Διασκευή άρθρου του Επαναστατικού Σοσιαλιστικού Κινήματος Νιγηρίας (RSM) με αφορμή τη συμπλήρωση 62 χρόνων από την ανεξαρτησία της χώρας
Την 1η Οκτωβρίου του 1960, η Νιγηρία ανεξαρτητοποιήθηκε από τη βρετανική κυριαρχία. Έκτοτε πέρασε από μια σειρά από εσωτερικές κρίσεις: έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ 1967 και 1970 και περισσότερα από 30 χρόνια στρατιωτικής δικτατορίας, ενώ πλέον κυβερνάται από μια αυταρχική και διεφθαρμένη ελίτ που κατέχει τεράστιο πλούτο, ενώ στη χώρα επικρατούν ακραίες ανισότητες.
Την 1η Οκτωβρίου 2022 συμπληρώθηκαν 62 χρόνια ανεξαρτησίας. Διοργανώθηκαν πλούσιοι εορτασμοί, εκκλησιαστικές τελετές, παρελάσεις και συμπόσια. Για τους φτωχούς της χώρας όμως, ήταν ένας γλυκόπικρος εορτασμός. Παράλληλα, σε ολόκληρη τη χώρα βρίσκονταν σε εξέλιξη μαζικές διαμαρτυρίες από εργατικά σωματεία και ομάδες της αντιπολίτευσης.
Η Νιγηρία είναι η πολυπληθέστερη χώρα με μαύρο πληθυσμό στον κόσμο, διαθέτει τεράστιο φυσικό πλούτο, αλλά βρίσκεται αντιμέτωπη με διαρκείς εσωτερικές κρίσεις, αποτέλεσμα δεκαετιών διακυβέρνησης από εκλεγμένους ή διορισμένους πολιτικούς της άρχουσας τάξης. Εγκληματικές συμμορίες, αλλά και η ισλαμιστική τρομοκρατική οργάνωση Μπόκο Χαράμ οργανώνουν δολοφονίες σε όλη τη χώρα και βανδαλισμούς στο βόρειο τμήμα της. Αυτονομιστικές και παραστρατιωτικές ομάδες ρημάζουν το νότιο τμήμα της. Από τον Βορρά ως τον Νότο επικρατεί ανεργία και ανασφάλεια.
Χωρίς ρεύμα
Η Νιγηρία στα 62 της χρόνια εξακολουθεί να μην έχει σταθερή παροχή ηλεκτρικής ενέργειας. Μέχρι στιγμής μέσα στο 2022 το δίκτυο ηλεκτροδότησης της χώρας έχει καταρρεύσει επτά φορές, αφήνοντας εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς πρόσβαση στο ηλεκτρικό ρεύμα.
Το γεγονός ότι το δίκτυο ηλεκτροδότησης βρίσκεται υπό κατάρρευση είναι αποτέλεσμα της διαρκούς λεηλασίας του τομέα της ενέργειας από τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος διψά για όλο και περισσότερα κέρδη. Μέχρι σήμερα, μια σειρά κυβερνήσεις έχουν δαπανήσει τεράστια ποσά για τη στήριξη και τη διάσωση των διαφόρων εταιρειών στον τομέα της ενέργειας. Τα 6 δισεκατομμύρια Νάιρα (περίπου 14 εκατ. ευρώ) που δόθηκαν από την Κεντρική Τράπεζα της Νιγηρίας (CBN) στην εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας IBEDC, κατασπαταλήθηκαν, ενώ το ίδιο συνέβη και με την οικονομική στήριξη που δέχτηκαν και άλλες εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας.
Ο τομέας ενέργειας της χώρας χαρακτηρίζεται από ακραία αδιαφάνεια, έλλειψη λογοδοσίας και διαφθορά. Ο ιδιωτικός τομέας που ελέγχει την παραγωγή και τη διανομή ρεύματος, έχει εξασφαλίσει τεράστια κέρδη για τον εαυτό του, την ώρα που ο μέσος Νιγηριανός δεν έχει 24ωρη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ το 43% των κατοίκων της χώρας έχει πολύ ελλιπή, ή και καθόλου πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα, με αποτέλεσμα να καταφεύγει σε άλλες γεννήτριες ή άλλες πρόχειρες λύσεις.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, η Νιγηρία κατατάσσεται στην 171η θέση ανάμεσα σε 190 χώρες, ως προς την πρόσβαση των κατοίκων στην ηλεκτρική ενέργεια. Σήμερα οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής της Νιγηρίας δεν είναι σε θέση να παράγουν πάνω από 5.000 μεγαβάτ, όταν το δίκτυό της έχει εγκατεστημένη ισχύ 12.522 μεγαβάτ!
Διαφθορά και τρόμος
Το παρελθόν της Νιγηρίας είναι γεμάτο σκάνδαλα και διαφθορά. Εξέχουσα θέση ανάμεσα σε αυτά, έχει η περίοδος της στρατιωτικής δικτατορίας του Σάνι Αμπάτσα (1993-1998). Κατά τη διάρκεια της, δημοσιογράφοι, ακτιβιστές, φοιτητές και άλλοι, δολοφονήθηκαν και φυλακίστηκαν, ενώ ο ίδιος ο δικτάτορας λεηλάτησε τα κρατικά ταμεία, στέλνοντας εκατομμύρια δολάρια σε τράπεζες του εξωτερικού. Και ενώ ένα μέρος της λείας του επέστρεψε πρόσφατα στα κρατικά ταμεία με απόφαση της κυβέρνησης των ΗΠΑ, αφενός δεν πρόκειται για το σύνολο του ποσού που κλάπηκε, αφετέρου πολλές ακόμη κυβερνήσεις έχουν παρόμοια ιστορία, ως και το σημερινό καθεστώς του Μπουχάρι.
Στο μεταξύ εγκληματικές οργανώσεις δρουν ανενόχλητα από τον βορρά ως τον νότο, σε σημείο που κανένας κάτοικος της χώρας δεν μπορεί να νιώσει ασφαλής. Στις 5 Ιουνίου, ένοπλοι εισέβαλαν στην Καθολική Εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου στην πόλη Όβο της πολιτείας Όντο, σκοτώνοντας τουλάχιστον 40 πιστούς και τραυματίζοντας τουλάχιστον 80 ακόμη.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, στα τέλη του Σεπτέμβρη τουλάχιστον 13 πιστοί σκοτώθηκαν όταν ληστές επιτέθηκαν σε τζαμί στην κοινότητα Ρούγουαν Τζέμα, τρεις εβδομάδες μετά την επίθεση ληστών σε τζαμί στην κοινότητα Ζούγκου, κατά την οποία κάποιοι πιστοί έπεσαν θύματα απαγωγής. Απαγωγές για λύτρα έχουν το τελευταίο διάστημα σημειωθεί σε όλες τις επαρχίες της Νιγηρίας, αν και είναι πιο διαδεδομένες στον βορρά.
Στις 28 Μαρτίου ένοπλοι ληστές βομβάρδισαν τη σιδηροδρομική γραμμή από την Αμπούτζα στην Καντούνα, όπου απήχθησαν πάνω από 100 άτομα και σκοτώθηκαν δεκάδες ακόμη. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν ο γενικός γραμματέας του Συνδικαλιστικού Κογκρέσου της Νιγηρίας (TUC) και ο πρόεδρος του τοπικού του παραρτήματος στην πολιτεία Κουάρα. Πρόσφατη έκθεση της UNICEF αναφέρει ότι 1.436 παιδιά απήχθησαν στη Νιγηρία μεταξύ 2020 και 2022. Οι απαγωγείς κάποιες φορές έρχονται σε επαφή με τους γονείς τους για λύτρα, ή προωθούν τα παιδιά σε δίκτυα παράνομων υιοθεσιών.
Οικονομία
Η οικονομία της Νιγηρίας παραμένει σε πολύ κακή κατάσταση, γεγονός που είναι κυρίως αισθητό στα πιο φτωχά στρώματα, που ασφυκτιούν. Αν και η Νιγηρία παράγει μεγάλες ποσότητες πετρελαίου, τα τελευταία επτά χρόνια έχει περάσει από δύο οικονομικές υφέσεις. Με την άνοδο των τιμών του πετρελαίου στις διεθνείς αγορές, θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι οι Νιγηριανοί θα απολάμβαναν ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο. Ωστόσο, η διεφθαρμένη άρχουσα τάξη έχει κάνει τη ζωή των απλών ανθρώπων εξαιρετικά δύσκολη. Η Νιγηρία δεν έχει τα δικά της διυλιστήρια και αυτά που έχει δεν λειτουργούν, επομένως η χώρα εξάγει αργό πετρέλαιο σε διυλιστήρια του εξωτερικού και εισάγει βενζίνη, ενώ παράλληλα επιδοτεί με τεράστια ποσά πετρελαϊκούς κολοσσούς. Όλα αυτά ενώ αρχίζουν και σχηματίζονται ουρές στα πρατήρια, ενώ όλο το τελευταίο εξάμηνο έχουν αρχίσει να παρατηρούνται σοβαρές ελλείψεις καυσίμων.
Σήμερα πάνω από το 30% των Νιγηριανών, δηλαδή σχεδόν 62 εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στέγασης. Το 80% των 206 εκατομμυρίων κατοίκων της χώρας ζουν σε κακής ποιότητας κατοικίες, με ανεπαρκείς υποδομές. Η Νιγηρία έχει πολλά κενά σπίτια και την ίδια ώρα πολλούς άστεγους ενοικιαστές, επειδή τα διαθέσιμα σπίτια είναι πολύ ακριβά για τους ανθρώπους χαμηλών εισοδημάτων. Όλα αυτά εξακολουθούν να συμβαίνουν, παρά το γεγονός ότι η χώρα υποτίθεται πως έχει μια Εθνική Στεγαστική Πολιτική, για τον έλεγχο των τιμών και τη διευκόλυνση των φτωχών ενοικιαστών.
Η οικονομία της Νιγηρίας έχει στην πραγματικότητα καταρρεύσει και αυτό το πληρώνουν όπως συνήθως οι πολίτες. Μόλις λίγες ημέρες πριν τους εορτασμούς για την ανεξαρτησία της χώρας, η Κεντρική Τράπεζα της Νιγηρίας (CBN) αύξησε τα επιτόκια στο 15,5% για να τιθασεύσει τον αυξανόμενο πληθωρισμό. Αυτό καθιστά τον δανεισμό ακόμη πιο δύσκολο για τους εργαζόμενους και τους φτωχούς. Το εξωτερικό χρέος της Νιγηρίας πλησίαζε τα 40 δισ. δολάρια τον Μάρτιο του 2022, ενώ το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους έχει εκτοξευθεί μέσα σε 16 μήνες σε 6,16 δισ. Νάιρα (κοντά στα 14,5 εκ. ευρώ).
Στο μεταξύ η εκπαίδευση βρίσκεται σε αδιέξοδο εξαιτίας της ακραίας υποχρηματοδότησης, με τους καθηγητές, αλλά και άλλους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια να βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις εδώ και επτά μήνες και το καθεστώς Μπουχάρι να αρνείται να ικανοποιήσει τα αιτήματα τους. Αντί γι’ αυτό, η κυβέρνηση έχει πάει στα δικαστήρια τα συνδικάτα των εργαζομένων στα πανεπιστήμια, προσπαθώντας να τους αναγκάσει να γυρίσουν στις δουλειές τους, ενώ η ίδια θα συνεχίζει τις περικοπές στην παιδεία, αλλά και στο κοινωνικό κράτος συνολικά.
Εκλογές χωρίς εναλλακτική για τους εργαζόμενους
Οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν στα τέλη του Φλεβάρη, ή στις αρχές του Μάρτη του 2023 και το βασικό τους χαρακτηριστικό θα είναι η πλήρης έλλειψη μιας πραγματικής εναλλακτικής για τους εργαζόμενους, τους φτωχούς και τους καταπιεσμένους. Εκατομμύρια Νιγηριανοί θα πάνε στην κάλπη έχοντας να επιλέξουν ανάμεσα στους γνωστούς διεφθαρμένους πολιτικούς που συστηματικά καταστρέφουν τη χώρα.
Η Αριστερά και τα συνδικάτα, είτε έχουν πολύ περιορισμένες δυνάμεις και επιρροή, είτε παγιδεύονται προσπαθώντας να επιλέξουν το μικρότερο κακό ανάμεσα στα κόμματα του κεφαλαίου και της διαφθοράς. Σε αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να υπάρξει προοπτική για τα καταπιεσμένα στρώματα της κοινωνίας. Το Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Κίνημα (RSM) θα συνεχίσει την εκστρατεία για το χτίσιμο μιας μαζικής πολιτικής εναλλακτικής για τους εργαζόμενους και τους φτωχούς, με σοσιαλιστικό πρόγραμμα και στόχο την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης.
Σήμερα, έχοντας γιορτάσει τα 62 χρόνια από την ανεξαρτησία της χώρας, είναι απαραίτητο να προχωρήσουμε παραπέρα, να σχεδιάσουμε το πρόγραμμα και να χτίσουμε την εναλλακτική για τις εργαζόμενες μάζες. Αν δεν καταφέρουμε να χτίσουμε ένα μαζικό κίνημα από τα κάτω, με πολιτική εκπροσώπηση έτοιμη να συγκρουστεί με τα συμφέροντα των πλούσιων, η άρχουσα τάξη θα συνεχίσει τη βρώμικη δουλειά της.
