Ζούμε στην εποχή της κυριαρχίας των πολιτικών λιτότητας. Αυτές οι πολιτικές, με βάση την προπαγάνδα που ακούμε καθημερινά, βοηθούν τις κοινωνίες να προοδεύσουν. Αντί γι’ αυτό όμως, μας γυρνάνε δεκαετίες πίσω.
Οι υπερπλούσιοι αυξάνουν τα κέρδη τους με γοργούς ρυθμούς, ενώ τα πλατιά λαϊκά στρώματα στροβιλίζονται ολοένα και περισσότερο στη δίνη της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Η «ανεπτυγμένη» Βρετανία
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης είναι η υποτίθεται «ανεπτυγμένη» Βρετανία. Τα στοιχεία της τελευταίας περιόδου είναι αποκαλυπτικά.
Σύμφωνα με στοιχεία του Γραφείου Εθνικών Στατιστικών της Βρετανίας το 10% των φτωχότερων νοικοκυριών πληρώνει το 42% των εισοδημάτων τους σε φόρους. Αντίθετα το πλουσιότερο 10% πληρώνει αντίστοιχα το 34%! Δηλαδή οι υπερπλούσιοι πληρώνουν μικρότερο ποσοστό φόρων από τους πολύ φτωχούς!
Αν στα παραπάνω προσθέσουμε τα στοιχεία της λίστας των πλουσίων της Sunday Times, τότε τα πράγματα γίνονται εξοργιστικά.
Ανισότητες «στο κόκκινο»
Από τη συγκεκριμένη λίστα αποκαλύπτεται ότι 1.000 άτομα κατέχουν μεγαλύτερη περιουσία από το 40% του πληθυσμού της Βρετανίας. Συγκεκριμένα αυτοί οι 1.000 «ισχυροί» κατέχουν συνολικό πλούτο 658 δισεκατομμύρια λίρες –ποσό που αποτελεί ρεκόρ για τη χώρα.
Αυτός ο πλούτος αυξήθηκε κατά 14% (82,5 δισεκατομμύρια λίρες) μέσα σε ένα χρόνο! Για να το πούμε διαφορετικά, από το 2016 τα κέρδη τους αυξάνονταν συνολικά κατά 226 εκατομμύρια λίρες την ημέρα!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο κροίσος Lakshimi Mittal (πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της μεγαλύτερης εταιρείας χαλυβουργίας στον κόσμο), ο οποίος αύξησε μέσα σε ένα χρόνο τα κέρδη του κατά 6 δις λίρες, κατέχοντας αυτή τη στιγμή περιουσία πάνω από 13 δις λίρες.
Την ίδια στιγμή, όμως, μείωσε τις θέσεις εργασίας αλλά και τους μισθούς των εργαζομένων του!
Ξεζούμισμα των φτωχών στρωμάτων
Από τη μια λοιπόν βλέπουμε αυτό το ρεκόρ συσσώρευσης πλούτου σε μια πολύ μικρή ελίτ, από την άλλη οι επιθέσεις στα φτωχά λαϊκά στρώματα της Βρετανίας γίνονται όλο και μεγαλύτερες.
Το Εθνικό Σύστημα Υγεία της Βρετανίας (NHS) δέχεται μια σφοδρή επίθεση καθώς οι Συντηρητικοί σχεδιάζουν να προχωρήσουν σε περικοπές στην χρηματοδότηση αλλά και σε ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Υγείας. Σύμφωνα με τελευταία έρευνα οι πολιτικές λιτότητας των Συντηρητικών ευθύνονται για τον θάνατο 120.000 ανθρώπων από το 2010, λόγω της ιστορικά χαμηλής χρηματοδότησης προς το NHS.
Παράλληλα, πάνω από το 1/3 των νέων (18 έως 24 ετών) στη Βρετανία έχουν ήδη σημαντικά χρέη, με μέσο όρο του χρέους τους να φτάνει στις 2.989 λίρες, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται σε αυτό τα φοιτητικά και στεγαστικά δάνεια. Από μικρή ηλικία λοιπόν, προκειμένου οι άνθρωποι να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στην ζωή, αναγκάζονται να δανειστούν, καθώς οι μισθοί δεν επαρκούν.
Αλλά ακόμα και στις πιο μικρές ηλικίες, η ανισότητα και η φτώχεια θερίζουν. 870.000 παιδιά πέφτουν για ύπνο νηστικά κάθε μέρα, και 500.000 παιδιά πάνε στο σχολείο επίσης νηστικά, επειδή οι γονείς τους δεν μπορούν να τους προσφέρουν τα απαραίτητα γεύματα.
Για ποιόν δουλεύει το σύστημα;
Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία λοιπόν ότι έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα που είναι καλά κουρδισμένο για να ευνοεί την άρχουσα τάξη και να χτυπά την εργατική.
Ένα σύστημα που προσφέρει φορολογικές ελαφρύνσεις στην ελίτ, βυθίζει στη μιζέρια ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας και «στήνει γιορτή» φορτώνοντας στους ώμους τους και το βάρος των φόρων.
Το γεγονός ότι 8 άτομα έχουν ίση περιουσία με το 50% του πλανήτη μιλάει από μόνο του. Ενώ πολλοί εργαζόμενοι αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα με μισθούς που μειώνονται ή παραμένουν στάσιμοι, ο πλούτος των υπερπλούσιων αυξάνεται ετησίως κατά 11% κατά μέσο όρο, από το 2009.
Μέσα στην κρίση λοιπόν, κάποιοι κερδίζουν! Δεν βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι όπως μας λένε. Οι καπιταλιστές δημιούργησαν την κρίση με το τζογάρισμα στα χρηματιστήρια, και τώρα την πληρώνουμε εμείς ενώ αυτοί συνεχίζουν να πλουτίζουν!
Είναι προφανές από όλα αυτά ότι αυτό το σύστημα δεν χωρά βελτιώσεις και διορθώσεις. Άλλωστε είναι σίγουρο ότι σε οποιαδήποτε «ήπια» προσπάθεια να φορολογηθεί ο πλούτος, το ίδιο το σύστημα θα βρει λύσεις και «παραθυράκια» για να προστατεύσει τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων και των μεγαλοστελεχών τους, όπως απόδειξαν ξανά οι πρόσφατες αποκαλύψεις των Paradise Papers. Οι «διαπραγματεύσεις» και ο «διάλογος» με το μεγάλο κεφάλαιο δεν οδηγεί πουθενά – το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να διορθωθεί, πρέπει να ανατραπεί. Μόνο τότε θα μπορέσουν οι «απλοί» άνθρωποι να χαρούν τον πλούτο που οι ίδιοι παράγουν.
