της Εύας Δημοκωστούλα, Βόλος
Το τελευταίο διάστημα η κατάσταση στον εργασιακό χώρο του Βόλου και της ευρύτερης περιοχής, μαστίζεται απο την συνεχή άνοδο της ανεργίας. Απολύσεις, διαθεσιμότητες, μείωση της παραγωγής ακόμη και λουκέτα σε μεγάλα εργοστάσια (ΒΙΟΣΩΛ, ΚΟΝΤΙ). Κλεισίματα εμπορικών καταστημάτων και μέσο όρο πτώσης του τζίρου στην αγορά 35% σε σχέση με πέρυσι.
Ένας φαύλος κύκλος ανεργίας, μείωσης του εισοδήματος, πτώσης του βιοτικού επιπέδου που επηρεάζει την οικονομική δραστηριότητα ολόκληρου του νομού.
Μέσα στις παρούσες συνθήκες το εργατικό κέντρο, αν και με καθυστέρηση, καθώς η κρίση δεν γεννήθηκε τώρα, πήρε απόφαση για παμβολιώτικη απεργία στις 20 Γενάρη και δίωρη στάση εργασίας στις 12/1 για τη διεξαγωγή συνελεύσεων στους εργασιακούς χώρους και συντονισμό με άλλους κλάδους.
Η πρωτοβουλία του Ε.Κ.Β. αποτελεί μια θετική εξέλιξη σε συνδυασμό με το κάλεσμα σε κοινό μέτωπο άλλων φορέων όπως ο εμπορικός σύλλογος και οι ομοσπονδίες επαγγελματοβιοτεχνών. Όμως για να έχει συμμετοχή και επιτυχία η επικείμενη απεργία θα πρέπει να ακολουθηθεί μια διαδικασία καλής προετοιμασίας, συντονισμού, κλιμάκωσης και προοπτικής.
Είναι αναγκαία η ενημέρωση στους χώρους εργασίας με αιτήματα που θα δίνουν απαντήσεις στο φόβο των εργαζομένων, για το πως μπορούν να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας, οι μισθοί και τα δικαιώματα στη σημερινή συγκυρία, και θα δίνουν προοπτική για τη συνολική έξοδο απ’ την κρίση. Προτάσεις για δράσεις όπως καταλήψεις εργοστασίων και δημοσίων κτιρίων, με αποφάσεις μέσα από τις συνελεύσεις των εργασιακών χώρων και απ’ τους ίδιους τους εργαζόμενους, παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια τους, μακριά απο τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, συνειδητοποιώντας τη δύναμη που διαθέτουν.
Για την διεξαγωγή μιας πραγματικά γενικής απεργίας χρειάζεται ο συντονισμός με τον δημόσιο τομέα και άλλων τοπικών φορέων, με συμμετοχή της τοπικής ΑΔΕΔΥ, της ΕΛΜΕ, της πανεπιστημιακής κοινότητας, των δασκάλων και των μαθητών.
Κι επειδή μια απεργία δεν φέρνει την άνοιξη, θα πρέπει να υπάρξει ένα σχέδιο κλιμάκωσης με προκήρυξη νέων 24ωρων και 48ωρων απεργιών. Ένα σχέδιο νίκης κι όχι εκτόνωσης της οργής. Ένα σχέδιο αγώνα και πάλης για τη διάσωση της εργασίας, των συντάξεων, της υγείας, της παιδείας, ενάντια στα σχέδια εξαθλίωσης κυβέρνησης, Ε.Ε., Δ.Ν.Τ., τραπεζών και μεγαλοεπιχειρηματιών.
