Από το μπλογκ της GreenAttack
Αυξάνουν όλο και περισσότερο το τελευταίο διάστημα οι μελέτες που προειδοποιούν ότι η κλιματική αλλαγή απειλεί να θέσει σε σοβαρό κίνδυνο τις ζωές των ανθρώπων τις ερχόμενες δεκαετίες. Μία από τις πιο πρόσφατες, η έκθεση της «Διακυβερνητικής Επιτροπής για τις Κλιματικές Αλλαγές» (IPCC), που παρουσιάστηκε στη Στοκχόλμη στις 27 Σεπτεμβρίου, προβλέπει ένα πολύ θερμό μέλλον, αν συνεχιστούν με τους ίδιους ρυθμούς οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη μελέτη, είναι ορατός ο κίνδυνος μέσα στα επόμενα χρόνια και δεκαετίες, να αυξηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη, από 0,3 έως 4,8 βαθμούς Κέλσιου. Μάλιστα, σε σύγκριση με την περίοδο ανάμεσα στο 1986 και το 2005, εκτιμάται ότι η θερμοκρασία του πλανήτη έχει ανέβει κατά 0,8 βαθμούς Κελσίου, ενώ οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, ενός από τα βασικότερα αέρια του θερμοκηπίου, έχουν αυξηθεί κατά 40% από την προβιομηχανική εποχή. Η εκτίμηση για τις επόμενες δεκαετίες, είναι ότι τα ακραία καιρικά φαινόμενα θα ενταθούν, ενώ η στάθμη των θαλασσών μπορεί να ανέβει από 26 ως 82 εκατοστά μέχρι το 2100.
Δεν πρόκειται όμως για τη μόνη πρόσφατη έρευνα με αντίστοιχα στοιχεία….
Ο «Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός»
Σύμφωνα με έκθεση του «Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού», η δεκαετία 2001 – 2010 ήταν η θερμότερη από όταν άρχισε να μετράται η μέση θερμοκρασία του πλανήτη, το 1850.
Ήταν επίσης η θερμότερη δεκαετία και στις ξεχωριστές μετρήσεις θερμοκρασίας στους ωκεανούς και στην ξηρά. Η έρευνα επίσης αναφέρει ότι από το 1971 και έπειτα, η θερμοκρασία του πλανήτη ανεβαίνει κατά μέσο όρο 0,17 βαθμούς Κελσίου κάθε δεκαετία.
Καύσωνες
Η ίδια έκθεση, αναφέρει τα παραδείγματα δύο χρόνων μέσα στη δεκαετία, κατά τη διάρκεια των οποίων σημειώθηκαν πολύ υψηλές θερμοκρασίες κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Το 2003, από τον Απρίλη μέχρι τον Αύγουστο, η μέση θερμοκρασία ήταν αυξημένη σε σχέση με το φυσιολογικό κατά 2,5 βαθμούς Κελσίου στην Κεντρική Ευρώπη, και κατά 1,5 στη Βόρεια Ευρώπη, με σημαντικές επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία και την αγροτική παραγωγή.
Το 2010, οι ακραίες θερμοκρασίες εμφανίστηκαν κατά κύριο λόγο στη Ρωσία. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Μόσχας, η οποία κατά τη διάρκεια του Ιούλη αντιμετώπισε θερμοκρασίες αυξημένες κατά 7,6 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τις φυσιολογικά αναμενόμενες. Ακόμη μεγαλύτερο κύμα ζέστης χτύπησε τη χώρα τον Αύγουστο, κάνοντας το καλοκαίρι του 2010 να μείνει στην ιστορία της Ρωσίας ως η περίοδος με την πιο δαπανηρή σε ανθρώπινες ζωές φυσική καταστροφή. Η έρευνα αναφέρεται σε 55.000 θανάτους που σχετίζονται με τις ακραίες θερμοκρασίες, αλλά και στην καταστροφή περίπου του 20% της αγροτικής παραγωγής, ενώ παράλληλα εξηγεί ότι ο ακραίος καύσωνας ευνόησε τις περίπου 1550 πυρκαγιές (950 από τις οποίες σημειώθηκαν σε αμιγώς δασικές εκτάσεις) στις αρχές Αυγούστου, που πέρα από το τεράστιο περιβαλλοντικό κόστος, στοίχισαν 1,8 δισεκατομμύρια δολάρια και άφησαν άστεγους χιλιάδες ανθρώπους.
Πλημμύρες
Ωστόσο, το 2010 ήταν η χρονιά των ακραίων καιρικών φαινομένων και από μια ακόμη άποψη: Την ίδια ώρα που η Ρωσία έβραζε, το Πακιστάν πνιγόταν σε από μια από τις χειρότερες πλημμύρες στην ιστορία του, που επηρέασε τις ζωές είκοσι εκατομμυρίων ανθρώπων, ενώ κατά τη διάρκειά της, πάνω από 2.000 έχασαν τη ζωή τους. Χαρακτηριστική της σφοδρότητας του φαινομένου είναι η περίπτωση της περιοχής Πεσαγουάρ (Peshawar) στην οποία η βροχόπτωση έφτασε τα 274 χιλιοστά σε διάρκεια ενός εικοσιτετράωρου.
Ξηρασίες
Στον αντίποδα των ακραίων πλημμυρικών φαινομένων, η έρευνα περιλαμβάνει και παραδείγματα μακροχρόνιας ξηρασίας σε μια σειρά περιοχές του πλανήτη. Ένα πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα που περιγράφει την αμφίδρομη σχέση των ακραίων καιρικών φαινομένων με τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, είναι η παρατεταμένη ξηρασία στην περιοχή του Aμαζονίου κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας, με σημαντικότερη χρονιά το 2005. Σύμφωνα με τη μελέτη, το τροπικό δάσος του Αμαζονίου δεσμεύει κάθε χρόνο κατά μέσο όρο ενάμισι δις τόνους διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Ωστόσο, ομάδα επιστημόνων που μελέτησαν το τροπικό δάσος μετά την ξηρασία του 2005 κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι σε συνθήκες ανομβρίας, απελευθερώνονται μεγάλες ποσότητες διοξειδίου από τα δέντρα που πεθαίνουν κατά τη διάρκειά της.
Ο «ανθρώπινος παράγοντας»
Ένα από τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει η έρευνα του «Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού», είναι ότι
«.. η επιρροή του ανθρώπινου παράγοντα στο κλίμα και την αύξηση της θερμοκρασίας, έχει συνεχιστεί με διαρκώς αυξανόμενους ρυθμούς και έχει συμβάλει στην εμφάνιση ακραίων καιρικών φαινομένων, μετατρέποντας κάποια από αυτά σε πολύ πιο καταστροφικά από ότι θα ήταν αν συνέβαιναν φυσιολογικά».
Αναφέρει επιπλέον ότι στο τέλος της προηγούμενης δεκαετίας σημειώθηκε η μεγαλύτερη συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, και προειδοποιεί ότι η υψηλή της περιεκτικότητα σε αέρια του θερμοκηπίου, σε συνδυασμό με την αύξηση της θερμοκρασίας στην οποία οδηγεί, θα επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την ποιότητα του αέρα σε πολλές περιοχές του πλανήτη στο μέλλον.
Την ίδια ώρα βέβαια, κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμοί, είτε γνωρίζουν πολύ καλά τα παραπάνω στοιχεία, είτε ακόμη χειρότερα είναι οι ίδιοι για λογαριασμό των οποίων γίνονται οι έρευνες, δε δείχνουν να βιάζονται ιδιαίτερα να πάρουν μέτρα προκειμένου να αποτραπούν νέες μελλοντικές καταστροφές.
Αυτό επομένως που δεν εξηγεί η έρευνα, είναι το τι σημαίνει «ανθρώπινος παράγοντας». Γιατί προφανώς, αυτοί που ευθύνονται για τις ανεξέλεγκτες εκπομπές ρύπων, και για το τεράστιο περιβαλλοντικό έγκλημα που συντελείται σε βάρος μας όλες τις τελευταίες δεκαετίες, δεν είμαστε όλοι εμείς, αλλά οι επιχειρήσεις και οι κυβερνήσεις τους. Το να εξισώνονται οι ευθύνες των κυβερνήσεων και των πολυεθνικών με αυτές του κάθε ενός από εμάς, κάτω από το γενικό τίτλο «ανθρώπινος παράγοντας» είναι τόσο υποκριτικό, όσο και εκτός πραγματικότητας.
Η πιο πρόσφατη σύνοδος των Ηνωμένων Εθνών για το κλίμα, πριν από ένα χρόνο περίπου στη Ντόχα, στην ουσία δεν πήρε καμία απόφαση, πέρα από το να «συνεχιστεί η προσπάθεια» μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, με βάση το πρωτόκολλο του Κιότο (απόφαση της προηγούμενης αντίστοιχης συνόδου).
Δεδομένων των πενιχρών έως ανύπαρκτων αποτελεσμάτων της συμφωνίας του Κιότο, είναι προφανές ότι η πραγματική τους πρόθεση είναι να συνεχίσουν να επιτρέπουν στις μεγάλες εταιρίες (κυρίως τις πολυεθνικές της ενέργειας) να παίζουν με το κλίμα και με τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Μόνη περίπτωση να αναγκαστούν να σταματήσουν αυτό το καταστροφικό παιχνίδι, είναι να το επιβάλει ένα ισχυρό, μαχητικό περιβαλλοντικό κίνημα που σε κοινή πάλη με το εργατικό κίνημα και το σύνολο της κοινωνίας θα επιβάλουν την προστασία του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης ζωής και υγείας.
