Της Ισμήνης Καραφίνα, εργαζόμενης στα Carrefour
Είμαι νέα εργαζόμενη, αφού μόλις φέτος μπήκα στην παραγωγή. Εδώ και 4 μήνες δουλεύω στο hyper market Carrefour στο Γέρακα, στη θέση του ταμία και θέλω να σας αναφέρω τις συνθήκες εργασίας σ’αυτό το πόστο: "Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, ο/η ταμίας ποτέ", υποστηρίζει η διεύθυνση.
Γιατί όμως ο διευθυντής να είναι πάντα απών και να μην ακούει αυτός τα προβλήματα και τα παράπονα των πελατών; Αυτοί που σε καθημερινή βάση τα ακούνε είναι οι απλοί υπάλληλοι, οι οποίοι δεν έχουν καμία ευθύνη και καμία δικαιοδοσία να απαντήσουν διότι κινδυνεύουν με απόλυση. Ο διευθυντής ασχολείται με ανούσια θέματα όπως αν οι ταμίες φοράνε στέκα και τα μαλλιά δεν είναι μέσα στο πρόσωπο, αν φοράνε φούστα και γενικά αν η εμφάνιση είναι σωστή και δεν ασχολείται με τα σημαντικά θέματα όπως η σωστή τοποθέτηση τιμών και κωδικών στα προϊόντα καθώς και τα σχόλια των πελατών. Κατά τα άλλα το "σλόγκαν" του καταστήματος είναι ότι "διαφέρουμε γιατί σκεφτόμαστε σαν πελάτες"!
Η ενημέρωση των ταμείων για θέματα προσφορών, αλλαγές τιμών, κουπονιών στα προϊόντα είναι ανύπαρκτη με αποτέλεσμα ο πελάτης να εκνευρίζεται και για ακόμα μία φορά ο/η ταμίας να τα ακούει ενώ πάλι δεν φταίει.
Μηχανάκια γνησιότητας χαρτονομισμάτων δεν υπάρχουν στα ταμεία και αυτά που υπάρχουν δεν χρησιμοποιούνται. Ποιος μου εγγυάται ότι αν βρεθεί ένα πλαστό χαρτονόμισμα στο ταμείο μου δεν θα μου ζητήσουν να το βάλω από την τσέπη μου;
Τα λεφτά που βγάζω την ημέρα δεν τα μετράω, τα βάζω σ’ ένα σακουλάκι και τα μετρούν άλλοι για μένα. Αν μου πουν ότι έχω έλλειμμα πρέπει να το πληρώσω από την τσέπη μου, αν έχω πλεόνασμα δεν το μαθαίνω ποτέ και τα παραπάνω λεφτά πάνε στο κατάστημα.
Το προσωπικό αριθμητικά είναι πολύ λίγο για να καλύψει όλες τις θέσεις, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να κάνουν πολλές δουλειές ταυτόχρονα. Προσφάτως άνοιξε καινούριο κατάστημα Carrefour στον Πειραιά. Στάλθηκαν λοιπόν υπάλληλοι για να βοηθήσουν απ’ το δικό μας κατάστημα, οι οποίοι ανέφεραν τις άθλιες συνθήκες, την έλλειψη προσωπικού, τη μικρή έκταση του καταστήματος και την ανύπαρκτη οργάνωση, την ίδια στιγμή που στο κατάστημα του Γέρακα τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα και στην κυριολεξία, τρέχουμε και δε φτάνουμε.
Στις πρώτη του Δεκέμβρη με προσέλαβαν στη δουλειά υπογράφοντας 2μηνη σύμβαση για 4 ώρες την ημέρα με αμοιβή 3,14 ευρώ καθαρά την ώρα. Στις γιορτές δούλευα το λιγότερο 7 ώρες και οι επιπλέον ώρες θεωρούνταν υπέρ-εργασία και όχι υπερωρία, ώστε να μην ισχύει ο νόμος, σύμφωνα με τον οποίο θα έπρεπε να πληρωθώ τις εξτρά ώρες με 4,71 ευρώ. Αν δουλέψω 8 ώρες δεν θα πάρω τα ίδια χρήματα με αυτόν που η σύμβασή του είναι για 8 ώρες. Αν κάθε μέρα δουλεύω 8 ώρες επί 1 μήνα θα πληρωθώ κάτι περισσότερο από 500 ευρώ. Ποιος μπορεί να ζήσει με 500 ευρώ το μήνα;
Γιατί αν δουλεύω 8 ώρες τη μέρα ο μισθός μου να είναι κατά πολύ μικρότερος από το βασικό;
Και το μόνο που μπορώ να κάνω γι’ αυτά είναι να λέω ευχαριστώ που δεν είμαι άνεργη όπως αρκετoί συμπολίτες μου!
