Δημοσιεύουμε παρακάτω σχόλιο από το λογαριασμό στο facebook της σ. Μαρίας Καπαράκη σχετικά με το θέμα της αναγνώρισης των πτυχίων των ιδιωτικών κολεγίων
Πολλά έχουν ειπωθεί (και δικαίως) τις τελευταίες μέρες για την αναγνώριση των πτυχίων των ιδιωτικών κολεγίων και την ισοτιμία τους με αυτά των δημοσίων πανεπιστημίων που προωθεί η κυβέρνηση. Μέσα σε διάφορα που έχουν γραφτεί δεξιά και αριστερά, έχω διαβάσει κάμποσες φορές σχόλια του στυλ «Αυτοί που γράφουν 8 στις πανελλήνιες και τώρα πια θα μπορούν να σπουδάζουν και να παίρνουν ισότιμα πτυχία με εμάς». Και μου φαίνεται λυπηρό να αναπαράγονται τέτοια σχόλια από προοδευτικό κόσμο. Γιατί πατάνε σε μια καραμέλα που μας πουλούσε πάντα το εκπαιδευτικό σύστημα και το σύστημα εν γένει (πρέπει άλλωστε να εκπαιδευτείς από μικρός στον κοινωνικό αυτοματισμό).
Αλήθεια, τι μας ενοχλεί να σπουδάζει μαζί μας στο δημόσιο πανεπιστήμιο κάποιος που έγραψε 8 στις πανελλήνιες; Άλλωστε ξέρουμε καλά ότι το σχολείο όπως λειτουργεί σήμερα -και πολύ περισσότερο οι πανελλήνιες και το βαθμολογικό σύστημα- δεν αντανακλούν τις πραγματικές δυνατότητες, κλίσεις, δεξιότητες, και προοπτικές των παιδιών. Ούτε δίνουν ίσες ευκαιρίες. Δεν είμαστε λοιπόν «εμείς» που γράφουμε 17, προκομμένα παιδιά και άρα δικαιούμαστε πρόσβαση στη δημόσια εκπαίδευση, και «οι άλλοι» που γράφουν 8, είναι άχρηστοι, και άρα ο μόνος τρόπος να σπουδάσουν είναι να πληρώσουν.
Είμαστε εμείς που πιστεύουμε ότι η εκπαίδευση πρέπει να είναι δημόσια, δωρεάν και προσιτή σε όλους, και οι άλλοι που θεωρούν ότι πρέπει να είναι προϊόν προς πώληση και προσιτή μόνο σε όποιον έχει τα φράγκα. Εμείς που πιστεύουμε ότι το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να καλλιεργεί τα ταλέντα και τις δεξιότητές σου, και οι άλλοι που πιστεύουν ότι πρέπει να καλλιεργεί τον ανταγωνισμό και να σε κάνει τον «καλύτερο». Εμείς που παλεύουμε για μια εκπαίδευση προς όφελος της κοινωνίας, και οι άλλοι που επιμένουν για μια εκπαίδευση προς όφελος της αγοράς. Εμείς που δίνουμε μάχη καθημερινά με τα λίγα μέσα που έχουμε να εξελιχθούμε, να πάμε μπροστά, να βελτιώσουμε τις ζωές μας, και οι άλλοι που προχωρούν με μοναδικό όπλο στα χέρια τους τα λεφτά τους.
Το θέμα μας λοιπόν δεν είναι οι μαθητές του 8, γιατί μαθητές του 8 δεν είναι μόνο τα τεμπέλικα παιδιά των πλουσίων που κωλοβαράνε και στο τέλος τη βγάζουν καθαρή με τα λεφτά του μπαμπά. Το θέμα μας είναι η σαπίλα και η αναποτελεσματικότητα του εκπαιδευτικού συστήματος σε μια κοινωνία ανισοτήτων.
Με λίγα λόγια, όπως τραγουδά και μια αγαπημένη μας μπάντα, «Know your enemy».
