Του Ζήση Σούρλα, φοιτητή στο 2ο έτος Μηχανικών Η/Υ και Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών
Μετά τα πρόσφατα γεγονότα στο ΟΠΑ και την επίθεση και διαπόμπευση του πρύτανη κ. Μπουρατώνη, η κυβέρνηση, όπως ήταν φυσικό, ήρθε να αξιοποιήσει στο έπακρο την ευκαιρία που της δόθηκε.
Το τελευταίο διάστημα κυβερνητικά στελέχη έχουν επιδοθεί σε ένα κρεσέντο αντιαριστερής ρητορικής κάνοντας λόγο για «κόκκινη Χρυσή Αυγή», για «παρακράτος με αριστερό προσωπείο» και για τη «βία της άκρας Αριστεράς». Αυτό που κάνει η κυβέρνηση είναι να επαναφέρει την θεωρία των δύο άκρων στο προσκήνιο και να κάνει ανιστόρητες συγκρίσεις της Αριστεράς, με τους φασίστες και το παρακράτος και όλα αυτά με αφορμή ένα περιστατικό το οποίο καταδικάστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των οργανώσεων της Αριστεράς και το οποίο συντελέστηκε από άτομα που ουδεμία σχέση έχουν με το οργανωμένο μαζικό κίνημα, φοιτητικό και ευρύτερο, στο οποία δρα και παρεμβαίνει η Αριστερά.
Χρησιμοποιώντας ως αφορμή αυτό το γεγονός η κυβέρνηση προχώρησε σε μια διάσκεψη με τη συμμετοχή πληθώρας κυβερνητικών στελεχών και στελεχών της ανώτατης εκπαίδευσης κατά την οποία ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης στην εισήγηση του ανέφερε τρεις άξονες ενός σχεδιασμού με τον οποίο η κυβέρνηση σκοπεύει να αντιμετωπίσει την «ανομία» στα Πανεπιστήμια.
Αυτοί οι άξονες περιλαμβάνουν:
- Ίδρυση ενός σώματος, προστασίας πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Ένα σώμα το οποίο θα έχει ειδική εκπαίδευση, θα εδρεύει στις σχολές, το οποίο θα φροντίζει για την αποτροπή εγκληματικών συμπεριφορών στο χώρο των ΑΕΙ και όταν απαιτείται θα ζητά τη συνδρομή της Αστυνομίας»,
- Τον έλεγχο της εισόδου και της πρόσβασης στις υποδομές των Πανεπιστημίων
- Την αυστηροποίηση των ποινών για αδικήματα που τελούνται εντός των Πανεπιστημίων.
Η αστυνομία που θα μας… φυλάει
Με βάση τα όσα μέχρι στιγμής γνωρίζουμε δεν είναι ξεκάθαρο αν αυτό το νέο σώμα ασφάλειας πανεπιστημίων θα υπάγεται άμεσα στην ΕΛ.ΑΣ. ή αν θα υπάγεται στην πρυτανική αρχή κάθε ιδρύματος. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι ότι θα έχει εκπαίδευση από την ΕΛ.ΑΣ. καθώς είναι ο μόνος θεσμός στη χώρα που μπορεί να «εκπαιδεύσει» ένα σώμα ασφαλείας και ότι οι δικαιοδοσίες του θα είναι κοντά σε αυτές της αστυνομίας καθώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος να «φροντίζει για την αποτροπή εγκληματικών συμπεριφορών».
Σε κάθε περίπτωση θα μπορεί να ζητά τη βοήθεια της αστυνομίας κατά το δοκούν και όσοι έχουμε παρακολουθήσει τα γεγονότα του τελευταίου ενός χρόνου έχουμε δει πολύ καλά τι σημαίνει αστυνομία στις σχολές. Συγκεκριμένα στο ΟΠΑ συνέβησαν πολλαπλά περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας όπως η περικύκλωση και ο εγκλωβισμός των φοιτητών που επιχείρησαν να κάνουν συνέλευση την ώρα που η πρυτανεία είχε αυθαίρετα κλείσει τη σχολή, η πρωτοφανή εικόνα του ειδικού φρουρού που τράβηξε όπλο μέσα στο χώρο του Πανεπιστημίου και αρκετές άλλες παρεμβάσεις εντός του ΟΠΑ.
Η κυβέρνηση θέλει μέσα στα Πανεπιστήμια να παρεμβαίνει η αστυνομία που το 2012 και το 2014 ψήφισε σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50% τη Χρυσή Αυγή, η οποία πλέον και με τη βούλα του νόμου αποτελεί εγκληματική οργάνωση. Η αστυνομία που είναι υπεύθυνη για αλλεπάλληλα περιστατικά βίας και αυθαιρεσίας εντός και εκτός Πανεπιστημίων. Η αστυνομία που πρόσφατα συνέλαβε και κράτησε επί 4 μέρες κρατούμενο ένα 14χρονο παιδί χωρίς κανένα απολύτως λόγο και πριν από μερικές μέρες χτύπησε ένα 5χρονο παιδί στο Γαλάτσι.
Και για όλα αυτά τα φαινόμενα παραμένει ατιμώρητη καθώς σύμφωνα με τον κ. Αλιβιζάτο πρόεδρο της Επιτροπής Διερεύνησης Περιστατικών Αστυνομικής Βίας (της οποίας το πόρισμα κρατάει κρυφό ο Υπ. ΠροΠο) διορισμένο από τον ίδιο το Χρυσοχοϊδη, στην ΕΛ.ΑΣ. συμβαίνει
«κατά σύστημα παρακώλυση των ΕΔΕ και των λοιπών ανακρίσεων εντός του αστυνομικού σώματος. Κάτι που οδηγεί στο να μην αποδίδονται ευθύνες».
Τα προβλήματα των Πανεπιστημίων
Όλα τα παραπάνω μέτρα υποτίθεται ότι θα παρθούν για να επιλύσουν προβλήματα που έχουν εμφανιστεί σε κάποια ΑΕΙ, όπως περιστατικά βίας ή διακίνησης ναρκωτικών. Αυτά τα προβλήματα είναι όντως υπαρκτά και με την εναντίωσή μας στα μέτρα της κυβέρνησης δεν κλείνουμε τα μάτια μπροστά σ’ αυτά τα προβλήματα. Τα μπάχαλα, οι αυθαίρετες καταλήψεις χώρων των Πανεπιστημίων χωρίς αποφάσεις φοιτητικών συλλόγων, οι τραμπουκισμοί φοιτητών κατά τη διάρκεια των συνελεύσεων και όχι μόνο, καθώς και το εμπόριο ναρκωτικών, είναι πράγματα που μας βρίσκουν κάθετα αντίθετους. Όμως αυτά τα προβλήματα υπάρχουν παντού στην κοινωνία, συμβαίνουν ακόμα και ακριβώς απ’ έξω από τα κάγκελα των πανεπιστημίων και καμία κυβέρνηση δεν έχει φροντίσει για την ουσιαστική επίλυσή τους οπότε αυτή η επιλεκτική ευαισθησία για τα πανεπιστήμια προφανώς εξυπηρετεί άλλους στόχους.
Επιπλέον μετά την κατάργηση του Ασύλου η αστυνομία μπορεί να επεμβαίνει αυτεπάγγελτα στους χώρους των ΑΕΙ εάν διαπιστώσει εγκληματικές συμπεριφορές. Αυτό εξ άλλου ήταν και η δικαιολογία της κυβέρνησης για την κατάργηση του Ασύλου που δήθεν θα τελείωνε την «ανομία» στα Πανεπιστήμια. Τώρα όμως η κυβέρνηση έρχεται και λέει ότι αυτό το μέτρο δεν ήταν αρκετό και χρειάζεται ειδικό σώμα για να παρεμβαίνει στα πανεπιστήμια υποδηλώνοντας ότι τα προηγούμενα μέτρα ήταν ανεπαρκή. Απ’ ό,τι φαίνεται οι χτυπημένοι από τα ΜΑΤ φοιτητές δεν έλυσαν το πρόβλημα του ναρκεμπόριου. Τι παράξενο!
Για να επιλυθούν αυτά τα προβλήματα χρειάζονται δράσεις από τους ίδιους τους φοιτητές, τους καθηγητές και το λοιπό προσωπικό των πανεπιστημίων. Είναι επιτακτική ανάγκη να ανασυγκροτηθεί το φοιτητικό κίνημα και μέσω των Φοιτητικών Συλλόγων, των οργανώσεων, σχημάτων και παρατάξεων της ανατρεπτικής Αριστεράς μέσα στα πανεπιστήμια να γίνουν δράσεις προς επίλυση αυτών των προβλημάτων. Δράσεις όπως η περιφρούρηση από τους ίδιους τους φοιτητές των πανεπιστημιακών χώρων από χουλιγκάνους και μπαχαλάκηδες, ναρκέμπορους και γενικότερα ομάδων και ατόμων που δημιουργούν προβλήματα. Επιπλέον πρέπει να γίνει ανακατάληψη των χώρων του πανεπιστημίου που αυτή τη στιγμή είναι στα χέρια αυτόκλητων ομάδων και αξιοποίηση τους για δράσεις των φοιτητών. Όλα αυτά πρέπει να γίνουν σε ένα Πανεπιστήμιο προστατευόμενο από Άσυλο με βάση το οποίο δεν θα μπορεί η αστυνομία να καταστέλλει τους αγώνες των φοιτητών (η παρέμβαση της οποίας θα μπορεί γίνεται μόνο με τη σύμφωνη γνώμη των φοιτητών και των εργαζομένων του Πανεπιστημίου, όπως π.χ. σε περιπτώσεις κακουργημάτων).
Η υποκρισία της κυβέρνησης
Αυτό το δήθεν ενδιαφέρον της κυβέρνησης για τα προβλήματα των πανεπιστημίων είναι εκτός των άλλων και εντελώς υποκριτικό. Η κυβέρνηση βασιζόμενη στα υπαρκτά προβλήματα που αναφέρθηκαν παραπάνω και τα οποία συναντώνται ως επί το πλείστον σε 4-5 ιδρύματα, μετατρέπει το όλο ζήτημα σε ένα γενικευμένο σύνθημα «ανομία στα ΑΕΙ» και πάνω σε αυτό προσπαθεί να πείσει την κοινή γνώμη ότι τα προβλήματα των Πανεπιστημίων είναι μόνο αυτά.
Φυσικά τα Πανεπιστήμια αντιμετωπίζουν δεκάδες άλλα προβλήματα πολύ πιο γενικευμένα και πολλές φορές πιο σοβαρά. Αυτά τα προβλήματα έχουν να κάνουν με ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό και υποδομές, στην υποταγή των ΑΕΙ στους ιδιώτες, στην υποχρηματοδότηση, στις απανωτές επιθέσεις στα προγράμματα σπουδών κα. Η κυβέρνηση της ΝΔ ήρθε φυσικά να προσθέσει πάνω σ’ αυτά την ισοτιμία των πτυχίων με αυτά των κολλεγίων, την ίδρυση ξενόγλωσσων προγραμμάτων σπουδών επί πληρωμή και προτάσεις για διαγραφή στα ν+2 χρόνια, εισαγωγής βάσης του 10 και πολλά άλλα.
Επιπλέον με την πανδημία η κυβέρνηση έχει παραμελήσει παντελώς τα πανεπιστήμια μην παίρνοντας κανένα απολύτως μέτρο για να είναι εφικτή η δια ζώσης λειτουργία τους παρά μόνο ανακοινώνοντας κανόνες-ευχολόγια για 50 και 30 άτομα σε μαθήματα και εργαστήρια αντίστοιχα, μέτρα τα οποία δεν υπάρχει η δυνατότητα να τηρηθούν κάνοντας την τηλεκπαίδευση μονόδρομο. Με την αύξηση των κρουσμάτων δε, η κυβέρνηση επέβαλε την τηλεκπαίδευση ακόμα και στα εργαστήρια, την ίδια ώρα που τα σχολεία παρέμεναν ανοικτά, πράγμα που αποτελεί μεγάλη πληγή για τις γνώσεις που θα λάβουν χιλιάδες φοιτητές.
Τα παραπάνω αποτελούν απλώς ένα δείγμα των προβλημάτων των ΑΕΙ για τα οποία ευθύνεται αποκλειστικά η κυβέρνηση και για τα οποία δεν λέει κουβέντα. Ας λύσει λοιπόν η κυβέρνηση αυτά τα προβλήματα και ας αφήσει την ψεύτοευαισθησία για τη βία και την ανομία.
Αυτά τα φαινόμενα μπορούν και θα πρέπει να τα επιλύσουν οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι μέσα από τους συλλογικούς τους αγώνες και τις δράσεις τους. Τους αγώνες τους για ένα πανεπιστήμιο που θα παράγει ολοκληρωμένους επιστήμονες τόσο γνωστικά όσο και ηθικά, ένα πανεπιστήμιο ανοικτό, δημοκρατικό και ελεύθερο!
