Της Ελένης Μήτσου
Διακυβερνητική Σύνοδος του ΟΗΕ για τις κλιματικές αλλαγές – Μπαλί, Δεκέμβρης 2007.
Εκπρόσωποι 190 χωρών του πλανήτη συναντήθηκαν στο Μπαλί της Ινδονησίας τον περασμένο Δεκέμβρη, σε μια διάσκεψη για τις κλιματικές αλλαγές, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Όπως ήταν αναμενόμενο η διάσκεψη δεν κατέληξε σε κανένα αποφασιστικό μέτρο για να ανακοπεί η υπερθέρμανση του πλανήτη και η αλλαγή του κλίματος. Και ήταν αναμενόμενο γιατί ο ΟΗΕ, παρά τα πολυδιαφημιζόμενα προγράμματά του και τις εξαγγελίες του, δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα, να λύσει κανένα από τα σοβαρά προβλήματα του πλανήτη, είτε αυτό ονομάζεται πείνα και φτώχεια, είτε ονομάζεται πόλεμος στο Ιράκ, είτε κλιματικές αλλαγές. Ο «ανεξάρτητος» Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αποτελείται από εκπροσώπους αστικών κυβερνήσεων και ελέγχεται κυρίως από τους εκπροσώπους των υπερδυνάμεων του πλανήτη (ΗΠΑ, Ε,Ε, κοκ), οι οποίες δεν ειναι διατεθειμένες να ξοδέψουν τα κεφάλαια που απαιτούνται για να προστατευτεί το περιβάλλον.
Τη στιγμή που οι επιστήμονες προειδοποιούσαν: «Ο,τι κάνουμε τα επόμενα 2-3 χρόνια θα καθορίσει το μέλλον του πλανήτη». (Ελευθεροτυπία 9/12/07)…
– Στη σύνοδο του ΟΗΕ καμιά χώρα δεν δεσμεύτηκε σε συγκεκριμένα ποσοστά και χρονικούς ορίζοντες περικοπής των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (τα οποία προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου). Η τελική διακήρυξη της συνόδου περιέχει μόνο μια γενικόλογη απόφαση ότι «απαιτείται σοβαρός περιορισμός των εκπομπών καυσαερίων»
– Καμιά χώρα δεν δεσμεύτηκε για την προστασία των δασών της. Στη σύνοδο αποφασίστηκε μόνο η επιδότηση των χωρών που θα αποτρέπουν (με κάποιο αδιευκρίνιστο τρόπο) την καταστροφή των δασών.
– Την ίδια στιγμή, στη σύνοδο αυτή, οι χώρες του τρίτου κόσμου (οι οποίες πλήττονται περισσότερο από τις κλιματικές αλλαγές) ζητούσαν να τους δοθεί η νέα τεχνολογία (π.χ. για τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας κοκ) για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες προστασίας τους περιβάλλοντος. Ωστόσο οι πλούσιες χώρες (ΗΠΑ, Ε.Ε. Κίνα, κοκ) αρνήθηκαν, «προστατεύοντας» έτσι τα πνευματικά δικαιώματα, ή κοινώς τα οικονομικά συμφέροντα των εταιριών που έχουν αναπτύξει αυτές τις τεχνολογίες. Η διάσκεψη κατέληξε τελικά απλά στη συμφωνία, ότι οι πλούσιες χώρες θα δημιουργήσουν τους απαραίτητους μηχανισμούς για να πουλήσουν οι μεγάλες εταιρίες τα «οικολογικά τους προϊόντα» στον τρίτο κόσμο.
– Τέλος, αφού η σύνοδος δεν πήρε κανένα μέτρο για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών, κατέληξε στη δημιουργία ενός «ταμείου προσαρμογής στις κλιματικές αλλαγές» (χρηματοδότηση των χωρών που πλήττονται πιο άμεσα από τις κλιματικές αλλαγές όπως τα νησιά Τουβαλού στο Ειρηνικό). Προσαρμογή λοιπόν και όχι αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών είναι η προκλητική απάντηση των ισχυρών του πλανήτη.
