ΙΑ- εργαζόμενος στην Αγροτική Τράπεζα
Εκτός από τις καθοριστικές για το επόμενο διάστημα εξελίξεις που θα φέρει η συγχώνευση ALPHA BANK& EUROBANK σε γενικότερο οικονομικό επίπεδο, άμεσες και επιζήμιες θα είναι οι συνέπειες για πολλούς τραπεζοϋπαλλήλους τόσο των δύο αυτών τραπεζών, όσο και για χιλιάδες στον κλάδο.
Ειδικότερα από την στιγμή που η συγχώνευση αφορά δύο ισομεγέθεις κατά βάση τράπεζες και όχι απλά απορρόφηση μιας μικρής από μια μεγάλη, εμφανίζεται η παράμετρος της αλληλοκάλυψης των δικτύων τους. Ήδη επίσημα ανακοινώθηκε πως στόχος είναι η επίτευξη “οικονομιών κλίμακας” και ο “εξορθολογισμός” (sic!) μέσω μείωσης του λειτουργικού κόστους (δηλαδή κατά βάση της μισθοδοσίας) κατά 700εκ. ευρώ την επόμενη τριετία. Αναμένεται λοιπόν περιορισμός των θέσεων εργασίας στο νέο σχήμα με πρόχειρες εκτιμήσεις να υπολογίζουν σε χίλιες και πλέον τις χαμένες θέσεις εργασίας.
Ως επακόλουθο στο στόχαστρο θα μπουν και οι εργασιακές σχέσεις αφού οι κανονισμοί εργασίας και οι επιχειρησιακές συμβάσεις στις 2 τράπεζες θα αμφισβητηθούν. Και στην κατάσταση αδυναμίας που είναι σήμερα το συνδικαλιστικό κίνημα θα είναι ευκαιρία οι τραπεζοϋπάλληλοι που απομένουν να “συναινέσουν” σε πολύ χαμηλότερους μισθούς και πολύ λιγότερα εργασιακά δικαιώματα! Διότι η μέχρι τώρα εμπειρία των συγχωνεύσεων στον τραπεζικό κλάδο, έχει αποδείξει ότι η εξομοίωση εργασιακών σχέσεων γίνεται πάντα με ισοπέδωση προς τα κάτω, οπότε κάτι αντίστοιχο περιμένουμε και τώρα.
Αντίστοιχες εξελίξεις αναμένονται σε όλο τον τραπεζικό κλάδο. Είναι πολύ πιθανό να υπάρξουν σύντομα και άλλες συγχωνεύσεις με τις νέες λιγότερες και πανίσχυρες τράπεζες να επιδιώξουν επίθεση στην κλαδική και τις επιμέρους επιχειρησιακές συμβάσεις από θέση ισχύος. Άλλωστε η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών είχε εκφράσει στο παρελθόν προθέσεις για δραστική μείωση κατά χιλιάδες του αριθμού των τραπεζοϋπαλλήλων. Στην ουσία θωρακίζουν το σύστημα τους, κοινωνικοποιώντας της ζημιές.
____________________________________________
ΘΜ- εργαζόμενος στην Εθνική Τράπεζα
Τα ΔΣ των σωματείων εργαζομένων των 2 τραπεζών, υποδέχτηκαν σχεδόν με ενθουσιασμό αυτή την κίνηση. Η βάση των εργαζόμενων από την άλλη παραμένει, και με το δίκιο της, επιφυλακτική.
Τα σωματεία εργαζομένων της Alpha bank και της Eurobank, επανέλαβαν την ίδια καραμέλα που πιπίλιζαν στα τηλεοπτικά παράθυρα μεγαλοδημοσιογράφοι και κυβερνητικοί παράγοντες, ότι πρόκειται για μια ιστορική συμφωνία, ανάσα μέσα στην κρίση, ότι ανοίγονται νέοι ορίζοντες για την ελληνική οικονομία, κτλ. Σε κανένα σημείο των ανακοινώσεων δεν αναφέρεται το γεγονός ότι η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι τέτοιες συμφωνίες, ιδιαίτερα σε περιόδους με πτωτική τάση των κερδών, θέτουν ως πρώτο στόχο τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, το οποίο σημαίνει μειώσεις μισθών, απολύσεις, ελαστικά ωράρια, και φυσικά αντικατάσταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας από ατομικές.
Από την άλλη, η ΟΤΟΕ (η ομοσπονδία των τραπεζοϋπαλλήλων) στην ανακοίνωσή της βάζει ως προτεραιότητα την διασφάλιση των θέσεων εργασίας αλλά δεν προτείνει κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο για το πώς θα πρέπει να οργανωθεί η αντίσταση των εργαζομένων, αφήνοντας τους στην ουσία απροστάτευτους στις ορέξεις των τραπεζιτών.
Το δυσοίωνο εργασιακό μέλλον -καθώς το χτύπημα των εργασιακών σχέσεων στην Alpha eurobank θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην αμφισβήτηση των εργασιακών κεκτημένων και στις άλλες τράπεζες- και η έλλειψη ουσιαστικής εκπροσώπησης των εργαζομένων κάνουν, νομίζω, επιτακτική την ανάγκη να παρθούν πρωτοβουλίες από τα κάτω στην κατεύθυνση οργάνωσης των αγώνων των τραπεζοϋπαλλήλων. Μόνο αν οι εργαζόμενοι πάρουν στα χέρια τους τα σωματεία και κάνουν καλά οργανωμένες αποφασιστικές απεργιακές κινητοποιήσεις μπορεί να έχουν ελπίδες επιτυχίας. Τέλος, είναι νομίζω κατανοητό ότι κανένας κλάδος δεν μπορεί να κερδίσει μόνος του. Είναι γι’ αυτό ζωτικής σημασίας η σύνδεση του αγώνα μας με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια των εργαζομένων.
