Από το Σάββατο 2 Δεκέμβρη μέχρι και την Τρίτη 5 Δεκέμβρη, αγωνιστές από περιβαλλοντικά κινήματα της Τουρκίας και της Ρουμανίας βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη και τη Μεγάλη Παναγιά, σε ένα καραβάνι ενάντια στις εξορύξεις και τον πόλεμο.
Το 4ήμερο διοργανώθηκε από τις Επιτροπές Αγώνα Θεσσαλονίκης και Μεγάλης Παναγιάς ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική και η πρωτοβουλία Μας σκάβουν τον λάκκο και κατά γενική ομολογία ήταν εξαιρετικά πετυχημένο.
Σε μια περίοδο που τα κινήματα γενικά αλλά και ειδικά, το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική βρίσκονται σε κάμψη, οι συναγωνιστές/τριες από Τουρκία και Ρουμανία αλλά και η μεγάλη συμμετοχή ντόπιων αγωνιστών, έδωσε πνοή αισιοδοξίας σε όλες/ους όσες/οι συμμετείχαν στις δράσεις του 4ημέρου.
«Οι αγώνες ενάντια στη μεταλλευτική δραστηριότητα σε Ελλάδα – Τουρκία – Ρουμανία»
Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο των 4 αυτών ημερών ήταν το πόσα κοινά έχουν από τη μία οι κυβερνήσεις και οι μεγάλες εταιρείες εξόρυξης και στις 3 χώρες και από την άλλη, τα κοινά των αγώνων μας, σε μεθόδους και σε πείσμα ενάντια στους ισχυρούς.
Αυτό φάνηκε από την πρώτη εκδήλωση στο «ΈΝΕΚΕΝ», στην οποία συμμετείχαν περίπου 100 άτομα. Εισηγητικά, η Seyhan Yüksek από την Τουρκία, η Roxana Pencea Bradatan από τη Ρουμανία και ο Νίκος Αναστασιάδης από την Ελλάδα, αναφέρθηκαν στους αγώνες των 3 λαών ενάντια στις εξορύξεις χρυσού και τον «κοινό εχθρό», τις πολυεθνικές εξορυκτικές εταιρίες. Και οι 3 περιέγραψαν την επιμονή των εταιριών να επανέρχονται στις διεκδικήσεις τους για εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου, στις κυβερνήσεις που πέρασαν νόμους, έκαναν τα «στραβά μάτια» και έδωσαν τη μία άδεια μετά την άλλη ενώ χρησιμοποίησαν βάναυση κρατική καταστολή απέναντι στα κινήματα.
Την ίδια ώρα όμως, περιέγραψαν και τη ζωντάνια και τον δυναμισμό των κινημάτων, τις επίμονες εκστρατείες ενημέρωσης ενάντια στην προπαγάνδα για τα «οφέλη» των εξορύξεων, τις μαζικές κινητοποιήσεις και τις μικρές και μεγάλες νίκες που σημείωσαν τα κινήματα. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα από την Τουρκία όπου, ακτιβιστές/τριες παρέμειναν σε σκηνές κοντά στο χωριό Kirazli για 425 μέρες συνεχόμενα, με στόχο να οργανώνουν από εκεί τον αγώνα ενάντια στα σχέδια της καναδικής Alamos Gold για εξορύξεις στην περιοχή! Δημιουργώντας μια νέα μικρή κοινότητα και οργανώνοντας μια πλατιά εκστρατεία ενημέρωσης, κατάφεραν να διοργανώσουν κινητοποίηση με 20.000 κόσμο από όλη τη χώρα και συναυλία με 30.000 κόσμο! Και ακόμα πιο σημαντικό, ανάγκασαν το υπουργείο να μην ανανεώσει την άδεια για εξορύξεις και τελικά έδιωξαν την Alamos Gold από την περιοχή!
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης έγινε φανερό πως απέναντι στους κοινούς μας εχθρούς, είναι απαραίτητος και ο κοινός μας, διεθνιστικός αγώνας. Σε αυτά τα πλαίσια, η Επιτροπή Αγώνα Θεσσαλονίκης, κατέθεσε πρόταση ώστε γύρω από τις 2 Απρίλη, ημερομηνία ίδρυσης της Eldorado, να οργανωθούν δράσεις και στις 3 χώρες, πρόταση που έγινε δεκτή από τις αγωνίστριες/ες της Τουρκίας και της Ρουμανίας.
Η Πεζοπορία μέσα από το δάσος του Κακάβου στα τοπία της καταστροφής
Η Κυριακή 3/12 ήταν η δεύτερη μέρα του 4ήμερου και είχε προγραμματιστεί πεζοπορία στο δάσος του Κακάβου, δάσος το οποίο πλήττεται από τις μεταλλευτικές δραστηριότητες.
Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο χωριό Μεγάλη Παναγιά, με περίπου 70 αγωνιστές από τη Θεσσαλονίκη, τη Χαλκιδική, την Τουρκία και τη Ρουμανία να ανταποκρίνονται στο κάλεσμα. Το δάσος του Κακάβου, ένα πραγματικά πυκνό και αρχέγονο δάσος, εύκολα προσβάσιμο και περιηγήσημο, εντυπωσίασε τους αγωνιστές/τριες, ενώ αναδείχθηκε μέσω της περιήγησης η «κινηματική ιστορία» του, καθώς ήταν ο τόπος στον οποίο πραγματοποιήθηκαν μεγάλες και σημαντικές συγκεντρώσεις από το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού. Η περιήγηση κατέληξε στο εργοτάξιο της Eldorado, όπου και πραγματοποιήθηκε σύντομη και ενδιαφέρουσα συζήτηση σχετικά με τις εξορύξεις στην περιοχή, τη μεταλλευτική δραστηριότητα σήμερα και τον αντίκτυπο της στην τοπική κοινωνία και το περιβάλλον. Λίγο πριν την επιστροφή μας, στην είσοδο του εργοστασίου ανοίξαμε το πανό του καραβανιού και φωνάξαμε συνθήματα ενάντια στις εξορύξεις, με τις αστυνομικές δυνάμεις παρούσες για μια ακόμα φορά, όπως έκαναν και σε όλη τη διάρκεια του κινήματος ενάντια στην εξόρυξη χρυσού. Την περιήγηση ακολούθησε φαγητό και συζήτηση στην Μεγάλη Παναγία.
«Τα κινήματα συζητάνε: ανταλλαγή εμπειριών για τους περιβαλλοντικούς αγώνες και το θέμα του πολέμου»
Η τρίτη μέρα ξεκίνησε με περιήγηση του καραβανιού στο δυτικό κομμάτι του κέντρου της πόλης με τον Γιάννη Γκλαρνέτατζη. Όσοι/ες συμμετείχαν είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν περιοχές και κομμάτια της πολιτικής και κινηματικής ιστορίας της πόλης που δεν θα βρούμε σε κανέναν τουριστικό οδηγό.
Η μέρα συνεχίστηκε στον χώρο Τακίμ, όπου περίπου 60 άτομα συμμετείχαν στη συζήτηση για τις εμπειρίες των κινημάτων σε Τουρκία και Ελλάδα. Ο αρχικός στόχος ήταν η συζήτηση να χωριστεί σε 3 «θεματικές»: στα κινήματα στην Τουρκία, στην Ελλάδα και τέλος, στο ζήτημα του πολέμου. Η συζήτηση για την Τουρκία όμως ήταν τόσο «ζωντανή» που η 3η θεματική για τον πόλεμο δεν συζητήθηκε γιατί είχε περάσει η ώρα και συμφωνήθηκε να συνεχίσει η συζήτηση με άλλους τρόπους.
Παρόλα αυτά, το αντιπολεμικό μήνυμα και τα αισθήματα φιλίας και αλληλεγγύης ήταν διάχυτα στον χώρο, με τους συναγωνιστές να δηλώνουν ότι μόνοι οι κοινοί μας αγώνες μπορούν να σταματήσουν την προοπτική μιας ελληνοτουρκικής σύγκρουσης.
Εξίσου συγκινητική στιγμή ήταν όταν ένας άλλος συναγωνιστής από την Τουρκία ανέφερε ότι μετά από τη δολοφονία μιας γυναίκας επειδή «φορούσε κοντή φούστα», ο ίδιος αποφάσισε να κυκλοφορήσει στο χωριό του με μίνι φούστα, σε αλληλεγγύη για τη βία και τις διακρίσεις που υφίστανται οι γυναίκες.
Εξάλλου, όσοι/ες αποφασίζουν να αφιερώσουν χρόνο και ενέργεια από τη ζωή τους για να σταθούν απέναντι σε μια αδικία, τελικά, δεν μπορούν παρά να σταθούν απέναντι σε κάθε αδικία και καταπίεση που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα.
Η συζήτηση για τα κινήματα ανέδειξε και πάλι την κοινή εμπειρία και τις κοινές μεθόδους που χρησιμοποιούν τα κινήματα για να μαζικοποιηθούν και να οργανώσουν τον αγώνα τους: εξορμήσεις σε λαϊκές αγορές, συναντήσεις σε καφενεία, επισκέψεις σε σπίτια ώστε να εξηγήσουμε γιατί οι εξορύξεις είναι καταστροφικές για το περιβάλλον και κάθε μορφή ζωής και να απαντήσουμε στα ψέματα της εκάστοτε πολυεθνικής. Φεστιβάλ, συγκεντρώσεις και πορείες και γενικά δράσεις που να απευθύνονται από τη μία στην κοινωνία και από την άλλη να ασκούν πιέσεις στους τοπικούς «άρχοντες» και τις κυβερνήσεις.
Η βραδιά συνεχίστηκε με ρακί, μεζέ και «ανάμεικτες» παρέες που μας επιτρέψανε να γνωριστούμε καλύτερα μεταξύ μας.
Γλέντι Ελληνοτουρκικής Φιλίας
Το 4ήμερο δεν θα μπορούσε να τελειώσει αλλιώς, παρά μόνο με γλέντι – επιστέγασμα των σχέσεων φιλίας, αλληλεγγύης και συντροφικότητας που χτίσαμε κατά τη διάρκεια των 4 αυτών ημερών.
Στον ΕΚΧ Σχολείο, από τις 21:00 και μετά, πάνω από 200 άτομα διασκέδασαν, δοκίμασαν τους μεζέδες που είχαν ετοιμάσει νωρίτερα μέλη της Επιτροπής Αγώνα Θεσσαλονίκης, ήπιαν ποτά και χόρεψαν με τη ζωντανή μουσική του σχήματος Bayanlar, που έδειξε πόσο κοντά είμαστε σαν λαοί και σε αυτό το επίπεδο.
Οι 4 αυτές μέρες, τόσο για τον κόσμο που συμμετείχε στη διοργάνωση, όσο και για όσους/ες παρακολούθησαν κάποια από τις δράσεις και εκδηλώσεις, ήταν μια μεγάλη «ανάσα», που μας έδωσε δύναμη και διάθεση να οργανώσουμε τις επόμενες μάχες μας και κοινές δράσεις με τους συναγωνιστές μας από Ρουμανία και Τουρκία.
