Του Αντώνη Δημάκη – μέλους του ΔΣ του σωματείου των εργαζομένων στο «Περιβολάκι»
«Αντιστεκόμαστε στην απόφαση της βάρβαρης περικοπής των προϋπολογισμών που καταδικάζει εργαζόμενους και λήπτες των φορέων και ευάλωτων κοινωνικά ομάδων που στηρίζονται στην πρόληψη, σε ανυπαρξία, στην εργασιακή εφεδρεία-προθάλαμο της ανεργίας και τις συγχωνεύσεις που ισοδυναμούν με ραγδαία υποβάθμιση αν όχι ολοκληρωτική διάλυση της ποιότητας της δουλειάς μας. Τα μέτρα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, αλλά εφαρμόζονται μόνο για την εξοικονόμηση χρημάτων για να πληρωθούν οι τοκογλύφοι-δανειστές.» (Δελτίο Τύπου Συντονιστικού 19/09)
Με αυτά τα λόγια περιγράφουμε την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο μας μέσα από τις ανακοινώσεις του Συντονιστικού στην Ψυχική Υγεία-Πρόνοια και την Αντιμετώπιση των Εξαρτήσεων, στο οποίο συμμετέχουν συνολικά γύρω στα 20 εργατικά σωματεία ή φορείς.
Το Συντονιστικό στήθηκε για να δώσουμε αγώνα ζωής και θανάτου για τις δουλειές μας και τους «χωρίς φωνή» πληθυσμούς που εξυπηρετούμε, ενάντια σε μια κυβέρνηση που θεωρεί σε καιρό κρίσης την ψυχο-κοινωνική πρόνοια πολυτέλεια και τους ανθρώπους που δεν αποφέρουν κέρδη σκουπίδια.
Περικοπές έως και 51%
Από τις 26/08 οπότε και πάρθηκε η απόφαση περικοπής των προϋπολογισμών των φορέων μας έως και 51% το σύνολο των υπηρεσιών μας, εργαζόμενοι ασθενείς και λήπτες βρισκόμαστε στον αέρα. Σε αυτό να προσθέσουμε τις εγκυκλίους για συγχωνεύσεις και εφεδρείες.
Ήδη έχουν μπει τα πρώτα λουκέτα σε δομές (ΕΚΕΨΥΕ, Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής Πειραιά) οι ψυχικά ασθενείς τσουβαλιάζονται σε υποστελεχωμένα ψυχιατρεία ξυπνώντας τον εφιάλτη της Λέρου και οι λήπτες των υπηρεσιών απεξάρτησης εγκαταλείπονται, ωθούμενοι έτσι σε υποτροπή.
Εργατικά σωματεία
Εδώ και κάποια χρόνια έχουμε χτίσει εργατικά σωματεία σε πολλούς από τους χώρους αυτούς. Σωματεία που δίνουν αγώνα ενάντια στην χρόνια υποχρηματοδότηση και διάλυση των φορέων.
Σε μια τόσο βάρβαρη επίθεση όμως δεν μπορεί να σταθεί κάθε φορέας, πόσο μάλλον κάθε εργαζόμενος, μόνος του. Το συμπέρασμα ότι μόνο με ενιαία και μαζική δράση μπορούμε να αντισταθούμε και να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας, έκανε το συντονισμό μας βασική προϋπόθεση για τον αγώνα μας – κι έτσι προχωρήσαμε στη δημιουργία του Συντονιστικού.
Τη στιγμή που γράφεται το άρθρο ήδη έχουν ήδη πραγματοποιηθεί μια σειρά κινητοποιήσεις και η πρώτη 48ωρη απεργία (22-23/09) στο χώρο, με μεγάλη επιτυχία. Αυτό δεν θα ήταν εφικτό δίχως την προσπάθεια να χτίσουμε ένα ανοιχτό, δημοκρατικό Συντονιστικό.
Πλατύ μέτωπο αντίστασης, σχέδιο κλιμάκωσης
Είναι τέτοια η επίθεση όμως, που απέναντι σε ένα σύστημα τόσο οργανωμένο οφείλουμε να απαντήσουμε συνολικά με σχέδιο κλιμάκωσης.
Για τη συνέχιση του αγώνα μας χρειάζεται να χτίσουμε ένα μεγάλο μέτωπο εργαζομένων σε όλους τους χώρους της ψυχικής Υγείας, των κέντρων απεξάρτησης και των κέντρων πρόληψης. Και χρειάζεται και να συντονιστούμε και με άλλους εργασιακούς χώρους που παλεύουν για την επιβίωσή τους.
Υπάρχει ανάγκη όχι μόνο να αρνηθούμε τα μέτρα που επιβάλουν κυβέρνηση και τρόικα στην ελληνική κοινωνία αλλά να προτείνουμε μια εναλλακτική. Αυτή η κυβέρνηση κάνει την ψυχική υγεία, και γενικότερα την υγεία, προνόμιο για λίγους ενώ είναι δικαίωμα όλων. Πρέπει να φύγει και μαζί της να φύγουν οι Τροϊκανοί και να ανατραπούν μια και καλή οι πολιτικές που μας επιβάλλουν.
Χρειάζεται να προχωρήσουμε σε ένα σχέδιο επαναλαμβανόμενων απεργιών, 24ωρων ή καλύτερα 48ωρων, κάθε βδομάδα, σε διαδηλώσεις, εκδηλώσεις και καταλήψεις, να έρθουμε σε επαφή με άλλους χώρους που κινητοποιούνται, να χτίσουμε ένα πλατύ μέτωπο αντίστασης και ανατροπής των κυβερνώντων και των πολιτικών τους. Μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε ψυχική υγεία, κοινωνική πρόνοια γενικότερα Υγεία, δημόσια και δωρεάν, στην υπηρεσία των εργαζομένων και της κοινωνίας.
