Σχόλιο του «Ξ»
Ένα σύντομο βίντεο, που κυκλοφορεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, περιγράφει τις εφιαλτικές συνέπειες ενός πυρηνικού πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, όπως τις εξήγησε ο καθηγητής κλιματολογίας του κρατικού Πανεπιστημίου Ράτγκερς του Νιου Τζέρσεη, Άλαν Ρόμποκ.
Τι θα συνέβαινε λοιπόν, αν η Ρωσία και οι ΗΠΑ χρησιμοποιούσαν τα πυρηνικά όπλα που διαθέτουν σε έναν ενδεχόμενο μεταξύ τους πόλεμο; Πέρα από τη σχεδόν αυτονόητη καταστροφή όλων των μεγάλων πόλεων, των βιομηχανικών εγκαταστάσεων, της φύσης, αλλά και τους αμέτρητους άμεσους θανάτους από τη χρήση των συγκεκριμένων όπλων, ολόκληρη η γη θα χρειαζόταν δεκαετίες για να συνέλθει από το πλήγμα.
«Πυρηνικός χειμώνας»
Μέσα στην πρώτη εβδομάδα του πυρηνικού πολέμου, 150 εκατομμύρια τόνοι μαύρου καπνού θα απελευθερώνονταν στην ατμόσφαιρα. Ο καπνός αυτός θα κάλυπτε τη γη για αρκετά χρόνια, απορροφώντας το φως του ήλιου, που δε θα μπορούσε να φτάσει στην επιφάνεια της. Έτσι, περίπου δύο εβδομάδες μετά την έναρξη του πολέμου, και ενώ ο καπνός απλώνεται πάνω από ολόκληρο τον πλανήτη, η επιφάνειά του γίνεται σκοτεινή και η θερμοκρασία πέφτει. Στα ανώτερα επίπεδα της ατμόσφαιρας, το φως του ήλιου που απορροφάται ζεσταίνει τον αέρα καταστρέφοντας το όζον. Αυτό επιτρέπει στην επικίνδυνη υπεριώδη ακτινοβολία (UV) να φτάσει στην επιφάνεια της γης, παρά το γεγονός ότι ένα τμήμα της επίσης απορροφάται από τον καπνό.
Η υπεριώδης ακτινοβολία καταστρέφει επίσης το DNA, δηλαδή τη βάση της ζωής, γεγονός που οδηγεί στη ραγδαία αύξηση των καρκίνων. Μετά από δύο μήνες, οι θερμοκρασίες σε όλες τις ηπείρους θα πέσουν κάτω από το μηδέν, προκαλώντας «πυρηνικό χειμώνα». Η αγροτική παραγωγή τερματίζεται για αρκετά χρόνια. Στους δύο μήνες επίσης, θα έχουν σταματήσει πλήρως οι βροχοπτώσεις, σε αντίθεση με τη χιονόπτωση, που θα ενισχυθεί, κάνοντας ακόμη πιο δύσκολη την παραγωγή αγροτικών προϊόντων.
Πείνα και θάνατος
Μετά από τέσσερις μήνες, με τα αποθέματα τροφής να έχουν σχεδόν εξαντληθεί, αρχίζει ο μαζικός λιμός. Οι κρύες, σκοτεινές και ξηρές καιρικές συνθήκες, δε θα επιτρέψουν την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής για αρκετά χρόνια ακόμη. Μετά από δύο χρόνια, οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη θα έχουν πεθάνει από την πείνα. Οι ελάχιστοι επιζήσαντες, θα είναι αυτοί που ζουν στις ακτές, βρίσκοντας τροφή ως κυνηγοί – τροφοσυλλέκτες. Ακόμη κι αυτοί όμως, θα βρίσκονται αντιμέτωποι με το κρύο και το σκοτάδι, όπως και την επικίνδυνη ακτινοβολία.
Ο αριθμός των επιζώντων θα είναι πολύ χαμηλός. Οι περισσότεροι θα βρίσκονται στο νότιο ημισφαίριο, μακριά από τις περιοχές όπου έπεσαν οι βόμβες και κοντά στο ζεστό ωκεανό που θα μετριάζει τις επιπτώσεις του ψύχους. Μετά από τέσσερα χρόνια, οι θερμοκρασίες θα αρχίσουν σταδιακά να ανεβαίνουν και πάλι, αλλά δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής στις προηγούμενες συνθήκες, πριν περάσουν τουλάχιστον 20 χρόνια. Οι επιπτώσεις όμως δεν περιορίζονται στο κρύο και την πείνα. Ακόμη και πέντε χρόνια μετά τον πόλεμο, ο καρκίνος του δέρματος εξακολουθεί να αυξάνεται. Το ίδιο ισχύει και με τις βλάβες που προκαλεί η ακτινοβολία στο σύνολο της χλωρίδας του πλανήτη.
Ανυπολόγιστες ζημιές στη φύση
Η φύση θα χρειαζόταν τουλάχιστον 10 χρόνια για να αρχίσει να ανακάμπτει. Μετά από 20 χρόνια, οι όποιοι επιζώντες θα πρέπει να συνεχίσουν να παραμένουν μακριά από τις ραδιενεργές περιοχές. Αυτά θα είναι τα αποτελέσματα μιας ενδεχόμενης χρήσης των 4.000 πυρηνικών όπλων που έχουν σήμερα στην κατοχή τους οι ΗΠΑ και η Ρωσία. Σύμφωνα όμως με τον Άλαν Ρόμποκ, ακόμη και η χρήση 100 πυρηνικών όπλων, από κάποια από τις 9 πυρηνικές χώρες του πλανήτη, μπορεί να οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου επιδείνωση της κλιματικής αλλαγής και να οδηγήσει δισεκατομμύρια ανθρώπους στην πείνα.
Και βέβαια, όλα τα παραπάνω έχουν να κάνουν με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στο κλίμα και τη φύση, χωρίς να υπολογίζουν τους άμεσους θανάτους, την ανυπολόγιστη καταστροφή σε πόλεις, εγκαταστάσεις, στο σύνολο του ανθρώπινου πολιτισμού. Παρά το γεγονός ότι όλα τα παραπάνω μόνο άγνωστα δεν είναι στους ισχυρούς του πλανήτη, επιμένουν να πατάνε πάνω στην ισορροπία τρόμου του πυρηνικού τους οπλοστασίου.
Πυρηνική ενέργεια
Ακόμη όμως και η χρήση των πυρηνικών για «ειρηνικούς σκοπούς», όπως π.χ. η πυρηνική ενέργεια, κάθε άλλο παρά ασφαλής μπορεί να θεωρηθεί, όπως έχουν δείξει μέχρι στιγμής μια σειρά πυρηνικά ατυχήματα με τρομακτικές επιπτώσεις για το περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία, από το Τσέρνομπιλ μέχρι το Three Mile Island και τη Φουκουσίμα. Η επιμονή στη χρήση πυρηνικών, είτε στα πλαίσια της τρομοκράτησης των ανταγωνιστών, είτε στα πλαίσια της αναζήτησης «φθηνής ενέργειας», ιδιαίτερα τη στιγμή που η ανθρωπότητα θα μπορούσε να καλύπτει το μεγαλύτερο τμήμα των ενεργειακών της αναγκών με τη χρήση ανανεώσιμων πηγών, αποτελεί έναν από τους πιο εφιαλτικούς παραλογισμούς του συστήματος. Ενός συστήματος που δε διστάζει να ρισκάρει τον αφανισμό της ανθρωπότητας, «παίζοντας» με τα πιο καταστροφικά όπλα, στο όνομα της διατήρησης της ισχύος του.
