Του Νίκου Αναστασιάδη
Ε, τι να κάνουμε στο κόσμο που ζούμε γίνονται πόλεμοι.
Δεν λέω ότι είναι καλό, αλλά τέλος πάντων συμβαίνει.
Από τη στιγμή που γίνονται πόλεμοι, τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να μην κάνουν τόσο κακό.
Ξέρεις για παράδειγμα πόσα προβλήματα δημιουργούν οι σφαίρες που μένουν στο έδαφος και το γεμίζουν με επικίνδυνα χημικά (μόλυβδο, κ.α.);
Έ λοιπόν, ο πρωτοπόρος αμερικάνικος στρατός εγκαινιάζει ένα νέο πρόγραμμα: θέλει να αντικαταστήσει τις συμβατικές σφαίρες με εναλλακτικές που θα είναι βιοδιασπώμενες και μάλιστα θα περιέχουν και σπόρους έτσι ώστε όταν διασπώνται να μπορεί να φυτρώνουν λουλούδια!
Δεν θα γίνει ο πόλεμος πολύ πιο χαρούμενος έτσι;
Τι κόσμος είναι αυτός
Όχι, δεν είναι επιστημονική φαντασία, ούτε ξυπνήσατε ξαφνικά μέσα στις σελίδες 1984 του Όργουελ. Το παραπάνω αποτελεί πραγματική είδηση. Σε αυτούς τους καιρούς ζούμε…
Σε καιρούς που οι τράπεζες, έχοντας σύρει χιλιάδες πολίτες να υποθηκεύσουν τα σπίτια τους τα βγάζουν στο σφυρί αφήνοντας οικογένειες στο δρόμο… και ταυτόχρονα πληρώνουν διαφήμιση στο περιοδικό δρόμου για αστέγους, «Σχεδία».
Σε καιρούς που η Eldorado Gold θα γεμίσει με καρκινογόνο αμίαντο όλη τη Β. Ελλάδα προκειμένου να πάρει χρυσό… και ταυτόχρονα θέλει να χρηματοδοτεί περιβαλλοντικά συνέδρια και αθλητικές διοργανώσεις.
Σε καιρούς που το εργοστάσιο ΤΙΤΑΝ, δίπλα στη Θεσσαλονίκη, που έχει πάρει άδεια να καίει σκουπίδια γεμίζοντας την ατμόσφαιρα με τοξικές ουσίες… κάνει γκράφιτι στα κτίρια του ζωγραφίζοντας ποταμάκια, λουλούδια και πουλάκια.
Σε καιρούς που στη Νέα Υόρκη το 45,6% του πληθυσμού ζει κοντά ή κάτω από τα όρια της φτώχειας … την ίδια στιγμή που υπάρχει εστιατόριο που πουλάει πίτσα στην τιμή των 2.000 $ η μια! Πίτσα που περιέχει κομμάτια χρυσού(!), χιαβιάρι και λουλούδια (τι θα γίνει μ’ αυτά τα λουλούδια πια…).
Σε καιρούς που οι φτωχοί στις ΗΠΑ κάνουν ουρές για να δώσουν πλάσμα αίματος για να πάρουν 25 $ διακινδυνεύοντας την υγεία τους προκειμένου να επιβιώσουν… τη στιγμή που έχει φτιαχτεί η εταιρία «Αμβροσία» που με 8.000 $ μπορεί να σου κάνει μετάγγιση πλάσματος που προέρχεται από νέους ανθρώπους, υποσχόμενη να ξαναδώσει ευεξία σε ηλικιωμένους…
Από πού;
Από πού ξεκινάει αυτή η κατάσταση που μόνο σαν τρέλα, παράνοια και σήψη μπορεί να χαρακτηριστεί;
Το σύστημα, οι «από πάνω», θέλουν να σκεφτόμαστε με δεδομένο (κάτι σαν «θέλημα Θεού») ότι στην κοινωνία μας υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί και με δεδομένο το σχήμα «φτωχές χώρες- πλούσιες χώρες». Οι πλούσιοι, στη συνέχεια, εμφανίζονται large και δεν κρατάνε όλα τα λεφτά «τους» για πάρτη τους, αλλά δίνουν κιόλας:
- Γίνεται ένας πόλεμος; Δίνουν λεφτά σε ΜΚΟ για να έχουν κάπου να μείνουν οι πρόσφυγες.
- Πεινάει ο κόσμος; Φτιάχνουν φιλανθρωπικές οργανώσεις για να μην πεθαίνουν έξω από τις πόρτες τους.
- Υποφέρει ο κόσμος; Φτιάχνουν «εναλλακτικά» κανάλια, θεωρίες, κόμματα για να κάθονται οι καταπιεσμένοι να ασχολούνται με την κάθε χαζομάρα και να μην σκέφτονται το πρόβλημα.
Σε διεθνές επίπεδο μάλιστα οι «πλούσιες» χώρες διαφημίζουν διαρκώς την «ανθρωπιστική βοήθεια» που προσφέρουν στις φτωχές χώρες. Πάνω από 125 δις $ το χρόνο δίνουν, λέει.
Κι αν δεν είναι έτσι;
Αν κάποιος όμως έλεγε ότι συμβαίνει το ανάποδο; Ότι οι «φτωχές» χώρες είναι αυτές που πληρώνουν τη νύφη για την «ανάπτυξη» των πλούσιων χωρών;
Όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα Guardian, σε πρόσφατη έρευνα οικονομολόγοι μέτρησαν το σύνολο των χρημάτων που μπαίνουν ως βοήθεια στις φτωχές χώρες και έκαναν σύγκριση με το σύνολο των χρημάτων που βγαίνουν από αυτές τις χώρες με κατεύθυνση τις πλούσιες. Το αποτέλεσμα;
Για κάθε 1 δολάριο «ανθρωπιστικής βοήθειας» που παίρνουν οι φτωχές χώρες, 24 $ «κάνουν φτερά» προς τις ανεπτυγμένες ή προς φορολογικούς παραδείσους! Η βάση του πλούτου των πλουσίων κρατών και των πολυεθνικών είναι το ξεζούμισμα των φτωχών!
Φυσικά ότι συμβαίνει μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών χωρών, συμβαίνει και εντός κάθε χώρας μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών. Η εξοντωτική εκμετάλλευση όλων εμάς είναι αυτή που δίνει στην ελίτ τη χλιδή και τον πλούτο που απολαμβάνει…
Στη συνέχεια μας πετάει και κάνα ψίχουλο και το παίζει «φιλάνθρωπη».
Σε αυτό τον υποκριτικό κόσμο, που οι απάνθρωποι εμφανίζονται ως φιλάνθρωποι, ο μόνος τρόπος να παραμείνουμε άνθρωποι είναι να τον φέρουμε πάνω-κάτω.
