Δημοσιεύουμε άρθρο που μας έστειλε ο σύντροφος Θόδωρος Μαράκης
Η αποτυχία της Λαϊκής Ενότητας να μπει στη βουλή έχει δημιουργήσει έντονο προβληματισμό στα μέλη, τα στελέχη και τους οπαδούς της. Είναι πράγματι ένα σοβαρό γεγονός το οποίο χρήζει ερμηνείας με νηφάλια και ψύχραιμη σκέψη αλλά πάνω απ’ όλα με αίσθηση ισορροπίας, κοιτώντας μπροστά. Ούτως ώστε να βγάλουμε τα χρήσιμα εκείνα συμπεράσματα που στη βάση των οποίων θα χαράξουμε τη τακτική μας, τα συνθήματα, και το πρόγραμμά μας σε βάθος χρόνου για να παίξουμε το ρόλο που μας ανάθεσε η ιστορία στις επερχόμενες μάχες του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Η συζήτηση μας πάνω σ’ αυτό το πολύ σημαντικό ζήτημα χρειάζεται να πατάει στη συνειδητοποίηση ότι η δημιουργία της ΛΑΕ μέσα στις σημερινές αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες της ταξικής πάλης αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός υψίστης σημασίας για το εργατικό και λαϊκό κίνημα μια και καλείται να καλύψει το κενό ηγεσίας που δημιουργεί η ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ στην υπηρεσία των συμφερόντων του κεφαλαίου ντόπιου και ευρωπαϊκού, από τη μια και από την άλλη η παγιωμένη ανικανότητα – λόγω πολιτικής της ηγεσίας – του ΚΚΕ να ανταποκριθεί αυτό το καθήκον. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δούμε το αποτέλεσμα χωρίς πεσιμισμό και ηττοπάθεια και βέβαια χωρίς ωραιοποίηση του γεγονότος. Ωστόσο θά θελα να διευκρινίσω ότι η δημιουργία της ΛΑΕ εμπεριέχει την δυνατότητα για να καλυφτεί το κενό ηγεσίας με την συγκρότηση μιας μαζικής Νέας Αριστεράς, δεν δίνει εγγυήσεις, είναι θέμα πάλης! Όποιος ζητάει εγγυήσεις ας μας αφήσει να προχωρήσουμε και αυτός ας βουλιάξει στην κακομοιριά του καναπέ του!!
Διάβασα και άκουσα με προσοχή τις απόψεις πολλών συντρόφων για τα αίτια της αδυναμίας της ΛΑΕ να μπει στο κοινοβούλιο σ’ όλα αυτά υπάρχει ισχυρή δόση αλήθειας. Ωστόσο χρειάζεται να ξεχωρίσουμε πρωτίστως τους βασικούς παράγοντες και το ρόλο που έπαιξαν στην δημιουργία του αποτελέσματος από τους δευτερεύοντες.
Κατά τη γνώμη μου ο βασικός παράγοντας που καθόρισε το εκλογικό αποτέλεσμα της 20ης του Σεπτέμβρη ήταν η ήττα που γνώρισε το κίνημα από την μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ, εξ αιτίας της προδοτικής στάσης του «Μαξίμου». Πράγμα που ανέστησε τους πεθαμένους εκπροσώπους του ντόπιου και ευρωπαϊκού κεφαλαίου, ή αλλιώς πως, τους μνημονιακούς και τη τρόικα. Αυτό είχε σαν συνέπεια να αλλοιώσει το ταξικό συσχετισμό και να δημιουργήσει ηττοπάθεια, απογοήτευση, σύγχυση και αποπροσανατολισμό στη συνείδηση των λαϊκών μαζών. Έτσι κυριάρχησε το ότι: Δεν ήτανε δυνατό να γίνει τίποτα άλλο και η ΤΙΝΑ (δεν υπάρχει εναλλακτική λύση) κατέλαβε τη συνείδηση της πλειοψηφίας του λαού. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, με το δοσμένο επίπεδο συνείδησης των λαϊκών μαζών, το ριζοσπαστικό πρόγραμμα της ΛΑΕ δεν βρήκε ανταπόκριση. Ζητήματα όπως «η διαγραφή του χρέους», «η ρήξη με το ευρώ», δεν μπορεί να τα δεχτεί η πλειοψηφία ενός κινήματος ηττημένου. Μας ψήφισαν 155.000 περίπου ένας αριθμός σημαντικός πάνω στον οποίο μπορούμε να στηριχτούμε για να συνεχίσουμε. Γιατί είναι το κομμάτι εκείνο των μαζών το συνειδητοποιημένο και σκληρό που δεν καταλήφθηκε από την ηττοπάθεια και την απογοήτευση ανήκει στη πρωτοπορία.
Δεν με βρίσκει σύμφωνο ότι το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν μια σοβαρή ήττα για τη ΛΑΕ. Όσοι υποστηρίζουν αυτοί την άποψη είναι φανερό ότι είχαν υποτιμήσει το μέγεθος της ήττας του ΟΧΙ κατά συνέπεια είχαν απατηλές προσδοκίες για τα ποσοστά της ΛΑΕ. Δεν χάσαμε τον πόλεμο χάσαμε μια μάχη. Όταν βρίσκεσαι στην αρχή ενός μακρόχρονου πολέμου είναι μεγάλη κουβέντα η ήττα γιατί οι μεγάλοι και σοβαροί αγώνες είναι μπροστά μας. Το συμπέρασμα απ’ αυτή την ανάλυση είναι ότι πρέπει να μπούμε στον αγώνα με ψηλά το ηθικό γιατί το μέλλον μας ανήκει. Η συνείδηση των μαζών θα αλλάζει μέρα με την μέρα, μήνα με το μήνα το 3ο μνημόνιο θα τις αναγκάσει να πάρουνε πάλι το δρόμο του αγώνα, θα ανοίξουν τα αυτιά τους για να δεχτούν το πρόγραμμα και τα συνθήματα της ΛΑΕ. Τα αποτελέσματα αυτής της αλλαγής θα φανούν σε βάθος χρόνου, το καθήκον μας είναι να συγκροτηθούμε γρήγορα να είμαστε μαζί με το κίνημα στους αγώνες και να εξηγούμε υπομονετικά το πρόγραμμα μας. Θα ήταν εγκληματικό να σκεφτεί κάποιος ότι χρειάζεται να νερώσουμε το πρόγραμμα μας, γιατί οι μάζες δεν το αποδέχτηκαν. Γιατί όπως εξήγησα πιο πάνω η συνείδηση θα αλλάξει. Οι εκλογές απεικόνισαν τη συνείδηση σήμερα αύριο τα πράγματα θάχουν αλλάξει. «Τα πάντα ρεί»!!
Ο δεύτερος καθοριστικός παράγοντας που διαμόρφωσε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα είναι η λειτουργία ενός νόμου επικυρωμένου μέσα στη μακραίωνη ιστορία του εργατικού και λαϊκού κινήματος που θέλει: την εργατική τάξη να μην αλλάζει εύκολα τα κόμματά της, τα δοκιμάζει και τα ξαναδοκιμάζει, για να τα εγκαταλείψει μετά από απανωτές προδοσίες και ήττες. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η επιβίωση της σοσιαλδημοκρατίας στη Γερμανία και αλλού, του εργατικού κόμματος στην Μ. Βρετανία. Tα ΚΚ έσβησαν γιατί μετετράπησαν σε σοσιαλδημοκρατία εκτός λίγων εξαιρέσεων- όπως για παράδειγμα το ΚΚΕ που διατηρεί τη στασιμότητα του- και επιβεβαιώνουν το κανόνα. Αξίζει να αναφέρουμε κάνα δυο χαρακτηριστικά ιστορικά παραδείγματα, όπως αυτό της Γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας το 1918, όπου παρά το γεγονός ότι οδήγησε την μεγάλη γερμανική επανάσταση στην ήττα και δολοφόνησε τη Ρόζα, το Καρλ Λήμπνεχτ και εκατοντάδες Σπαρτακιστές, στις μετέπειτα εκλογές ήρθε πρώτη με σημαντική διαφορά από τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα!! Και ένα κοντινό μας παράδειγμα είναι η ιστορία του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε την επίθεσή του ενάντια στο εργατικό κίνημα της χώρα μας με τη λιτότητα του 1985 τελικά κατέρρευσε το 2012 (!!) μετά από 27 χρόνια και η εργατική τάξη δημιούργησε το ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος χρειάστηκε μόνο 7 μήνες για να οδηγήσει με τη ρεφορμιστική πολιτική του «Μαξίμου» το κίνημα σε ήττα. Η δεξιά πορεία του ΣΥΡΙΖΑ θα επιταχυνθεί τώρα μάλιστα που αποχώρησε η αριστερή του αντιπολίτευση, ωστόσο θα συνεχίσει να είναι ένα κόμμα κρίσης, αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να προβλέψουμε ότι η διάρκεια της ζωής του θάναι σαφώς μικρότερη απ’ αυτή του ΠΑΣΟΚ.
Δύο σημαντικοί παράγοντες ήρθαν για να ενισχύσουν τον προαναφερθέντα νόμο και τις αυταπάτες για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρώτος έχει να κάνει με το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην κυβέρνηση δεν πήρε μέτρα σκληρά σε βάρος των λαϊκών μαζών. Αντίθετα πήρε κάποια μέτρα φιλολαϊκά όπως το άνοιγμα της ΕΡΤ, η επαναπρόσληψη των απολυμένων του δημοσίου κ.α που του επέτρεψαν να στείλει ένα εντελώς διαφορετικό μήνυμα από αυτό των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Επίσης ο δεύτερος παράγοντας το ότι μετά την ψήφιση του 3ου μνημονίου προχώρησε σε εκλογές εξπρές για να μην προλάβει ο λαός να καταλάβει τις συνέπειές του. Παρ’ όλα αυτά αξίζει να σημειώσουμε ότι πήρε 320.000 ψήφους λιγότερους.
Τα παραπάνω γραφόμενα για τη σχέση μαζών ΣΥΡΙΖΑ μας επιβάλλουν ότι στην επιβεβλημένη κριτική μας για την ηγεσία του πρέπει να είμαστε σκληροί στο περιεχόμενο και ήπιοι στη μορφή. Αυτό σημαίνει ότι κριτική χρειάζεται να ξεκινάει από τον ταξικό εχθρό τις επιδιώξεις του κεφαλαίου ντόπιου και ευρωπαϊκού, την καπιταλιστική κρίση παράγωγα της οποίας είναι τα μνημόνια και να καταγγέλλει την πολιτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Και να εξηγούμε με τόλμη και σαφήνεια τη δική μας πρόταση η οποία χρειάζεται να εντάσσει τη ρήξη με τη σοσιαλιστική προοπτική.
Ο τρίτος βασικός παράγοντας είναι η μικρή επιρροή που έχει στις μάζες τόσο η Αριστερή Πλατφόρμα, όσο και οι υπόλοιπες οργανώσεις και ανένταχτοι, που συγκροτούν το μέτωπο της ΛΑΕ, κάτι που αποδείχτηκε από το εκλογικό μας αποτέλεσμα. Αποκαλύφτηκε η αναντιστοιχία της επιρροής της Αριστερής Πλατφόρμας ανάμεσα σε αυτή των οργανωμένων μελών του ΣΥΡΙΖΑ που έφτανε και καμιά φορά ξεπερνούσε το 30% προς αυτή του μαζικού κινήματος. Στις λαϊκές μάζες δεν έφτανε το μήνυμα της σύγκρουσης της Αριστερής Πλατφόρμας με τις ρεφορμιστικές αντιλήψεις της ηγετικής περί το Τσίπρα ομάδας ή μάλλον έφτανε παραμορφωμένο μέσα από τα συστημικά ΜΜΕ.
Η έξοδος από τον ΣΥΡΙΖΑ- μας έλυσε τα χέρια από τον κακώς νοούμενο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό μια και τις αποφάσεις το 7μηνο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ τις έπαιρνε ερήμην του κόμματος η φράξια του «Μαξίμου»- και η συγκρότηση της ΛΑΕ μας επιβάλλει με τη δράση στους χώρους που ζουν και κινούνται οι λαϊκές μάζες: στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στις γειτονιές κ.λ.π να μεταφέρουμε το μήνυμα και να μεγαλώσουμε την επιρροή μας για να χτίσουμε μια νέα μαζική πραγματικά ριζοσπαστική αριστερά.
Έχοντας σταθεί στους, κατά τη γνώμη μου, βασικούς παράγοντες που έδωσαν στη ΛΑΕ το συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα θάθελα να σημειώσω ότι με βρίσκουν σύμφωνο πολλά από τα σημεία που αναφέρονται στα κείμενα των συντρόφων τα δημοσιευμένα κατά κύριο λόγω στην ιστοσελίδα της ΙΣΚΡΑ, για τα λάθη και τις παραλήψεις τις προεκλογικής περιόδου. Λάθη αναπόφευκτα που αποτελούν συνιστώσα σε κάθε σημαντικό αγώνα τα οποία βεβαίως χρειάζεται να επισημαίνουμε και να διορθώνουμε. Η αναφορά μου στους καθοριστικούς παράγοντες είχε σαν στόχο να επισημάνει τα όρια της αντικειμενικής κατάστασης και αυτό για «να μην κλαίμε ούτε να γελάμε αλλά να καταλαβαίνουμε»!
Με βρίσκει σύμφωνο η διαπίστωση της ανακοίνωσης του πολιτικού συμβουλίου της ΛΑΕ ότι: «…το μνημονιακό καθεστώς δεν έχει σταθεροποιηθεί και δεν είναι εύκολο να σταθεροποιηθεί στο άμεσο μέλλον». Πράγματι τα κόμματα του μνημονιακού τόξου βρίσκονται σε κρίση με εξαίρεση το κόμμα το Λεβέντη που δεν έχει καταλάβει πως έγινε και μπήκε στη βουλή! Συμφωνώ επίσης με τις δραστηριότητες που προτείνει για το επόμενο διάστημα, ωστόσο θεωρώ σκόπιμο να προχωρήσουμε άμεσα και όχι στους επόμενους μήνες σε πανελλαδική συνδιάσκεψη για να οργανωθούμε σε επίπεδο κορυφής και βάσης γιατί ο ρυθμός της ταξικής πάλης φωνάζει ότι δεν έχουμε αρκετό καιρό, ότι δουλεύουμε σε δανεισμένο χρόνο.
