Μετά τις τελευταίες εξελίξεις που αφορούν τη ρύθμιση των επικουρικών ταμείων έχει δημιουργηθεί ένα εκρηκτικό κλίμα μέσα στους τραπεζοϋπάλληλους.
Το «σήριαλ» της ρύθμισης αυτής έχει ξεκινήσει από την αρχή του χρόνου, με συνεχείς συσκέψεις ανάμεσα στην κυβέρνηση, την ομοσπονδία των τραπεζοϋπαλλήλων, ΟΤΟΕ, και την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών.
Η κατάσταση είναι χαοτική λόγω των διαφορετικών συνθηκών που ισχύουν στις διάφορες τράπεζες. Λόγου χάρη, τα αιτήματα των εργαζομένων στις δημόσιες τράπεζες είναι διαφορετικά από αυτά των εργαζομένων στις ιδιωτικές, ενώ υπάρχουν και διαφορές από μια τράπεζα σε άλλη.
Τo κύριο, κεντρικό σημείο στo οποία διαφωνούν κυβέρνηση, τραπεζίτες και ΟΤΟΕ είναι η νομική υπόσταση του νέου επικουρικού ταμείου. Αν δηλαδή αυτό θα είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου ή Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου.
Οι τραπεζίτες θέλουν να είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου γιατί έτσι θα φορτώσουν τα προβλήματα των ταμείων στο δημόσιο. Η ΟΤΟΕ από την άλλη, επιμένει ότι το επικουρικό ταμείο πρέπει να είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, γιατί οι τραπεζίτες πρέπει να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους κι όχι το δημόσιο, και γιατί βέβαια δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη στη σημερινή ή τις μελλοντικές κυβερνήσεις ότι δε θα αθετήσουν τις υποσχέσεις που μπορεί να τους δώσουν σήμερα.
Όλο αυτό το διάστημα η ΟΤΟΕ έχει κάνει πολλές αλλαγές στις θέσεις της και σίγουρα δεν πείθει για την αγωνιστικότητά της. Η στάση της ΠΑΣΚΕ είναι ιδιαίτερα ασταθής, με πολλές διαφωνίες στο εσωτερικό της. Στελέχη της ΠΑΣΚΕ στην ΟΤΟΕ (π.χ. Τσουκαλάς) είναι αντίθετοι στα σχέδια της κυβέρνησης ενώ άλλοι (π.χ. Φωτόπουλος) τα αποδέχονται.
Ο Καραμανλής, σε μια επίδειξη αυταρχισμού δήλωσε πως θα προχωρήσει στις σχετικές ρυθμίσεις με την Αγροτική και την Εμπορική, ακόμα και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της ΟΤΟΕ και των υπόλοιπων εργαζομένων στις τράπεζες. Έτσι επιδιώκει τη διάσπαση των τραπεζοϋπαλλήλων. Η απάντηση της ΟΤΟΕ ήταν η προκήρυξη 48ωρης απεργίας για τις 7-8 Ιούνη και 24ωρες επαναλαμβανόμενες από την ημέρα κατάθεσης του νομοσχεδίου Αλογοσκούφη
Ένα σημαντικό βέβαια ζήτημα που προκύπτει είναι πως προετοιμάζεται μια απεργιακή κινητοποίηση. Θυμίζουμε πως και το προηγούμενο διάστημα η ΟΤΟΕ προχώρησε σε απεργίες, αλλά η συμμετοχή σ’ αυτές ήταν χαμηλή. Ο λόγος για τη χαμηλή συμμετοχή δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στις τράπεζες δε νιώθουν αισιόδοξοι ότι μπορούν να νικήσουν.
Η πραγματικότητα είναι πως η δύναμη των τραπεζοϋπαλλήλων είναι τόσο μεγάλη που θα μπορούσαν εύκολα να νικήσουν. Έχουν τη δύναμη να παραλύσουν την οικονομία και να καθηλώσουν τα κέρδη των τραπεζιτών (που κατά κανόνα είναι τεράστια). Το πρόβλημα είναι τελικά πρόβλημα ηγεσίας, η οποία είναι διατεθειμένη να καλέσει κάποιες απεργιακές κινητοποιήσεις, αλλά δεν είναι διατεθειμένη να τραβήξει τον αγώνα μέχρι τέλους.
Για μια ακόμη φορά, ένα από τα κεντρικά καθήκοντα που προκύπτουν είναι η ανάδειξη νέων ανθρώπων στα συνδικάτα, αγωνιστών που θα υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων, χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες. Γιατί, όσο στο συνδικαλιστικό κίνημα κυριαρχεί η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ, οι εργαζόμενοι θα βλέπουν τις νίκες από μακριά…
