Του Γιώργου Κασαμπαλάκου
Tο σήριαλ με τη μονιμονιμοποίηση ή όχι των συμβασιούχων του ευρύτερου δημόσιου τομέα (δήμοι, νομαρχίες, περιφέρειες, υπουργεία, Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου) καλά κρατεί. Η κυβέρνηση επιμένει να αθετεί την προεκλογική της υπόσχεση, περί μονιμοποίησης των 250.000 συμβασιούχων ορισμένου χρόνου και έργου και οι συμβασιούχοι συνειδητοποιούν πως έπεσαν θύματα απάτης για μια φορά ακόμα.
Διαπραγματεύσεις επί διαπραγματεύσεων μεταξύ του υπουργού Εσωτερικών, Προκόπη Παυλόπουλου και ΑΔΕΔΥ οδήγησαν τελικά στη δημιουργία Προεδρικού Διατάγματος, το οποίο βγήκε στη δημοσιότητα την τελευταία εβδομάδα του Απρίλη και αναφέρει τα εξής:
– μονιμοποιούνται αυτόματα όσοι συμβασιούχοι έχουν εργαστεί με αυτό το καθεστώς για 24 μήνες
-μονιμοποιούνται επίσης όσοι έχουν διακοπή σύμβασης έως 3 μήνες
-μονιμοποιούνται, τέλος όσοι κρίνεται πως καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες
-οι υπόλοιποι θα μοριοδοτηθούν για τις επόμενους διαγωνισμούς πρόσληψης με ποσοστό 60% αντί για 40% που ήταν μέχρι σήμερα.
Τα παραπάνω, πρακτικά σημαίνουν πως από τους 250.000 μόνο οι 20.000 περίπου μονιμοποιούνται, για όλους τους υπόλοιπους θα συνεχιστεί ο εμπαιγμός και η ομηρία στις προεκλογικές δεσμεύσεις των κομμάτων στο τέλος της κάθε τετραετίας. Άλλωστε, είναι προκλητική η διατύπωση «μονιμοποιούνται όσοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες», αφού αυτό το κρίνει η διοίκηση του κάθε φορέα (δήμαρχος, νομάρχης κλπ) και συνήθως όχι με αξιοκρατικές μεθόδους. Με το διάταγμα αυτό, όμως, αφήνεται ένα παραθυράκι ώστε να μπορούν να ικανοποιούνται τα ρουσφέτια των εκάστοτε κυβερνώντων.
Οι συμβασιούχοι δεν έχουν σταματήσει τις κινητοποιήσεις τους τους τελευταίους 2 μήνες. Πορείες καθημερινές, αιτήσεις για ακροάσεις από πολιτικούς φορείς, ακόμα και από τον ίδιο τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, χωρίς όμως μέχρι στιγμής αποτέλεσμα. Η κατάσταση των περισσότερων είναι απελπιστική, αφού αντιμετωπίζουν πλέον τον εφιάλτη της ανεργίας.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των καθαριστριών του υπουργείου οικονομικών. Πρόκειται για 700 εργαζόμενες, των οποίων οι συμβάσεις λήγουν στα τέλη του Απριλίου. Έχουν ήδη απολυθεί 50 και δύσκολα θα έχουν διαφορετική τύχη και οι υπόλοιπες 650…
Ηρωικός σίγουρα πρέπει να θεωρηθεί ο αγώνας των συμβασιούχων, δυστυχώς όμως δεν έχει την απαραίτητη στήριξη από τους «εργατοπατέρες» της ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ. Οι χειρισμοί του Παπασπύρου στο θέμα είναι προκλητικοί, αφού το Προεδρικό Διάταγμα είναι προϊόν της ενδοτικότητάς του στις διαπραγματεύσεις με το υπουργείο. Δυστυχώς, η ΑΔΕΔΥ ανεβάζει τους τόνους της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση μόνο όταν θέλει να υποκριθεί πως «καίγεται» από αγωνιστικότητα ενώ στην πράξη βάζει πλάτη στα πιο αντεργατικά σχέδια των κυβερνήσεων. Για τη ΓΣΕΕ, λίγα μπορούν αναφερθούν, άλλωστε δεν έχει ακόμα αναγνωρίσει αν υπάρχουν εργαζόμενοι με συμβάσεις που να καλύπτονται από τη ΓΣΕΕ και να θίγονται από το νέο διάταγμα!
