Ρεπορτάζ του «Ξ»
Στα πλαίσια του 24ου κάμπινγκ Antinazizone – YRE διοργανώθηκε συζήτηση με θέμα: «Η καταστροφή του περιβάλλοντος στο βωμό του κέρδους των λίγων και η αντίσταση των κοινωνιών». Ομιλήτριες ήταν η Nicoletta Dosio, ακτιβίστρια από το περιβαλλοντικό κίνημα NO TAV στην Ιταλία, η Μαρία Καδόγλου από το «Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων», η Τόνια Κατερίνη, πρόεδρος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων και η Ηλέκτρα Κλείτσα, εθελόντρια δασοπροστασίας.
Η Nicoletta Dosio αναφέρθηκε στο μακρόχρονο αγώνα του ιταλικού κινήματος ενάντια στην κατασκευή μιας υπερταχείας σιδηροδρομικής γραμμής στο βόρειο τμήμα της χώρας για τη μεταφορά εμπορευμάτων. Το φαραωνικό έργο, με τεράστιες επιπτώσεις στο περιβάλλον, σχεδιάστηκε αρχικά για να συνδέει μια σειρά ευρωπαϊκών χωρών, ξεκινώντας από την Πορτογαλία, περνώντας από τμήματα της Ισπανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας κ.α., φτάνοντας τελικά μέχρι το Κίεβο της Ουκρανίας. Και ενώ όλες οι υπόλοιπες χώρες έχουν εγκαταλείψει το σχέδιο, οι ιταλικές κυβερνήσεις όλων των τελευταίων χρόνων επιμένουν στην κατασκευή του ιταλικού τμήματος της γραμμής για να αυξήσουν την κερδοφορία μεγάλων ιταλικών επιχειρήσεων. Το κίνημα που αντιστέκεται στην κατασκευή του έργου και την περιβαλλοντική καταστροφή που το συνοδεύει, έχει δεχτεί τεράστια καταστολή, αντίστοιχη – και πιθανά μεγαλύτερη – με αυτή του κινήματος ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική.
Η Μαρία Καδόγλου μίλησε για τις εξελίξεις γύρω από το ζήτημα των Σκουριών, ξεκινώντας με τη διαπίστωση ότι το θέμα των εξορυκτικών δραστηριοτήτων δεν αφορά μόνο τη συγκεκριμένη περιοχή, αλλά ολόκληρη τη βόρεια Ελλάδα. Αναφέρθηκε στην προκλητικότητα της εταιρείας, η οποία συνοψίζεται στο γεγονός ότι έχει εξαγγείλει τα εγκαίνια του εργοστασίου της Ολυμπιάδας, παρά το γεγονός ότι δεν έχει ακόμη άδεια λειτουργίας! Μίλησε επίσης για τις μεγάλες κακουργηματικές δίκες μελών του κινήματος που θα γίνουν το Φθινόπωρο, σε μια εξόφθαλμη προσπάθεια ψυχολογικής και οικονομικής εξόντωσης του, αλλά και για την ανάγκη έμπρακτης εκδήλωσης της αλληλεγγύης προς τους διωκόμενους το επόμενο διάστημα. Τόνισε επίσης ότι η εταιρία έχει ζητήσει άδεια για την εκμετάλλευση 3 ακόμα μεταλλείων στη Χαλκιδική, πέρα από τις Σκουριές, πράγμα που δείχνει ότι στα σχέδια της εταιρίας είναι η καταστροφή όλης της Β. Χαλκιδικής και αυτό κάνει ανάγκη για νίκη του κινήματος στις Σκουριές ακόμα μεγαλύτερη.
Η Τόνια Κατερίνη αναφέρθηκε στη διαδικασία εκποίησης της δημόσιας περιουσίας μέσω του υπερταμείου, στο ότι η δημόσια περιουσία δεν ανήκει στην όποια κυβέρνηση για να την διαχειρίζεται (και να την ξεπουλά) όπως θέλει, καθώς και στην προσπάθεια «τουριστικοποίησης» της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας – ένα φαινόμενο που απαντάται και στην Ισπανία και την Ιταλία. Μίλησε αναλυτικά για το παράδειγμα του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού, το οποίο κινδυνεύει να μετατραπεί σε μια «πόλη μέσα στην πόλη», σε ένα πολυτελές θέρετρο στο οποίο θα έχουν πρόσβαση μόνο οι πλούσιοι, αντί να μετατραπεί σε χώρο υψηλού πρασίνου, να ενοποιηθεί με το παραλιακό μέτωπο, όπως διεκδικεί εδώ και χρόνια το περιβαλλοντικό κίνημα, και να βελτιώσει το κλίμα της Αθήνας αλλά και την αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο, η οποία είναι η μικρότερη στην Ευρώπη.
Η Ηλέκτρα Κλείτσα αρχικά αναφέρθηκε στην επέλαση του άλλοτε «πράσινου» ΣΥΡΙΖΑ στο περιβάλλον, με πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα την ανακοίνωση για τη μεταφορά του γηπέδου της «ΠΑΕ Παναθηναϊκός» στο πάρκο Γουδί. Πέρα από το περιβαλλοντικό έγκλημα που αποτελεί η καταστροφή του πάρκου από μόνη της, η κατασκευή του γηπέδου είναι και ένας «Δούρειος Ίππος» που απειλεί το Προεδρικό Διάταγμα για την προστασία του Υμηττού. Μίλησε επίσης για τον περιβαλλοντικό εφιάλτη του ΧΥΤΑ Φυλής και της πρόσφατης απόφασης για μια ακόμη επέκτασή του, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα της εγκληματικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων.
Στη ζωντανή συζήτηση που ακολούθησε, το λόγο πήρε πρώτη η Μαριάνθη Κυπρίδου, τοπική σύμβουλος στο Βόλο, που αναφέρθηκε στην πρόσφατη αδειοδότηση της ΑΓΕΤ για την καύση σύμμεικτων επεξεργασμένων απορριμμάτων (RDF). Το τοπικό περιβαλλοντικό κίνημα, έχει ήδη αποτρέψει αντίστοιχο σχέδιο καύσης σκουπιδιών από την εταιρεία Engal πριν από μερικά χρόνια, γεγονός από το οποίο μπορούμε να αντλήσουμε αισιοδοξία για τη μάχη που πρέπει να δοθεί ενάντια στην ΑΓΕΤ το επόμενο διάστημα.
Βασικό συμπέρασμα της συζήτησης, ήταν ότι παρά τις τεράστιες επιθέσεις στο βιωτικό επίπεδο και στα δικαιώματα των εργαζομένων, που αναπόφευκτα μείωσε το προηγούμενο διάστημα σε ένα βαθμό το ενδιαφέρον για τα περιβαλλοντικά ζητήματα, έχουν προκύψει μια σειρά μάχες στο μέτωπο του περιβάλλοντος, οι οποίες με τον κατάλληλο σχεδιασμό, προτάσεις, συντονισμό αλλά και σύνδεση με τα υπόλοιπα κοινωνικά και εργατικά κινήματα, μπορούν να τα οδηγήσουν σε νίκες.
Σχετικά άρθρα
