Στις 25 Μάη, η ιρλανδική κοινωνία μπορεί να γράψει ιστορία, καταργώντας την αναχρονιστική απαγόρευση των αμβλώσεων, που από το 1980 μέχρι σήμερα έχει αναγκάσει 170.000 γυναίκες να ταξιδέψουν στο εξωτερικό για να τερματίσουν μια εγκυμοσύνη, και άλλες να καταφύγουν σε επικίνδυνες για τη ζωή τους μεθόδους άμβλωσης. Στην Ιρλανδία, η άμβλωση απαγορεύεται από το άρθρο 8 του Συντάγματος. Τα τελευταία χρόνια, αναπτύσσεται ένα μαζικό κίνημα για την κατάργηση του άρθρου 8, στην προμετωπίδα του οποίου βρίσκεται η «Rosa», ένα μετωπικό σχήμα για τα γυναικεία δικαιώματα, που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του «Σοσιαλιστικού Κόμματος» (CWI, αδελφή οργάνωση του «Ξ» στην Ιρλανδία).
Μετά από πολύχρονους, επίμονους αγώνες, το γυναικείο κίνημα στην Ιρλανδία κατάφερε να αναγκάσει την κυβέρνηση να καλέσει σε δημοψήφισμα για την κατάργηση του άρθρου 8. Πέρα από τις μαζικές διαδηλώσεις, τις διαμαρτυρίες και την πλατιά εκστρατεία ενημέρωσης, τα μέλη της «Rosa» τα τελευταία χρόνια, προχώρησαν σε μια σειρά ακτιβιστικές δράσεις, που έφεραν το κατεστημένο σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Η πιο σημαντική, ήταν το «λεωφορείο της άμβλωσης», δηλαδή η διοργάνωση ταξιδιών σε ολόκληρη τη χώρα, στα οποία μέλη της «Rosa» πρόσφεραν το παράνομο (αν και απόλυτα ασφαλές) χάπι της άμβλωσης σε γυναίκες που το χρειάζονταν, παρά τον κίνδυνο να συλληφθούν και να φυλακιστούν. Η ανάδειξη του γεγονότος ότι οι αμβλώσεις στην Ιρλανδία, αν και παράνομες αποτελούν μια καθημερινότητα που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί, ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που ανάγκασε την κυβέρνηση να καλέσει το δημοψήφισμα.
Το βίντεο που ακολουθεί, αποτελεί τμήμα της καμπάνιας της «Rosa» για την υπερψήφιση του «Ναι» στην κατάργηση του άρθρου 8. Στο βίντεο, εκτός των άλλων, γίνεται αναφορά σε σκάνδαλα γύρω από τη δράση της καθολικής εκκλησίας (που είναι ο πιο θερμός υποστηρικτής του άρθρου 8 και της πλήρους απαγόρευσης των αμβλώσεων). Τα σκάνδαλα αυτά, που αποκαλύφθηκαν τα τελευταία χρόνια, αποτέλεσαν ισχυρό πλήγμα για την αξιοπιστία και την επιρροή της εκκλησίας. Ανάμεσά τους, τα «Πλυντήρια της Μαγδαληνής», εκκλησιαστικό ίδρυμα που βασιζόταν στην εργασία νεαρών κοριτσιών και γυναικών σε συνθήκες δουλείας, αλλά και τα «Σπίτια για μητέρες και μωρά», που ουσιαστικά αποτέλεσαν τόπους βασανισμού ανύπαντρων εγκύων και μητέρων. Στα σπίτια αυτά, ανακαλύφθηκαν τα τελευταία χρόνια μαζικοί τάφοι παιδιών.
