Στις 31 Μάρτη οι συγκοινωνίες της Ιρλανδίας παρέλυσαν από απεργία στην οποία προχώρησαν οι εργαζόμενοι σ’ αυτές, χωρίς να έχουν ενημερώσει τα επίσημα συνδικάτα στα οποία ανήκουν και χωρίς να τηρούν τις προϋποθέσεις της απεργιακής νομοθεσίας – η απεργία ήταν με άλλα λόγια «παράνομη».
Οι συνθήκες που οδήγησαν στην απεργία είναι οι ακόλουθες. Οι εργαζόμενοι στην εταιρεία Bus Eireann, που εκτελεί τα δρομολόγια των λεωφορείων σε όλη την χώρα με εξαίρεση την πρωτεύουσα Δουβλίνο, βρίσκονται σε απεργία διαρκείας από τις 24 Μάρτη καθώς ο υπουργός Συγκοινωνιών απείλησε ότι μπορεί να την κλείσει μες στους επόμενους 18 μήνες εξαιτίας των ζημιών που έχει συσσωρεύσει.
Χτες, 31/3, οι εργαζόμενοι στις εταιρείες Dublin Bus (λεωφορεία Δουβλίνου), DART (ηλεκτρικός Δουβλίνου) και Irish Rail (οργανισμός τρένων Ιρλανδίας) κατεβηκαν σε 24ωρη απεργία αλληλεγγύης στους εργαζόμενους της Bus Eireann.
Η απεργία αυτή, με βάση τους νόμους που ορίζουν τις εργασιακές σχέσεις στην Ιρλανδία, πιστό αντίγραφο των Θατσερικών νόμων της Βρετανίας, ήταν παράνομη.
O σύντροφος, Μάικλ Ο Μπράιεν, δημοτικός σύμβουλος του Δουβλίνου και μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος (αδελφής οργάνωσης του «Ξ» στην Ιρλανδία) εξήγησε πως έχει η κατάσταση:
Η σημερινή δράση και η επανάληψη της ξανά και ξανά είναι μια απαραίτητη κλιμάκωση για να προκληθεί η απαιτούμενη πολιτική πίεση στην κυβέρνηση να παρέχει την κατάλληλη χρηματοδότηση στην Bus Eireann έτσι ώστε να προστατευτούν οι μισθοί των εργαζομένων.
Εξαιτίας της εξαιρετικά περιοριστικής φύσης του νόμου για τις εργασιακές σχέσεις (σημ: του νόμου που αφορά το πως μπορεί να οργανωθεί νόμιμα μια απεργία) αυτή η απεργιακή δράση δεν θα μπορούσε παρά να οργανωθεί από τα κάτω, από τη βάση των εργαζομένων και ανεξάρτητα από τις επίσημες συνδικαλιστικές ηγεσίες, και χωρίς να έχει ανακοινωθεί από προηγουμένως.
Αν οι εργαζόμενοι επιχειρούσαν να προχωρήσουν διαφορετικά, μέσω της επίσημης διαδικασίας θα έπρεπε να περιμένουν βδομάδες – χρόνος ο οποίος απλά είναι πάρα πολύς.
Το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι πήραν μια αυθόρμητη απόφαση να προχωρήσουν σε απεργία για να στηρίξουν τους συναδέλφους του στη Bus Eireann θα πρέπει να χαιρετιστεί σαν μια δράση αδελφικής αλληλεγγύης στο αληθινό πνεύμα των επαναστατών Ιρλανδών σοσιαλιστών, Κόνολι και Λάρκιν.
Την ίδια στιγμή, η RTE (σημ: το δημόσιο τηλεοπτικό κανάλι της χώρας) ακολουθεί μια απαράδεκτη και ένοχη τακτική γεμίζοντας τα δελτία της με άτομα που είναι δυσαρεστημένα από την απεργιακή δράση των εργαζόμενων στις μεταφορές και που αδυνατούν να δουν την ευρύτερη σημασία της κίνησης αυτής.
Δεν πιστεύω ότι αυτά τα άτομα αντιπροσωπεύουν το ευρύ κοινό, ιδιαίτερα τους ανθρώπους της εργατικής τάξης, πολλοί από τους οποίους έχουν και οι ίδιοι πάρει μέρος σε οικονομικούς αγώνες τα τελευταία χρόνια, είτε στον χώρο δουλειάς τους είτε στις κοινότητες τους όπως είδαμε με το κίνημα ενάντια στα τέλη ύδρευσης.
Καταλαβαίνουν ότι η διαμαρτυρία, συμπεριλαμβανομένης της απεργιακής δράσης, δεν μπορεί να ακολουθεί τους περιορισμούς που απαιτούν οι νόμοι και οι οποίοι είναι προορισμένοι και στοχευμένοι στο να αποτρέψουν ή να περιορίσουν την αποτελεσματικότητα των διαμαρτυριών.
Έχω να πω ότι όλοι οι άνθρωποι της εργατικής τάξης πρέπει να χαιρετίσουμε αυτή την εξέλιξη σαν μια άσκηση του δημοκρατικού δικαιώματος στη διαμαρτυρία, κάτι για το οποίο πάλεψαν σήμερα και στο Κεντρικό Ποινικό Δικαστήριο οι διαδηλωτές του Τζόμπσταουν (σημ: το «Ξ» θα αναρτήσει σχετικό ενημερωτικό άρθρο αύριο).
Το κατεστημένο και η εργοδοσία μπορούν δικαίως να ανησυχούν για το γεγονός ότι οι άνθρωποι της εργατικής τάξης είναι πρόθυμοι να σηκωθούν και να παλέψουν χρησιμοποιώντας τέτοιες μαχητικές μεθόδους στους χώρους εργασίας και τις κοινότητες μας.
Σχετικά άρθρα
