Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ» (τ. 557, 1 – 15 Ιούλη 2022)
Δεν χρειαζόταν η δημοσκόπηση της Marc (29/06/2022) να «αποκαλύψει» ότι η μεγαλύτερη ανησυχία των πολιτών (σε ποσοστό 85%) είναι η ακρίβεια και οι ανατιμήσεις. Αυτή είναι πλέον διάχυτη στην κοινωνία και βέβαια δεν πρόκειται μόνο για ανησυχία, αλλά για αδυναμία των λαϊκών στρωμάτων να τα βγάλουν πέρα. Η ίδια δημοσκόπηση επιβεβαιώνει ότι σχεδόν 6 στους 10 (το 58,9%) αναγκάζονται να περιορίσουν τις βασικές τους ανάγκες ή δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτές.
Η κυβέρνηση της ΝΔ την προηγούμενη περίοδο προσπάθησε –και ακόμα το κάνει– να ρίξει όλη την ευθύνη στον πόλεμο, τη διεθνή οικονομία και γενικά σε οποιονδήποτε άλλο, πέρα από τη δική της πολιτική και τα κερδοσκοπικά συμφέροντα που υπηρετεί. Φτιάχνοντας ένα τέτοιο σενάριο, προσπαθεί να φανεί και «απλόχερη», προχωρώντας σε αύξηση του βασικού μισθού και σε επιδόματα για καύσιμα και ηλεκτρικό.
Ο προεκλογικός χαρακτήρας των μέτρων αυτών είναι πέρα από εμφανής. Τα μέτρα αυτά βέβαια μόνο στο ελάχιστο μπορούν να περιορίσουν το τσουνάμι ακρίβειας και ανατιμήσεων που σαρώνει την οικονομία και την κοινωνία.
***
Η περίφημη αύξηση του βασικού μισθού, ακολουθήθηκε από τις ανακοινώσεις για την εκτίναξη του πληθωρισμού (με τελευταία της ΕΛΣΤΑΤ για τον Μάη στο 11,3%) που εξανεμίζουν τις όποιες αυξήσεις πριν καν αυτές φανούν στις τσέπες των εργαζομένων.
Και εάν τα επιδόματα είναι προεκλογικά, η ακρίβεια ήρθε για να μείνει και μετά τις εκλογές με ορίζοντα το 2024, καθώς ακόμα και ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας δήλωσε σε εκπομπή της ΕΡΤ:
«Οι δυσκολίες οι οποίες συμπυκνώνονται στη λέξη ακρίβεια μέσω ενός υψηλού πληθωρισμού θα συνεχιστούν με την ίδια ένταση το 2022 και θα επεκταθούν με χαμηλότερη ένταση το 2023 για να ομαλοποιηθούν το τέλος του 2023 αρχές του 2024».
Μέσα σε ένα διεθνές οικονομικό τοπίο που μόνο σταθερότητα δεν εμπνέει, τέτοιες δηλώσεις-προβλέψεις μόνο ασφαλείς δεν μπορούν να είναι. Αυτό δείχνει ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο παρατεταμένης ακρίβειας, ανασφάλειας και οικονομικής αβεβαιότητας.
Συμπληρωματικά στα παραπάνω, η κατάσταση με την αύξηση του κόστους στέγασης έχει γίνει ο σύγχρονος εφιάλτης για τους ενοικιαστές. Όπως αποκαλύπτει έρευνα του «Ινστιτούτου για την Έρευνα και την Κοινωνική Αλλαγή – ETERON», σχεδόν 1 στους 2 (το 47,8%) δυσκολεύεται ή αδυνατεί να πληρώσει το ενοίκιο κάθε μήνα.
***
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, τα διάφορα μικρο-επιδόματα που δίνει η ΝΔ αποτελούν «ψίχουλα» για να αντιμετωπίσουν την διαρκώς αυξανόμενη ακρίβεια και βέβαια σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως «κοινωνική πολιτική».
Πραγματική κοινωνική πολιτική που θα ανακούφιζε τα εργατικά και φτωχά λαϊκά στρώματα θα σήμαινε
- να καταργηθεί ο ΦΠΑ και οι ειδικοί φόροι σε καύσιμα και άλλα βασικά είδη (διατροφής, πρώτης ανάγκης κλπ),
- κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής και ορισμός ανώτατων τιμών
- δραστική αύξηση των μισθών και συντάξεων κατ’ αρχήν στο ύψος του πληθωρισμού (σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα).
Και ακόμα παραπέρα, θα έπρεπε νερό, ρεύμα, φυσικό αέριο, καύσιμα, να περάσουν στα χέρια της κοινωνίας, μέσα από την εθνικοποίηση των ιδιωτικών εταιρειών παροχής, κάτω από τη διαχείριση και τον έλεγχο των εργαζομένων και της κοινωνίας, για να σταματήσει η κερδοσκοπία σ’ αυτούς τους κρίσιμους τομείς σε βάρος της κοινωνίας.
Ασφαλώς, δεν υπάρχει απολύτως καμία περίπτωση η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ ή κάποια άλλη στο μέλλον που θα συνεχίσει να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του συστήματος, να υιοθετήσει αυτοβούλως τέτοια μέτρα. Αυτό πρέπει να γίνει υπόθεση των δυνάμεων της ανατρεπτικής Αριστεράς και να επιβληθούν κάτω από τη μαζική πίεση της κοινωνίας και του εργατικού κινήματος.
