Σχόλιο από το «Ξ»
«Κοιτάξτε, με τον κ. Καμμένο έχουμε πολύ σημαντικές πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές. Οι ιδεολογικές είναι γνωστές και η διαδρομή των χώρων είναι γνωστή. […] Εάν, όμως, παρόλα αυτά, εμείς, ως Αριστερά, καταθέσουμε την πρότασή μας και χρειαζόμαστε πέντε ψήφους του Καμμένου και έρθει να μας τις δώσει ως ανοχή ή ως στήριξη δε θα τον πετάξουμε, δε θα του πούμε δεν τις θέλουμε, συνεχίστε με το Μνημόνιο όλοι οι υπόλοιποι. Κοιτάξτε, είναι ιστορικές οι στιγμές που ζούμε. Και δεν μπορούμε να λέμε στον ελληνικό λαό ότι το κρίσιμο αυτή την ώρα είναι να επιβεβαιωθεί η δική μας άποψη».
Με αυτές του τις δηλώσεις ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να επιφέρει πλήγμα στον ΣΥΡΙΖΑ, μερικές μόνο μέρες πριν τις εκλογές. Όσο και αν προσπάθησε στη συνέχεια να « εξηγήσει» ή να «δικαιολογήσει» τα λεγόμενα του, η πραγματικότητα παραμένει: προκάλεσε σύγχυση και απογοήτευση στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και σε πολλούς ψηφοφόρους οι οποίοι προσπαθούν είτε να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα είτε απλά να καταλάβουν τι ήθελε να πει και γιατί το είπε ο Αλ. Τσίπρας.
Στην προσπάθειά του να εξηγήσει, την επόμενη μέρα, ο Αλ. Τσίπρας έκανε δηλώσεις όπως αυτήν στον Real fm.
«Είπα το αυτονόητο, όταν ο Πρόεδρος τη Δημοκρατίας δώσει διερευνητική εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ, θα απευθυνθούμε στα κόμματα της Αριστεράς για το σχηματισμό κυβέρνησης και ακόμα κι αν δεν συγκεντρώνουμε τη δεδηλωμένη, θα ασκήσουμε το συνταγματικό μας δικαίωμα να απευθυνθούμε στη Βουλή για να λάβουμε ψήφο εμπιστοσύνης. Και εκεί δεν θα αρνηθούμε την ψήφο κανενός, την ψήφο όμως σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς»
Και όμως, κάθε άλλο παρά αυτονόητα ήταν αυτά που είπε. Γιατί, αναφερόμενος στην διαδικασία, έχασε την ουσία – και η ουσία είναι η ακόλουθη: στη θεωρητική περίπτωση που η κυβέρνηση της αριστεράς που προτείνει ο Αλέξης Τσίπρας χρειάζεται τις ψήφους του Καμμένου για να συγκροτηθεί, ο Καμμένος θα καταθέσει κάποιους πάρα πολύ απλούς όρους. Όρους οι οποίοι απλά δεν θα καταργούν τα χαρακτηριστικά του κόμματος που εκπροσωπεί – αν δεν το κάνει, η στήριξή του στην «κυβένρηση της Αριστεράς» που προτείνει ο Αλέξης Τσίπρας θα ισοδυναμούν με την πολιτική του αυτοκτονία.
Τέτοιοι όροι είναι, για παράδειγμα, οι ακόλουθοι: να μην χτυπηθεί το κεφάλαιο, να μην χτυπηθούν οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και οι βιομήχανοι των οποίων τα ταξικά συμφέροντα εκπροσωπούν και εκφράζουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, να μην εθνικοποιηθούν οι επιχειρήσεις του δημοσίου που έχουν ιδιωτικοποιηθεί, να μην υπάρξει στροφή στο κοινωνικό κράτος, να μην υπάρξει φορολογία του πλούτου και να μην υπάρξει μια πολιτική άμβλυνσης των ανισοτήτων ( που σημαίνει αύξηση των μισθών, των συντάξεων των επιδομάτων κ.λπ.).
Τι θα κάνει τότε η «αριστερά» του Αλέξη Τσίπρα; Θα δεχτεί; Μα τότε θα έχει εγκαταλείψει τις δικές της αρχές. Θα πει όχι; Τότε τι κατάφερε με την πρότασή της στον Καμμένο;
Αυτό που προτείνει ο Αλέξης Τσίπρας είναι λανθασμένο! Για να υπάρξει έστω ανοχή από ένα κόμμα της Δεξιάς προς μια κυβέρνηση της Αριστεράς, είτε πρέπει η Αριστερά να εγκαταλείψει τις αρχές της, είτε αυτό να το κάνει η Δεξιά. Η τελευταία δεν… συνηθίζει κάτι τέτοιο. Η ιστορία μας έχει διδάξει, δυστυχώς, πώς μόνο η Αριστερά είναι ικανή να εγκαταλείπει τις αρχές της κι ότι αυτό είναι ικανή να το επαναλαμβάνει σε τακτά χρονικά διαστήματα χωρίς να βγάζει συμπεράσματα.
***
Μερικές μόνο μέρες πριν τις εκλογές η Αριστερά σαν να έχει βαλθεί να κάνει όση μεγαλύτερη ζημιά μπορεί στον εαυτό της!
Από τη μια έχουμε το Κ.Κ.Ε. το οποίο συμπεριφέρεται σαν να είναι εκτός τόπου και χρόνου και στην προσπάθεια του να αρνηθεί κάθε είδους συνεργασία με οποιοδήποτε τμήμα της Αριστεράς έφτασε στον Ριζοσπάστη της 20ης Απρίλη να γράφει ασυναρτησίες (δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη περιγραφή):
«Το ΚΚΕ δεν είναι αριστερά, είναι κόμμα της εργατικής τάξης… Η διάκριση «αριστερά – δεξιά» είναι αστική διάκριση. Σκόπιμα τσουβαλιάζουν το ΚΚΕ μαζί τους… Όλες οι αυτοαποκαλούμενες αριστερές δυνάμεις είναι με την ΕΕ, την ευρωζώνη, άρα δεν αμφισβητούν την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία».1
Από την άλλη έχουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ η οποία έκανε πρόταση ενότητας προς όλη την Αριστερά, αλλά όταν το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής του Αλέκου Αλαβάνου αποδέχτηκε την πρότασή της, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αρνήθηκε να δεχτεί τη συνεργασία με το ΜΑΑ.2
Και τώρα τις δηλώσεις Τσίπρα!
Το κόστος το πληρώνει το μαζικό κίνημα, εργατικό και νεολαιίστικο, το οποίο μπερδεύεται και απογοητεύεται καθώς δεν βλέπει διέξοδο ή φως από πουθενά.
__________________________
