Το διαβόητο ομόλογο των 280 εκ ευρώ, ταξίδεψε στο εξωτερικό, πέρασε από 4 διαφορετικές χρηματιστηριακές εταιρείες, οι οποίες ήταν ήδη ενήμερες για τον ”ερχομό” του μήνες πριν, για να καταλήξει στο ταμείο των δημοσίων υπαλλήλων (ΤΕΑΔΥ).
Οι κύριοι της ”Ακρόπολις” ενημέρωσαν γραπτά την γερμανική Hypovereinsbank ότι επίκειται η έκδοση του συγκεκριμένου ομολόγου (το οποίο εκδόθηκε στις 22 Φεβρουαρίου) από τις 8 Δεκεμβρίου!
Η ”Ακρόπολις” ενημέρωσε (γραπτά) τη διοίκηση του ταμείου των δημοσίων υπαλλήλων ΤΕΑΔΥ, ότι ”έρχεται” το ομόλογο από τις 11 Οκτωβρίου, δηλαδή, 5 ολόκληρους μήνες πριν!
Και ο κ. Αγάπιος Σημαιοφορίδης, ο διορισμένος από την κυβέρνηση πρόεδρος του ΤΕΑΔΥ, συγκαλεί μέσα σε 24 ώρες (!!) το ΔΣ του ταμείου, στις 12/10, το οποίο στις 13/10 εγκρίνει και δίνει εντολή για την αγορά…
«Δεν είναι σκάνδαλο», λέει ο Τσιτουρίδης… «Η κυβέρνηση δεν καλύπτει τίποτα, αποκαλύπτει… Θα λάμψει η αλήθεια», λέει ο Ρουσόπουλος…
***
Ούτε η κυβέρνηση, ούτε η επιτροπή κεφαλαιαγοράς, ούτε κανένας απ’ όλους αυτούς δεν ”ανακάλυψαν” πολύ περισσότερο δεν αποκάλυψαν τίποτε για το σκάνδαλο.
Ο ελληνικός λαός δεν θα μάθαινε ποτέ τίποτα για τη νέα ληστεία των ταμείων, αν δεν κάρφωνε την Ακρόπολις μια άλλη χρηματιστηριακή, ανταγωνιστής της!
Και μετά την πρώτη αποκάλυψη πέφτουν χιονοστιβάδα οι αποκαλύψεις (όχι από την κυβέρνηση αλλά από τις εφημερίδες): όχι 1 αλλά 6 παρόμοια ”ομόλογα” πουλήθηκαν στο ΤΕΑΔΥ, και όχι 1 αλλά 24 τουλάχιστον ταμεία (μέχρι στιγμής…) έχουν πέσει στα νύχια της Ακρόπολις και των υπόλοιπων του είδους τους.
***
Οι μόνοι που δεν βλέπουν το σκάνδαλο είναι οι ψεύτες και υποκριτές που βρίσκονται στην εξουσία – το κεφάλαιο και η κυβέρνηση του. Όλοι οι υπόλοιποι, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, τα λαϊκά στρώματα, ξέρουν πως όλοι αυτοί, κυβερνώντες και καπιταλιστές, χρηματιστές και τραπεζίτες, βιομήχανοι και εφοπλιστές δεν έχουν απλά ”βάλει το χέρι τους στο μέλι”, είναι χωμένοι ολόκληροι μέσα και τρώνε με χρυσά κουτάλια.
Για το κεφάλαιο τα ταμεία δεν είναι τίποτα περισσότερο από λεία.
Το τελευταίο πράγμα που τους νοιάζει είναι οι συντάξεις και η υγεία των εργαζομένων.
Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πως θα βάλουν χέρι στα ταμεία, πως θα εκμεταλλευτούν τα αποθεματικά των ταμείων για να γεμίσουν τις δικές τους τσέπες.
***
Εξάλλου έτσι ήταν πάντα.
Στις δεκαετίες του 60 και του 70 ρημάξανε κυριολεκτικά τα ταμεία ληστεύοντας πάνω από 50 δις ευρώ!
Στο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου το 1999 – 2000 τα ταμεία χάσανε μέχρι και τα 2/3 των ”επενδύσεών” τους!
1 στους 3 εργοδότες δεν πληρώνει τις εισφορές του στο ΙΚΑ και τα υπόλοιπα ταμεία!
Ο πιο μεγάλος χρεώστης στα ασφαλιστικά ταμεία είναι το ίδιο το κράτος, που χρωστά πάνω από 4 δις ευρώ!
Και τώρα, η νέα επιδρομή στα ταμεία τύπου Ακρόπολις.
Για να έρθουν μετά – που θα έρθουν – να πουν πως τα ταμεία είναι ελλειμματικά, πως υπάρχει ”δημογραφικό πρόβλημα”, και κάτι τέτοιες μπαρούφες, και θα προτείνουν βέβαια αυτά που έχουν μάθει παπαγαλία: αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, αύξηση των εισφορών, μείωση των συντάξεων.
***
Τα αποθεματικά των ταμείων είναι σήμερα λίγο περισσότερα από 30 δις ευρώ. Αν δεν τα είχαν καταληστεύσει θα ήταν πάνω από 100 δις (στοιχεία Ινστιτούτου Εργασίας – ΓΣΕΕ).
Για το εργατικό κίνημα υπάρχει μόνο ένας δρόμος. Να περάσει τα ταμεία του στα δικά του χέρια.
– Τα ταμεία να διοικούνται από εκλεγμένους και ανακλητούς αντιπροσώπους κάτω από συνθήκες απόλυτης διαφάνειας.
– Αυστηρή απαγόρευση κάθε είδους κερδοσκοπίας στα ταμεία. Καμία εμπλοκή του ιδιωτικού κεφαλαίου στα αποθεματικά των ταμείων
– Όσοι απλώνουν το χέρι στα ταμεία να αντιμετωπίζουν τις πιο σκληρές ποινές φυλάκισης.
– Έρευνα μέχρι τρίτου βαθμού συγγένειας στους υπόπτους για καταχρήσεις, δήμευση των περιουσιών τους.
– Μια πολιτική που να λύνει το πρόβλημα της ανεργίας, με μείωση των ωρών εργασίας, γιατί όσο υπάρχει μαζική ανεργία τα ταμεία θα έχουν ελλείμματα, αφού οι άνεργοι δεν πληρώνουν εισφορές.
– Καθιέρωση του εργατικού ελέγχου (εκλεγμένες και υπόλογες στους εργαζόμενους επιτροπές που να ασκούν λογιστικό έλεγχο) στις επιχειρήσεις για να αναγκάζονται οι εργοδότες να πληρώνουν τις εισφορές τους στα ταμεία.
– Κοινωνικοποίηση (κρατικοποίηση κάτω από συνθήκες εργατικού ελέγχου και διαχείρισης) όλων των επιχειρήσεων που δεν πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές.
– Όσοι ελπίζουν πως θα μπορούσε ποτέ ο καπιταλισμός να πάρει τέτοια μέτρα, τα μόνα που θα μπορούσαν να διασφαλίσουν την υγεία και τις συντάξεις των εργαζομένων, θα απογοητευτούν βαθιά. Μόνο ο συνδυασμός της πάλης των πιο πάνω με την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και το χτίσιμο μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας, μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα.
