματίες
4. Οι μετοχές της εταιρίας να μοιραστούν στους εργαζομένους συνεταιριστικά. Όσοι δεν επιθυμούν να λάβουν μετοχές θα συνεχίσουν την εργασία στο εργοστάσιο με τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
5. Δημιουργία νομικού πλαισίου που να επιτρέπει το συνεταιρισμό των εργαζομένων στην βιομηχανία
Το εγχείρημα που προσπαθούν να χτίσουν οι εργαζόμενοι είναι πολύ μεγάλης σημασίας. Η επιτυχία του μπορεί να δημιουργήσει ένα παράδειγμα για όλους τους εργαζόμενους που αυτή τη στιγμή πλήττονται και να γεννήσει μια δυναμική για εξάπλωση της εργατικής διαχείρισης και ελέγχου και σε άλλα εργοστάσια και εργατικούς χώρους.
Γι’ αυτό έχει σημασία να δώσουμε όλοι μαζί τη μάχη για να πετύχει. Ο αγώνας αυτός, όπως και τόσοι άλλοι, δεν μπορεί να κριθεί απλά στο επίπεδο ενός εργοστασίου. Χρειάζεται επέκταση σε άλλους εργατικούς χώρους, η ενεργή συμπαράσταση του εργατικού και των κοινωνικών κινημάτων της Θεσ/νίκης, καθώς και η πάλη για μια κυβέρνηση της Αριστεράς που να επικυρώσει σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Πιο αναλυτικά, αυτά τα σημεία θα παρουσιάσουμε σε νέα ανάρτηση μέσα στις επόμενες μέρες.
