Με πάνω από 50.000 εγγεγραμμένους και μια διαδήλωση 100-150.000 για τα κοινωνικά δικαιώματα έκλεισε και το 2ο ΕΚΦ. Στα 56 κεντρικά συνέδρια, τα 250 σεμινάρια, τα 300 εργαστήρια και τις δεκάδες θεματικές συνελεύσεις αναπτύχθηκε ο διάλογος για μια τεράστια γκάμα θεμάτων, από την ελαστική απασχόληση ως την καταπίεση των γυναικών κι από το ζήτημα των αστέγων μέχρι τις αντιτρομοκρατικές πολιτικές. Στα θετικά της φετινής διοργάνωσης καταγράφεται η αναβαθμισμένη συμμετοχή των μεταναστευτικών και γυναικείων οργανώσεων. Το πολιτικό κλίμα στη Γαλλία είχε σημαδευτεί από το απεργιακό κύμα του καλοκαιριού ενάντια στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης Ραφαρέν, αλλά και από τις ελπιδοφόρες προβλέψεις που υπάρχουν για την αντικαπιταλιστική αριστερά στη Γαλλία (συνεργασία LO/LCR) όσον αφορά τις προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις. Από την άλλη βέβαια, η εντυπωσιακή μαζικότητα της Φλωρεντίας έλειπε από τη διαδήλωση κι αυτό για δύο λόγους: Από τη μια η κατάσταση του κινήματος φέτος δεν είναι η ίδια σε σχέση με την περίοδο πριν την επίθεση στο Ιράκ κι από την άλλη, υπήρχε συνειδητή υποβάθμιση της διαδήλωσης από τις ηγεσίες των μεγάλων συνδικάτων.
Διεργασίες και πιέσεις
Από τη Φλωρεντία ακόμα, υπήρχε έντονος προβληματισμός στα συντηρητικά κομμάτια του αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος ότι το ΕΚΦ πάει πολύ "αριστερά" σε σχέση με το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ. Τα έντονα κινηματικά χαρακτηριστικά της Φλωρεντίας μαζί με την μεγάλη παρουσία της αντικαπιταλιστικής αριστεράς ανησύχησαν πολλές δυνάμεις και κυρίως αυτές που διατηρούν άμεση ή έμμεση σχέση με τη σοσιαλδημοκρατία (συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες κάποιες ΜΚΟ, η εφημερίδα Monde Diplomatique, η ηγεσία της Γαλλικής ΑΤΤΑC, κα).
Έτσι καθ’ όλην την προπαρασκευαστική διαδικασία και κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης υπήρχαν έντονες πιέσεις απ’ αυτές τις δυνάμεις για δεξιά αναδίπλωση. Έτσι για παράδειγμα, στις προπαρασκευαστικές συναντήσεις η γαλλική Αttac επέμενε πως η όλη διοργάνωση του Παρισιού θα πρέπει να έχει ακαδημαϊκό χαρακτήρα χωρίς να προωθεί τον πανευρωπαϊκό συντονισμό κοινών δράσεων και χωρίς να συνδέεται άμεσα με τα ανοιχτά κοινωνικά μέτωπα. Επίσης η πρόταση τους για τη διαδήλωση ήταν να είναι κάτι σαν παρέλαση χωρίς κάποιο συγκεκριμένο στόχο.
Τέλος υπήρχε έντονος προβληματισμός και διαφωνίες όσον αφορά το Ευρωσύνταγμα και την κατοχή του Ιράκ. Για παράδειγμα το μεγάλο γαλλικό συνδικάτο (CGΤ) δε συμμετείχε στη συνέλευση των κινημάτων γιατί έχει αποδεχτεί το Ευρωσύνταγμα ("είναι καλύτερο απ’ το τίποτα", όπως λένε), ενώ η Γαλλική Attac εξέφραζε την άποψη ότι στο Ιράκ θα πρέπει να απαιτήσουμε τη σταδιακή αποχώρηση των αμερικάνικων στρατευμάτων και την αντικατάσταση τους από στρατιωτικές δυνάμεις του ΟΗΕ.
Η συνέλευση των κινημάτων
Το ΕΚΦ II έκλεισε με τη Συνέλευση των κινημάτων που συμμετείχαν περίπου 6.000 άτομα.
Στο ντοκουμέντο που αποφασίστηκε, δηλώνεται η αντίθεση με το Ευρωσύνταγμα και εξειδικεύεται η αντίθεση στο νεοφιλελευθερισμό, όσον αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και την επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα.
Βέβαια η εναλλακτική πρόταση απέναντι στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και τη νεοφιλελεύθερη Ε.Ε. δε φαίνεται στο κείμενο και η έλλειψη αυτή αποτυπώθηκε και στο γενικόλογο κεντρικό σύνθημα της διαδήλωσης, ("για μια Ευρώπη των δικαιωμάτων σε έναν κόσμο χωρίς πολέμους").
Οι κοινές πανευρωπαϊκές μέρες δράσεις που αποφασίστηκαν είναι:
* 20 Μάρτη: Επέτειος από την επίθεση των Η.Π.Α. και των συμμάχων τους στο Ιράκ. Προβλέπεται να είναι πανευρωπαϊκή μέρα δράσης ενάντια στη συνεχιζόμενη κατοχή του Ιράκ, για αυτοδιάθεση στον Ιρακινό και Παλαιστινιακό λαό.
* 9 Μάη: Ημέρα υπογραφής του Ευρωσυντάγματος στη Ρώμη. Πανευρωπαϊκή διαδήλωση στη Ρώμη και καμπάνια από τις 1 ως τις 9 Μάη για τα κοινωνικά δικαιώματα. Απ’ τη σκοπιά της αριστεράς και των ταξικών συνδικαλιστών η μέρα αυτή θα πρέπει να συνδυάζει ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ στο Ευρωσύνταγμα και την αντίσταση στη νεοφιλελεύθερη επίθεση που εφαρμόζεται σε κάθε χώρα της Ε.Ε. και έχει ως στόχο την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους και των εργατικών δικαιωμάτων (ατζέντα 2010 στη Γερμανία, μεταρρύθμιση ασφαλιστικού στη Γαλλία και Ιταλία κοκ).
* Παράλληλα αποφασίστηκαν από τις θεματικές συνελεύσεις- δικτυώσεις κοινές πανευρωπαϊκές καμπάνιες, όπως για παράδειγμα η καμπάνια ενάντια στην ελαστική εργασία (με μέρα δράσης τις 22 Φλεβάρη), ενώ κάποιες άλλες εκστρατείες (π.χ. για την παιδεία), αναμένεται να καθοριστούν σε ειδικές συναντήσεις το προσεχές διάστημα.
Κλείνοντας αποφασίστηκε η διεξαγωγή του 3ου ΕΚΦ να γίνει το 2004 στο Λονδίνο (με πολύ έντονες κριτικές από Βρετανικές αντιπαγκοσμιοποιητικες κινήσεις για τις αντιδημοκρατικές πρακτικές και τα καπελώματα του Globalize Resistance μετωπικού σχήματος της αδελφής οργάνωσης του εδώ ΣΕΚ) και το ΕΚΦ 4 να γίνει στην Ελλάδα το 2005.
