Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ» (τεύχος 566) που κυκλοφόρησε την Παρασκευή 13 Γενάρη.
Δεν προλαβαίνουμε να μετράμε τα σκάνδαλα, μικρότερα ή μεγαλύτερα, που γίνονται διαρκώς γνωστά και στα οποία εμπλέκονται στελέχη της ΝΔ.
Μόνο τους τελευταίους μήνες είχαμε την υπόθεση του Πάτση, βουλευτή της ΝΔ που ταυτόχρονα ήταν αντιπρόσωπος στην Ελλάδα διεθνούς εταιρείας που έχει συνάψει συμβάσεις με τα ΕΛΤΑ και μέτοχος σε τρεις off-shore εταιρείες που διαχειρίζονται κόκκινα δάνεια.
Στη συνέχεια είχαμε την υπόθεση του βουλευτή Χειμάρα που από την ημέρα που εξελέγη το 2019 μέχρι και την παραίτηση του, αναλάμβανε με την εταιρεία του δουλειές από δήμους, δημοτικές επιχειρήσεις και φορείς Δημοσίου, εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ!
Δύο υποθέσεις, στην κορυφή ενός παγόβουνου που περιλαμβάνει ονόματα όπως του Μαραβέγια και της Σπυράκη και τόσα ακόμα που δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστά και που τελικά αποκαλύπτουν το πόσο σάπιο είναι το σύστημα τους.
Δύο υποθέσεις με πολλά κοινά: με «γαλάζια στελέχη» που χρησιμοποιούν τη θέση και τις διασυνδέσεις τους για να βάλουν εύκολο, γρήγορο και «ζεστό» χρήμα στις τσέπες τους. Με ανθρώπους τόσο αλαζόνες που πιστεύουν πως τίποτα δεν τους αγγίζει και δεν θα πιαστούν ποτέ και που τελικά, όταν πιάνονται έχουν το θράσος να επικαλούνται… άγνοια και να περιμένουν να τους πιστέψουμε.
Υποκλοπές: Δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν μιλάω
Αν οι υποκλοπές τηλεφωνικών συνομιλιών δημοσιογράφων, πολιτικών «αντιπάλων» της ΝΔ όπως ο Ανδρουλάκης αλλά και δικών της παιδιών, κυβερνητικών στελεχών και επιχειρηματιών αποτελούν ένα τεράστιο σκάνδαλο, άλλο τόσο σκανδαλώδεις είναι και οι απόπειρες συγκάλυψης τους εκ μέρους της Κυβέρνησης!
Από την πρώτη στιγμή ο Μητσοτάκης προσπαθεί αφενός να μας πείσει πως δεν γνώριζε, αφετέρου να χαρακτηρίσει σαν «απόρρητο» και «κρατικό μυστικό» οποιοδήποτε στοιχείο σε σχέση με το ποιοι, για πόσο καιρό και κυρίως για ποιόν λόγο παρακολουθούνται/παρακολουθούνταν από την ΕΥΠ.
Ντογιάκος
Αυτές τις μέρες, εκτυλίσσεται ένα νέο μέρος του «δράματος», αυτό της περιβόητης γνωμοδότησης του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ισίδωρου Ντογιάκου, μετά από αίτημα της COSMOTE. Σύμφωνα με αυτήν, η Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) δεν έχει αρμοδιότητα διαχείρισης αιτημάτων πολιτών που ζητούν να πληροφορηθούν, μέσω της Ανεξάρτητης Αρχής, αν έχουν τεθεί υπό παρακολούθηση για λόγους εθνικής ασφαλείας και δεν μπορεί να απευθύνεται σε παρόχους κινητής τηλεφωνίας ζητώντας τέτοιου είδους στοιχεία.
Με άλλα λόγια, ο Νταγιάκος, βασισμένος στον νέο νόμο για τις παρακολουθήσεις, ισχυρίζεται πως η ΑΔΑΕ δεν έχει καμία αρμοδιότητα να διαχειρίζεται αιτήματα πολιτών για ενημέρωση για παρακολούθηση τους, υποτίθεται για λόγους εθνικής ασφάλειας!
Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν άμεσες και έντονες, τόσο για το περιεχόμενο της γνωμοδότησής του όσο και για την ίδια τη διαδικασία. Ωστόσο αν κάτι είναι σαφές και καθαρό είναι το τι επιδιώκουν η Κυβέρνηση και οι νομικοί που την υπηρετούν: να φτιάξουν νόμους και αποφάσεις ώστε να μπορούν να παρακολουθούν όποιον θέλουν, όποτε θέλουν χωρίς να δίνουν σε κανέναν λογαριασμό! Και όσοι πέφτουν θύματα υποκλοπής να μην έχουν δικαίωμα όχι απλά να διαμαρτυρηθούν, αλλά ούτε καν να το γνωρίζουν!
Το σύστημα γεννά τα σκάνδαλα και τη διαφθορά
Η αλήθεια είναι πως κατά τη διάρκεια της θητείας της στην Κυβέρνηση, η ΝΔ έχει να επιδείξει περισσότερα σκάνδαλα από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση όλα τα τελευταία χρόνια. Το «Σκοιλ Ελικικού», η «λίστα Πέτσα», όλα τα τελευταία σκάνδαλα αλλά και όλα όσα δεν γνωρίζουμε ακόμα, αναδεικνύουν σίγουρα μια «λαμπρή» καριέρα σε σκάνδαλα. Την ίδια ώρα όμως, πρέπει να θυμόμαστε πως η Κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι η μόνη Κυβέρνηση σκανδάλων, όπως και ότι τα στελέχη της ΝΔ δεν είναι τα μόνα που είναι βουτηγμένα σε βρώμικες συμφωνίες ροκανίσματος δημόσιου χρήματος.
Αντιθέτως, θα μπορούσαμε να πούμε πως όλα τα τελευταία χρόνια η πολιτική ζωή της Ελλάδας είναι χτισμένη πάνω σε σκάνδαλα όπως το «Noor1», η υπόθεση «Novartis», τα εμβόλια του Αβραμόπουλου για τη γρίπη των χοίρων, η «Siemens» αλλά και το πιο πρόσφατο σκάνδαλο του χρηματισμού της Εύας Καϊλή.
Όλα τα παραπάνω είναι η πιο καθαρή απόδειξη πως το καπιταλιστικό σύστημα, οι Κυβερνήσεις και τα πολιτικά στελέχη που το υπηρετούν, γεννούν σκάνδαλα που βασίζονται στην απληστία, την αλαζονεία και τη συγκάλυψη όλων των βρώμικων χρηματικών συναλλαγών τους. Το να αναζητάει κανείς/μιά «τίμιους» και «καθαρούς» πολιτικούς εκπροσώπους του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος είναι ουτοπικό. Αν θέλουμε να απαλλαγούμε μια και καλή από τα σκάνδαλα και τη διαφθορά, πρέπει να απαλλαγούμε από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.
