Του W. Hamilton, Democratic Socialist Movement – νοτιοαφρικάνικο τμήμα της CWI
«Λουκέτο παντού» ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίδας «This Day», καθώς τα σχολεία σ’ όλη τη χώρα ερήμωσαν στις 16 Σεπτέμβρη ’04.
Στην απεργία που κάλεσε το Δημοκρατικό Συνδικάτο Εκπαιδευτικών συμμετείχε η μεγάλη πλειοψηφία των 800.000 μελών του, λευκοί, έγχρωμοι και μαύροι μαζί. Σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις ήταν η μεγαλύτερη απεργία στο δημόσιο τομέα στην ιστορία της Νότιας Αφρικής.
Έγιναν δεκάδες πορείες σε διάφορες πόλεις και τα συνθήματα αντανακλούσαν την τεράστια αγανάχτηση των εργαζομένων ενάντια στους υπουργούς της κυβέρνησης που χρόνια τώρα τους κοροϊδεύουν. Όταν η υπουργός Δημόσιας Διοίκησης Φράζερ-Μολεκέτι προσπάθησε να μιλήσει στους συγκεντρωμένους απεργούς στην Πραιτόρια, αποδοκιμάστηκε με κραυγές και με συνθήματα, που φώναζαν οι εργαζόμενοι παλιότερα ενάντια στο καθεστώς του απαρχάϊντ, καθώς και με πλαστικές μπουκάλες και ξύλα και αναγκάστηκε να αποχωρήσει κλαίγοντας.
Η κυβέρνηση της Τριμερούς Συμμαχίας -Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο (ANC), Κομμουνιστικό Κόμμα και Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας (COSATU)- έχει επιβάλει αναγκαστική λιτότητα στο δημόσιο τομέα από το 1999, με αποτέλεσμα οι μισθοί να είναι πείνας και φτώχειας. Την ίδια ώρα, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, οι υποδομές καταρρέουν και η ποιότητα των υπηρεσιών χειροτερεύει σοβαρά και σε πάρα πολλές περιοχές η κατάσταση είναι απελπιστική.
Δυστυχώς μετά 10 χρόνια δημοκρατίας και κυβέρνησης της Τριμερούς Συμμαχίας, η ζωή των εργαζομένων, των ανέργων, των φτωχών και της νεολαίας γίνεται χειρότερη, ενώ οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι κι ελέγχουν όλη την οικονομία.
Ο Πρόεδρος της χώρας Τάμπο Μπέκι έσπευσε να καταδικάσει την απεργία και να καταγγείλει τους συνδικαλιστές και τους απεργούς πως υπονομεύουν τη δημοκρατία και την κυβέρνηση. Όμως, οι εργαζόμενοι βγάζουν τα δικά τους πολιτικά συμπεράσματα.
Ζητάνε και πιέζουν τους συνδικαλιστές τους να αποχωρήσουν από την Τριμερή Συμμαχία και την κυβέρνηση, που έχουν στραφεί ενάντια τους και να δημιουργήσουν ένα νέο, μαζικό εργατικό κόμμα που θα υποστηρίζει τα δικά τους συμφέροντα. Το Σεπτέμβρη του ’03, το 33% των εργαζομένων, σύμφωνα με έρευνα του ίδιου του COSATU, υποστήριζε αυτή τη θέση.
