Το καλοκαίρι σιγά σιγά μας αποχαιρετά, αφήνοντας πίσω του πολλές ώρες ταλαιπωρίας και απελπισίας στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ. Όχι επειδή η κατάσταση στον Οργανισμό Αστικών Λεωφορείων Θεσσαλονίκης (ΟΑΣΘ) βελτιώνεται, αλλά επειδή η θερμοκρασία πέφτει και οι ανυπόφορες συνθήκες που επικρατούν στα λεωφορεία γίνονται λίγο λιγότερο επώδυνες.
Καθημερινές ιστορίες με δάκρυα κι ιδρώτα
Κόσμος που περιμένει επί 25 λεπτά το λεωφορείο για να πάει στη δουλειά του και όταν τελικά φτάσει το λεωφορείο να είναι τόσο γεμάτο που κάποιοι να μην καταφέρνουν να μπούνε. Λεωφορεία που διασχίζουν όλη την πόλη, μεταφέροντας ανθρώπους από την ανατολική στη δυτική Θεσσαλονίκη και αντίστροφα, γεμίζουν από την αφετηρία και μόλις δύο στάσεις μετά επικρατεί το αδιαχώρητο. Τα κλιματιστικά είτε δε δουλεύουν καθόλου, είτε όταν «δουλεύουν» δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα αφού κάνουν φοβερή φασαρία για να βγάλουν τελικά χλιαρό αέρα που μάλιστα συχνά μυρίζει μούχλα.
Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, φήμες λένε πως ένα απόγευμα, ένα λεωφορείο της γραμμής 20 (Αριστοτέλους-Μενεμένη) κατάφερε να έχει αρκετά καλό κλιματισμό και μπαίνοντας από την μπροστινή πόρτα οι επιβάτες, ένιωθαν μία ευχάριστη δροσιά. Εντάξει, αν συνέχιζαν να προχωρούν προς τις τελευταίες θέσεις του λεωφορείου η κατάσταση άλλαζε αφού ταυτόχρονα δούλευαν και τα καλοριφέρ (!) αλλά ας μην τα θέλουμε και όλα δικά μας…
Και ενώ το να βρίσκεται κάποιος σε ένα ασφυκτικά γεμάτο και χωρίς κλιματισμό λεωφορείο είναι ήδη μαρτυρικό, υπάρχει πάντα η πιθανότητα το λεωφορείο να χαλάσει στη μέση της διαδρομής αφήνοντας τους επιβάτες να περιμένουν το επόμενο, το οποίο φυσικά θα καταφτάσει εξίσου γεμάτο με το προηγούμενο. Όποιος/α έχει βρεθεί σε λεωφορείο όπου σβήνει η μηχανή και ο οδηγός προσπαθεί -σχεδόν ηρωικά- να ξαναβάλει μπροστά, ξέρει από πρώτο χέρι τι σημαίνει αγωνία, καρδιοχτύπι και φόβος για το τι θα ακολουθήσει εάν ο οδηγός παραιτηθεί και ακουστεί η πιο φρικτή φράση μέσα στον καύσωνα: «Όλοι κάτω, χάλασε!».
Σε αυτές τις συνθήκες, έχουν ήδη αρχίσει να γεννιούνται τα πρώτα αποφθέγματα σοφίας που θα μεταλαμπαδευτούν στις επόμενες γενιές. «Αν μπεις σε ένα λεωφορείο του ΟΑΣΘ μεσημέρι, βγαίνοντας θα νιώσεις τέτοια δροσιά και ανακούφιση που για λίγο θα πιστέψεις πως ξαφνικά δεν έχει καύσωνα, η θερμοκρασία έχει μειωθεί εντυπωσιακά» θα λένε οι παλιότεροι στους νέους μεταφέροντας με γενναιοδωρία χρήσιμες συμβουλές αντιμετώπισης των υψηλών θερμοκρασιών.
Ενώ οι συμβουλές και τα κόλπα για να εξασφαλίσει κάποιος μία πολυπόθητη θέση στο λεωφορείο έχουν αρχίσει ήδη να κυκλοφορούν από μητέρα σε πρωτότοκη κόρη και από πατέρα σε γιο, πάντα με χαμηλωμένη φωνή, για να μην ακούσουν οι «ανταγωνιστές» που περιμένουν μαζί τους στη στάση («τρέξε εσύ να κάτσεις και εγώ θα χτυπήσω τα εισιτήρια. Σπρώξε να βγεις μπροστά»).
Προβλήματα άλυτα εδώ και χρόνια
Μπορεί όλη αυτή η κατάσταση να είναι τόσο άθλια που να γίνεται πολλές φορές γελοία, η πραγματικότητα όμως είναι πως εδώ και χρόνια ο ΟΑΣΘ καταρρέει και παρακμάζει, δημιουργώντας πολλά νεύρα και προκαλώντας φοβερή ταλαιπωρία στο επιβατικό κοινό.
Η ιστορία του ΟΑΣΘ είναι μεγάλη και πλούσια. Τα προηγούμενα χρόνια ήταν μία ιδιωτική επιχείρηση με εξασφαλισμένα κέρδη για τους μετόχους της από τις κρατικές επιδοτήσεις και με μία μόνιμη υποβάθμιση των υπηρεσιών προς τους επιβάτες. Στη συνέχεια, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ο ΟΑΣΘ περνάει σε δημόσια ιδιοκτησία, στερώντας από τους μετόχους τα κέρδη τους και προκαλώντας αντιδράσεις στους εργαζόμενους που μάλιστα περάσανε σε επίσχεση εργασίας για 9 ημέρες αφήνοντας τους επιβάτες «ξεκρέμαστους», χωρίς άλλο ΜΜΜ για να μετακινηθούν από/προς την εργασία τους (στην Θεσσαλονίκη δεν υπάρχει άλλο ΜΜΜ εκτός των λεωφορείων του ΟΑΣΘ), για να υπερασπιστούν στην ουσία τα συμφέροντα των μετόχων που επί δεκαετίες κερδοσκοπούσαν στις πλάτες του κράτους.
Βέβαια, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε κάποιες ελπίδες πως η κατάσταση στις μετακινήσεις θα βελτιωθεί, τελικά κατάφερε να κάνει ό,τι έκανε με κάθε ελπίδα που γέννησε: της γύρισε την πλάτη. Η κατάσταση με τα λεωφορεία συνέχισε να χειροτερεύει και μας έφτασε στη σημερινή κυβέρνηση που παρά την καταγγελία της για την «καμένη γη» που παρέλαβε, δεν έκανε τίποτα ουσιαστικό για να αλλάξει κάτι, αφήνοντας τους επιβάτες να περάσουν το πιο δύσκολο καλοκαίρι από άποψη των αστικών συγκοινωνιών.
Υπάρχει λύση;
Η συσσωρευμένη απελπισία σε συνδυασμό με τις αλλαγές στο καθεστώς του ΟΑΣΘ, που δεν έφεραν καμία αλλαγή στην καθημερινότητα των επιβατών, έχουν οδηγήσει σε μία αίσθηση πως ο ΟΑΣΘ «είτε έτσι, είτε αλλιώς» τα ίδια χάλια έχει και ότι μάλλον η μία και μοναδική ελπίδα που έχουμε είναι να τελειώσουν κάποτε οι εργασίες του Μετρό (το γεγονός πως οι ελπίδες έχουν εναποτεθεί στο Μετρό, δείχνει την κρισιμότητα της κατάστασης…).
Η αλήθεια όμως είναι πως υπάρχει λύση για τον ΟΑΣΘ, αλλά δεν υπάρχει η πολιτική βούληση! Μια λύση που θα κάνει την ζωή των επιβατών πιο εύκολη και ταυτόχρονα θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση της καταστροφής του περιβάλλοντος.
- Χρειάζεται επέκταση του δικτύου των λεωφορείων ώστε να καλύπτει όλες τις περιοχές, αύξηση της τακτικότητας των δρομολογίων, και επαρκή νυκτερινά δρομολόγια
- Ανανέωση του στόλου με λεωφορεία που να χρησιμοποιούν ενέργεια φιλική προς το περιβάλλον
- Για να γίνουν αυτά χρειαζόμαστε ένα δημόσιο φορέα αστικών συγκοινωνιών (για να γλυτώσουμε από την κατασπατάληση χρήματος από το καθεστώς των μεγαλομετόχων του ΟΑΣΘ), που όμως θα λειτουργεί κάτω από κοινωνικό και εργατικό έλεγχο (για να γλυτώσουμε από την διαφθορά ή την αδράνεια των κομματικών/κρατικών διοικήσεων)
- Τα μέτρα αυτά δεν πρέπει να επιβαρύνουν τους επιβάτες, αντίθετα ο στόχος πρέπει να είναι οι δωρεάν μεταφορές για όλους (ξεκινώντας από μαθητές/φοιτητές, ανέργους, συνταξιούχους, εργαζομένους που πάνε στη δουλειά τους το πρωί, κτλ). Πολλές πόλεις έχουν εφαρμόσει το μέτρο της ελεύθερης μετακίνησης των πολιτών (η μεγαλύτερη είναι το Ταλίν της Εσθονίας, ενώ ετοιμάζεται και το Λουξεμβούργο).
- Πρέπει να υπάρξει αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για τα λεωφορεία της Θεσσαλονίκης προκειμένου να γίνουν όλα τα παραπάνω
Αν μπορείς να ξεκινήσεις δίπλα από το σπίτι σου και να φτάσεις κοντά στον προορισμό σου γρήγορα, άνετα και οικονομικά, αυτό αποτελεί ένα τεράστιο κίνητρο για τους κατοίκους να χρησιμοποιούν τα λεωφορεία αντί για το ΙΧ. Η μείωση της χρήσης του ΙΧ θα έχει πολύ σημαντικές επιπτώσεις στην μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, και αυτό θα μειώσει σημαντικά τα προβλήματα υγείας που προέρχονται από αυτή, μειώνοντας ταυτόχρονα και το κόστος για την δημόσια υγεία που πληρώνουμε από τις τσέπες μας ή μέσω του κρατικού προϋπολογισμού.
Για αυτά πρέπει να παλέψουμε, αν θέλουμε να μην βιώνουμε καθημερινά τις καταστάσεις λεωφορειοροτρέλλας του ΟΑΣΘ.
