Σχόλιο του «Ξ»
Πρόσφατα δημοσιεύτηκαν τα επικαιροποιημένα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων – ΑΑΔΕ σε σχέση με τα χρέη των φυσικών και νομικών προσώπων (δηλαδή ατόμων και εταιρειών) προς την Εφορία. Σύμφωνα με αυτά, το συνολικό ποσό των χρεών προς την εφορεία αυξήθηκε σε 108 δισ. ευρώ, το οποίο χρωστούν συνολικά περίπου 4 εκ. οφειλέτες.
Βέβαια, αυτό το ποσό δεν είναι καθόλου ισομοιρασμένο, κάθε άλλο. Συγκεκριμένα 8.400 οφειλέτες που ανήκουν στην κατηγορία με χρέη άνω του 1 εκ. ευρώ, χρωστούν συνολικά 86 δισ. ευρώ, δηλαδή το 80% των χρεών! Για να έχει κανείς ένα μέτρο σύγκρισης, αρκεί να αναλογιστεί ότι το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν – ΑΕΠ της χώρας ανέρχεται σε 168,5 δισ. ευρώ. Δηλαδή, 8.400 μεγαλοοφειλέτες χρωστούν το μισό ΑΕΠ της χώρας!
Να σημειώσουμε επίσης ότι στους παραπάνω οφειλέτες δεν συμπεριλαμβάνονται πρόσωπα και εταιρείες που έχουν υπαχθεί σε καθεστώς ρύθμισης χρεών με δόσεις, σε όσους έχει χορηγηθεί αναστολή καταβολής οφειλών και (προφανώς) όσοι έχουν διακόψει τις πληρωμές τους μόλις τους τελευταίους μήνες.
Βέβαια, όπως σημειώνουν διάφοροι αναλυτές, το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ποσού δεν αναμένεται να εισπραχθεί ποτέ από το ελληνικό δημόσιο, αφού η ΑΑΔΕ αδυνατεί να λάβει μέτρα εναντίον τους, καθώς οι μεγαλοοφειλέτες έχουν φροντίσει πρώτοι να λάβουν τα μέτρα τους. Αρκετές από τις εταιρείες είναι χρεοκοπημένες ή στην περίπτωση των φυσικών προσώπων μπορεί να έχουν πεθάνει και οι κληρονόμοι τους να μην έχουν κάνει αποδοχή κλπ.
Η ουσία βέβαια βρίσκεται στο γεγονός ότι οι κυβερνήσεις, αντί να στρέψουν τα βέλη τους εκεί που πρέπει για να προλάβουν να εισπράξουν το μεγάλο μέρος των χρεών στην ώρα τους, προτιμούν να κάνουν φοροεπιδρομές στα μικρά και μεσαία εισοδήματα. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι οι μεγαλοοφειλέτες να αισθάνονται ότι δεν τους αγγίζει τίποτα, να συσσωρεύουν χρέη για σειρά ετών και στο τέλος να «βαράνε πιστόλι».
Ένας πολίτης ελάχιστα μπορεί να χρωστάει στην εφορία και το κράτος έχει τρόπο να του κάνει τη ζωή αβίωτη, να του κατάσχει τους λογαριασμούς του, να του μπλοκάρει τις συναλλαγές, κτλ. Πως γίνεται αυτοί οι «κύριοι» να χρωστάνε δισεκατομμύρια και να μην ανοίγει ρουθούνι;
Μια πολιτική πραγματικά προς το συμφέρον της κοινωνίας είναι η εθνικοποίηση όλης της περιουσίας αυτών των εταιριών, μαζί με την ατομική περιουσία των ιδιοκτητών τους. Δεν μπορεί μια κοινωνία ολόκληρη να γονατίζει κάτω από τη λιτότητα και μια μικρή ελίτ να συνεχίζει να κερδίζει και να ζει μέσα στη χλιδή.
