Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ», 472, 3 – 17 Μάη, που κυκλοφορεί
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εδώ και μήνες παίζει το χαρτί της «καθαρής εξόδου». Προσπαθεί να δημιουργήσει προσδοκίες για τον Αύγουστο, που τελειώνει το χρηματοδοτικό πρόγραμμα και «βγαίνουμε στις αγορές». Προσπαθεί να μας πείσει ότι
«βγαίνουμε από τα μνημόνια, βγαίνουμε χωρίς προαπαιτούμενα με έναν τρόπο καθαρό»
(Γ. Δραγασάκης, 30/4).
Μάλιστα, στο μήνυμα για την Πρωτομαγιά ο Α. Τσίπρας πήγε ένα βήμα παραπέρα υποσχόμενος
«αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων και αύξηση του βασικού μισθού».
***
Η εικόνα που προσπαθεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση είναι για άλλη μια φορά πλαστή.
Κατ’ αρχήν, το τελείωμα του προγράμματος δεν σημαίνει ότι αναιρούνται οι δεσμεύσεις που έχουν υπογράψει για μια σειρά μέτρα για τα επόμενα χρόνια και δεκαετίες! Για παράδειγμα, η αποφασισμένη μείωση των συντάξεων από 1/1/2019 θα εφαρμοστεί κανονικά – και γι’ αυτό φυσικά υπάρχουν σενάρια για εκλογές πριν από αυτή την ημερομηνία. Όπως και το πρόγραμμα ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου και τα υπόλοιπα μέτρα λιτότητας που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια.
Επιπλέον, στην πρόσφατη σύνοδο του Eurogroup στη Σόφια οι «εταίροι» μας το ξεκαθάρισαν: η «έξοδος» θα συνοδεύεται από πολύ σφιχτή επιτήρηση, κάθε 3μηνο, για τον έλεγχο της εφαρμογής των μέτρων.
«Ενισχυμένη εποπτεία» ονομάστηκε η φάση αυτή, στην οποία και πάλι θα έχουμε επισκέψεις των «Θεσμών», αξιολογήσεις, κτλ. (Καθημερινή, 29/4)
Όπως δήλωσε ο Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Π. Μοσκοβισί
«θέλουμε ένα αξιόπιστο πρόγραμμα εποπτείας, αυτό γίνεται πάντα όταν τελειώνει ένα πρόγραμμα, πρέπει να διατηρηθούν οι μεταρρυθμίσεις. Είμαστε απαιτητικοί σε αυτό αλλά δεν ανησυχούμε. Η ελληνική κυβέρνηση είναι δεσμευμένη, αλλά είναι λογικό οι εταίροι της να ζητούν συνέχεια πρόοδο στις μεταρρυθμίσεις σύμφωνα με το πρόγραμμα αλλά και μετά από αυτό».
Σε περίπτωση που η Ελλάδα αποτυγχάνει να πιάσει τους στόχους της (ή επιχειρήσει να πάρει μέτρα που δεν αρέσουν στους «δανειστές») θα μπορούν οι θεσμοί να διακόπτουν τη διαδικασία για την «ελάφρυνση του χρέους» – το τυράκι που θα παρουσιάσει η κυβέρνηση για να αποδείξει ότι έχει πετύχει κάτι. Η ελάφρυνση του χρέους βέβαια, είναι ακόμα στον αέρα, και δεν υπάρχει ακόμα κάποια συγκεκριμένη δέσμευση. Ο πρόεδρος του Eurogroup, για παράδειγμα, Μ. Σεντένο είπε ότι θα γίνουν παρεμβάσεις για το χρέος «υπό την αίρεση ότι θα κριθούν αναγκαίες». Η εικόνα που προκύπτει (όπως είχε από την αρχή εκτιμήσει το «Ξ») είναι ότι εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει «καλός και υπάκουος» κάποια στιγμή οι «Θεσμοί» θα προχωρήσουν σε μια «ελάφρυνση», αλλά, βέβαια, με τρόπο που να λειτουργεί εκβιαστικά για να εφαρμόζονται οι πολιτικές που αυτοί απαιτούν.
Με λίγα λόγια, μετά το Μνημόνιο θα έχουμε ένα μετά-Μνημόνιο που θα σημαίνει συνέχιση των πολιτικών της λιτότητας, κι ας λέει τα δικά της η κυβέρνηση…
***
Η «επιτυχία» αυτή που παρουσιάζει η κυβέρνηση βέβαια κόστισε πάρα πολλά στα λαϊκά στρώματα. Ακόμα και ο επικεφαλής του ΟΟΣΑ, Άνχελ Γκουρία στην πρόσφατη επίσκεψη του στη χώρα μας, ανέφερε (ThePressProject, 30/4) στις δηλώσεις του ότι:
«διαπιστώνει το εντυπωσιακό εύρος και βάθος των μεταρρυθμίσεων που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια»,
ενώ ο Τσίπρας συμπλήρωσε αυτάρεσκα ότι η Ελλάδα είναι
«πρωταθλήτρια χώρα στις μεταρρυθμίσεις».
Οι μεταρρυθμίσεις αυτές όμως, όπως ο ίδιος ο ΟΟΣΑ παραδέχεται, είχαν τα εξής αποτελέσματα:
«η ανεργία, η φτώχεια και η ανισότητα παραμένουν υψηλές, οι μισθοί είναι χαμηλοί, οι επενδύσεις παραμένουν συμπιεσμένες και η παραγωγικότητα συνεχίζει να μειώνεται».
Η μεγάλη επιτυχία των μεταρρυθμίσεων λοιπόν ποια είναι;
Αν η ανεργία, η φτώχεια, η ανισότητες, οι μισθοί, οι επενδύσεις και οι παραγωγικότητα παραμένουν χαμηλά, τότε γιατί πανηγυρίζουν Τσίπρας και Γκουρία; Πανηγυρίζουν γιατί τα λεφτά ρέουν κανονικά πια προς τους δανειστές καθώς η Ελλάδα πληρώνει κανονικά τις «δόσεις» της. Γιατί η δημόσια περιουσία (αλλά και η ιδιωτική μέσω πλειστηριασμών) ξεπουλιέται στο μεγάλο κεφάλαιο με γρήγορους ρυθμούς. Γιατί η απογοήτευση έχει κυριαρχήσει, μετά από την προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ, και δεν υπάρχουν μαζικοί μαχητικοί αγώνες που να μπαίνουν εμπόδιο στα σχέδια τους. Και γιατί η Ελλάδα έχει γίνει το πιστό σκυλί των Δυτικών δυνάμεων στην περιοχή εκπροσωπώντας τα συμφέροντα τους.
Γι’ αυτά πανηγυρίζουν!
***
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και οι δανειστές ακολουθούν μια από κοινού πολιτική που φορτώνει τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ για λόγους δικής του πολιτικής επιβίωσης να προσπαθεί να διαφοροποιηθεί κάπως κάνοντας μια κάποιου είδους «κοινωνική πολιτική», αυτό όμως δεν αλλάζει την κεντρική κατεύθυνση, που είναι η συνέχιση της λιτότητας.
Η «έξοδος στην αγορές» δεν πρόκειται να φέρει την διαφημιζόμενη ευημερία στα λαϊκά στρώματα, ενώ θα συνδυαστεί με ένα μετά-Μνημονιακό καθεστώς επιτήρησης.
Όσο κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί να κάνει το μαύρο άσπρο και τη νύχτα μέρα, για να βγούμε από το μνημονιακό αδιέξοδο χρειάζονται ρήξεις και όχι υποταγή!
