Σχόλιο του «Ξ»
Χαμός όπως ήταν αναμενόμενο έχει γίνει με το βίντεο που επιχειρηματίες στην Κω, στα πλαίσια μιας συνάντησης, ζητάνε από τον Κ. Μητσοτάκη να εφαρμόσει το 7ήμερο εργασίας. Ο ίδιος, όχι μόνο δεν αντιδρά αρνητικά σε αυτό το ενδεχόμενο, αλλά επικροτεί λέγοντας «να σαρώσουμε ως οδοστρωτήρες τα εμπόδια που κρατούν δέσμια την επιχειρηματικότητα».
Το πιο ενδιαφέρον βέβαια δεν είναι το αίτημα των εργοδοτών, που είναι γνωστό εδώ και καιρό. Το πιο ενδιαφέρον είναι πως αντιμετωπίζουν την υποχρέωση να τηρούν το νόμο. Χαρακτηρίζουν τους ελάχιστους και πολλές φορές τυπικούς ελέγχους ως «εκβιασμό», και όταν οι ίδιοι παραβιάζουν το νόμο και πρέπει να πληρώσουν έστω αυτά τα πρόστιμα το θεωρούν αδικία καθώς λένε «επικρέμεται η σπάθη των προστίμων»! Έλεος κύριοι εργοδότες, έλεος!
***
Ο Μητσοτάκης δε, λέει πως «δεν πρέπει να μπλέξουμε στα χωράφια των εργαζόμενων και των επιχειρηματιών οι οποίοι έχουν συμφωνήσει τι είναι καλό για τους ίδιους». Α, μάλιστα… Εκεί δηλαδή δεν υπάρχει εκβιασμός έτσι; Ξέρουμε τι καλοί άνθρωποι είναι οι εργοδότες, αν πεις ότι ξέρετε εγώ θέλω να δουλεύω σε ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες, θα το δεχτούν αμέσως και δεν θα πουν «αν δεν θέλεις εσύ υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι που έρχονται και με λιγότερα». Σίγουρα.
Η ΝΔ για ακόμα μια φορά, όπως και όταν ήρθαν στην επιφάνεια δηλώσεις του Μητσοτάκη για την 7ήμερη εργασία, χαρακτηρίζει ως fake news (ψευδείς ειδήσεις) τις συγκεκριμένες δημοσιεύσεις. Τι να πει άλλωστε…
Στην ουσία, οι εργοδότες ζητούν όχι να είναι οι επιχειρήσεις ανοιχτές 7 μέρες, καθώς αυτό συμβαίνει ήδη. Ζητούν να δουλεύουν οι εργαζόμενοι 7 μέρες, χωρίς να δίνουν τις προβλεπόμενες προσαυξήσεις για Κυριακές και αργίες, χωρίς να δίνουν υπερωρίες, και χωρίς να υπάρχουν έλεγχοι. Πως αλλιώς θα μπορούσε να οριστεί η εργασιακή ζούγκλα;
Και όλα αυτά για να μην κάνουν παραπάνω προσλήψεις (αυτοί που τόσο ενδιαφέρονται για την μείωση της ανεργίας), προκειμένου να κρατήσουν ψηλά την κερδοφορία τους.
***
Η είδηση αυτή όμως τον κόσμο της εργασίας δεν τον εκπλήσσει. Οι εργαζόμενοι εδώ και χρόνια βιώνουν στο πετσί τους την εντατικοποίηση, την διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, το ξεζούμισμα, την καταπάτηση της (όποιας) εργατικής νομοθεσίας. Και τα βιώσανε αυτά και στην κρίση και στην «ανάπτυξη».
Το εξωφρενικό είναι ότι όλη αυτή η συζήτηση γίνεται σε μια περίοδο πολύ μεγάλης αύξησης της ανεργίας, με ταυτόχρονη έκρηξη των επιστημονικών ανακαλύψεων.
Σήμερα, με τις δυνατότητες που δίνει το ίντερνετ, η ρομποτική και γενικά η τεχνολογική πρόοδος, αν αυτή εφαρμοστεί μαζικά στην παραγωγή, θα μπορούσε να υπάρξει πολύ μεγάλη μείωση των ωρών εργασίας, χωρίς να μειωθεί ο πλούτος που παράγεται. Αν μάλιστα οι εκατομμύρια άνεργοι που υπάρχουν ενταχτούν στην παραγωγή, αυτό θα μπορέσει να μειώσει ακόμα περισσότερο τις ώρες και τον φόρτο εργασίας.
Ποιος είναι ο λόγος που δεν γίνονται σήμερα αυτά; Ο μόνος, κυριολεκτικά ο μόνος λόγος που δεν γίνονται είναι για να διατηρηθούν τα προνόμια και τα κέρδη μιας μικρής ελίτ καπιταλιστών. Για να ζουν αυτοί με τη χλιδή, τον πλούτο και τη δύναμη, πρέπει όλη η κοινωνία να εξοντώνεται, δουλεύοντας 7 μέρες τη βδομάδα… τουλάχιστον! Γιατί αν δεν αντισταθούμε, αν δεν τους ανατρέψουμε, δεν είμαστε καθόλου σίγουροι τι άλλο θα μας βάλουν να κάνουμε…
