Διαβάστε παρακάτω συνέντευξη με την Τουβάλ Κλάιν, από το «Κίνημα Σοσιαλιστικού Αγώνα» (CWI – αδελφή οργάνωση του «Ξ» σε Ισραήλ και Παλαιστίνη).
- Τουβάλ, πες μας λίγα πράγματα σχετικά με το πρόσφατο κίνημα των «Πορειών της Επιστροφής» μετά τη μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ
Από τη μέρα της μεταφοράς της αμερικάνικης πρεσβείας στις 14 Μάη, έχουμε διαρκείς μαζικές διαδηλώσεις. Η ίδια η επιλογή της μέρας δεν ήταν τυχαία, αλλά περιέχει ισχυρούς συμβολισμούς, καθώς στις 14 Μάη του 1948 ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ, το οποίο καταπιέζει εδώ και δεκαετίες τους Παλαιστίνιους. Από τη μεταφορά της πρεσβείας των ΗΠΑ και μέχρι σήμερα, έχουμε διαρκείς διαδηλώσεις. Δεκάδες άνθρωποι έχουν σκοτωθεί.
Το πιο συγκλονιστικό για εμάς, ήταν το γεγονός ότι αρκετοί Παλαιστίνιοι προσέγγισαν την οργάνωσή μας, εμπιστευόμενοι το γεγονός ότι βρισκόμαστε σταθερά στο πλευρό τους, για να μας δώσουν συνεντεύξεις για τα γεγονότα, να μας πουν πως βιώνουν το κίνημα, την καταστολή, κλπ. Για τους ανθρώπους στο Ισραήλ που ανήκουν στην Αριστερά, ή υποστηρίζουν τον αγώνα των Παλαιστινίων, η κατάσταση δεν είναι εύκολη. Εκτός των άλλων, έχουμε αναπτύξει φιλικούς δεσμούς με πολλούς Παλαιστίνιους και οι δολοφονίες από τον ισραηλινό στρατό μας λυπούν και μας εξοργίζουν. Πάνω απόλα όμως κρατάμε την αποφασιστικότητά τους να συνεχίσουν τον αγώνα, παρά τους νεκρούς και την καθημερινή βία.
- Ποιες είναι οι συνθήκες διαβίωσης των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας;
Η ζωή στη Λωρίδα της Γάζας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «αργός θάνατος». Πέρα από τη μεγάλη φτώχεια και την ανεργία που αγγίζει το 60% στους νέους, η καθημερινότητα είναι πολύ δύσκολη. Ηλεκτρικό ρεύμα υπάρχει μόνο για τέσσερις ώρες την ημέρα. Η κατάσταση αυτή έχει οδηγήσει την περιοχή και σε οικολογική κρίση, αφού οι μονάδες καθαρισμού αποβλήτων δε λειτουργούν, ή υπολειτουργούν. Τα ανεπεξέργαστα λύματα καταλήγουν στα ποτάμια της περιοχής ή στη θάλασσα. Η αλιεία είναι κατεστραμμένη. Σύστημα αποκομιδής απορριμμάτων στην ουσία δεν υπάρχει και τα σκουπίδια καίγονται στους δρόμους. Υπολογίζεται ότι το 90% του νερού δεν είναι πόσιμο και οι επιστήμονες προειδοποιούν για τον κίνδυνο ξεσπάσματος επιδημιών.
Ως γνωστό, η περιβαλλοντική καταστροφή δεν καταλαβαίνει από σύνορα, πρόκειται επομένως για μια κατάσταση που δε θα επηρεάσει μόνο τους Παλαιστίνιους, αλλά και τους Ισραηλινούς. Πολλοί έχουν αρχίσει να το καταλαβαίνουν αυτό.
- Ποια στρώματα του παλαιστινιακού πληθυσμού έχουν τον πιο ενεργό ρόλο στο κίνημα;
Αυτό το διάστημα συμβαίνει κάτι που δεν κυκλοφορεί στα μέσα ενημέρωσης. Είναι οι μαζικές διαδηλώσεις γυναικών που διοργανώνονται από Παλαιστίνιες, αλλά και η σημαντική αλληλεγγύη απέναντί τους από φεμινιστικές οργανώσεις από το Ισραήλ. Οι πορείες αυτές είναι κατά βάση ειρηνικές, αλλά αντιμετωπίζονται με ακραία καταστολή. Στις 4 Ιούλη, χιλιάδες γυναίκες από όλη τη Γάζα κατέβηκαν σε μια μεγάλη διαδήλωση, κατά τη διάρκεια της οποίας 124 από αυτές τραυματίστηκαν, ενώ έπεσε και πραγματική βροχή από δακρυγόνα.
Γενικά το τελευταίο διάστημα βλέπουμε τις γυναίκες και τη νεολαία να οργανώνονται όλο και πιο μαζικά. Κάτι αντίστοιχο -τηρουμένων των αναλογιών- συμβαίνει και στο Ισραήλ, όπου αρκετοί νέοι άνθρωποι, γυναίκες, ακτιβιστές της ΛΟΑΤ κοινότητας, ριζοσπαστικοποιούνται και καταλήγουν στο συμπέρασμα της ανάγκης για αλληλεγγύη στον αγώνα των Παλαιστίνιων.
Η Άχεντ Ταμίμι έχει σε μεγάλο βαθμό λειτουργήσει σαν σύμβολο σε αυτή την κατεύθυνση, ιδιαίτερα μετά την καταδίκη της σε 8μηνη φυλάκιση για ένα χαστούκι σε Ισραηλινό στρατιώτη. Η περίπτωση αυτή είναι κραυγαλέα, ιδιαίτερα αν συγκριθεί με τις ποινές Ισραηλινών για πολύ χειρότερα αδικήματα. Για παράδειγμα, ένας από τους δράστες της δολοφονίας ενός πρόσφυγα καταδικάστηκε σε 100 μέρες κοινωνικής εργασίας! Ο στρατιώτης Elor Azaria που πυροβόλησε και σκότωσε άοπλο τραυματία την ώρα που βρισκόταν στο έδαφος, καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκισης, ενώ στη συνέχεια η ποινή του μειώθηκε κι άλλο και σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερος.
- Υπάρχει επομένως αλληλεγγύη από τμήματα του Ισραηλινού πληθυσμού;
Ιδιαίτερα στο Νότιο Ισραήλ, οι κάτοικοι βιώνουν και οι ίδιοι την καταστολή και καταλαβαίνουν καλύτερα τι συμβαίνει. Το θέμα της περιβαλλοντικής κρίσης έχει επίσης συμβάλει σε αυτή την κατανόηση. Όσους συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις και συμπαραστέκονται στους Παλαιστίνιους, τους αντιμετωπίζουν σαν προδότες. Υπάρχουν όμως ριζοσπαστικοποιημένα στρώματα της κοινωνίας του Ισραήλ που κινητοποιούνται, παρότι αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες.
- Η κυβέρνηση Νετανιάχου αντιμετωπίζει το κίνημα των Παλαιστινίων με ένα όργιο αυταρχισμού. Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η ένταση της καταστολής;
Την ώρα που η κυβέρνηση μιλάει για υπεράσπιση των συνόρων, ο στρατός και οι επικεφαλής του υποστηρίζουν ότι πρέπει να υπάρξει χαλάρωση στον αποκλεισμό και ενίσχυση της ανθρωπιστικής βοήθειας. Όχι βέβαια γιατί ξαφνικά υποστηρίζουν τα δικαιώματα των Παλαιστινίων, αλλά γιατί αντιλαμβάνονται ότι αυτή η κατάσταση είναι αδιέξοδη και αν συνεχιστεί θα οδηγήσει σε νέες εκρήξεις. Ο Λίμπερμαν, ο ακροδεξιός Υπουργός Άμυνας συμφωνεί με αυτή την άποψη, παρότι δυσκολεύεται να την εκφράσει ανοιχτά. Ακόμη και αντιδραστικοί πολιτικοί και στρατιωτικοί καταλαβαίνουν ότι η κατάσταση είναι εκρηκτική.
Είναι μια περίοδος έντασης και αστάθειας για την κυβέρνηση του Ισραήλ. Ο Νετανιάχου βρίσκεται αντιμέτωπος με μια σειρά από εκκρεμείς υποθέσεις διαφθοράς και δεν μπορεί να αποκλειστεί το σενάριο των πρόωρων εκλογών.
- Υπάρχει απάντηση από την αντιπολίτευση; Τι κάνει η Αριστερά;
Τα καθεστωτικά κόμματα δεν αποτελούν κανενός είδους εναλλακτική. Αντίθετα, ιδιαίτερα στο θέμα της καταπίεσης των Παλαιστινίων, βρίσκονται σε πλήρη ταύτιση με την κυβέρνηση Νετανιάχου. Από την άλλη, η Αριστερά έχει μικρές δυνάμεις, παρά το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα γίνονται προσπάθειες συμμαχιών, κυρίως γύρω από το ζήτημα της αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό.
Το «Κίνημα Σοσιαλιστικού Αγώνα» παρακολουθεί τις εξελίξεις γύρω από την αριστερή πλατφόρμα «Omnid Beyahad» («Στεκόμαστε μαζί») και σε πολλές περιπτώσεις συμμετέχει στις δραστηριότητές της. Πρόκειται για μια κίνηση με κάποιες εκατοντάδες μέλη σε ολόκληρη τη χώρα, που παρουσιάζει ενδιαφέρον. Σημαντικά τμήματα της βάσης της παρακολουθούν τις εξελίξεις γύρω από το φαινόμενο Μπέρνι Σάντερς στις ΗΠΑ, ή Τζέρεμι Κόρμπιν στη Βρετανία και μιλάνε για την ανάγκη ενός νέου φορέα στην Αριστερά, αν και μέχρι στιγμής πρόκειται για μια αρκετά θολή κατάσταση.
- Ποια είναι τα βασικά συνθήματα του «Κινήματος Σοσιαλιστικού Αγώνα» στο οποίο συμμετέχεις;
Η βασική μας έμφασή είναι στο χτίσιμο ενός μαζικού κινήματος αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό. Απαιτούμε τον τερματισμό της βίας και της καταστολής, αλλά και τον πλήρη τερματισμό του αποκλεισμού. Παλεύουμε για το δικαίωμα των Παλαιστινίων στην αυτοδιάθεση και για ένα ελεύθερο, σοσιαλιστικό παλαιστινιακό κράτος, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ, δίπλα σε ένα σοσιαλιστικό Ισραήλ, με ίσα δικαιώματα για όλους!
