Δημοσιεύουμε παρακάτω επιστολή της Έμυ Αζγκίνη που δούλεψε σαν καθαρίστρια από το 2007 μέχρι το 2015 στο αμαξοστάσιο του Ελληνικού και απολύθηκε από τον εργολάβο επειδή ζήτησε τα δεδουλευμένα της. Με την επιστολή αυτή στηρίζει τις αγωνιζόμενες συναδέλφισσές της και περιγράφει γλαφυρά τις συνθήκες γαλέρας που επικρατούν στην εταιρεία καθαρισμού Link-UP.
Ένα μεγάλο μπράβο στις πρώην συναδέλφισσες μου.
Καιρός ήταν να ενωθούν και να ακουστούν πέρα από το καμαράκι που αλλάζαμε ρούχα πριν και μετά την δουλειά.
Εργάστηκα σε αυτό το αμαξοστάσιο από το 2007 μέχρι το 2015.
Απολύθηκα από αυτόν τον εργολάβο γιατί είχα το θράσος να ζητήσω κάτι εξωφρενικό, τον τσεκουρωμένο μου μισθό στις 15 του μήνα όπως όριζε η σύμβαση που είχαμε υπογράψει και το πότε θα αρχίσει να πληρώνει δεδουλευμένα 3 μηνών του 2013.
Η απάντηση του ήταν ότι «αρκετή υπομονή έχει κάνει η εταιρεία» με μένα και με μια συναδέλφισσα μου που απολύθηκε την ιδία μέρα.
Για να πάρουμε αυτά τα δεδουλευμένα και την αποζημίωση αδείας την όποια δεν ήθελε να δώσει, καταφύγαμε στην επιθεώρηση εργασίας, όπου και δικαιωθήκαμε.
Όταν πήρε το έργο το 2010 μας έβαλε να υπογράψουμε λεύκες συμβάσεις με την δικαιολογία πως δεν είχε προλάβει να τις ετοιμάσει, επειδή ήμασταν πολλές.
Η πληρωμή γινόταν στο χέρι και όχι με τράπεζα. Μάλιστα αν το ποσό δεν ήταν στρογγυλό, π.χ. 500 και ήταν 505 ή 504 κτλ, για αυτόν ήταν 500. Και αυτό το έκανε σχεδόν σε όλες και κάθε φόρα μέχρι που τα capital controls τον ανάγκασαν να πληρώνει μέσω τράπεζας. Η «γυφτιά» σε όλο της το μεγαλείο.
Αν ζητούσες αντίγραφο της εξόφλησης της μισθοδοσίας πέρναγες από ανάκριση και άμα επέμενες απολυόσουν.
Στη σύμβαση έργου που έχει υπογράψει, σίγουρα θα γίνεται λόγος για την ένδυση και την υπόδηση των εργατριών του. Μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει ούτε κουμπί ούτε κορδόνι.
Τα καρότσια εργασίας, ακατάλληλα για την άσφαλτο του αμαξοστάσιου, άρχισαν να φθείρονται γρήγορα. Συνέχεια χαλούσανε οι ροδές με αποτέλεσμα μαζί με το βάρος του νερού στους κουβάδες η κάθε κίνηση να είναι επώδυνη. Δεν υπήρχε γυναίκα που να μην της πονάνε τα χέρια, η μέση και τα πόδια.
Αδιαφορία. Φτάσαμε στο σημείο να αρπάζουμε καρότσια των σουπερ μάρκετ που ήταν έξω από σπίτια για να πάρουμε τις ροδές. Υποχρεωνόμασταν κάθε λίγο και λιγάκι στους μηχανικούς να μας τα φτιάξουν. Οι άνθρωποι ποτέ δεν παραπονέθηκαν και τους ευχαριστώ για αυτό. Έφερε το φθινόπωρο του 2014 νέα καρότσια και αυτά ακατάλληλα, μετά από πιέσεις του Διευθυντή του αμαξοστάσιου. Διαφορετικά…
Σχετικά με τα υλικά μόνο τον πρώτο 1 1/2 χρόνο ήταν κάπως εντάξει. Μην φανταστείτε κάτι ακριβό. Αραιωμένη χλωρίνη (ο θεός να την κάνει) για τα διπλά λεωφορεία και αραιωμένο υγρό πιάτων (από αυτό που χρησιμοποιούν στο βιλαμπαχο και ακόμα τρίβουν) για τα υπόλοιπα.
Τα γάντια, όποτε είχε, ήταν μάρκας ΜΑΡΑ. Στην κυριολεξία όμως. Μετά τον 1 1/2 χρόνο, πανιά, σακούλες, γάντια και κάποιες φόρες και σαπούνι, τα αγοράζαμε εμείς. Και αυτό το κάναμε για να μπορέσουμε να δουλεύουμε καλύτερα.
Και να περάσω στα ακόμα πιο σοβαρά. Δώρα Χριστουγέννων Πάσχα και επίδομα αδείας είναι ενσωματωμένα στον κυρίως μισθό πράγμα παράνομο. Σε αυτές τις χρονικές περιόδους φέρνει χαρτιά για υπογραφές για να είναι καλυμμένος. Επίδομα γάμου δεν δίνει, αργίες δεν πληρώνει και οι 24 ημέρες καλοκαιρινής άδειας είναι 15.
Από τον Αύγουστο του 2014 ο μισθός πήγε 450 με ενσωματωμένα όλα. 450 για 6 ώρες από τις 9 το βράδυ μέχρι τις 3 τα ξημερώματα με μεγαλύτερο εχθρό όχι την ιδία την εργασία αλλά τις περιβαλλοντικές συνθήκες. Έχω δουλέψει με 40 βαθμούς έξω και 50 μέσα στο όχημα. Έχω δουλέψει με έντονες βροχές, με το νερό να τρέχει ποτάμι, μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο, έχω δουλέψει με δυνατούς αέρηδες και απίστευτο κρύο. Και όμως συνέχιζα και εγώ και όλες μας.
Για τους μήνες Αύγουστο, Σεπτέμβρη και Οκτώβρη του 2014 μας έδινε 450 αλλά υπογράφαμε για 570 που ήταν ο προηγούμενος μισθός. Από τον Νοέμβρη οι αποδείξεις έγραφαν όσα παίρναμε 450 δηλαδή και αυτό έγινε για ψυχολογικούς λόγους, όπως μας είπε.
Μόνο που πιο πάνω υπάρχει μια παράγραφος που λέει «προκαταβολή 170 ευρώ», 450+170=620. Δηλαδή είχαμε πάρει αύξηση αλλά στα χαρτιά μόνο. Χαρτιά τα όποια πηγαίνουν στην Ο.ΣΥ και στην Εφορία.
Στη βεβαίωση αποδοχών βάζει 2 φόρες τα δώρα και το επίδομα και τις «προκαταβολές» και δεν ξέρω ακόμα και τι άλλο με αποτέλεσμα ενώ το 2014 οι αποδοχές στην καλύτερη περίπτωση να είναι 6.300 ευρώ περίπου, εκείνος να γράφει στη βεβαίωση 8400.
Με λίγα λόγια, για την Ο.ΣΥ και για το κράτος, οι καθαρίστριες των λεωφορείων αμείβονται με 620 ευρώ καθαρά. Μαζί με τον εργολάβο, συνένοχοι για αυτόν τον εργασιακό μεσαίωνα είναι και η κάθε επιτροπή που συγκροτείται για να εξετάσει την κάθε υποψήφια εταιρεία στην αναδοχή δημοσίων έργων. Είναι πλέον φανερό ότι το μοναδικό κριτήριο είναι μόνο η χαμηλή τιμή και όχι η τήρηση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων. Όσο για την διοίκηση της Ο.ΣΥ το μόνο που τη νοιάζει είναι να βγαίνουν τα λεωφορεία καθαρά αδιαφορώντας για το πως και αν πληρώνονται αυτές οι γυναίκες ή με τι συνθήκες εργάζονται.
Εδώ και 1 χρόνο σε αυτό το αμαξοστάσιο είναι μείον 3 με 4 καθαρίστριες με αποτέλεσμα οι υπόλοιπες να καθαρίζουν παραπάνω λεωφορεία από αυτά που γράφει η σύμβαση τους και παρόλο που υπάρχει ποινική ρήτρα για αυτό, δεν του έχουν κάνει τίποτα.
Ζήτω Συγγνώμη που σας κούρασα αλλά έπρεπε να τα γράψω.
Τους εύχομαι κάλο κουράγιο.
Υ.Γ. Μια κοινοποίηση θα ήταν καλοδεχούμενη.
