Το συλλαλητήριο για την Μακεδονία, που υποτίθεται θα «τελείωνε» την συμφωνία των Πρεσπών και θα κατέβαζε «λαοθάλασσα» στους δρόμους ήταν μια αποτυχία σε σχέση με τους στόχους των διοργανωτών του.
Ήταν πολύ μικρότερο από το αντίστοιχο περυσινό στον ίδιο χώρο που είχε 140.000 και απλησίαστο σε σχέση με το 1.000.000 του 1992.
Σκίτσο του John Antóno
Η αστυνομία δίνει 60.000 συμμετέχοντες και διάφορα διεθνή πρακτορεία (πχ Tass και BBC) 100.000 ενώ οι φασίστες ζούνε σε άλλο πλανήτη μιλώντας για 500.000 (Χρυσή Αυγή) και 700.000 (Μακελειό).
Τα νούμερα των φασιστών είναι εκτός πραγματικότητας για όσους είδαν ότι βασικά ο κόσμος ήταν πέριξ της πλατείας Συντάγματος και ακόμα και εκεί δεν υπήρχε σε όλα τα σημεία μεγάλη πυκνότητα όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες που δημοσιεύουν ακόμα και οι δημοσιογράφοι του ΣΚΑΙ. Οι διοργανωτές περίμεναν 3.000 λεωφορεία και η αστυνομία κατέγραψε 326.
Ποιοι το στήριξαν
Και αυτά τα νούμερα αφορούν ένα συλλαλητήριο όπου στήριξαν:
- Η Νέα Δημοκρατία με παρουσία πρωτοκλασάτων στελεχών όπως ο πρώην πρωθυπουργός Α. Σαμαράς και ο αντιπρόεδρος Α. Γεωργιάδης
- Η περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και ο Α. Τζιτζικώστας που πλήρωσε 120 πούλμαν από Β. Ελλάδα (με ποιανού λεφτά;)
- Μια σειρά δήμοι και περιφέρειες, ενώ ομιλητής ήταν ο πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων, Γ. Πατούλης
- Μητροπόλεις, παραεκκλησιαστικές οργανώσεις και η μονή του Αγίου Όρους
- Παραστρατιωτικές οργανώσεις και όλος ο ακροδεξιός συρφετός
- Οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής και οι παραφυάδες της
- Εφοπλιστές και μεγαλοβιομήχανοι, όπως ο Β. Μαρινάκης του κατά άλλα No Politica, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος κ.α.
- Όλα τα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια με κορυφαίο τον ΣΚΑΙ
- Προσωπικότητες και καλλιτέχνες ταυτισμένοι στο παρελθόν με την Αριστερά και τους αγώνες της όπως ο Μ. Θεοδωράκης, ο Β. Παπακωνσταντίνου, ο Λ. Μαχαιρίτσας, η Α. Μάνου (ήταν και ομιλήτρια) κ.α.
- Πολιτικοί και οργανώσεις που ισχυρίζονται ότι έχουν σχέση με την Αριστερά όπως η Ζ. Κωνσταντοπούλου, το ΕΠΑΜ, η ΚΟΕ κτλ.
Όλοι αυτοί σε κλίμα εθνικής ομοψυχίας, 3 ημέρες πριν ψηφιστεί η συμφωνία των Πρεσπών από τη Βουλή, κατάφεραν να μαζέψουν με πανελλαδική κινητοποίηση κάποιες δεκάδες χιλιάδες.
Πρόκειται για παταγώδη αποτυχία!
Χρυσαυγίτες και ακροδεξιοί έδωσαν τον τόνο
Το ντου των χρυσαυγιτών στην Βουλή ήταν προαποφασισμένο και συζητιόταν μέρες πριν προκειμένου να δοθεί η αίσθηση της μάχης και να κρυφτεί η γύμνια των αριθμών.
Ο υπόδικος βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Ι. Λαγός, πρωτοστατούσε στα επεισόδια ενώ ένας εκ των 7 συλληφθέντων, ο Αλέξανδρος Τζούλιος, ήταν υποψήφιος της Χρυσής Αυγής στον Πειραιά στις δημοτικές του 2014, ενώ παλιότερα συμμετείχε σε εμπρηστική επίθεση στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Φαβέλα στον Πειραιά τον Αύγουστο του 2014 και σε ανάλογες επιθέσεις στο Μαρούσι και αλλού.
Σύμφωνα με δημόσια καταγγελία του ΔΣ της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας (ΕΦΕ) δάρθηκαν και ληστεύτηκαν ο φωτορεπόρτερ Κωστής Νταντάμης και ο Θωμάς Ιακούμπι, ένας εκ των συντελεστών του ντοκιμαντέρ «Χρυσή Αυγή – Προσωπική υπόθεση», από ομάδες κουκουλοφόρων νεοναζί που κρατούσαν φωτογραφίες δημοσιογράφων στα χέρια τους για να τους αναγνωρίσουν και να τους επιτεθούν. Έγινε επίθεση επίσης και σε εικονολήπτη της ΕΡΤ από ακροδεξιούς που αποκαλούσαν τους εργαζόμενους «μπολσεβίκους».
Κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή για τον ακροδεξιό εθνικιστή Κ. Κατσιφά που άνοιξε πυρ με καλάσνικοφ στους Βουλιαράτες της Ν. Αλβανίας.
Και βέβαια τον τόνο δίνει η φωτογραφία με τον φύρερ Μιχαλολιάκο να χαιρετάει ναζιστικά στο συλλαλητήριο πολύ κοντά σε πολιτικούς του υποτιθέμενου δημοκρατικού τόξου.
Δεν ήταν όλοι νεοναζί – όμως όλοι οι νεοναζί ήταν εκεί
Ασφαλώς δεν ήταν όλοι οι συγκεντρωμένοι ακροδεξιοί και νεοναζί. Το μεγαλύτερο μέρος ήταν κόσμος που ήθελε να φωνάξει για την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Κόσμος που δεν είχε πειστεί 26 χρόνια μετά ότι η Μακεδονία δεν είναι μόνο μία και δεν είναι μόνο ελληνική. Το κλίμα μάλιστα γύρω από την πλατεία Συντάγματος ήταν γραφικό και «εκδρομικό», με όλους αυτούς τους συνταξιούχους που μετακινήθηκαν στην Αθήνα από άλλες πόλεις.
Αυτό το ετερόκλητο πλήθος συμμετείχε βέβαια σε μια συγκέντρωση όπου κυριαρχούσαν οι ακροδεξιοί, κυκλοφορούσαν ανενόχλητοι οι νεοναζί, περιφέρονταν τύποι με περικεφαλαίες, αμφίεση τσολιά με αθλητικά, χλαμυδοφόροι και άλλα παρόμοια…
Κεντρικός ομιλητής είχε οριστεί ο Κρις Σπύρου ελληνοαμερικάνος μεγαλοεπιχειρηματίας, υποστηρικτής της Χίλαρι Κλίντον, πολύ γνωστός στον χώρο της ακροδεξιάς και των μακεδονομάχων, που στην ομιλία του μεταξύ άλλων ανέφερε ότι:
«…Η αυτοαποκαλούμενη Δημοκρατία της Μακεδονίας είναι κράτος-μαϊμού, με μαϊμού πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών και με μαϊμού Σύνταγμα…».
Θυμηδία δεν μπορεί παρά να προκαλέσει το όψιμο ενδιαφέρον της ΝΔ και των ακροδεξιών για τα δακρυγόνα και το ξύλο από τα ΜΑΤ στις συγκεντρώσεις. Αλήθεια, όταν ήταν κυβέρνηση η ΝΔ και όταν το εργατικό κίνημα έδινε τις μεγάλες μάχες του ενάντια στα Μνημόνια και την λιτότητα και δεχόταν την καταστολή, που ήταν όλοι αυτοί;
Ανάγκη για διεθνιστική απάντηση
Το γεγονός ότι το συλλαλητήριο απέτυχε δεν πρέπει καθόλου να οδηγήσει σε εφησυχασμό το κίνημα και την Αριστερά. Είναι φανερό εδώ και καιρό ότι ο ακροδεξιός συρφετός και η ναζιστική Χρυσή Αυγή προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το πολιτικό κενό, την υποχώρηση του κινήματος, τις εκλογικές επιτυχίες της ακροδεξιάς διεθνώς και με άξονα τα εθνικά θέματα και το μεταναστευτικό να δημιουργούν κλίμα και γεγονότα που θα τους επιτρέψουν να αυξήσουν τα ποσοστά τους στις επερχόμενες εκλογές.
Η Αριστερά πρέπει να απαντήσει σε αυτό. Μαχητικά, ενωτικά, μαζικά, διεθνιστικά. Να εξηγήσει υπομονετικά το που οδηγεί ο εθνικισμός και η ξενοφοβία σε αυτούς που θέλουν να ακούσουν, να εξηγήσει ποια είναι η αλήθεια για το μακεδονικό, τα ελληνοτουρκικά, το προσφυγικό και κάθε θέμα πάνω στο οποίο επενδύει η ακροδεξιά και οι νεοναζί. Να προβάλλει μια διεθνιστική σοσιαλιστική εναλλακτική που να χτίζει γέφυρες φιλίας και κοινών αγώνων με τους λαούς της περιοχής.
Σε κάθε περίπτωση ο στόχος πρέπει να είναι η συγκρότηση μιας μαζικής και πραγματικά επαναστατικής σοσιαλιστικής εναλλακτικής που θα αλλάξει τα δεδομένα στο ρευστό πολιτικό σκηνικό της χώρας, και θα δώσει νέο ηθικό και αυτοπεποίθηση στους εργαζόμενους και τα κοινωνικά κινήματα.
